Τό Σύμπαν είναι λάσπη… Διαλογίζεται Ό Θεός;…. Μέρος 3

Τό Σύμπαν είναι λάσπη… Διαλογίζεται Ό Θεός;…. Μέρος 3

(διακρίνεις τό πρόσωπον είς τήν εικόνα εξωφύλλου;)

Σέ μία συνζήτηση ενός άλλου παράκλαδου αίρεσης, ενός Χριστιανού που μού έλεγε ότι είναι άθεος καί άθρησκος αλλά συνάμα διαλογιζόμενος μέ διάφορες μεθόδους, μού αμόλησε μεταξύ άλλων: «μέσα στόν διαλογισμόν Τού Ό Θεός δοκιμάζει νέα πράγματα»….

Μού είπε μεταξύ άλλων ότι ό ανώτερος ευατός ή υπερευατός προεκτείνεται απ’ εμάς εδώ είς τήν γήν έως Τόν Θεόν καί ότι πρέπει νά τόν ανακαλύψουμε καί συνάμα τήν αποστολή μάς, αλλά είς τήν ερώτηση μού εάν διαδραματίζει ρόλον κατά πόσον πρέπει νά γίνουμε δίκαιοι δέν είχε απάντηση…

Δι’ αυτούς δέν έχει σημασία τό δίκαιον ή τό άδικον, τό καλόν ή τό κακόν όπως είναι όχι όπως τό ορίζουμε εμείς, αλλά ό καθένας είναι ένας σπουδαίος μικρός θεός ενωμένος έκ τών προτέρων μέ τόν θεόν, αναρωτιέμαι όμως ποίος θεός είναι αυτός;…. Νοιώθουν ότι η ενώση μέ Τόν Θεόν είναι προεξασφαλισμένη αλλά δέν κατάλαβα ούτε απάντησε διατί νά γεννάται ένας άνθρωπος διά ν’ ανακαλύψει ότι είναι θεός αφού είναι θεός ή έχει ανώτερον εαυτόν ενωμένον μέ Τόν Θεόν καί η δοκιμασία τού εδώ είς τήν γήν δέν είναι χριστιανική αλλά εσσωτερικώς διαλογιστική… Πρόκειται βεβαίως διά νεογνωστικιστική μέθοδον όπως τού Ισλάμ καί ανατολίτικων θρησκειών, γυμναστικών, διαλογισμών, ορμονικών χαλαρώσεων από διαλογισμούς χωρίς νά συνυπολογίζουν ότι τό δίκαιον δέν ευρίσκεται σέ προσωπικές ανακουφίσεις ή ορμονικές ή άλλες εκστάσεις ή παρεκστάσεις, αλλά είς τήν Λατρεία Τού Θεού μέ βάση τό αυστηρότερον δίκαιον που είναι τό μοναδικόν δίκαιον… Καί εάν ακόμη αδυνατείς νά τό εφαρμόσεις τότε οφείλεις νά είσαι ειλικρινής καί ευσεβής απέαντι τού ώστε νά τό αναγνωρίζεις καί να ζητείς συγχώρεση καί επιείκεια από Τόν Θεόν διά τήν αναξιότητα σού νά τό εφαρμόζεις…

Ό άνθρωπος αυτός μού είπε ότι είναι άθρησκος αλλά τού είπα ότι τά όσα πιστεύει καί εφαρμόζει ευρίσκοντε μέσα είς τήν σφαίρα τού όρου θρησκείας, χωρίς νά τά κρίνω τού είπα. Εξεπλάγην καί παραδέχθηκε, που δέν τό κατάλαβε τόσον καιρόν ότι ήταν θρήσκος. Θεωρούσε προφανώς θρήσκον όποιον πήγαινε σέ Εκκλησία καί ακολουθούσε τήν Ορθοδοξία καί ένας άλλος δίπλα τού περισσότερον ειρωνευώταν τήν θρησκεία, αλλά μόλις είχε μάθει ότι ήταν καί αυτός θρήσκος, αλλά ενός άλλος δόγματος χαχαχα!…

