Τί νά σημαίνει άραγε μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μήπως ότι τό έξυπνον πουλί από τήν μύτη πιάνεται;…

Τί νά σημαίνει άραγε μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μήπως ότι τό έξυπνον πουλλί από τήν μύτη πειάνεται;…

Πολλοί διερωτήθηκαν τί σημαίνει μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, (ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν).

Δέν λέγει μακάριοι οί πτωχοί τό χρήμασι… Εάν έλεγε κάτι τέτοιον τότε θά σήμαινε ότι όστις είναι πτωχός είναι καί μακάριος, αγαθός, ταπεινός, ενάρετος, κάτι τό οποίον βεβαίως δέν ισχύει…

Βάσει τής Τετραπιθανότητος υπάρχουν α) πτωχοί τώ πνεύματι πτωχοί τώ χρήμασι β) πτωχοί τώ πνεύματι πλούσιοι τώ χρήμασι γ) πλούσιοι τώ πνεύματι πλούσιοι τώ χρήμασι καί δ) πλούσιοι τώ πνεύματι πτωχοί τώ χρήμασι…

Μακάριοι όμως εισίν οί πτωχοί τώ πνεύματι… Τί νά εννοεί τότε άραγε;…

Υπάρχει η αρχαία ελληνική λέξη πτώξ σημαίνουσα πτώμα, πτωμένος = απλωμένος, πεσμένος, εξού καί πτώση καί πτωχός = πτώξ έχων ή πτώση έχων… Πτώξ έχων θά έλεγα ότι είναι ό έξ’ αρχής πτωχός ενώ ό πτώση έχων είναι ό πτωχεύσαντας κατόπιν… ό πρόσφυγας, ό καταστρεμμένος οικονομικώς…
Η κυριολεκτική όμως αντίθετη έννοια τού πλουσίου είναι ό άπορος = αυτός οπού δέν έχει πόρους ήτοι άλφα στερητικόν + πόρος = άπορος. Εξού καί η έννοια βιοπορισμός…

Ό πτωχός είναι μία περισσότερον ποικιλεννοιακή λέξη. Από τήν ίδια λέξη τό πτυάριον = φτυάριν, όπως από τό πτωχός η λέξη φτωχός…
Ποίος είναι ό πτωχός τώ πνεύματι; Μήπως ό βλάξ; Τότε διατί λέγει: Ιω. 8,32 καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. Μήπως η βλακεία δύναται νά προσεγγίσει τήν αλήθεια; Εκτός καί άν τό κρυφόν ή βαθύν ή εξαρχικόν νόημα τής βλακείας είναι άλλον από αυτόν οπού θεωρείται ώς τό κατ’ εξοχήν καί τό οποίον χρησιμοποιούμε…
Η αλήθεια ελευθερώνει. Αλλά η αλήθεια προσεγγίζεται μέ γνώση. Έστω τήν απλούστερη γνώση. Η άγνοια είναι τέτοια ώστε καί νά έχεις τήν γνώση έμπροσθεν σού, αρωγόν καί διδάσκαλον σού έν τέλει θ’ αλλάξεις δρόμον, διότι εάν δέν ευαναγνωρίσεις τήν γνώση έν τέλει θά τήν απορρίψεις, όπως έπαθαν ό Αδάμαντος καί η Εύα…

Όμως κάθε γνώση οδηγεί είς τήν αλήθεια; Αυτόν είναι τό μεγάλον ερώτημα. Από εμπειρία γνωρίζουμε ή μάλλον έχουμε απτά στοιχεία ότι πολλοί γνωστικοί ανθρώποι απότυχαν νά εύρουν τήν αλήθεια, παραποίησαν τήν αλήθεια, αιρετικοποίησαν τήν αλήθεια, πλανεύτηκαν από τήν γνώση τούς καί απομακρύνθηκαν από τήν αλήθεια, άρα τέ, κάτι λείπει από τήν γνώση, ή η γνώση έχει όρια ή η γνώση έχει κλιμακοστάσια, είδη, ατραπούς…. Τό νά είσαι γνωστικός δέν σημαίνει ότι είσαι αλάνθαστος. Έχει ειπωθεί/υποθεί ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από τήν αμάθεια. Μεγάλον ρητόν, δέν λείπει ούτε απ’ εδώ ό Σωκράτης αφού είπε: «έν οίδα ότι ουδέν οίδα», αυτός είναι ό ορισμός τής παραδεχόμενης αμάθειας. Εάν τό ρητόν τού Σωκράτη είναι η αρχή τής αμάθειας τότε πού είναι τά όρια τής ημιμάθειας καί πού τής ευμάθειας; Δέν υπάρχουν! Εάν υπήρχαν τότε θά γνωρίζαμε τελεσίδικα τί είναι ευμάθεια = ευγνωσία καί τί δυσμάθεια = δυσγνωσία, ημιγνωσία κ.ο.κ…

Εάν τά όρια τής ευμάθειας, τής μάθησης, τής ευγνωσίας, τής γνώσης, είναι τό άπειρον τότε ό,τιδήποτε οιοσδήποτε δέν κατέχει όλη τήν άπειρη ευμάθεια είναι ημιμαθής. Μόλις ΜΑΣ απόδειξα μέ συνοπτικές διαδικασίες ότι ουδείς ευμαθείς αλλά πάντες ημείς καί υμείς ημιμαθείς… κατά συνέπεια έναν γνωρίζουμε ότι δέν γνωρίζουμε τίποτε = έν οίδα ότι ουδέν οίδα…

