Τελικά μας φάγανε οι κοριοί.

“Ξέφυγα από τους καρχαρίες
και νίκησα τους τίγρεις
μ’ έφαγαν όμως
οι κοριοί.”

Μπέρτολντ Μπρεχτ  (Επιτάφιος για τον Μ.)

Οι “κοριοί” στις μέρες μας είναι όλες αυτές οι καθημερινές συνήθειες που άλλοτε είναι υποχρεωτικές, άλλοτε μηχανικές σαν ένα είδος τικ και άλλοτε με τη συνεχή επανάληψη γίνονται πεποιθήσεις και θεωρούνται κάτι σαν φυσική τάξη πραγμάτων.  Όλα αυτά μαζί αποτελούν τελετουργίες μύησης και μετατροπής του ανθρώπου σε νομοταγή πολίτη δεμένο με πολλά “ΠΡΕΠΕΙ” και γι αυτό εύκολα χειραγωγήσιμο και φοβισμένο, μαντρωμένο σε ένα ελεγχόμενο μικρόκοσμο με περιορισμένους ορίζοντες και δυνατότητες.

Έλεγχοι καθημερινοί που  όμως καλύπτουν όλη τη ζωή ενός ανθρώπου από την κούνια μέχρι τον τάφο και στους οποίους όλοι είμαστε δέσμιοι αλλά και λίγο πολύ συμμετέχουμε

Ας αρχίσουμε από τις μικρές ηλικίες και από την πεποίθηση που μάλλον ξεκινάει από κάποιους “ειδικούς” ότι στην προσχολική ηλικία τα παιδιά δεν πρέπει να μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν από τους γονείς.  Μόλις όμως πάνε στην Πρώτη δημοτικού αρχίζει ξαφνικά το ζόρι και η πειθαρχία με τη μαμά να υποχρεώνεται να κάνει τη “βρώμικη δουλειά” της επιβολής και του ψυχαναγκασμού για ανταγωνισμό, συγκρίσεις, φωνές ακόμα και ξύλο.

Η γνώση γίνεται συνώνυμη με την πειθαρχία και το κυνήγι ενός βαθμού αλλά αφορά μόνο συγκεκριμένη ηλικιακή ζώνη.  Αυτή της σχολικής ζωής που τελειώνει στα 18 ή στα 23 αν περάσει ο νέος στο Πανεπιστήμιο.  Τελικά αυτό που μένει δεν είναι οι γνώσεις από το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων αλλά η μύηση στο να ακούει χωρίς απόκριση το λόγο “άλλων”.  Έτσι ο “μέσος τηλεθεατής” δεν είναι πάντα μέσης τυπικής μόρφωσης.  Το κοινό χαρακτηριστικό του “μέσου” τηλεθεατή είναι ότι βλέπει τον εκφωνητή όπως κάποτε το δάσκαλο στο σχολείο Με σταυρωμένα χέρια  στόμα ανοιχτό και μάτι γλαρό.  Έτσι για να καταπίνει αμάσητα ότι του σερβίρουν.  Χωρίς καμία κριτική.  Είναι το κάτι που μένει όταν το περιεχόμενο των βιβλίων ξεχνιέται και γίνεται delete.

Γιατί οι μαθητές μυούνται να κάθονται πολλές ώρες σε μια καρέκλα και αν δεν μπορούν τότε είναι “υπερκινητικοί” και χρειάζονται παιδοψυχολόγο.