Ελλάδα «τα σκουπίδια σου»

Έτσι η «σκόπιμα ασκούμενη» στους δήμους, μέθοδος συλλογής, φτάνει και δημιουργεί στους τόπους «Μεικτά επιμολυσμένα με επικίνδυνα στερεά απόβλητα», τα οποία μετά, δεν μπορείς να τα κάνεις, με ασφάλεια σχεδόν τίποτα.

Και αυτό γίνεται καθημερινά. Έτσι τα συλλεγόμενα μεικτά-επιμολυσμένα επικίνδυνα στερεά, (που πονηρά τα ονοματίζουν« σύμμικτα σκουπίδια») μπορούν και «πνίγουν», στην κυριολεξία τους τόπους. Μπορούν ακόμα και τρώνε τόπους και ζωές! Και ακριβώς, γιατί μαζεύονται χωρίς έλεγχο, ξανά γίνονται (μέσα στις βαρέλες συλλογής τους και τους χώρους τελικής απόρριψης τους) «Ανάμεικτα με ειδικά-επικίνδυνα απόβλητα». Τότε: Δεν τα θέλει κανένας συλλογέας-δήμαρχος «στην αυλή του»! Οπότε μόνιμα «παζαρεύουν» και βρίσκουν τρόπους για το «πώς;; θα τα ξεφορτώνονται» πληρώνοντας όσο-όσο!

Έτσι φτάνουμε συνεχώς να είμαστε «θεατές του ίδιου παράλογου έργου». Τα συλλεγόμενα στερεά απόβλητα, γίνονται μόνιμα, αντικείμενο παράνομης και παράλογης εκμετάλλευσης, «από τους επιτήδειους απασχολούμενους με το είδος» διότι τα λεφτά είναι πολλά. Στους Ελλαδικούς τόπους, το πρόβλημα συνεχίζει χρόνια να σέρνεται, χωρίς λύση και παραμένει «ανοιχτή πληγή» γιατί: η Τοπική, Περιφερειακή και Κεντρική εξουσία, δεν θέλει, και τελικά δεν δίνει «μια ολοκληρωμένη ασφαλή λύση» με δυνατότητα εφαρμογής τις, στην καθημερινή πράξη.

Και δεν το κάνει και «αρκείται να τα ψηλαφίζει» γιατί «καθείς βολεύεται και κονομά» τα δικά του, από το σημερινό, λειτουργούμενο, παράνομο και «τρελό οικονομικά», σύστημα συλλογής των στερεών αποβλήτων από σπίτια, εργαστήρια, βιοτεχνίες, βιομηχανίες, νοσοκομεία, στρατόπεδα, στάδια, λιμάνια, εμπορικές εγκαταστάσεις κ.λ.π. κ.λ.π.. Επιπλέον, όλοι μαζί, αυτοί που αρκούνται να μαλάσουν τα συλλεγόμενα, υπερασπίζονται τα συμφέροντα των τοπικών ρυπαντών, «παραγωγών των σκουπιδιών». Όλοι αυτοί, δήμαρχοι και ιδιώτες, μαζεύοντας ανεξέλεγκτα, «υιοθετούν» τα έξοδα των ρυπαντών και τους επιτρέπουν «να εξωτερικεύουν» από την τσέπη τους, το κόστος των καμωμάτων τους. Έτσι, το περνούν, άκριτα και χωρίς κουβέντα, σαν «συνολικό κόστος συλλεγμένων» τοπικών στερεών αποβλήτων, στο επόμενο στάδιο διαχείρισης, το οποίο όμως καλύπτεται οικονομικά από την τσέπη των πολιτών-δημοτών τους. Ξοδεύοντας ασύδοτα τα συνεχώς αυξανόμενα « τέλη καθαριότητας και τους φόρους»!

Και τα λεφτά είναι πολλά! Τα χρόνια περνούν, η ζημιά συσσωρεύεται, και παρά το ότι: Τρώνε τεράστια ποσά χρημάτων του κόσμου, αφήνουν να σέρνεται το θέμα με ψευδό- λύσεις, για την παραπέρα τύχη και διαχείριση «των μιγμάτων επικινδύνων στερεών απόβλητων» που παράγονται στους τόπους τους. Ταλαιπωρούν ανθρώπους και τόπους. Διότι αποσιωπούν την αλήθεια και κοροϊδεύουν. Το δυστύχημα είναι το ότι: Οι εξουσίες μας, «δεν ακούνε και δεν καταλαβαίνουν» τίποτα! Δεν θέλουν να ανοίξουν ούτε την «προοπτική» λύσεων.

Ακόμη και τα όσα, από εδώ και πέρα, «μελετούνται να γίνουν», από πλευράς κεντρικού κράτους και περιφερειακής και τοπικής «καλλικράτειας» διοίκησης, είναι και επικίνδυνα και ζημιάρικα και παράνομα και πανάκριβα. Είναι αδιέξοδα.