Αναφερώμενος σέ Αποκάλυψη, μού είπε ότι Ό Θεός μέσα είς τόν διαλογισμόν Τού θέλει νά κάνει καί δοκιμάζει νέα πράγματα… Βεβαίως, μία τέτοια «ανακάλυψη» τήν έκανε μέσα από τόν διαλογισμόν ή τού τήν είπαν διαλογιστές σέ βιβλία ή προφορικά καί προέρχεται από τόν διάβολον καί θά σού εξηγήσω πολύ σταράτα διατί!…

Μά είστε σοβαροί; Κάνει, χρειάζεται καί αρέσκεται Ό Θεός τόν διαλογισμόν;…

Αυτά τά κάνει, χρειάζεται, αρέσκεται μέ τόν τρόπον τού έστω, ακόμη καί Χριστιανός, κάποιος που είναι ατελής καί θέλει νά ανεβεί κάπου! Αυτός που είναι κάπου, που είναι παντού που είναι σέ όλα τά κάπου πάντα καί ανεβάσματα, έκ τών προτέρων, που έκαμε τά πάντα κάπου πάντα ανεβάσματα καί κατεβάσματα δέν κάνει, δέν χρειάζεται καί δέν αρέσκεται σέ διαλογισμόν, διότι τά γνωρίζει όλα, τά έχει όλα, τά έκαμε όλα καί τά ορίζει όλα έκ τών προτέρων, πρίν κάν γίνουν έν πράξει όπως κατανοούμε ό καθένας τόν όρον έν πράξει μέ έναν ή περισσότερους ορισμούς ή αναλόγως…

Ό Θεός δέν χρειάζεται νά διαλογιστεί, διαλογίζεται όποιος θέλει νά φτάσει τήν γνώση είτε ενδιαφέρεται διά τήν αδικία καί τήν δικαιοσύνη τού είτε όχι. Ό Θεός είναι η γνώση, όλες οί εικόνες, υπάρξεις, αισθήσεις, είναι δημιουργήματα Τού πρό πάντων τών αιώνων καί πρίν εφαρμοστούν έν πράξει όπως εμείς δυνάμεθα νά κατανοήσουμε… Ό αληθινός ορισμός τής ύπαρξης είναι η Μαθηματική Προδυνατότητα δι’ ύπαρξιν… Ό,τι μπορεί νά γίνει μετά από έναν τρισεκατομμύριον αιώνες ήδη υπάρχει, ενώ διά τόν κοντόφθαλμον άνθρωπον τόν διαλογιζόμενον μέ χαμηλές αισθήσεις υπάρχει μόνον όταν κτιστεί ή εφαρμοστεί καί δι’ όσον υπάρχει κτισμένον καί εφαρμοσμένον…

Παράλληλα, ό,τι υπάρχει διά Τόν Θεόν καί δι’ όσους συναποδέχοντε καί συγκατανοούν τήν νόηση αυτή, μπορεί νά είναι χαμένον ή πραγματοποιημένον… Εάν αύριον χαθεί τό Σύμπαν, υπάρχει καί εάν ξανά εμφανισθεί, υπήρχε, πρίν επανεμφανισθεί καί πρίν χαθεί… Μία μορφή που δέν ζωγραφίστηκε ποτέ υπάρχει όσον υπάρχει εάν ζωγραφίστηκε καί χάθημε μονομιάς τό επόμενον δευτερόλεπτον ή λεπτόν… Καί συνάμα ό,τι είναι πραγματικόν καί δέν είναι άγιον υπάρχει μέν αλλά είναι χαμένον δέ, είτε λόγω αφάνειας είς τούς ανθρώπους αλλά ενδελεχής εμφάνειας είς Τόν Τρισήλιον Τρισπανόπτη Τριαδικό Τρισμέγιστο Θεό, είτε λόγω ματαιότητος τής ύπαρξης τού…

