Θέλω νά μοιραστώ κάτι…

Θέλω νά μοιραστώ κάτι…

Τήν ευκολία που ένας φίλος γίνεται εχθρός. Τό καταλάβω αλλά ταυτόχρονα δέν τό καταλάβω ή δέν θέλω νά τό καταλάβω(;)…

Σάς τά λέγω αυτά είτε μέ συμπαθείτε είτε όχι. Προσπαθήστε νά τό κατανοήσετε μέ ευγένεια διότι μπορεί νά συμβαίνει καί μ’ εσάς καί νά τό κατανοήσετε όταν πιά θά είναι αργά. Δέν αναφέρομαι σέ διαφορές θρησκειών, κομμάτων, εμβολιασμών καί ανεμβολιασμών, ιδεών καί άλλων που αναπτύσσουμε εδώ μέσα καί μπορεί νά έχουμε διαφωνίες έως καί ηλεκτροθερμοπληξίες…

Δέν ζητώ παρηγοριά, θά ήθελα τίς απόψεις σάς. Λέγεται πώς εάν δέν σέ συγχύσει ενιότε ό κόσμος σημαίνει ότι δέν τόν καταλαβαίνεις. Πώς ένας φίλος γίνεται εχθρός καί τήν επομένη ξανά γίνεται φίλος; Πώς ένας φίλος είναι φίλος αλλά σέ επί μέρους θέματα παρουσιάζεται εχθρός είτε έχει συμφέρον είτε δέν έχει συμφέρον; Πολλές φορές έχει συμφέρον άλλες από φθόνον χωρίς συμφέρον ή επειδή νομίζει ότι τό συμφέρον τού είναι η μή ανάπτυξη σού…

Είναι οί φάσεις τής Σελήνης καί όλου τού φάσματος τής Αστρολογίας; Είναι τά δαιμόνια; Ωσάν νά περνάει από διαφορετικές εποχές τό μυαλόν, η καρδία, η πρόθεση, η θέληση, η δοκιμασία… Πότε ανεβαίνει τό πιστόνι τής αγάπης καί πότε τό πιστόνι τής εξεδιάντροπης ασέβειας…

Μπορεί κάποιος νά μάχεται νά κτίσει μία φιλία μαζύν σού χρόνια καί τήν χαλάει σέ τρία λεπτά… Καί μετά ωσάν νά μήν συνέβη τίποτε, σχεδόν εμμέσως πλήν σαφώς σού ζητάει συγγνώμη αλλά χωρίς νά σού εγγυάται ότι τήν επόμενη φορά δέν θά είναι ό ίδιος καί χειρότερος…

Τά προβλήματα, η έλλειψη εμπιστοσύνη, οί κακές εμπειρίες, τά γονίδια, η καθυποψία, η ζήλεια, η μικρότητα, η πίκκα. Όλα μαζύν, μία αθέατη καί ασυναίσθητη βλακεία καί ενσφαλμένη ανυπολογισία!…

Κάποιοι φίλοι δηλαδή σχεδόν όλοι, όσον τούς εξηγείς πράγματα, τούς βοηθάς καί τούς παραδειγματίζεις εμπράκτως γίνοντε χειρότεροι έναντι σού!… Αφήνοντας τούς κοιμισμένους σέ δοξάζουν, τό βλέπω σ’ άλλους, που τούς κοιμίζουν, τούς εξαπατούν αλλά ταυτόχρονα τούς γοητεύουν μέ περισσότερη σαγήνη γλυκειάς τύφλας…

Μπορεί νά πταίω, μπορεί νά πταίνε οί άλλοι, μπορεί νά πταίμε όλοι μαζύν καί άλλοι αθέατοι θεατοί παράγοντες…

Βλέπω ότι οί φίλοι γενικώς δέν ανέχοντε τήν φιλία, καί ευδοκιμεί περισσότερον όσον βασίζεται σέ μία περίεργη ευκατάστατη ακαταστασία μωροβλακείας που πίσω τής κρύβει κάθε λογής πονηρές σκέψεις… Αυτόν μού θυμίζει καλάθι μέ σαπά μήλα, αχλάδια καί μπανάνες… που γλείφει καί μυρίζεται ταυτόχρονα ό καθένας τήν σαπρότητα τού άλλου μέ τήν δική τού σαπρότητα. Εντούτοις, ό καθένας αναγνωρίζει τήν σαπρότητα τού άλλου καί συνάμα σαπροθεωρούν τήν ακέραιη υγεία τών άσαπρων φρούτων καί ξύλων…