Η ανάλυση των επεξεργασιών για το θέμα αυτό, εύκολα αποκαλύπτει ότι: Ξανά-προγραμματίζεται να τρώγονται, με άχρηστες υπεργολαβίες τα δημοτικά τέλη καθαριότητας. Τα σπαταλούν αγκαλιά με «ιδιωτικούς ομίλους», σε μια «παρασιτική», αδιέξοδη, δήθεν «επιχειρησιακή δραστηριοποίηση», με «τα σκουπίδια» των «δήμων», «που άπλα και συνεχώς θα τα μαλάσουν» ενώ θα συνεχίσουν να μαζεύονται με την ιδία λογική και σύστημα. Αυτοί πάντα: Αρκούνται μόνο, να «τα μαζεύουν», να «τα κουβαλούν», να τα φορτώνουν και να τα ξεφορτώνουν, να «τα αραδιάζουν προσωρινά», να «τα ξαναφορτώνουν», να «τα στεγνώνουν» κ.ο.κ. Και τέλος, όταν φτάνουν το θέμα στο αμήν και εξαντλούν τα λεφτά και την υπομονή του κόσμου, Τότε κατεβάζουν «σαν ενιαία γραμμή», μόνο μια εκβιαστική πρόταση:

Δώστε μας και νέους χώρους να τα θάβουμε γιατί αλλιώς θα τα βάλουμε να τα καίμε (και η θερμική ξήρανση το ίδιο αποτέλεσμα υπηρετεί) . «Άσπρος σκύλος-Μαύρος σκύλος», δεν τους νοιάζει. Μόνο έτσι θα τα εξαφανίζουν! Και θα μας τα δίνουν οι πονηροί, να αναπνέουμε τα συστατικά τους, έναντι φυσικά αδρού αντιτίμου!

Εκείνο που διατηρείται ακέραιο και απείραχτο πάλι, είναι το αυθαίρετο δικαίωμα, των «ρυπαντών, μαζικών παραγωγών τους», να τα παράγουν και ανενόχλητα! Είναι τόσο μεγάλη η επιρροή τους, αλλά και το πολιτικό θράσος των διαχειριστών «του συστήματος τις συλλογής τους», που τώρα πια, φτάνουν να δακτυλοδεικτούν σαν αποκλειστικό «ρυπαντή –παραγωγό» στερεών αποβλήτων, «τη νοικοκυρά και την κουζίνα της». Φορτώνουν εκείνη πλέον, με νέα αυξημένα τέλη καθαριότητας και αποκλειστικές ευθύνες και «περιβαλλοντικές ενοχές» γιατί λένε δεν καταφέρνει να πετυχαίνει εκείνη, 100% «διαχωρισμό στην πηγή τους» και εννοούν την «μεγάλη ένοχη», την κουζίνα της.

Είναι τα ίδια σενάρια που παίζονται χρόνια τώρα. Για να τρώνε λεφτά οι διαφημιστές, με την διάδοση «τις Ιδέας τις ανακύκλωσης» στις νοικοκυρές, τα παιδιά, τους προσκόπους, «για το κουτάκι και το χαρτάκι» και να αφήνουν ανενόχλητους «τους μαζικούς παραγωγούς» να τα βγάζουν, με τους τόνους, σαν μη-ανακυκλώσιμα σκουπίδια! Στο παρόν σύστημα μέσα, όλοι τους, ένα πράγμα φροντίζουν, να διασφαλίζεται: Να παράγονται ελεύθερα και ανενόχλητα, μαζικά, με «τον σχεδιασμό παραγομένων προϊόντων μέσα στην «πραγματική πηγή δημιουργία τους», το εργοστάσιο και «τις επιλογές εισαγομένων προϊόντων στην αγορά», με όποιο τρόπο συμφέρει και βολεύει τον ρυπαντή, μαζικό παραγωγό-εισαγωγέα τους, για να οικονομά αυτά που θέλει.

Διότι έτσι, αυτοί οι ρυπαντές, μπορούν και «εξωτερικεύουν» το κόστος«διαχείρισης» των καμωμάτων τους! Φεύγουν από την τσέπη τους, τα κόστη αυτά των «ειδικών αποβλήτων» και φορτώνονται στις «τσέπες του κόσμου» των τόπων.

Όλοι νοιάζονται, δήθεν για τα «σκουπίδια». Αλλά από την αυθαίρετη συλλογή τους και πέρα. Έτσι όλοι «σκίζονται να εξυπηρετήσουν το σύμπτωμα και όχι την αιτία δημιουργίας του». Οπότε «δουλειά και εισόδημα» δεν θα τους λείψει!

Τα «σκουπίδια» ανακατεύονται, με τα επικίνδυνα γιατί « τα μαζεύουν» αδιάκριτα και ανεξέλεγκτα. «Τα αναμειγνύουν» στο φορτηγό τις συλλογής. Τα «ανώνυμο-ποιούν». Χάνεται η πραγματική «πηγή» δημιουργίας τους! Οπότε από εκεί και πέρα, «άλλοι πληρώνουν» για ότι και αν τα κάνουν.

