Τό μειονέκτημα τής λογικής: όταν δέν μπορείς νά υποστηρίξεις πιά πλέον, τό απορρίπτεις….

Τό μειονέκτημα τής λογικής: όταν δέν μπορείς νά υποστηρίξεις πιά πλέον, τό απορρίπτεις….

….Καί αρχίζεις νά αποδέχεσαι εκείνον που ώς τώρα αντιπάλευες, έστω καί εάν καί τούτον δέν έχει περγαμηνές υποστήριξης…

Κανονίζουν νά τουμπάρουν, τρολλάρουν, κατραπατσάρουν, τήν λογική σού καί τότε από βαθειά πεποίθηση ορθότητος που έχεις διά κάποιον θέμα ό πειρασμός γεννάει τήν αμφισβήτηση καί η αμφισβήτηση τήν αυτοαμφισβήτηση ενίοτε καί ύστερα τήν απόρριψη τής λογικής που υποστήριζες, ασχέτως εάν είναι τώ όντι σωστή ή ενσφαλμένη!…

Μόνον η Πίστη είναι Αλύγιστη, η Πίστη χωρίς σκληρότητα…

Πάντοτε ήμουν ενθουσιώδης άνθρωπος, ό ενθουσιασμός χρειάζεται ανανέωση, δι’ αυτού πάντοτε έπληττα εύκολα καί προσπαθούσα νά επανενθουσιαστώ… Αυτή η τάση μού πρόσφερε πολλές περιπέτειες καί εμπειρίες, όχι όλες καλές, όχι όλες κακές, όχι όλες ουδέτερες, όχι όλες ανάμεικτες, αλλά οπωσδήποτε φλόμωσα, απόκατσα καί αναζήτησα τήν Σταθερότητα μέσα σέ μία ακεραιότητα που ούτε νά μέ ενθουσιάζει ούτε νά μέ πλήττει.

Ήταν η αρχή μίας καινούργιας περιπέτειας, μέας ανανεωμένης εμπειρικής παρατήρησης καί μακαριότητος σκέψης καί χαλάρωσης. Ένας τρόπος επαναγεμίσεως τών αυτοβυτίων αυτοενέργειας μού, μία ταυτόχρονη απόσταση καί επαφή μέ τά πάντα ή καί σχεδόν μέ τά πάντα. Δέν είναι ψυχρότητα, αλλά μία επιλογή νά μήν πλέκω, μία ταξειδευτική εγκράτεια καί αυτοσυγκράτηση μέ σποραδικές καταιγίδες εξάρσεως, ώστε η εξαίρεση νά επιβεβαιώνει τόν κανόνα καί συνάμα νά τόν ανανεώνει…

Αυτή η επιλογή βασίστηκε είς τήν Πίστη τής ηρεμίας καί τής ακεραιότητος, αλλά οί ανατροπές, οί αναποδιές, τά απρόοπτα καί απρόβλεπτα, τά σφάλματα καί οί κακίες, μέ αδιάκοπη μανία επιμονής διασάλευαν αυτήν τήν επιλογήν αλλά η ακεραιότητα καί η ψυχρή άψυχρη απόσταση ήταν αυτή που κατάφερε νά φέρω είς πέρας ό,τι κατάφερα ή νά παθαίνω τήν ολιγότερη ζημία από μία προδιαγραφώμενη τραγωδία, ζημιά, κατραπακιά!…

Η υπομονή είναι η θυγατέρα τής Πίστης… Μπορεί νά είσαι μέ τήν ψυχή είς τό στόμα αλλά μέ αυτές τίς μεθόδους νά επιβιώσεις αιώνες περισσότερους από εκείνους που ποτέ δέν είχαν εμπειρία ψυχοσυναισθηματικού πνιγμού από τίς καταδιώξεις, τίς κακουχίες, τίς ατυχίες…

Εφαρμόζεις μία ειδική αποκτήνωση αντοχής, υπομονής, απληξίας, ακοπτίας, καί ταυτόχρονης σιωπηλής μέριμνας…Ανανεώσεις τήν επιβίωση σού από ημέρα σέ ημέρα καί δέν πολυεγνοιάζεσαι νά έρθει ό θάνατος, αρκεί νά μήν είναι επίπονος αλλά ακαριαίος!… Διανύεις τήν κλωστή τής γέφυρας ζωής καί θανάτου καί δέν έχεις μακροχρόνια σχέδια διά νά μήν ολιγοψυχίσεις, ούτε νά δειλιάσεις ώστε νά αυτοπροδώσεις τίς αρχές καί τίς ηθικές εξισώσεις σού!…

Σταματάς νά ενδιαφέρεσαι διά τά πάντα ενώ ταυτοχρόνως όλως περιέργως έχεις περισσότερη όρεξη, ενέργεια καί έμπνευση διά βοήθεια τών πάντων, διότι αποδεσμεύεσαι συναισθηματικώς!… Αγαπάς μέ τήν λογική απαρνείσαι τό βάρος τής συναίσθησης που παραλύει τήν δράση. Αυτή η μέθοδος είναι μία τακτική γρήγορης καί αποτελεσματικής βοήθειας, καθότι ό συναισθηματισμός περισυγχύζει, καταστρέφει τά πλάνα καί τήν ακοπτία διά τού τί θά συμβεί. Παύεις νά είσαι υπολογιστικός καί γίνεσαι μέ ψυχρή εκτέλεση βοηθητικός!…

Επειδή σχεδόν όλα τά διάχυτα συναισθήματα είναι έντεχνα προϊόντα συναισθηματικής εκβιαστικής παράλυσης καί παγίδευσης απ’ εκείνους που μάς πολεμάνε, η αποδέσμευση από αυτά καί η προσκόλληση σέ μία αλύγιστη ψυχρή ακόρεστη Πίστη είναι Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ!…

