Το «αγκίστρι» να βγεί η Ελλάδα σε πόλεμο, που δεν τον θέλει

Πρόκειται γιά ακόμη ένα ματριξιανό αρχέτυπο.

Πρίν μέρες, σας είχα γράψει τί έρχεται, καί βλέπω πως σιγά-σιγά αρχίζουν όλοι να με δικαιώνουν. Ουδόλως, βέβαια, ενδιαφέρομαι γιά δόξες καί τιμές· διότι, αν ήταν έτσι, δεν θα καθόμουνα εδώ ανώνυμα να γράφω κείμενα. Θα βρισκόμουνα αλλού, καί θα πουλούσα τον εαυτό μου πολύ ακριβά – να γίνω «επιτυχημένος». (Τί, δηλαδή; μόνο τα πρακτοράκια καί τα τρολλάκια έχουν την εξυπνάδα να βγάζουν χαρτζηλίκι; lol!!!) Ουδόλως (δίς) εύχομαι τον πόλεμο καί τα συνεπαγόμενά του· αλλά μας είναι άκρως απαραίτητος. (Με την ίδια έννοια, που ούτε την επίσκεψη στον γιατρό την εύχομαι. Αλλά, αν χρειαστεί, θα τη λουστώ.)

Τέλος πάντων, σήμερα διάβασα (στου Διηνέκη) πως ένα από τα γνωστά εγχώρια sites έχει πρώτη μούρη την προκήρυξη εκλογών γιά Μάϊο, καί μετά (μιά που ουδείς θα πετύχει αυτοδυναμία) την σύσταση κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας». (Φυσικά, οι λεπτομέρειες γιά το τί θα πράξουν οι αστέρες της πωλητικής, στα τέτοια μου.) Τί διαφορετικό σας είχα γράψει εγώ; Επαναλαμβάνω πως δεν πρόκειται γιά κληρονομικό χάρισμα (μόνον ο «κύριος» πρέσβυς της …Χαζαρίας το ‘χει αυτό! lol!!!), αλλά γιά σωστή εκτίμηση της καταστάσεως.

Πάμε, όμως, στο άλλο που είχα γράψει, γιά την βύθιση πλοίου μας από τους τουρκαλάδες. Αιματηρή, εννοείται· με πνιγμένους καί σκοτωμένους – καραδυστυχώς. Τί εννοείτε, μερικοί εξυπνάκηδες εκεί πίσω, με το: «- Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!»; Γίνονται καί παραγίνονται! Δύο ελικόπτερα χάσαμε, κι έξι νεκρούς είχαμε. Πώς «δεν γίνονται»; Δεν σας έφτασαν έξι θύματα εχθρικών πολεμικών ενεργειών σε καιρό «ειρήνης», γιά ν’ ανοίξετε τα στραβά σας; Θέλετε κι άλλα;

Λοιπόν, ούτε αυτό απαιτεί μαντική ικανότητα. Καί δεν το έκαναν μονάχα οι τουρκαλάδες.

Πάμε Ιστορία!

1919 Μάϊος, ο Ελληνικός Στρατός στη Σμύρνη.
Άτακτοι Τσέτες ανοίγουν πύρ εναντίον των αποβιβαζομένων ευζωνικών τμημάτων. Απαντούμε στα πυρά.

Είμαι σίγουρος πως η θρασύδειλη ενέργεια των Τσετών είχε καί νεκρούς (πολύ δύσκολο να σημαδέψεις ακίνητο στόχο μέσα σε πλήθος, τί να σας πώ;!), αν καί δεν το γνωρίζω αυτή τη στιγμή. Πιθανώτατα υπήρξαν νεκροί, αλλά οι εφημερίδες της εποχής το έκαναν γαργάρα, προφανώς κατόπιν «άνωθεν» εντολών του Αθηναϊκού ψευδοκράτους. (Να μήν δώσουμε αφορμή να μας κατηγορήσουν, κτλ κτλ γνωστά.)

Δεν μείναμε, όμως, μονάχα στην απάντηση των πυρών, αλλά ξεκινήσαμε ακήρυκτο πόλεμο καί συνεχίσαμε μέχρι τα πρόθυρα της Άγκυρας. (Παρένθεση: ευτυχώς ακήρυκτο, διότι αλλοιώς θα πληρώναμε χοντρές αποζημιώσεις στον Σκατατούρκ. Αν κι υποψιάζομαι πως τις πληρώσαμε εμμέσως, με τη σύμβαση Κούπερ.)

