Τώρα που μάς εσωκλείνουν, θυμήθηκα… είς υγείαν καί ανάπαυση τού φίλου μού τού Ιορδάνη Τσομίδη… Ταξίμι
Στήν κλεισούρα προπρέπει νά μάθεις νά είσαι γιαβάσιης…. Μάγκας μέ τά όλα σού, μάγκας τής τιμής, μάγκας τού φιλότιμου καί νά ξέρεις θ’ αυξηθούν οί απατεώνες, ήδη τό πρόσεξα, έχασαν λεφτά καί λύσσαξαν.. καί πούσαι ακόμα….
Τώρα που μάς κατακλείνουν στήν φυκαλή τής κοβδηλοκορώνας… τώρα που μάς «σπάν» τά νεύραν χρειάζεται, συνστήνω υπομονή. Γιαβάσικη έν οίκω σέρτικη προκομμένη λιτή ζωή… Μπορεί νά μήν μέ πειάνεις αλλά προσπάθησε καί μήν ξεχνάς καί τήν προσευχή! Ναί Προσευχή καί ρεμπέττικο μέ μέτρο καί νισάφι…
Ήπιος μειλίχιος άνθρωπος ό Τσομίδης όπως τόν γνώρισα καί τά πίναμε στό ενδιάμεσο τού διαλείμματος στό «ΣΤΕΚΙ» ΈΝ ΑΘΗΝΑΙ….
Ανέβαινε στό πάλκο όποτε τού κάπνιζε ή όποτε τό κάπνιζε, δέν ξέρω, ποτέ δέν φαινόταν μαστουρωμένος… Μπορεί ν’ ανέβαινε στίς δέκα μπορεί στίς τρείς μεσάνυχθα, αλλά τά ταξίμια βροχή… Κάθε φορά έπαιζε άλλο ταξίμι γιά τό ίδιο τραγούδι καί από κοντά άμα τόν άκουες στά μέτρα απόστασης τού κορωνοϊού χάρμα ακοής…
Παράνομα στίς 6 μέχρι τίς 9 τής αυγούλας τελειώναμε, αναλόγως κόσμου…. σ’ ένα σπίτι, παράνομα στό ανώγι…
Μέ τό μαλακό καί μέ τό αγωνιστικό νά τήν βγάλουμε καθαρή… διότι έχουμε νά σκοτώσουμε καί τό εμβόλιο….
Στούς βομβαρδισμούς μέ Προσευχή γιά ευλογία καί μέ ρεμπέττικο γιά αποαγχωτική θεραπεία, μαζύ τά δυό… θά σέ περάσουν από τόν ποταμό…
Καί νά θυμηθείς τήν λέξη που χρυσώνει τήν καρδιά…. ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ…
Ό Θεός μακαρίσει τήν ψυχήν τού φίλου μού τού Ιορδάνη Τσομίδη μέ παρηγοριά τήν τότε ρετσίνα…
Στό πρώτο βίντεο μέ τά υπέροχα ταξίμια κάπου τραγουδάει: “μήν μού μιλάς μέ μάσκα”…. πρό φυτικά ζωικά…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ο μέγας Τζόρνταν με τα ταξίμια του και τα τσιφτετέλια του! Να σου χορεύει (ιδιωτικώς) αργό τσιφτετέλι Τζόρνταν μιά γυναικάρα απάνω στο τραπέζι, και μετά… ποιά ταγιέρ και ποιά κυριλίκια; Φωτιά και λαύρα, να τα πετάει όλα χορεύοντας!
Ά, ρέ γυναίκες! Πού πήγε ο ερωτισμός σας; Γίνατε τελείως αντιερωτικές με τις μάσκες.
Ά, ρέ Έλληνες! Πού πήγε η διάθεση γιά κέφι και τραγούδι; Γιατί δεν τραγουδάει κανένας πιά; Τους αφήσαμε να καταφέρουν αυτό που θέλανε, και μάλιστα χωρίς καμμία αντίσταση; Τόσο αλαφροί και φοβιτσιάρηδες ήμασταν;
Ιωλκαίε, ένας άνθρωπος άνθρωπος μέ αυτά οπού λές μπορεί καί νά δακρύσω, σοβαρολογώ, από δύναμη…