Το 22 Του Περασμένου Μήνα Που Δεν Ήταν Ημερομηνία

Όταν θες να περιγράψεις μια κατάσταση και δεν μπορείς να την περιγράψεις όπως είναι, όπως έχει, τότε χρησιμοποιείς κάτι σχετικό με αυτή.

Αυτό συνέβη και στις 10/1 όπου μιλήσαμε για δυο νούμερα. Το ένα ήταν ημερομηνία και το άλλο όχι. Το 14 ήταν ημερομηνία, όπου έγινε ένας σεισμός που ταρακούνησε την Κεντρική Ελλάδα και την Αθήνα.

Όμως το 22;

Δεν υπήρχε πουθενά;

Μπούρδες θα είπαν κάποιοι….

Είχαμε πει στις 10/1:

«Ένα από τα δύο είναι ημερομηνία, το άλλο όχι(22)…δεν είναι ημερομηνία και θα το ακούσεις από την τηλεόραση…πιθανός θα θυμηθείς ότι κάπου το είχες διαβάσει.»

«Αν το θυμηθείς, αυτόματα θα σου δείξει κάτι για το μέλλον.»

Τι σημαίνει λοιπόν το 22, που θα μου δείξει κάτι για το μέλλον;

Στις 31 Ιανουαρίου, όπως διάβασες ή άκουσες, κλείσαμε 22 χρόνια από τα γεγονότα στα Ίμια.

Αυτό ήθελα να πω…

Το 22 ήταν η χρονική απόσταση μας από εκείνο το βράδυ του 1996, που από τύχη ή δεν είχαμε ένα γενικευμένο πόλεμο και που επαναλαμβάνεται 13 ημέρες μετά την επέτειο των Ιμίων.

Σε 13 (αντίστροφο του 31) ημέρες μετά, μας θυμίζουν κάτι από το παρελθόν…μια άλυτη υπόθεση, μια οπισθοχώρηση του τότε που ήταν η σφραγίδα για μια σύγκρουση στο μέλλον.

Συνέβησαν πολλές προκλήσεις το τελευταίο διάστημα από τους γείτονες, απλά η σημερινή είναι πιο έντονη.

Δύο λόγια…μιας και ετοιμάζω άλλο θέμα και με διέκοψε η επικαιρότητα.

Προσωπικά δε φοβάμαι αυτό που τώρα βλέπω, όχι γιατί είμαι θαρραλέος, όπως είδες και παραπάνω είναι κάτι που ήταν μέσα στο “πρόγραμμα”.

Ας πούμε είναι η πρώτη φάση προειδοποίησης…οι φωνές και οι αντεγκλήσεις πριν τον μεγάλο τσακωμό.

Δε φοβάμαι όσο είναι ο Ερντογάν εκεί που είναι και η Τουρκία απομονωμένη διεθνώς.
Ότι και να συμβεί τις επόμενες ώρες, άποψη μου φυσικά, θα είναι ελεγχόμενο…διότι υπάρχει σειρά και τάξη στις εξελίξεις που θα φέρουν την αταξία.

Δυστυχώς όμως δεν ξέρουμε πόσο ακόμη θα είναι εκεί…αλλά αν βρεθεί κάτι, θα περαστεί με τον γνωστό τρόπο.

Με απασχολεί μόνο ο συγχρονισμός μας με την αταξία, με το έκτακτο, με τον φόβο μιας σύρραξης, που εντέχνως μας περνάει σκέψεις και συναισθήματα άλλης εποχής, κάτι που δεν είναι ότι καλύτερο για αυτο το μήνα.

Και θυμίζω κάτι που είπαμε στις άλυτες υποθέσεις…

«Εξάλλου, το πρωινό εκείνο που όλα θα πάνε στραβά….όταν πάνε και επιτραπεί να φανεί το πραγματικό πρόσωπο των εξελίξεων που κυοφορούνται εδώ και μερικά χρόνια, όλοι θα βρεθούμε στην ίδια γραμμή εκκίνησης… από τον καταχρεωμένο οικογενειάρχη με ανήλικα παιδιά του που του κατάσχει η τράπεζα το σπίτι, μέχρι τη ξανθιά κυρία που ανέμελα ποντάρει 500 ευρώ τη φορά σε πριβέ χώρο των καζίνο.»

«Δύσκολα τα πράγματα για όσους δεν έχουν καταλάβει ότι ετοιμαζόμαστε επτά χρόνια τώρα να μπούμε στο χειρουργείο.»

Και κάτι που είπαμε προχθές εδω Όταν Βλέπεις Να Φεύγουν Τέτοιοι Άνθρωποι, Πλησιάζουν Τα Δύσκολα

“Όσο υπάρχουν οι έμψυχες αυτές προσευχές, η χώρα μας κρατάει μια πνευματική ασπίδα απέναντι στα βέλη των εχθρών και των συμμάχων μας.

Όταν αναχωρούν τέτοιοι πνευματικοί πολεμιστές, λιγοστεύει το έμψυχο υλικό και το στράτευμα μειώνεται.
Και όταν λιγοστεύει το στράτευμα, ,είναι η κατάλληλη ευκαιρία για τον εχθρό να κάνει την επόμενη κίνηση του, να βγάλει στη παρτίδα βασίλισσες και στρατηγούς… να κερδίσει ότι έχασε το προηγούμενο διάστημα στη σκακιέρα. Μόνον αυτό μπορώ να πω.”

Και κάτι τελευταίο…

ΠΤΩΣΗ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥΣ= Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ=2955=3

call me Rick