Τό Σύμπαν ένας σπόρος συρμένος είς τό άπειρον….

Τό Σύμπαν ένας σπόρος συρμένος είς τό άπειρον….

Τί είναι τό Σύμπαν; Ένας σπόρος αιωρούμενος είς τήν γλάστρα τού αχανές άλειπτου άπειρου…

Μένουν σταθερά όσα κινούνται, τροποποιούνται, αποθαίνουν, μετατροποποιούνται όσα ακινητοποιηθούν πέραν καί κάτω από τό επιτρεπτόν… προκαθορισμένον φώς τής ιδιαίτερης ταχύτητας τούς…

ΜΑΣ λένε ότι όταν βλέπουμε έναν άστρον νά εκρηγνύνεται, νά αφήνει ουρά πυρός είς τόν ουρανόν, αυτόν έγινε πρίν εκατομμύρια έτη…

Δηλαδή, τό φώς είναι αλλεπάλληλες αποστολές στατικών στιγμών, κυριολεκτικός πυροβολισμός φωτογραφιών… Λένε πώς όσον περισσότερον νομίζεις ότι καταλαβαίνεις τήν φωτοδεσμομηχανική/κβαντομηχανική τόσον ολιγότερον τήν γνωρίζεις, καί πώς τό γνώριζε εκείνος οπού τό είπε;… Μήπως, υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι φωτοδεσμομηχανική υφίσταται από τό γεγονός ότι τό Σύμπαν αποστέλλει φωτογραφίες;…

Παράλληλα ΜΑΣ λένε ότι τό φώς αιωρείται, εξαραιώνεται, χάνεται είς τό Σύμπαν, τότε πώς γίνεται νά βλέπουμε έναν άστρον μετά από εκατομμύρια έτη οπού έσβυσε;….

Ποίον από τά δύο ισχύει; Μήπως αμφότερα; Μήπως όταν τό παρατηρούμε γίνεται στερεόν καί όταν δέν τό παρατηρούμε γίνεται κύμα, όπως τό παράδοξον πείραμα τής κβάντας = φωτοδεσμομηχανικής, τό οποίον εξηγήσαμε σέ άλλα άρθρα….

Διά νά βλέπουμε μία φωτογραφία ενός άστρου οπού λάμπει ή σβύνει μετά από εκατομμύρια έτη μήπως σημαίνει ότι η ταχύτητα τού είναι τόσον ασύλληπτη καί τόσον μεγαλύτερη από τήν κλασσική θεωρία περί ταχύτητος τού φωτός, ώστε έρχεται σ’ ΕΜΑΣ πολύ πρίν προλάβει νά εξαραιωθεί, νά διαλυθεί… εσείς τί νομίζετε, έτσι δέν φαίνεται ότι ισχύει;….

Πώς είναι δυνατόν νά βλέπω μία φωτογραφία σ’ έναν χαρτί οπού έχει καγεί ή διαβρωθεί ή φθαρεί;… μετά οπού έπαθε όλ’ αυτά;…. Συνεπώς, υπάρχει η φωτογραφία, ό πολυβολισμός τής ίδιας φαινομενικώς φωτογραφίας, μίας φωτογραφίας τών εκρήξεων φωτός….

ΜΑΣ λένε ότι διά νά έχουμε όραση πρέπει νά έρθει φώς είς τούς οφθαλμούς ΜΑΣ νά αντισημανθεί είς τό σώμα οπού έστειλε τό φώς καί τά πέριξ καί νά επανεπιστρέψει ώς εικόνες ιδιαίτερης χρωματικής χροιάς… Τότε διά νά ιδούμε τό άστρον πρέπει νά έρθει τό φώς τού σ’ ΕΜΑΣ νά επιστρέψει σ’ αυτόν καί νά επανεπιστρέψει σ’ ΕΜΑΣ. Μά αυτή η διαδικασία χρειάζεται εκατομμύρια έτη! Εδώ είμαστε αντιμέτωποι μέ τό μυστήριον όχι τής επιστήμης, δέν τό λέγω ωσαύτως, αλλά μέ τήν Φυσημένη έκ Στόματος Θεού Φύση…

Φαίνεται ότι η εικόνα ταξειδεύει ώς παράλυτη φωτογραφία καί συνάμα ώς διάχυτη ρευματική ροπή ποταμού η οποία συνεχώς αραιώνει… Φαίνεται ακόμη νά είναι μία τηλεόραση η οποία εκπέμπει τήν εικόνα όποτε ρυθμιστεί τό αρχείον τής μαγνητοσκόπισης νά στείλει τήν εικόνα ξανά ώς κίνηση κινηματογραφίσεως ή ακινησία παράλυτης στιγμής εικόνος ήτοι φωτογραφία…