Από τήν στιγμή οπού θά γνωρίσουμε καί συνειδητοποιήσουμε καί ακόμη καλύτερα συναισθανθούμε συνσκιρτιστικώς ότι είμαστε ημιμαθείς, έχουμε αποκτήσει γνώση. Εδώ είναι οπού υπεισέρχεται η φωτοδεσμομηχανική = κβαντομηχανική!…
Άρα είμαστε όλοι Ημιμαθείς μέ τήν διαφορά ότι κάποιοι τό κατανοούμε βαθειά, άλλοι επιφανειακώς καί άλλοι νομίζουν ότι τά γνωρίζουν όλα. Σ’ αυτούς προσθέτουμε καί αυτούς οπού επιμένουν ότι δέν γνωρίζουν τίποτε καί συμπληρούται ό Νόμος τής Τετραπιθανότητος. Τό νά επιμένεις ότι δέν γνωρίζεις τίποτε δέν είναι ενάρετον εάν δέν τό πιστεύεις, ενώ άλλοι προσποιούνται τούς ανήξευρους καί τούς ταπεινότυφους διά νά επιτύχουν υστερόβουλες συμπάθειες, προνόμοια, αξιώσεις καί προστατευτικές ανυποψίες είς τά μυαλά άλλων…

Δηλαδή από τήν γνώση ΜΑΣ τό πολύ πολύ νά προσεγγίσουμε τήν Ημιμάθεια! Καί άν αυτή είναι χειρότερη από τήν Αμάθεια, τότε προσεγγίζοντας τήν Ημιμάθεια, χάνουμε καί όση γνώση είχαμε μέσω τής Αμάθειας! Εάν προσεγγίσεις ακόμη καί τήν κορυφή τής Ημιμάθειας αλλά έχοντας υπόψιν ότι η μάθηση σού είναι ημιμαθής καί ελλειπής ήτοι σέ κάποια χονδρά ή λεπτά σημεία ή γενικώς κατά πιθανότητα ενσφαλμένα, τότε έφθασες είς τήν υψηλοτέρα μάθηση…

Ένα η ημιμάθεια είναι χειρότερη από τήν αμάθεια, τότε τό νά θεωρείς ότι η μοναδική ερμηνεία τού 1+1=2 είναι ημιμάθεια χείριστη τής αμάθειας…. δηλοί Πλάνη! Προσέξετε τό αυτόν…! 1+1=2 είναι πάντοτε 2 από τήν έννοια τής ρηχής ή βαθειάς κλασσικής αριθμιτικής, οί άλλες ερμηνείες οπού μπορούν νά υπάρχουν προέρχονται από άλλες ευφυείς διαντιλήψεις τής Προαλήθειας έν σχέσει μέ αυτήν τήν εξίσωση… 1+1=2, 1Χ1=1, 2+2=4, 2Χ2=4… Τί παρατηρούμε εδώ; Ώς πρός τόν 1 είναι ό μοναδικός αριθμός οπού ό πολλαπλασιασμός μέ τόν εαυτόν τού είναι μικρότερου αποτελέσματος από τήν πρόσθεση μέ τόν εαυτόν τού. καί μέ τόν 2 ό μοναδικός αριθμός οπού πολλαπλασιασμός καί πρόσθεση έχουν τό ίδιον αποτέλεσμα… Σέ όλους τούς αριθμούς η διαίρεση μέ τόν εαυτόν τούς ισούται πάντοτε με 1 καί η αφαίρεση μέ τόν εαυτόν τούς ισούται μέ τό μηδέν (0)….

Σέ όλα τά πιθανά τελεσίδικα αποτελέσματα οπού αναφέραμε σέ πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμόν καί διαίρεση αριθμού μέ τόν εαυτόν τού υπάρχουν τρία αποτελέσματα ήτοι μηδέν, έναν καί δύο καί 0+1+2=3! Δηλαδή τρείς αριθμοί (3) + 3 τό αποτέλεσμα = 33 = 6… Αλλά είναι πάντοτε τρία όπως λέμε Αγία Τριάδα… Σ’ αυτά προσθέτουμε καί τίς τέσσερεις διαφορετικές πράξης τής αριθμιτικής = 7!… Θέλετε νά ιδείτε ακόμη μία Προσυνέπεια τών Μαθηματικών; 0+1+2 ή 012 μάς κάνει 12 καί 21 αναγραμματιστί ώς πιθανούς αριθμούς χωρίς νά λογαριάζουμε τίς διάφορες θέσεις τού μηδενός, καί 12+21=33+7 δι’ όσα αναφέραμε δι’ αυτόν τόν αριθμόν ήτοι 3 αποτελέσματα καί 4 μαθηματικές πράξεις ανωτέρω = 40 = 4 δηλαδή όσα τά είδη Μαθηματικών Αριθμιτικοπράξεων…

Μέ αυτά δηλαδή όλους τούς συνδοιασμούς τών 0,1,2,… ΉΤΟΙ 012+021+102+120+201+210 = 666! Μέ αυτόν τό αποτέλεσμα καταλαβαίνετε ότι τά όσα σάς λέγω ανωτέρω καί η συνοχή τής σκέψης μού είναι βάσιμη, αλλά ουδέποτε είπα καί θά είπω ότι έφθασα τήν πλήρη γνώση, άλλωστε, άμα τήν έχεις δέν πειραματείζεσαι καί εάν θά τήν ειπείς δέν μπορείς νά τήν ειπείς μόνον μέ συγκεκριμένα λόγια καί άν θά τήν συγκεκριμενοποιήσεις, τότε θά τήν ειπείς μέ λόγια όπως τήν είπε Αυτός οπού τήν κατείχε ήτοι Ό Ιάσων Χριστός!…