Καί καταστραφήκαμε, όταν οι «σύμμαχοι» (κι ο Λένιν) μας τράβηξαν το χαλί κάτω απ’ τα πόδια μας. (Με ξένες πλάτες κάνατε ό,τι κάνατε, Ρετζεπίκα. Τα ξέρεις! Μην κάνεις πως δεν τα ξέρεις!)

1940, 15 Αυγούστου.
Ιταλικό υποβρύχιο βυθίζει άνανδρα την «Έλλη». Η συνέχεια γνωστή, δεν θα επιμείνω: εμπλακήκαμε σε πόλεμο, που δεν μας αφορούσε – καί καταστραφήκαμε πολλαπλώς.

Με την ευκαιρία, όμως, πρέπει να προσθέσω κάτι γιά τις σημερινές ηλιθιότητες των τουρκαλάδων: η παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα ήταν διμερής συμφωνία παράδοσης ηττημένου προς νικητή. ΔΕΝ αφορούσε καί ΔΕΝ αφορά κανέναν άλλον. Όθεν, (α) η αξία των υπογραφών Τσώρτσιλλ, Στάλιν, καί λοιπών ασχέτων που είδαν φώς καί μπήκαν, είναι γιά τα σκουπίδια, καί (β) παρομοίως γιά τον καμπινέ κατευθείαν είναι καί οι σημερινές διεκδικήσεις της τουρκίτσας εις βάρος των νησιών μας. (Κι η γκρίνια της ότι τα νησιά πρέπει να είναι αποστρατικοποιημένα. Όσο στρατό θέλουμε θα βάλουμε, ρέ! Έχουμε κάθε δικαίωμα!)

Παρατηρούμε πως μάλλον υφίσταται κάποιο αρχέτυπο, το οποίο χτυπάει κατ’ ευθείαν στο θυμικό της συλλογικής Ελληνικής ψυχής. Μ’ άλλα λόγια, τουλάχιστον στον 20ο αιώνα δεν έχουμε ευθεία κι αντρίκεια κήρυξη πολέμου εναντίον μας, αλλά συμπεριφορά βρώμικη πρό του πολέμου. Κι εμείς, δυστυχώς, τσιμπάμε – με αποτελέσματα καταστροφικά. (Όταν μιά δουλειά γίνεται στα βιαστικά, σαφώς γίνεται μισή κι ανέσωστη.)

Συνεχίζουμε.

1974, Κύπρος.
1996, Ίμια.
2016, Κίναρος.
Περιττό να γράψω τί έγινε στις τρείς αυτές περιπτώσεις. Εκτός από ένα: το ότι δεν ανταποδώσαμε. Άρα γε, έσπασε το αρχέτυπο; Μή βιάζεστε… Ας πάμε κάποιους αιώνες ακόμη παραπίσω.

510 πΧ, Μίλητος.
Οι Πέρσες, μετά από παρακίνηση του Μαρδόνιου, καταλαμβάνουν καί καταστρέφουν τη Μίλητο. Στην ηπειρωτική Ελλάδα, πάλι, δεν είχαμε ακριβώς λογοκρισία… Αλλά ο ποιητής Φρύνιχος έφαγε ένα τσουχτερό πρόστιμο, επειδή με το έργο του «Μιλήτου άλωσις» έκανε όλο το θέατρο να κλαίει με μαύρο δάκρυ! (Η λογοκρισία ήρθε μετά – κανείς να μην ξαναγράψει γιά το θέμα.)

Η ανταπόδωση των Ελλήνων εδώ κράτησε …160 χρόνια! (490 πΧ με τη μάχη του Μαραθώνα – 330 πΧ με τη μάχη των Γαυγαμήλων.) Αλλά ήταν απόλυτα επιτυχής.

[Παρένθεση: Μαρδόνιος στο εξελληνισμένο, ή Μαλτνέκ, ή Μαρντούκ στο πρωτότυπο. Είναι το Βαβυλωνιακό ή/καί χαλδαϊκό όνομα του Φαέθωνα! Δεν ξέρω τί συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε.]

Πάμε ακόμη παραπίσω.