Εάν η τηλεόραση σού δείχνει μία ώρα τήν ίδια φωτογραφία σού εκπέμπει επάλληλες πυροβολίσεις τής ίδιας εικόνας καί εάν σού δείχνει πολλές εικόνες έν κινήσει π.χ. έναν άνθρωπον νά δρά ή μία εναλλαγή φωτογραφιών πάλιν είναι πυροβολίσεις αλλά διαφορετικών εικόνων…

Όταν βλέπω έναν άστρον βλέπω τό παρελθόν τού, τό παρόν τού, ή τό μέλλον τού; Ναί τολμώ νά αναφερθώ είς τήν φωτογραφία τού μέλλοντος τού…. Τί βλέπω; Εάν βλέπω μία μεγάλη εικόνα επαναλήψεων καί πυροβολίσεως εικόνων καί κινήσεων ταυτοχρόνως τότε αφού είναι κίνηση έπρεπε νά είχε εξαφανιστεί καί αφού δέν εξαφανίστηκε τότε πρέπει νά είναι κάτι στατικόν καί μαγνητοσκόπιση, τί από τά δύο ισχύει; Βλέπω τήν φωτογραφία ή τήν διακίνηση τής; Όταν βλέπω μία εικόνα ενός Αγίου, ενός τοπίου, ενός προσώπου είς τόν τοίχον επ’ ικριώματος τί βλέπω; Τήν στατική φωτογραφία ή τήν διάχυτη κίνηση;

Καί όμως βλέπω αμφότερα! Εάς υποθέσωμεν ότι βλέπεις μία κίτρινη εικόνα μέσα σ’ έναν κάδρον. Τί βλέπεις; Απ’ όλον τό φάσμα τού σύνθετου λευκού φωτός βλέπω αυτόν οπού εκπέμπεται ήτοι τό κίτρινον, άρα τέ αυτόν οπού απομένει καί δέν εκπέμπεται είναι η μαθηματική πράξις: «σύνθετον λευκόν φώς πλήν κίτρινον»…. Νά διατί κάποιοι ανθρώποι βλέπουν άλλον χρώμα είς τό ύδωρ, έναν ζώον, τήν βροχήν, τό έδαφος κ.ο.κ… διότι βλέπουν ταυτόχρονα αυτόν οπού εκπέμπεται καί αυτόν οπού παραμένει… Αυτοί οί ανθρώποι έχουν μυστικά τά οποία δέν θά αναφέρουμε, αλλά πάρε δωρεάν έναν παράδειγμα! Όταν βλέπεις έναν ζώον μέ υπεριώδεις ή υπέρυθρες ή άλλες υπερακτίνες τό βλέπεις μέ άλλους χρωματισμούς, αυτόν επιτυγχαίνεται μέσω ειδικών τεχνολογικών διόπτρων…

Παρόμοια ισχύουν μέ θηρευτικά ζώα τήν νύχτα αλλά καί τήν ημέρα έν μέρει τουλάχιστον, αυτά ισχύουν μέ τήν αρνητική πλευρά μέσω τής αχρωματοψίας, τής τύφλας, τής έκστασης, τής μέθης, τής σούρωσης τής όρασης καί τής υποκατάστατης αντικατάστασης τινός χρώματος μέ άλλον…

Λοιπόν, όταν βλέπεις τήν κίτρινη ή γλαύκα εικόνα βλέπεις τό χρώμα οπού γίνεται αντιβαρές καί εκπέμπεται αλλά δέν βλέπεις μετά ή συνάμα τό ταξείδι τών ακτίνων αυτών είς τό υπερπέραν…

Σκέφθου τό μέ μία φωτογραφία, τήν ίδια ώρα οπού βλέπεις τήν φωτογραφία συνάμα αυτόν οπού βλέπεις γίνεται κύμα οπού ταξειδεύει, αλλά εσύ τήν επόμενη στιγμή βλέπεις τό επόμενον φορτιόν τής ίδιας εικόνας καί δέν προσέχεις ότι έφυγε τό προηγούμενον φορτίον τής ίδιας εικόνας. Αυτόν επαναλαμβάνεται επτασεκατομμύρια φορές αλλά δέν δήνησαι νά τό προλάβεις, δύνησαι νά τό βλέπεις, αλλά εσύ όταν βλέπεις ουσιαστικώς κοιττάζεις… καί δέν πρόσεξες διά νά ιδείς…

