Βαρέθηκα να φοβάμαι

Βαρέθηκα να φοβάμαι κι έχω θυμώσει πολύ. Πρέπει να σας πω. Πριν από την «Κρίση». Πριν από την οικονομική καταστροφή, τις αυτοκτονίες, τις πλατείες, την απόγνωση, 2008. Νιόπαντροι στολίζουμε δέντρο και το σπίτι για τις γιορτές. Κι αντί για φώτα, στην Αθήνα σκοτάδι. Φωτιές, φωνές, ξεσηκωμός για τον Αλέξη…

Λίγους μήνες πριν , όλη η χώρα στις φλόγες. Δεκάδες νεκροί… κι αργότερα κατάρρευση, δυσφήμηση, ανεργία, φτώχεια, κατάθλιψη.

Τι γίνεται;;; Τι ξαφνικό μας βρήκε;;

Κι αρχίζω να ψάχνω και να διαβάζω . Ώρες ατέλειωτες στο ίντερνετ. Βρίσκω τη Βασούλα κι έπειτα άλλους, και τα Κατοχικά αργότερα, κι έπειτα κι άλλους, κι άλλα… Σοκ!

Κι έπειτα μας κλέβουν. Μας δένουν με Μνημόνια. Βγαίνω στο δρόμο. Βρίσκω ανθρώπους. Κάνω φίλους και κλαίμε μαζί, όχι από δακρυγόνα πάντα.

Γίνεται κι ένα φεστιβάλ τέχνης τότε . Τίτλος «Destroy Athens»…

Γιατί; Τι κάναμε; Πόσο κακό έχει κάνει αυτή η χώρα δηλαδή; Σε ποιον;; Αφελείς ερωτήσεις.

Δώδεκα χρόνια μετά συνηθίσαμε να ζούμε «σε κρίση». Οι επιθέσεις από φίλους κι εχθρούς ακατάπαυστες. Καταστροφές, ήττες. Η αποδόμηση καλά κρατεί.

ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ. Είναι και της μόδας βλέπεις, εδώ κι εκατό χρόνια και βάλε, αλλά δεν μας πείραζε…

Ξεκίνησε ως κίνημα στις τέχνες και τα γράμματα. Μοντερνισμός.

Σπασμένες εικόνες, φιγούρες, α-τοπία. Ακατανόητες «συνθέσεις» που καταπονούν την ακοή και την όραση χαρακτηρίστηκαν «προοδευτικές». Ασχήμια , ελλειμματικότητα, διαστροφή. Παραστάσεις φρίκης σε θέατρα-αρένες, χωρίς κάθαρση, χωρίς νόημα. Το «Τραύμα των Παγκοσμίων Πολέμων » είπαν. Αν ψάξεις όμως την ιστορία, θα δεις πως η αποδόμηση ξεκίνησε από τον 19ο αι (τουλάχιστον αυτό είδα εγώ). Σήμερα φτάσαμε σε σημείο να αποδομείται ο μουσακάς, η χωριάτικη σαλάτα αλλά και το ίδιο το άτομο ως οντότητα.

Τα τεστ DNA που σήμερα μπορείς να κάνεις πανεύκολα, σου λένε πόσο τοις εκατό γονιδιακά πράγματι είσαι, αυτό που θεωρείς πως είσαι.. Και καταλήγεις να αναρωτιέσαι: 30% είμαι αυτό, 25% εκείνο, 20% το άλλο. Τελικά ΤΙ ΕΙΜΑΙ;;; Που ανήκω; Σε ποια οικογένεια, ποιο φύλο, ποιο έθνος, ποια πατρίδα;;!!!!

Καμιά πατρίδα, κανένα έθνος, καμιά οικογένεια κανένα φύλο. Πολίτης του κόσμου. Καλώς ήρθατε στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΣΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΛΑ.

Η παγκοσμιοποίηση είναι το παλιό , γνωστό «Διαίρει και Βασίλευε» καμουφλαρισμένο. Έτσι κάνουν τη δουλειά τους εύκολα χωρίς αντίσταση. Για να αντισταθείς πρέπει να ενωθείς με άλλους. Αν δεν υπάρχουν κοινοί δεσμοί, αξίες, αρχές πιστεύω, χρονικές και τοπικές συνθήκες πως θα ενωθείς με άλλους, πως θα υψώσεις τη φωνή σου να ακουστεί;

Μας θέλουν ΜΟΝΑΔΕΣ. Γρανάζια στο σύστημα παραγωγής, από τη μια να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας και τη δουλειά μας (δουλειά τους δλδ), κι απ’ την άλλη να καταναλώνουμε (να χάβουμε αμάσητα) ό,τι πλασάρει το μάρκετινγκ τους, με τα ΜΜΕ τους, που γνωρίζουν την ψυχολογία μας καλύτερα από εμάς τους ίδιους.

Και Ω! τι σύμπτωση! Δες πόσο έχει αναπτυχθεί ο τομέας της ψυχολογίας!!

Κι είναι μόνο αυτό; Όχι αγάπες μου. Λυπάμαι, έχει κι άλλο.

ΓΙΑΤΙ το κάνουν; Δεν είναι μόνο ο έλεγχος και η φτωχοποίηση μας που θέλουν. Αλλά κι επειδή φοβούνται. ΕΜΑΣ φοβούνται.

Είμαστε περισσότεροι! Και όταν ενωνόμαστε είμαστε ανίκητοι! Γι’ αυτό μας θέλουν λιγότερους, (πόσα εκ. λένε εκείνες οι πλάκες;)

Ας αντισταθούμε στην αποδόμηση έστω και ΤΩΡΑ. Δεν είναι αργά.

Ας γίνουμε η αρχή του τέλους της αποδόμησης.

Αντισταθείτε στη διαστροφή, τη διαστρέβλωση των πάντων: εννοιών, συμβόλων, λέξεων. Εξηγείστε σε φίλους και γνωστούς το σιχαμερό αυτό σχέδιο. Χρειάζεται προσπάθεια. Όμως πρέπει όλοι να γίνουμε ΣΥΝΘΕΣΗ.

Ας αναδομήσουμε ότι γκρεμίζουν. Ας αναστηλώσουμε αυτά που κατεδάφισαν. Ας υπερασπίσουμε ό,τι έχουν βάλει στόχο. Ξεκινώντας ας ενωθούμε με τις οικογένειες, μας να ξαναβρούμε τις αξίες μας, την πίστη μας, τις αρχές των πατέρων μας. ΤΩΡΑ.

Αν θέλεις να κάνεις επανάσταση σήμερα, βρες ένα ταίρι, παντρέψου, άνοιξε σπίτι κάνε παιδιά κι ανάστησε τα με μόχθο και στερήσεις. Έτσι γινόταν πάντα.

Μάθε τα ν’ αγαπούν τη Ζωή. Μάθε τα να σέβονται τη Ζωή στο Σύμπαν.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος και ο πιο καλός Αγώνας.

Φιλώ

ANTIVIRUS