Υπάρχουν πράγματα που είτε υπάρχουν είτε δέν υπάρχουν δέν υπάρχουν καί πράγματα που είτε υπάρχουν είτε δέν υπάρχουν, υπάρχουν, καί άλλα μέ αμφότερες ιδιότητες… Τώρα νά τό καταλάβετε είναι δύσκολον μέ τήν έννοια τού ακατανόητου ή σχεδόν πλήρως ακατανόητου ή καί ελαχίστως κατανοητού… Βεβαίως, συνάμα, καί συνταυτόχρονα, ό,τι υπάρχει καί δέν υπάρχει ή, ό,τι υπάρχει ή δέν υπάρχει, υπάρχει μέ τήν έννοια ότι είναι υπό αρχών καί ΌΧΙ Ο ΑΡΧΩΝ!!!!

Δέν χρειάζεται νά σκεφθεί Ό Θεός, είτε αυτόν ορίζεται διαλογισμός, είτε ανακάλυψη, είτε πρωτοδημιουργία, όλα είναι προκανονισμένα πρό πάντων τών αιώνων χωρίς κόπον, κάτι βεβαίως που ομολογουμένως έρχεται σέ αντίθεση ή ούτως φαίνεται, μέ τήν Γένεση ήτις λέγει ότι τήν ευδόμην ημέραν Ό Κύριος αναπαύθηκε καί άς μήν τό εκμεταλλευτούν οί νεοπαγανιστές ώς ιδική τούς σκέψη, δι’ αντιπολίτευση είς τήν θρησκεία μού…

Ό ορισμός αναπαύθηκε διά Τόν Θεόν δέν σημαίνει ότι κουράσθηκε… Δέν κουράζεται Ό Θεός, αλλά ανά παύθηκε ήτοι σταμάτησε πλέον νά αναμειγνύεται ή μάλλον νά καθορίζει τήν Φύση, αφού τήν δημιούργησε μέ προδιαγραφές αυτόματης εξέλιξης καί επικοινωνίας συνεξέλιξης τών επί μέρους δημιουργημάτων ανά μεταξύ τούς καί βάσει τών αναγκών τούς καί τού ευρύτερου προρρυθμισμένου σχεδίου Δημιουργικής Διεξέλιξης Τού Τριαδικού Θεού… Νά διατί μία ορχιδέα δίχως «οφθαλμούς» μέ συχνοτικές φωτογραφίες λαμβάνει καί αναπαράγει τό σχύμα μίας ακρίδας θηλυκής διά νά προσεγγίζει τό αρσενικόν νά καθίσει επάνω τής διά νά τό φάει ή νά γονιμοποιηθεί!… Νά διατί μία πεταλλούδα μεταπροσαρμόσθηκε είς τά νέα δεδομένα ώστε νά ευνοείται από έναν συγκεκριμμένον λουλούδι είς τήν διατροφή καί αλληλεπιδραστικώς αντίθετα τό λουλούδι απ’ αυτή… Υφίστατια μία αθόρυβη ή μή ηχηρή καί κατανοητή διά τά ώτα μάς προσυνεννόηση τών όντων καί πραγμάτων τής Φύσης ανά μεταξύ τούς, που ούτε κι’ αυτά πολλές φορές δέν συναισθάνοντε ή συναισθάνοντε μέ νοημοσύνη τέτοια που ούτε κάν διανοούμαστε τήν ύπαρξη τής πόσον δέν μάλλον τήν ψυχολόγηση τής…