Είναι ν’ απορεί κανείς οπού φθάσαμε είς τό 666 μέ τούς τρείς αυτούς αριθμούς οί οποίοι είναι καί οί τρείς πρώτοι (διότι ό πρώτος αριθμός είναι ό μηδέν = μή+δέν); Δι’ όσους κατάλαβαν τί αποδείξαμε εδώ θά έχουν καταλάβει διατί επιμένω ότι ό 666 είναι ιερός αριθμός ό οποίος σφετερίζεται από τόν διάβολον δηλαδή αυτόν Τόν Θείον Αριθμόν όπως συνταυτοχρόνως σφετερίζεται έν πλάνει καί αυτοπλάνει Τήν Θειότητα Τού Θεού!

Είναι ό διάβολος πτωχός τώ πνεύματι; Εδώ είναι οπού σάς αποδεικνύω μέσω συνοπτικών διαδικασιών τί σημαίνει πτωχός τώ πνεύματι! Επανερωτώ, είναι πτωχός τώ πνεύματι ό διάβολος; Κάθε άλλον, πάμπλουτος, έχει τόσον πνεύμα ώστε νά εμπνέει εκατομμύρια μέ εξασεκατομμύρια τρόπους! Εάν ό διάβολος δέν είναι πτωχός τό πνεύματι αλλά τό αντίστροφον ήτοι πλούσιος τώ πνεύματι, τότε ό αντίστροφος τού διαβόλου είναι ό άνθρωπος Τού Θεού ήτοι μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν…
Κατά συνέπεια, ήξευρε τί έλεγε Ό Χριστός!!!

Άρα, εάν πτωχός τώ πνεύματι δέν είναι ό βλάξ, καί πλούσιος τώ πνεύματι είναι ό διάβολος, τότε ποίος είναι ό πτωχός τώ πνεύματι;
Πτωχός τώ πνεύματι είναι ό αντίστροφος τού επαρμένου, τού φαντασμένου, τού πλανεμένου, τού υπερήφανου, τού οιηματία, τού αλαζόνα, τού πνευματικώς άρρωστου (όχι κατ’ ανάγκην ασθενή η έννοια αυτή είναι διαφορετική από τό άρρωστος, ήτοι άλφα στερητικόν + σθένος καί τού νοσούντα)…

Πτωχός τώ πνεύματι κυριολεκτικώς είναι ό αντίθετος αυτού οπού φέρεται, έχει καί παρασύρεται από έπαρση!… Είς τήν Κύπρον λέμε διά τούς υψηλόφρονες καί μεγαλόφρονες, τούς έν επάρσει ένεκα υλικού πλούτου, έν ώρα μέθης, μαστούρας καί μεγάλης οίας ιδέας περί τού εαυτού τού: «αυτός πετά!» ή «αυτός πετά τζαί/καί ποιός τόν πειάνει!», έστω έν μέρει ειρωνικώς έν μέρει μέ διευκρίνιση αλήθειας!…
Διατί όμως; Διότι ό πτωχός τό πνεύματι είναι ό πτώξ ήτοι ό οριζοντιομένος μέ τό χώμα, ήτοι ό ταπεινός όπως λέμε ταπί/ταπεί! Ενώ ό επαρσιωμένος είναι ό κάθετος, ό κατακόρυφος μέ τήν γήν ήτοι ό κατ’ ύψος τό νοεί παρεχώμενω δηλοί ό υψηλόφρων!!!!

Ό πτώξ ή πτωχός τό πνεύματι βλέπει πρός τήν γήν, είναι ό πενθούντας, ό λυπημένος, ό έχων επίγνωση τής μικρότητος τού. Ό πλούσιος τώ πνεύματι βλέπει πρός τόν ουρανόν μέ προσωπική έπαρση, ό εγωϊστής, ό υπέρ+ήφανος, ό αλαζόνας, ό οιηματίας ή π+οιηματίας, τό πί = Π+ύλη καί έξ’ αυτής τής σύνθεσης ό ποιητής… Όποτε τείνει τήν κεφαλή πρός τά άνω ό ταπεινός ήτοι ό πτωχός τώ πνεύματι είναι διά νά εξυμνήσει καί προσευχηθεί πρός Τόν Θεόν, σ’ αντίθεση μέ τόν επαρσιωμένον ός έχει μεγάλη ιδέα διά τόν εαυτόν τού καί ό οποίος εάν ακόμη πιστεύει σέ «θεόν» δέν έχει ταπείνωση διότι μέσω τού «θεού» τού εκδηλώνει τήν ίδια έπαρση μέ τόν «θεόν» τού ός είναι κάποιον από τά πολλά ονόματα τού διαβόλου! Αυτός δέν κοιττάει ποτέ πρός τά κάτω ήτοι μέ ταπεινωσή έστω καί άν κοιττάει πρός τά κάτω δι’ οίον λόγον! Ό δέ πτωχός τό πνεύματι κοιττάει πρός τά κάτω από όνειδον έναντι τής συναίσθησης τής αμαρτωλότητος τού καί ταυτοχρόνως τής μικρότητος τού!