Και δεν είναι μόνο τα αδίκως χρεωμένα δημοτικά τέλη, στα νοικοκυριά! Τους χρεώνουν πολλαπλά το «ίδιο σκουπίδι». Το πρώτο πληρώνει: Όταν αγοράζει η νοικοκυρά ένα προϊόν, και προ-πληρώνει «το τέλος συλλογής και εξουδετέρωσης» του «σκουπιδιού που της «περνάνε στα χέρια» μαζί με το προϊόν (είτε το θέλει είτε δεν το θέλει)!

Μαζί ξανά-πληρώνει, σπαταλώντας τα λεφτά των φόρων της, με τα έξοδα δημιουργίας «χωματερών» για να τα θάβουν. Και για τρίτη φορά ξανά –πληρώνει και τα μεγάλα έξοδα, με υποβάθμιση τις ποιότητας ζωής, στους τόπους της, όταν ξαφνικά και χωρίς να ρωτηθεί, στήνουν μια χωματερή, ένα πρωί, στα καλά καθούμενα, πλάι στο σπίτι της, διότι λέει: Είναι εθνική Ανάγκη!

Έτσι, το θέμα «στερεά απόβλητα» στους τόπους έχει μπλέξει με κυκλώματα, με τοπικές πολιτικές σκοπιμότητες, με τοπική «κρυφό-επιδότηση» του ρυπαντή «μαζικού παραγώγου τους». Ντύνεται με μια «ψευδό-επιχειρηματική» δραστηριότητα με τα σκουπίδια, η οποία το μόνο που καταφέρνει είναι να ροκανίζει το μέγιστο ποσοστό των δημοσίων χρημάτων, μόνον για το πρώτο στάδιο φροντίδας, «την ανεξέλεγκτη συλλογής τους στους τόπους».

Το όλο κρατικό σύστημα: Θέλει να συνεχίσει να πορεύεται, αφήνοντας την δημιουργία των στερεών αποβλήτων, ασύδοτη και ανεξέλεγκτη στις πραγματικές πηγές δημιουργίας τους. Και από εκεί και πέρα, βάζουν αυτοί την «τρελή τέχνη» τους στην συνέχιση του αυθαίρετου –ανεξέλεγκτου τοπικού μαζέματος. Και «γαία πυρή μιχθειτω». Μεθοδεύουν να κάνουν: Ότι το πιο ακριβό. Ότι πιο Τεχνικά «τρελό και παράλογο», θα ακούσουν και τους βολεύει. Αρκεί να βγουν χοντρές εργολαβίες, ώστε να βγάζουν και αυτοί, το διάφορο τους! Το πρόβλημα αυτό, είναι τόσο κρίσιμο και ποσοτικά καθοριστικό, για ορισμένους δήμους που φιλοξενούν πολλά εργοστάσια και εμπορικές δραστηριότητες, που γίνεται τελικά: Στους «κοινούς τόπους απόθεσης και ταφής» όλων των συλλεγόμενων, σε όλους τους δήμους, κοινό πρόβλημα ποιότητας και σύνθεσης των συλλεγόμενων για ταφή «σκουπιδιών».

Και επειδή: Άπαντες, που «μαζεύουν σκουπίδια» στους τόπους, γνωρίζουν πολύ καλά τι μαζεύουν, κανένας από αυτούς, μετά, δεν τα θέλει στην αυλή του, στο δήμο του!

Όλοι κανονίζουν έναντι αδρού τιμήματος να τα ξεφορτώνονται. Δεν τους νοιάζει πως! Αρκεί να τα ξεφορτώνονται εκείνοι, καθημερινά! Θάβοντας τα «στην αυλή» του πιο ενδοτικού γείτονα δημάρχου!

Κάθε τόσο το θέμα ξεσπά «σαν κρίση σκουπιδιών», με διάφορες κυβερνήσεις! Στο τέλος όμως: Όλα κανονίζονται να γίνονται, κατά «πάγιο τρόπο»(μέσω πεπαλαιωμένων τρόπων περιφερειακών σχεδιασμών) με τέτοιο αντιπαραγωγικό-παράλογο τρόπο, ώστε να συνεχίζεται να εξυπηρετούνται σημαντικά ατομικά και ιδιωτικά συμφέροντα των «Ρυπαντών και Σια Α.Ε», ενώ «το κοινό συμφέρον» του κόσμου πνίγεται.

Και, αν το κακό σταμάταγε στη «διασπάθιση του κοινού χρήματος» θα μπορούσε να πει κάποιος ότι: Τουλάχιστον πρόκειται μόνο για καταχραστές!

Αμ έλα που! Αυτοί πλέον, με τις μεθοδεύσεις και τις πρακτικές, που υλοποιούν «με τα στερεά απόβλητα που δέχονται να μαζεύουν» έχουν φτάσει να τρώνε και ζωές και να καταστρέφουν την δημόσια υγεία!

Άρα: Παραγωγική, νόμιμη, κερδοφόρα Λύση για τα οικιακά σκουπίδια υπάρχει. Αλλά, δεν την αφήνουν να εφαρμοστεί και δεν την εφαρμόζουν.