Βλέπω ότι πολλοί αιρετικοί καί εξωγηϊνόπληκτοι προτιμούν νά τούς ποίησε έναν κτίσμα όπως ό εξωγήϊνος παρά Ό Θεός. Καί νά υπήρχε έκτοτε έναν κτίσμα πάλαι είναι κτίσμα επειδή δέν είναι Ό Κτίστης που έφτειαξε έκ τών προτέρων αυτόν τό έκτοτε καί πρό πάντων τών αιώνων. Μπορείς νά τό κατανοήσεις αυτόν;… Εάν κάτι υπήρχε έξ’ ανέκαθεν καί δέν είναι Ό Άκτιστος Κτίσης Θεός, τότε αυτόν τό πράγμα ή όν υπήρχε έξ’ ανέκαθεν διότι έξ’ ανέκαθεν τό θέλησε, τό όρισε καί τό δικαιολόγησε Ό Θεός! Μπορείς νά τό κατανοήσεις αυτόν; Ότι εάν υπήρχες έξ’ ανέκαθεν πάντοτε αλλά έξ’ ανέκαθεν πάντοτε γνώριζες ότι δέν είσαι αυτός οπού έκτισε εσένα, αυτός που όρίζει τά πάντα πέριξ τού, αυτός οπού υπάρχει πάντοτε καί υπήρχε πάντοτε αλλά αγνοεί από πού καί πότε αρχίζει αυτόν τό έξ’ ανέκαθεν καί πάντοτε ήτοι νά ιδεί τήν εικόνα τού απείρου, αυτός που δέν μπορεί νά γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια τού τί συμβαίνει πέριξ τού καί μέσα τού είς τόν άκρον άωτον βαθμόν ή καί ολιγότερον, τότε γνωρίζει μόνον έναν πράγμα, ότι δέν γνωρίζει τό πάν, δέν γνωρίζει κάν πλήρως τόν εαυτόν τού αφού δέν γνωρίζεις τό πάν, γνωρίζει επαρκώς αλλά όχι πλήρως μόνον έναν πράγμα, τήν άγνοια τού!… Δέν θά έλεγα έν οίδα ότι ουδέν οίδα όπως είπε ό Σωκράτης, αλλά έν οίδα ότι οίδα καί δέν οίδα, έν οίδα ότι οίδα τήν άγνοια μού καί συνάμα αγνοώ τό μέγεθος τής άγνοιας μού καί τής γνώσης μού….

Η επίγνωση τής άγνοιας είναι η επίγνωση τής γνώσης… Η επίγνωση τής άγνοιας είναι η επίγνωση ότι η γνώση είναι άφθαστη καί άπειρη… Η επίγνωση τής άγνοιας είναι ότι είσαι δημιούργημα τής γνώσης καί μόνον αυτή η γνώση που δέν έγινε διαδοχικώς από κανέναν είναι η φωλειά τής σωτηρίας…

Τό νά γνωρίζεις τήν άγνοια σού είναι ώς νά γνωρίζεις όλον τόν εαυτόν σού… Είναι δυσκολότερον νά ορίσεις τό εύρος τής άγνοιας σού από τό νά ορίσεις τό εύρος τής γνώσης σού… Εάν ορίσεις τήν γνώση σού ορίζεις ή καί προσυνορίζεις τήν άγνοια σού, αυτήν που παραδέχεσαι καί γνωρίζεις ότι έχεις καί αυτήν που παραδέχεσαι καί αγνοείς ή δέν θέλεις νά παραδέχεσαι ότι έχεις…

Τό νά καταλάβεις ότι υπάρχει Η Γνώση που έκαμε τά πάντα καί που δέν έγινε ποτέ από κανέναν καί όρισε τά πάντα, έστω καί εάν αγνοείς όλες τίς επί μέρους λεπτομέρειες, γνωρίζεις περισσότερα από κάθε ειδήμονα είς τήν επιστήμη τού καί όλους μαζύν που δέν γνωρίζουν αυτόν που γνωρίζεις… Ώδε αποδεικνύεται τραντακτώς ότι τά φαινόμενα καί τά φώτα απατούν…. Διότι άλλα τά άκτιστα φώτα καί άλλα τά δουλικά φώτα… που έχουν δι’ Αυθέντη καί Δημιουργόν έναν άλλον Τρίσφωτον Άκτιστον Δημιουργόν!!!!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