Κυριολεκτικώς πλούσιος τώ πνεύματι είναι εκείνος ός έχει πάθη, πολλά πάθη καί πτωχός τώ πνεύματι εκείνος ός έχει ολίγα έως καί καθόλου πάθη! Τά πάθη γεννοκοπούν ιδέες, επιθυμίες, απαιτήσεις, προσδοκίες, τάσεις, πόθους, απληστίες… Αυτά όλα είναι ό πλούτος τού πλουσίου τώ πνεύματι, ό πνευματικός πλούτος! Τά είδη τού πνευματικού πλούτου οπού πολλά εκδηλώνονται σέ βιβλία, ιδεολογίες καί όλα τά φάσματα καί δημιουργήματα τού Πολιτισμού!…
Πτωχός τώ πνεύματι είναι ό καθαρισμένος καί εκκαθαρισμένος από πάθη! Ό απογυμνομένος από επιθυμίες, η κυριολεκτική αρχαία έννοια ευνούχος! Εύ+νούν+έχων…

Εδώ θά λέγαμε ότι αυτοί οπού ασχολούνται συνεχώς όμως μέ διαλογισμόν, έχουν μία τέτοια προσέγγιση, αλλά τό θέμα είναι μέ τί συγκεκριμένον γεμίζουν; Διότι εδώ έγκειται έναν άλλον ερώτημα: «τί καί άν αφαιρέσεις χίλια δηλητήρια από έναν σώμα ή μία ψυχή καί τό γεμίσεις ομοίως ή καί περισσότερον από έναν δηλητήριον;». Είναι ώς νά λές τό έξυπνον πουλλί από τήν μύτη πειάνεται…
Από τήν στιγμή οπού θά καθαρίσεις πρέπει νά γεμίσεις μέ καθαρότητα όχι μέ μία άλλη βρόμα ή χωρίς νά τό αναγνωρίζεις/εξακριβώνεις μέ μία άλλη μπόχα… Είναι ώς νά καθαρίζεις τό σπίτι σού από μία κοπριά καί νά αντικαθιστάται απ’ εσένα ή από τόν παράγοντα τού τυχαίου μέ άλλη κοπριά! Τί έκανες; Τίποτε! Πού ήσουν; Πούποτε!…

Κατά συνέπεια, όταν καθαρίζεις τό πνεύμα σού από ακάθαρτα πάθη πρέπει νά τό γεμίζεις σκοπίμως από Τό Πνεύμα Τής Καθαριότητος/Ευκαθαριότητος ήτοι Τό Πνεύμα Τής Αληθείας! Εάν δέν τό κάνεις θά προλάβει νά εισέλθει καί εγκατασταθεί από άλλον ή άλλα ακάθαρτα πνεύματα ή καί από τά ίδια οπού καθάρισες ήτοι εκδίωξες!…