Επειδή σού δείχνει τήν ίδια εικόνα δέν σημαίνει ότι είναι η ίδια εικόνα αλλά ότι επαναλαμβάνεται η δείξη καί εκπομπή τής ίδιας εικόνας μετά από τήν φυγή τής ίδιας εικόνας κάθε απειροελάχιστη στιγμή… Εσύ κοιττάζεις τό ίδιον αλλά ουσιαστικώς βλέπεις τό πανομοιότυπον ή μάλλον σχεδόν πανομοιότυπον τών προηγούμενων εκπομπών, ενώ ποτέ δέν βλέπεις τό ίδιον δύο φορές.. Οί σταγόνες ύδατος είσίν ίδιες αλλά δέν βλέπεις καί δέν λούζεσαι τίς ίδιες, η καθεμία είναι κλωνοποίηση τής κάθε άλλης, ομοίως καί κάθ’ εικόνα…

Άρα τέ, όταν βλέπω τό άστρον δέν διαφέρει μέ τό όταν βλέπω μία φωτογραφία λησμονημένη σ’ ικρίωμα τοίχου… Τί βλέπω; Βλέπω κάθε φορά τήν πρώτη στιγμή κάθε εκπομπής επανάληψης τής ίδιας εικόνας, απ’ εκεί καί πέρα η εικόνα εκείνη γίνεται διάχυτον φώς καί υπερδιάχυτον φώς οπού δέν βλέπω… Νά διατί φθείρεται έναν χρώμα διότι εκπέμπεται συνεχώς ώστε διαρκώς μειώνεται η ποσότητα τού καί όσον μειώνεται είς τούς οφθαλμούς φθάνει μέ τήν μορφή εξεθωριάσματος… = έξ+θωρώ/θεωρώ/βλέπω… ήτοι ένεκα θωρηάς = όρασης = εκπομπής πρός τά έξω…

Εάν οιονδήποτε σώμα δέν έκπεμπε ενέργεια ή δέν υπήρχε ενέργεια πέριξ τού σέ ύφος φωτός τότες δέν θά τό βλέπαμε θά ήταν αόρατον… Τό μελανόν δέν εκπέμπει χρώμα αλλά εκπέμπεται πέριξ τού φώς καί ώς έκ τούτου τό κάνει ξανθόν μελανόν ώστε νά γίνεται ορατόν. Ό αέρας είναι διαφανής επειδή είναι συνεχώς αραιός, εάν έπησσε θά είχε χρώμα… Εντούτοις, ό αέρας έχει τινόν πάχος τέτοιον ώστε νά μήν θολώνει τό λευκόν καθαρόν φώς… Ό αέρας είναι μελανός καί υπεραραιός;
Η φωτογραφία είναι μία μάζα… τήν βλέπουμε… αμέσως μετά γίνεται ενέργεια δέν τήν βλέπουμε… Έως έκ τούτου, βλέπουμε τήν πρώτη εκπομπή ενέργειας ώς φωτογραφία, μία μάζα, καί ύστερα μέ τήν επιτάχυνση τού ίδιου φορτίου ενέργειας δέν τό βλέπουμε διότι αραιώνει… αυξητικώς μέ τήν πειστροφική κίνηση….

Αλλά τό μυστήριον παραμένει είς τό ότι διά νά ιδώ μία στατική εικόνα φωτός από έναν άστρον οπού θεωρητικώς έσβυσε εκατομμύρια έτη πρίν τό ιδώ σημαίνει ότι είτε η όραση μού ευρίσκετο εκεί μόλις γεννήθηκε ή αυτή ήρθε σ’ εμένα ήτοι είς τήν όραση μού όπως γεννήθηκε μετά από εκατομμύρια έτη, ήτοι ήρθε ώς φωτογραφία ή δέσμη φωτός σέ στατική μάζα… Πού τό στηρίζω αυτόν; Θά τό εξηγήσω ακόμη μία φορά μέ διαφορετικά λόγια… Εάν η εκπομπή φωτός ενός άστρου ε εξαφανίζετο πλήρως είς τό διάστημα τότε τί θά είχε απομείνει διά νά έρθει νά επισκεπτεί τήν όραση μού καί νά γίνει αυτομάρτυρας είς τήν αυτοϋπαρξη τής καί πώς θά γινόμουν μάρτυς τής ύπαρξης τής;… Διά νά ιδώ μία εικόνα, μία έκρηξη, μία σβύση, εκατομμύρια έτη μετά τό συμβάν τής καί τό τέλος τής, σημαίνει ότι αυτή η εικόνα πρέπει νά διατηρηθεί χαχαχαχα!….