Σχεδόν ξέχασα τί φλογορότερως ήθελα νά παραθέσω καί επανήλθα. Ποτέ μήν εκθέτεις τόν εαυτόν σού σ’ ευάλωτη θέση μέ κάποιον που δέν έχεις εμπιστοσύνη καί εάν γίνει κάνε τό αταραξία, αφοβία, πραότητα καί άν πρέπει εκδηλωμένη ετοιμότητα, διότι εάν δέν πρέπει θά τόν εξαγριώσεις καί μπορεί νά παραφρονήσει επειδή παραφρόνησες εσύ!… Κάποιοι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι μετά από μεγάλα χρονικά διαστήματα προβλεψιμότητος…

Μέ τούς φίλους που συμπεριφέρονται εχθρικώς θά μπορούσα νά γίνω πολύ πονηρός, σέ βαθμούς ανυπολόγιστους, νά κάμω ζημιά μέ τρόπους αδιανόητους, αλλά βαριέμαι, ξέρω ότι μετά θά μετανοήσω ή θά σκεπτώ νά επιβάλω μετάνοια είς τόν εαυτόν τού, χουσούρι μού. Ό θυμός μπορεί νά κάνει θαύματα αλλά καί, σφάλματα ή θαύματα σφάλματα καί σφάλματα θαύματα…

Έν τέλει μπορεί νά θέλεις νά δώσεις έναν μάθημα σ’ αυτόν που σέ εμπαίζει μέ σοβαρότητα ή νά εκδικηθείς διά χάριν τής τιμής. Αλλά η τιμή τού κόστους από τήν εκδίκηση τιμής πρέπει νά προσυνυπολογίζεται ώστε νά μήν χάσεις πλήρως τήν τιμήν σού επειδή τήν υποστήριξες.

Ασπούμε σπάζει ό διάβολος τό πόδι τού καί η αριστοτεχνική εκτέλεση ή διδασκαλία έν πράξει, σέ καταλήγει είς τήν φυλακή. Τί σκατά;… Εκεί μπορεί νά χάσεις πάσαν τιμή!… Από τήν άλλη μπορεί νά τό πάρεις απόφαση νά πάρεις εκδίκηση καί νά μήν ανεχθείς τίποτε καί κανέναν μέχρι θανάτου είς τήν φυλακή, πάλαι σκατά αλλά ίσως καλύτερα από τά προηγούμενα…

Τό μυαλό στριφογυρίζει καί λές τί; Μέ δοκιμάζει; Θέλει νά δεί τί τρέλλα μπορεί νά αναστηθεί από μέσα στά στομάχια;… Μπορεί νά τό πάρεις καί παιχνίδι απ’ εκείνα που δέν έχουν ούτε αίσθημα ούτε φόβο μόνον απόλαυση ενορχηστρωμένου ρεσιτάλ τής σκέψης σού… Αιφνίς δέν φαίνεται πού είναι τό σφάλμα καί πού τό σωστό αλλά μπορεί αυθόρμητα νά ξεπροβάλει η καμαρωτή απόφαση εκείνη που μέσα τής δέν χωράει φόβο καί αυτό σέ φοβίζει γιά τό ποίος γίνεσαι όταν γίνεσαι αυτός που δέν φέρει μέσα τού φόβο, ωσάν νά μήν υπάρχει τίποτε άλλον από εκείνη τήν ψυχρή ατάραχη απόφαση, που έξ’ αρχής μπορεί νά διεμπνεύστηκε από μία ταραχή. Καί εδώ είναι τό θέμα όλον, προχωράει μία αταραξία νά λύσει τό θέμα που προξένησε τήν ταραχή άπαξ διαπαντός!… Άβυσσος η ψυχολογία!…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