Όταν πρέπει νά τρέχεις δέν μπορείς, δέν έχεις χρόνον καί δέν διατηρεί τήν αντοχή καί δή τήν ψυχοσυναισθηματική αντοχή ό συναισθηματισμός, καί ό Αγών είναι Δρόμος Πολυτρεξίματος, Πολυδρόμος Πολυτρεξίματος!…

Η αποφασιστικότητα είναι τό άλμα είς ύψος, είς μήκος, είς πλάτος, είς όπισθεν, είς έμπροσθεν, είς πλαγιθέν, έξωθεν τού συναισθήματος. Ακόμη καί όταν κάνεις άλμα νά εξομολογηθείς τόν έρωτα σού ουσιαστικώς κάνεις άλμα έξω από τόν ταραγμένον, άγριον, βαλτωμένον καί έντονον φυσικόν περιβάλλον τού συναισθηματισμού!… Βεβαίως αυτός επιστρέφει τακτικώς αλλά επιστρέφει γέρος, γερός καί έμπειρος,… σύμβουλος καί όχι επαίτης σημασίας καί εκμύζωσης ζωτικής ενέργειας….!

Οί κωλότουμποι είναι ανθρώποι είτε τής στυγνής στεγνής άνυδρης ξηρής λογικής είτε γενναίοι που όταν είδαν τά σφάλματα τών απόψεων τούς άλλαξαν ρότα ευθύς αμέσως!…

Τό σκηνικόν από τόν κορώνοψευτον καί μετά κάνει τούς ανθρώπους νά αμφισβητούν τήν λογική τους συνεχώς, επειδή είναι όλα στημένα νά διαψεύδουν τίς λογικές τούς, νά εκμυζούν καί εξαντλούν τίς ενέργειες τούς, νά τούς αποσχολούν όπως καί όσον θέλουν σέ αδράνειες, φλυαρίες, ανησυχίες. Οί άνθρωποι χωρίς Πίστη όταν δέν μπορούν νά νικήσουν τό σύνστημα αρχίζουν νά τό αποδέχονται υποτακτικώς, δέν αναφέρομαι σ’ εκείνους που μαθαίνουν νά ζούν μέ τό πρόβλημα χωρίς νά αποδέχονται τό σύνστημα ποτέ!…

Τό σύνστημα είναι ό μεγαλύτερος εχθρός κοινωνικός ιστός που υπήρξε ποτέ… Οί Άπιστοι άνθρωποι πιστεύουν πώς ό,τι δέν μπορούν νά νικήσουν καί αλλάξουν είναι ανώτερον καί σωστόστερον! Ποτέ δέν κατάλαβαν ότι η Αντίσταση τούς ήταν νίκη εναντίον τού συνστήματος καί ότι η μεγαλύτερη νίκη θά ήταν εάν όλον καί περισσότεροι ανθρώποι έως τήν πλειψηφία μισούσαν τό σύνστημα θανάσιμα χωρίς νά τούς πείθει καμμία λογική διά τό αντίστροφον, είτε τό ομολογούν είτε όχι, είτε τό ομολογούν όποτε συμφέρει νά επιβιώνουν εναντίον τού συνστήματος, είτε δέν τό ομολογούν όποτε επίσης συμφέρει νά επιβιώνουν εναντίον τού συνστήματος!

Ό,τι σκοτώνει, διαψεύδει, καταστρέφει, κουράζει, καθυστερεί, εξευτελίζει, τό σύνστημα, είναι ιερόν!… Κατά συνέπειαν, τό σύνστημα είναι ανιερόν!… Αρκεί μία φορά νά επικρατήσει ολοκληρωτικά τό σύνστημα καί δή ενιαίως διά νά καταστρέψει τά πάντα ολοκληρωτικώς!…

Όποιος ανήκει είς τό σύνστημα δέν ανήκει σέ κανέναν έθνος καί σέ καμμία ιερή θρησκεία που έχει σκοπόν τό αγαθόν. Ό ανήκων είς τό σύνστημα, ό ενμέλων είς τό σύνστημα είναι άεθνος, άθρησκος, απανθρωποποιημένος καί αυτοαπανθρωποποιημένος!… Μπορεί νά συναντήσεις ανθρώπους εντός τού συνστήματος που είναι εναντίον τού συνστήματος καί ανθρώπους εκτός τού συνστήματος που είναι υπέρ, παράγοντας καί υποστηρικτής τού συνστήματος! Άλλωστε ό σκοπός τής διχόνοιας από τό κκοβιντέμβολον είναι η ένταξη τών εκτός συνστήματος εντός συνστήματος μελών!…

Τί σημαίνει μέλος; Γλυκασμένος όπως τό μέλι από μία ιδέα ή παράταξη, καί μαυρόψυχος από τήν εμπάθεια καί τόν φανατισμόν, μαυρόψυχος = μελανόψυχος, μελόψυχος… χαχαχαχα!…

Κάποιοι άνθρωποι δέν σ’ εκτιμούν ξανά εάν δείξεις ότι κάποτε είσαι στενοχωρημένος, κάποιοι άνθρωποι δέν εκτιμούν ποτέ εάν δέν στανοχωριέσαι καί τό δείχνεις. Κάποιοι άνθρωποι δέν είναι ούτε τό μέν ούτε τό δέ από τά ανωτέρω. Κάποιοι άνθρωποι δέν σ’ εκτιμούν ποτέ καί κάποιοι άνθρωποι σ’ εκτιμούν πάντοτε!…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