Εάν υποθέσουμε ότι κάποιες εικόνες, εκρήξεις, θεάσεις δέν διατηρούνται ώς εικόνες σταθερές καί αναλλοίωτες, τότε ποτέ δέν τίς είδαμε είτε συνέβησαν πρίν εκατομμύρια έτη είτε πρίν μερικά υποδευτερόλεπτα…. Είναι αναλλοίωτη αρχή ότι διά νά φθάσει κοντά μού μία εικόνα ή έναν διαστημόπλοιον μετά από εκατομμύρια έτη πρέπει νά παραμείνουν αναλλοίωτα… Πιστεύω ότι κάποιες εικόνες από τά άστρα είς τό διάπλους τών πρός ΗΜΑΣ ή άλλη κατεύθυνση καταστράφηκαν, αποοικοδομήθηκαν, αποδομήθηκαν καί δέν έφθασαν ποτέ σ’ ΕΜΑΣ! Θέλετε έναν παράδειγμαν θαρρώ νά διερωτηθώ!

Εάν έναν άστρον έσβυσε ή γεννήθηκε καί οί εικόνες φωτός ή φωτογραφίες τού περάσουν από κάποια μελανή/μαύρη τρύπα τότε απορροφήθηκαν καί ουδέποτε έφθασαν σ’ ΕΜΑΣ! Κατά συνέπεια, βλέπουμε ότι δέν απορροφάται καί δέν αποδομείται… μέ τρόπον τινάν ώστε νά μήν είναι συμβατή πλέον είς τήν όραση ΜΑΣ! Μ’ αυτόν συνάπτουμε τό συμπέρασμα ότι από τίς περιοχές, κατευθύνσεις, δρόμους οπού έρχονται εικόνες άστρων σ’ ΕΜΑΣ δέν υπάρχουν μαύρες τρύπες αλλά συνάμα ότι από τίς περιοχές οπού δέν καταφθάνουν εικόνες μεσολαβούν μαύρες τρύπες….

Εδώ έχουμε καταλάβει κάτι επαναστατικόν, ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα άστρα είς τό διάστημα τά οποία δέν τά βλέπουμε διότι οί ακτίνες φωτός οπού εκπέμπουν παγιδεύονται καί απορροφούνται από τίς μαύρες τρύπες ούτως ώστε νά μήν καταφθάσουν σ’ ΕΜΑΣ, είς τούς ομματούς ΗΜΩΝ! Τό Καταλαβαίνετε;….

Είναι ωσάν νά προσμένεις νά έρθουν πρός εσένα αυτοκίνητα από κάποια κατεύθυνση αλλά αυτά δέν καταφθάνουν ποτέ διότι άνοιξε μία μεγάλη τρύπα είς τόν δρόμον καί συνταυτόχρονως τά αυτοκίνητα αυτά βαίνουν μέ αποσυναρμολογημένα φρένα καί μέ τήν εξέφρενη μεγαλύτερη επιτάχυνση….

Όταν μία συνσκευή στέλλει έναν σήμα πρός μία άλλη συνσκευή τό σήμα θά παραδωθεί μόνον εάν δέν ανατραπεί, αποκοπεί, απορροφηθεί, παρεμποδιστεί, χαχαχαχα, εάν δέν γίνει έναν α[π’ αυτά καί τά παρόμοια τοιαύτα τότε θά λάβουμε τό μήνυμα τό οποίον είναι ηχητικόν ή ορατικόν, εάν όχι δέν θά λάβουμε ποτέ τό μήνυμα καί δέν θά μάθουμε ποτέ ότι υπήρξε εάν δέν ΜΑΣ τό Μαρτυρήσει κάποιος αξιόπιστος άλλος…. Η ακτινοβολία οπού λαμβάνει ό οφθαλμός ώς εικόνα φωτογραφία φωτός είναι έναν σήμα…, εάν απορροφηθεί από άλλον σώμα όπως η μελανή τρύπα, τότε τό άστρον αυτόν υπάρχει αλλά είναι αόρατον επειδή κάποιος τρυποβρυκόλαξ ρουφάει τό αίμα φωτός εικόνος τού εκπέμποντος…

Μέ όλ’ αυτά καταλάβουμε ότι υπάρχουν τά Ακασικά/Αχασικά όπου τό χί έγινε κάππα Αρχεία!
Βλέπεις όμως εσύ τήν φωτογραφία είς τήν αφετηρία τής εκκίνησης τής καί όχι τό ταξείδιον τής ώς ενέργεια…. βεβαίως βλέπουμε τήν ενέργεια σέ μάζες αλλά όσον καί εάν τήν βλέπουμε δέν είναι παρά έναν απειροελάχιστον ποσοστόν τής πραγμακτικότητος…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