(περίπου) 2100 πΧ, Τρωϊκός Πόλεμος.
Δεν έχω διαβάσει κάτι σχετικό, αλλά είμαι σίγουρος πως οι Τρώες (αποθρασυμένοι από την στρατηγική αναμονή του πονηρού Αγαμέμνονα) μετά την αρπαγή της Ελένης έκαναν πειρατικές επιδρομές στην Ελλάδα με θύματα.

Χοντρικά, η όλη φάση πήγε ως εξής: μετά την αρπαγή της Ωραίας Ελένης, πέρασε τουλάχιστον μιά τριετία προετοιμασίας καί συνεννοήσεων των Αχαιών βασιλέων. Άλλη μία τριετία πέρασε από τη συγκέντρωση στην Αυλίδα μέχρι την τελική αναχώρηση του στόλου από τις Κεγχρεές της Κορίνθου. Άλλη μία δεκαετία πέρασε με την «μήνιν» του Αχιλλέα. Κι άλλη μία, με τις περιπέτειες των επιστρεφόντων Αχαιών – με αποκορύφωμα την Οδύσσεια. Μιά τριαντάρα χρόνια, γιά να ολοκληρωθεί ο (επιτυχημένος) κύκλος της Ελληνικής Ανταπόδωσης, δηλαδή.

Συνολικά, η εικόνα του συγκεκριμένου αρχετύπου είναι η εξής:

(α) Ένας εχθρός από ανατολικά, που νομίζει πως είναι ισχυρός, διαπράττει απρόκλητος θανατηφόρα μπαμπεσιά εναντίον της Ελλάδας – χωρίς να έχουμε πόλεμο.
(β) Εμείς ανταποδίδουμε με πόλεμο.
(γ) Καί τον κάνουμε σκόνη.
Αυτό το σχήμα ίσχυσε πλήρως κατά τον Τρωϊκό καί τους Περσικούς πολέμους. Στα νεώτερα χρόνια (20ος αιώνας), η φάση (β) ίσχυσε το 1919 καί το 1940, αλλά όχι αργότερα, η δέ (γ) δεν ίσχυσε καθόλου. Δεν θα πω ότι το αρχέτυπο έσπασε, διότι υπάρχει ακόμη μία παράμετρος – που μέχρι τώρα, δεν την αναφέραμε:

Η αυτεξουσιότητα καί η ενότητα των Ελλήνων!!!

Όταν τις είχαμε καί τις δυό τους, διαλύσαμε καί Τρώες καί Πέρσες. Όποτε δεν είχαμε πχ την ενότητα (πρώτη φάση της επιθέσεως των Περσών), τα πήγαμε έτσι κι έτσι. Από τον 20ο αιώνα καί μετά, όμως, δεν διαθέτουμε την αυτεξουσιότητα. Είμαστε συγκαλυμμένα προτεκτοράτο, καί τα τελευταία οκτώ χρόνια είμαστε προτεκτοράτο φανερό. Οι δέ «σύμμαχοι» μας έσκαψαν τον λάκκο σχεδόν τα κρυφά το 1919 καί το 1940, αλλά ολοφάνερα σ’ όλες τις νεώτερες περιστάσεις.

Στις μέρες μας, είναι πάνω από σί-γου-ρο ότι οι τουρκαλάδες θα επιδιώξουν να βυθίσουν πλοίο μας με ανθρώπινα θύματα – καί όχι σε στημένο επεισόδιο, όπως με το λιμενικό περιπολικό «Γαύδος». Μπορεί να μην ξέρουν (καί να μην τους νοιάζει) τίποτε γιά Μάτριξ καί τα ρέστα, αλλά θα το επιχειρήσουν. (Αυτοί θα το ονόμαζαν «ψυχολογικό πόλεμο».)

Το θέμα, όμως, δεν είναι το τί θα κάνουν αυτοί, αλλά το τί θα κάνουμε εμείς.

Λοιπόν, εδώ δικαιώνεται πλήρως ο Παλαιός, που προτείνει πρώτα καί κύρια το εσωτερικό ξεκαθάρισμα της Ε’ φάλαγγας.

Πρέπει να επανακτήσουμε το αυτεξούσιο της Ελλάδας, προκειμένου να έχουμε αίσια τελική έκβαση με τους εξωτερικούς εχθρούς!!!

ergdhmerg