Διαβάστε τά εξής από τό όγδοον κεφ. τού Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον:
Λουκ. 8,26 Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας.
Λουκ. 8,26 Επειτα από αυτά έπλευσαν και αγκυροβόλησαν εις την χώραν των Γαδαρηνών, η οποία είναι αντίπερα από την Γαλιλαίαν.
Λουκ. 8,27 ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν.
Λουκ. 8,27 Οταν δε ο Ιησούς εβγήκεν εις την ξηράν, τον συνάντησεν ένας άνθρωπος της πόλεως εκείνης, ο οποίος είχε μέσα του δαιμόνια από πολλά χρόνια και δεν εφορούσε ένδυμα και δεν έμενε σε σπίτι, αλλά μέσα εις τα μνήματα.
Λουκ. 8,28 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς.
Λουκ. 8,28 Οταν όμως είδε τον Ιησούν εκραύγασε δυνατά, έπεσεν εις τα πόδια του και με φωνήν μεγάλην είπε· “ποία σχέσις υπάρχει ανάμεσα εις εμέ και σε, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου; Σε παρακαλώ, μη με βασανίσης και μη με κλείσης από τώρα στον φρικτόν Αδην”.
Λουκ. 8,29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαῤῥήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους.
Λουκ. 8,29 Είπε δε αυτά ο δαιμονιζόμενος, διότι ο Χριστός διέταξε το ακάθαρτον πνεύμα να βγη και να φύγη από τον άνθρωπον, επειδή από πολλά χρόνια τον είχεν αρπάξει και κυριεύσει. Οι δε άλλοι άνθρωποι, ένεκα της αγριότητος αυτού, τον έδεναν με αλυσίδες και με ισχυρά δεσμά εις τα πόδια, δια να τον φυλάσσουν, ώστε να μη επιτίθεται και κακοποιή τους άλλους. Αλλά αυτός έσπαζε τα δεσμά και ωδηγείτο βιαίως από τον δαίμονα εις ερημικούς τόπους.
Λουκ. 8,30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν·
Λουκ. 8,30 Τον ερώτησε δε ο Ιησούς, λέγων· “ποιό είναι το όνομά σου;” Εκείνος δε απήντησε· “λεγεών”. Διότι πολλά δαιμόνια είχαν εισέλθει στον άνθρωπον αυτόν.
Λουκ. 8,31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν.
Λουκ. 8,31 Και παρακαλούσαν τα δαιμόνια αυτόν, να μη τα διατάξη και πάνε εις τα τρίσβαθα του Αδου.
Λουκ. 8,32 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς.
Λουκ. 8,32 Ητο δε εκεί μία αγέλη με πολλούς χοίρους, που έβοσκαν στο βουνό· και τον παρακαλούσαν τα δαιμόνια να τους δώση την άδειαν να μπουν εις εκείνους τους χοίρους. Και τους το επέτρεψεν ο Κυριος (διότι κατά λόγον δικαιοσύνης έπρεπε να τιμωρηθούν με την απώλειαν των χοίρων οι ιδιοκτήται των, επειδή τους έτρεφαν, μολονότι αυτό απηγορεύετο από τον μωσαϊκόν νόμον).
Λουκ. 8,33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη.
Λουκ. 8,33 Αφού δε εξήλθον τα δαιμόνια από τον άνθρωπον, εμπήκαν στους χοίρους και ώρμησε ασυγκράτητο όλο το καπάδι επάνω στον κρυμνόν, ερρίφθη από εκεί εις την θάλασσαν και επνίγησαν οι χοίροι.
Λουκ. 8,34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς.
Λουκ. 8,34 Οταν δε οι βοσκοί είδαν το γεγονός αυτό, έφυγαν και το ανήγγειλαν εις την πόλιν και εις όσους συναντούσαν, από αυτούς που έμεναν στους αγρούς.
Λουκ. 8,35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν.
Λουκ. 8,35 Εβγήκαν δε από την πόλιν οι άνθρωποι, δια να ίδουν αυτό που έγινε. Ηλθαν στον Ιησούν και είδαν τον άνθρωπον, από τον οποίον είχαν βγη τα δαιμόνια, να κάθεται κοντά εις τα πόδια του Ιησού, ντυμένος, ήρεμος και φρόνιμος, και εφοβήθησαν.
Λουκ. 8,36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς.
Λουκ. 8,36 Είχαν δε διηγηθή εις αυτούς εκείνοι που είδαν το γεγονός, πως ελευθερώθηκε ο δαιμονιζόμενος.
Λουκ. 8,37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν.
Λουκ. 8,37 Και όλον το πλήθος της περιοχής των Γαδαρηνών τον παρεκάλεσαν να φύγη από αυτούς, διότι είχαν κυριευθή από μεγάλον φόβον, δια την τιμωρίαν που τους επεβλήθη. Ενοχοι δε και δι’ άλλα καθώς ήσαν, εφοβούντο πολύ και άλλας τιμωρίας. Ο δε Ιησούς εμπήκε στο πλοίον και επέστρεψε.
Λουκ. 8,38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων·
Λουκ. 8,38 Παρακαλούσε δε αυτόν ο άνθρωπος, από τον οποίον είχαν βγη τα δαιμόνια, να μένη μαζή του. Ο Ιησούς όμως τον έστειλε ειρηνικά εις την πόλιν του, λέγων·
Λουκ. 8,39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.
Λουκ. 8,39 “γύρισε στο σπίτι σου και να διηγήσαι όσα έκαμε εις σε ο Θεός”. Και εκείνος έφυγε και διαλαλούσε εις όλην την πόλιν, όσα ο Ιησούς έκαμε εις αυτόν.
Λουκ. 8,40 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ὑποστρέψαι τὸν Ἰησοῦν ἀπεδέξατο αὐτὸν ὁ ὄχλος· ἦσαν γὰρ πάντες προσδοκῶντες αὐτόν.
Λουκ. 8,40 Οταν δε επέστρεψε ο Ιησούς, τον υπεδέχθη με ενθουσιασμόν ο λαός, διότι όλοι τον επερίμεναν.

Μόλις αναγνώσατε έναν διήγημα περί τινός Γαδαρινού ανθρώπου ός ήταν πλούσιος τώ πνεύματι!!!! Είχε λεγεώνα από πνεύματα ήτοι ακάθαρτα πνεύματα… Είς τούς Χαιρετισμούς Τής Παναγίας αναφέρεται ό όρος αερινά πνεύματα καί προσδιορίζεται εκεί τά δαιμόνια! Κατά συνέπεια, πλούσιος τώ πνεύματι είναι ό δαιμονιζόμενος αλλά καί ό κατεχόμενος καί καθοδηγούμενος από δαιμόνια μέ ήπιον τρόπον, χαρακτήραν, διάδρασιν! Τά δαιμόνια χρησιμοποιούν κάθ’ άνθρωπον αναλόγως διά νά τόν κολλάσουν. Όταν τά αποδεχθεί τόν συναρωγούν = «βοηθούν» πρός ανέλιξην πλούτου, χρήματος, δόξας, δύναμης, ισχύος, εξουσίας, έπαρσης, ηδονής, μοιχείας, εγκλήματος κ.ο.κ… μέ τρόπον ώστε νά μήν τά υποψιάζεται καί νά τά καταδιώξει. Όταν θά εξηγήσουμε τήν Μυστική Διαθήκη, έναν άρθρον οπού διαδόθηκε από ανώνυμον τό έτος 2002 μ.Χ. εντός διαδικτύου θά ιδείτε ότι συνδέεται μέ τά όσα μόλις είπαμε…

Διά νά έλθει καί σκηνώσει Τό Έναν Άγιον Πνεύμαν εντός τού ανθρώπου πρέπει νά εκκαθαρίσει πάν άλλον πνεύμαν εντός τού, τό οποίον έξ’ ορισμού είναι ακάθαρτον ήτοι δαιμονικόν, αφού οί άγγελοι ευάγγελοι ήτοι τά καθαρά αγαθά πνεύματα δέν εισέρχονται ώς γνωστόν ποτέ εντός τών ανθρώπων! Τό μοναδικόν Καθαρόν πνεύμα οπού εισέρχεται εντός τού ανθρώπου είναι Τό Άγιον, αφού όμως δέν υφίσταται άλλον πνεύμα εντός τού! Νά διατί πρέπει νά νηστεύουμε, εξομολογούμαστε μέ Μετάνοια καί Προσευχούμαστε αδιαλείπτως!…

Τώρα θά καταλάβετε διατί τό βάζετε έναν ακάθαρτον τρόφιμον ή εμβόλιον, έστω καί τυχαία «εμποδίζει» καί «κάνει» Τώ Αγίω Πνεύματι νά μήν εισέρχεται εντός τού ανθρώπου…

Πρώτον, όταν ό δαιμονιζόμενος ιάθει κάθισε παρά τούς πόδας Τού Ιησού σώφρων, καί παρεκάλει Τόν Ιησού νά τόν αφήσει νά Τόν ακολουθήσει. Διατί αμφότερα;… Διότι άπαξ καί έφυγον τά δαιμονικά πνεύματα επικράτησε η ευλογία Τού Ιησού καί εισήλθεν εντός τού πρώην δαιμονιζόμενου η Ίαση Ιησού ήτοι Τώ Αγίω Πνεύματι! Ό Ιησούς δέν Ιάθει μέ τίποτε άλλον παρά μόνον μέ Τώ Αγίω Πνεύματι!…

Δεύτερον, τά ανωτέρω εδάφια τού Ευαγγελιστή Λουκά, μάς ειδοποιούν ότι οί χοίροι ήσαν απαγορευμένοι από τού Μωυσέως επειδή κρίνονται ακάθαρτα όχι μόνον είς τό σώμα αλλά καί είς τήν ψυχήν, φέροντα δαιμόνια…. Οί ακαθαρσίες είς τό σώμα τούς αρέσουν είς τά δαιμόνια καί από τίς ακαθαρσίες εισέρχονται εντός τής ψυχής… Σάς είχα γράψει καί εξηγήσει ότι οί τοξύνες = τοξίνες = οξύνες φέρουν μέσα τούς δαιμόνια, ότι τά δαιμόνια αρέσκονται είς τίς οξύνες! Τό χοιρινόν κρέας είναι γεμάτον οξύνες αλλά καί ό χαρακτήρας τού κτήνους αυτού είναι ποταπός, αηδιαστικός, φιλήδονος πρός τήν ακαθαρσία καί αναίσθητος… Τά δαιμόνια προτιμούν νά ευρίσκονται σέ ζωές καί ψυχές οπού ομοιάζουν μέ αυτά. Η κνίσσα = τσίκνα = οσμή ψημένου κρέατος… (αλλά εδώ μέ τήν έννοια τής μπόχας τού ζωντανού κρέατος), τού χοίρου αρέσκει είς τά δαιμόνια…

Τρίτον, Ό Χριστός κάνει τό χαττήρι τών δαιμονίων νά μήν κατέβουν είς τήν άβυσσον, αλλά τά διατάσσει νά εφορμήσουν είς τούς χοίρους καί νά τούς καταπνίξουν μέ αυτά νά παραμείνουν είς τά ύδατα τής λίμνης… Βεβαίως, δέν γνωρίζουμε εάν κατόπιν είχαν διαταγή νά επιστρέψουν είς τήν άβυσσον… Φαίνεται ότι διά νά εξέλθουν τής αβύσσου πρέπει νά τά διατάξει Ό Θεός, όπως είς τήν περίπτωση τών μιαρών γενών τής Αποκάλυψης καί τών πυλών τών μιαρών γενών από τόν Εξαδάκτυλον…

Τέταρτον, δέν αποκλείεται η άβυσσος νά είναι εντός τής κωφής Γής. Τά δαιμόνια όπως εξήγησα άλλωστε είναι σέ μία κατάσταση μεταξύ ύλης καί αϋλίας δηλαδή τού Μεσοδιαστήματος. Είχα αναφέρει ότι υπάρχουν τρία είδη ύπαρξης: α) Ύλη οπού τά πράγματα είναι υλικά β) Μεσοδιάστημα οπού τά πράγματα είναι κατά ποσοστά υλικά καί άϋλα καί γ) άϋλα. Καί ότι αυτά καθορίζονται από τήν εσωτερική ταχύτητα. Από έναν διάστημα καί μετά π.χ. λέμε μετά τά 300,000 ανά δευτερόλεπτον αρχίζει η υλική ενέργεια νά γίνεται ποσοστιαίως άϋλη καί όσον αυξάνει η ταχύτητα τόσον περισσότερη υλική ενέργεια μετατρέπεται σέ άϋλη ενέργεια. Μετά από έναν βαθμόν ταχύτητας καί μετά χάνεται πλήρως η υλική υπόσταση καί γίνεται άϋλη καί απ’ εκεί καί πέρα όσον αυξάνεται η ταχύτητα τόσον περισσότερον άϋλη γίνεται μία ψυχή. Όταν μία τέτοια άϋλη ψυχή εμφανίζεται ώς οπτασία ή μέ σάρκα καί οστά σέ έναν άνθρωπον, τότε είναι επειδή ελαττώνει τήν ταχύτητα τής, συνήθως είς τά μεγέθη τού Μεσοδιαστήματος… Κατά συνέπεια, άβυσσος δι’ έναν πνεύμα είναι η ελάττωση τής ταχύτητος τής ενέργειας τού σέ βαθμόν ώστε νά επηρεάζεται από φυσικά φαινόμενα καί νά βασανίζεται… = βιασανίζεται = βία+σανίς/σανίδα = πτώξ…

Πέμπτον, η πόλις τών Γαδαρηνών είναι συνώνυμη μέ τήν έννοια αχάριστος καί αευγνώμων/αγνώμων…, διότι παρότι διά θαύματος τούς συνέτεινε νά μήν τρώνε χοιρινόν κρέας αυτοί τού ζήτησαν νά φύγει, Τόν εκδίωξαν! Έκτοτε, είς τήν Κύπρον λέμε: «είναι τέλεια γάδαρος = αχάριστος», συνδέεται βεβαίως μέ τό γαϊδαρος = γαείδαρος (γάρ αεί δερώμενος) ελληνοβυζαντινί, αλλά μήπως η αντικατάσταση τού ουσιαστικού όνος μέ τό γάδαρος είναι η διήγηση τού περιστατικού είς τήν πόλιν τών Γαδαρηνών; Μάλιστα εάν τό γάμμα τό αναγνώσουμε γκά όπως τό καμήλα νεοελληνιστί λέγεται καί γκαμήλα καί κκάμελ αγγλιστί, τό πλόκον λέγεται μπλόκον από τό εμπλόκον/εμπλοκή, καί τό «γκάδαρος» παραπέμπει ίσως είς τό «καταραμένος»; Άλλωστε, η βοή τού γαδάρου λέγεται γκαρίζω καί λέξεις από τόν φθόγγον/φιόγκον «γκ» δέν υπάρχουν είς τήν ελληνική γλώσσα. Ενώ είς τήν ελληνοκυπριακή η βοή τού καλείται αγκανίζω προφανώς από τό αγκαρίζω ή αντιστρόφως. Πιθανόν νά εμπεριέχει τήν λέξη άγχος, καθότι η βοή τού είναι αγχώδης… Καί διατί όχι τό γαϊδαρος/γάδαρος από τό Γαδαρηνός; Δέν αποκλείεται η ποικιλία τών κυπριακών όνων νά είναι από τήν χώρα τών Γαδαρηνών… Εάν ό γάδαρος γραπτεί γαδαρηνός = γαδαρόνος = γαδάρ+όνος ήτοι τών Γαδάρ όνος;…. Καί τό Γαδάρ πιθανότητα από τό γαία+δάρ… Θυμίζει πάντως κάπως τό Γόμμορα…

Έκτον, έαν έναν εμβόλιον ή τρόφιμον φέρει ακαθαρσίες τότε Τώ Αγίω Πνεύματι αρνείται νά εισέλθει σέ σώμα μέ ακαθαρσίες, οξύνες/τοξύνες κ.α… Η νηστεία γίνεται διά νά αποβληθούν οί οξύνες καί άλλα ακάθαρτα συνστατικά από τό αίμα εντός 40 ή 50 ημερών! Βεβαίως πάντοτε έχουμε κάποιες ακαθαρσίες, αλλά φαίνεται ότι μέσω τών 40 ημερών νηστείας καί βάλε, απομακρύνονται κάποιες ακάθαρτες ενέργειες καί δή τά δαιμόνια τά οποία τούς απαγορεύεται καί συνάμα δέν μπορούν νά παραμείνουν σέ ανθρώπους οπού διά τής νηστείας ταπεινώθηκαν ήτοι έγιναν πτωχοί τώ πνεύματι, αφού αποχώρησαν οί επάρσεις οπού συντηρούν τά δαιμόνια καί συνάμα γεννούν τίς επάρσεις, ώς νά λέμε άμα σκοτώσεις τό ωόν σκοτώνεις καί τήν όρνιθα καί άμα σκοτώσεις τήν όρνιθα σκοτώνεις καί τό ωόν…

Εύδομον/έβδομον, παράλληλα η νηστεία αφού καθαρίσει τό σώμα από διάφορες ηδονοφόρες, ευφοροφόρες, πειρασματοφόρες, επιθυμιοφόρες καί άλλες φόρες τροφές, επιφέρει τό πτωχός τό πνεύματι διότι τό πνεύμα ευκαιρώνει/αδειάζει από ουσίες καί ιχνοστοιχεία πλούσιας δαιμονικής, ματαιόδοξης καί κενόδοξης σκέψης, επινόησης, διάκρισης, ευφυίας… Καί τότε ό πτωχός τώ πνεύματι γίνεται πλήρης Αγίω Πνεύματι άμα Μετανοήσεις καί Εξομολογηθεί ώστε νά καθαρίσει από ψυχικές καί σωματικές οξύνες κακίας, δαιμονισμού, έπαρσης…. Δηλαδή τόσον η νηστεία όσον καί η Εξομολογητική Μετάνοια καθαρίζουν ψυχή τέ καί σώματι, αλλά περισσότερον η Εξομολογητική Μετάνοια, νά διατί σ’ ερωτάνε οί Μοναχοί εάν Εξομολογήθηκες καί άν ό Εξομολόγος σού επέτρεψε νά λάβεις Θεία Κοινωνία, πρίν σ’ αφήσουν νά προσεγγίσεις τόν ιερέαν μέ τό Άγιον Δισκοπότηρον είς τό Βατοπέδιον Αγίου Όρους…

Όγδοον, πώς είναι δυνατόν νά είναι συμβατή η λήψη εμβολίου μέ κατασκευατές σατανιστές οί οποίοι διενεργούν διαβολικές τελετές καί συνστατικά τούς βάζουν είς τά εμβόλια κατά πάσαν πιθανότητα, όπως ό Ιουλιανός ό Παραβάτης αίματα από θυσιάσματα σέ δαιμονοθεούς καί διά τό οποίον ειδοποίησε τόν Αρχιεπίσκοπον τής Κωνσταντινούπολις ώστε νά μήν καταναλώσουν αυτά τά φυτά από τόν Άγιον Θεόδωρον τόν Τήρων…

Ένατον, είς τό 8:28 λέγει δέομαι σοί, ποίος τό είπε; Ό άνθρωπος ή τά δαιμόνια; Μάλλον ό άνθρωπος καί τότε αφού επέδειξε ταπεινοφροσύνη καί πτωχός τώ πνεύματι τόν εθεράπευσεν. Όταν πάλιν αργότερα είς τό 8:35 θεραπευθείς κάθεται είς τάς πόδας Ιησού σωφρονισθέντας, είναι πτωχός τό πνεύματι ήτοι άνευ τής λεγεώνος δαιμόνιων πνευμάτων νά τόν κατέχουν. Είς τό 8:29 περιγράφεται ένας δαιμονιζόμενος ός έθραυε τής αλυσίδες οπού τόν έδηναν καί έφευγε πρός τάς ερήμους. Η δύναμη τού δηλώνεται ότι επέρχετο από τήν λεγεώνα θηριωδών δαιμονίων. Η περιγραφή ΜΑΣ θυμίζει ανθρώπους οπού μέ τήν χρήση ισχυρών αναβολικών ορμόνων αποκτούν θηριώδη δύναμη. Δέν σάς θυμίζει αυτόν τά πειράματα τών σύγχρονων σατανιστών κάμωσης ορμόνων «υπερανθρωπισμού» καί «μετανθρωπισμού»;… Δέν σάς θυμίζει τούς «υπερήρωες» τών κινούμενων σχεδίων τών σατανιστών καί τού πολιτισμού τής ειδωλολατρείας καί δαιμονολατρείας; Δέν σάς θυμίζει τούς προαναγγελθέντες «υπερανθρώπους» αλλά καί τούς καχεκτικούς παραφρονούντες από εμβόλια είς τό In Shadow a Secret Odyssey, οπού μέ τήν χρήση εμβολίων άλλους τούς κάνουν μαρασμένους καί άλλους θηρία; Δείχνωντας τούς εμβολιασμούς τών βρεφών καί έν τέλει τόν εμβολιασμόν τών γονέων τού Αντίχριστου; Δείχνει επίσης τόν επηρεασμόν καί διαχειρισμόν τών ενεργειακών κέντρων ή τσάκρα διά μέσω τών ενέσεων αυτών. Μήπως δέν τ’ αναφέραμε αυτά σ’ άλλα άρθρα; Διά μέσω συγκεκριμένων ορμονών θά εισάγονται καί καμώνονται εντός τού οργανισμού χυμικές ενώσεις τέτοιες ώστε νά δίνεται η ευχέρεια καί τό δικαίωμα σέ δαιμόνια νά επέμβουν καί νά επηρεάσουν τούς Προεπηρεασμένους καί Προπειραγμένους ανθρώπους τοιουτοτρόπως… Μήπως δέν συνδέεται αυτόν μέ τά ανώτερα επίπεδα τής γιόγκας καί τής επίκληση πνευμάτων;… Τό εάν ό δαίμονας ός σέ κατέχει σ’ αφήνει ήσυχον, ή σέ κάνει «πράσινον», ζόμπυ, βρυκόλακα, αραχνάνθρωπον, γατογυναίκα, «υπεράνθρωπον» ή οία άλλη μετάλλαξη είναι απόφαση τού δαιμονίου διά νά σέ εφησυχάσει ή αναλόγως τής ευχαίρειας τού δαιμονίου βάσει τής μαγείας οπού συντίθεται μέσω τού κόκτεϊλ ορμονών, ψυχολογιών, χυμικών αντιδράσεων. Η μετάλλαξη τού ανθρώπου ψυχική καί σωματική ώστε νά φέρει εξωτερικά στοιχεία από διάφορα ζώα καί φυτά, προφυτεύεται από προφύτη τής Παλαιάς Διαθήκης…

Δέκατον, ό πτωχός τό πνεύματι είναι ό άνθρωπος τού πένθους, τής αυτοσυνείδητης αυτοασημαντότητος, τής λύπης, τής σιωπής, τών κακουχιών, τών εκδιώξεων, τών θλίψεων, τών συγχωρέσεων καί τής αγάπης λόγω Δικαιοσύνης. Πρέπει νά γίνετε ξανά παιδιά διά νά εισέλθετε είς τήν Βασιλεία τών Ουρανών ΜΑΣ είπε Ό Χριστός! Ποίον είναι τό πρωτεύον χαρακτηριστικόν τών παιδιών; Ποίον άλλον ότι ερίζουν καί μετά ξεχνούν τήν κακία, συγχωρούν εμφύτως καί δίχως περιττή κάν προσπάθεια ή ελάχιστη προσπάθεια…

Πολλές φορές αρχίζω νά γράφω έναν κείμενον γνωρίζοντας ότι καθ’ οδόν θά εύρω τίς πληροφορίες, εξηγήσεις καί αποδείξεις διά νά τεκμηριώσω εκείνον οπού έξ’ αρχής θέλω νά καταλήξω όταν αρχίζω νά τό γράφω… , όπως είς τήν περίπτωση τού 666 προηγουμένως…

Κύριος ειμοί βοηθός καί ού φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοί άνθρωπος καί ού φοβηθήσομαι κακά…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