ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Ελληνίδες, Έλληνες! Για ό,τι κακό έγινε έως τώρα στην Ελλάδα από όλους αυτούς που γέλασαν και πρόδωσαν τον ελληνικό λαό, το είδαμε πια, το ζήσαμε, το πληρώνουμε κάθε μέρα. Όμως, σοβαρό μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς, παρόλο που είπαμε το “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα. Κι αυτό, γιατί δεν είναι μόνο τα οικονομικά, αλλά εν γένει ο τρόπος ζωής μας, ο οποίος ούτε ελληνικός είναι μα ούτε και ορθόδοξος.

Και ενώ τα ψέματα των κυβερνώντων διαδέχονταν το ένα το άλλο εμείς ανεχτήκαμε την ροή των πραγμάτων όπως την σκηνοθέτησαν αυτοί. Ενώ μας φώναζαν οι Πατέρες μας να αλλάξουμε τρόπο ζωής και να επιστρέψουμε στις διδαχές των Αγίων μας και του γένους μας, εμείς «αγρόν αγοράζαμε». Για δεκαετίες υποκύψαμε στον ανθελληνικό τρόπο ζωής που μας επέβαλλαν. Και φτάσαμε στο σήμερα με μια χώρα λεηλατημένη, να πεινάμε, να μας έχουν αρπάξει τον ορυκτό μας πλούτο, να έχουμε μουσουλμανική παιδεία στα σχολεία μας, και με την απειλή πολέμου να ελπίζουμε σε ποιους; Σε αυτούς όλους που μας οδήγησαν εδώ; Σε αυτούς όλους που έχουν δημιουργήσει μέτωπο εντός των πυλών με τους μουσουλμάνους μετανάστες, οι οποίοι στο όποιο πολεμικό κτύπημα θα στραφούν εναντίον μας;

Ήταν ανόητοι οι Πατέρες μας που φώναζαν για μετάνοια τόσο καιρό; Έπρεπε να φτάσουμε εδώ για να ξυπνήσουμε; Ή ακόμα κοιμόμαστε; Ποιος άλλος εκτός του Θεού μας έμεινε; Είναι όμως μαζί μας ο Θεός ή νομίζουμε ότι είναι; «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν» είπε ο Χριστός· τόσα χρόνια ζούμε όπως μας έδειξε ο Χριστός; Αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας ή βριζόμαστε κάθε μέρα; Είμαστε Ορθόδοξοι στην ουσία ή μόνο στην εικόνα και «παίζεται» κι αυτό; Ας αναλογιστούμε πόσο κοντά στον Θεό είμαστε, και αν δεν είμαστε ας ξεκινήσουμε να κλαίμε όλοι μαζί, γιατί ούτε τον Θεό έχουμε μαζί μας… και είμαστε τελείως μόνοι μας, οδηγούμενοι στον αφανισμό.

Τελείωσαν τα ψέματα τούτη την ώρα. Τελείωσε κι ο χρόνος. Καιρός μετανοίας και επιστροφής στην αγκαλιά του Πατέρα Θεού. Δεν μπορούμε να ελπίσουμε σε Αυτόν αν εμείς είμαστε απάνθρωποι μεταξύ μας. Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον Θεό που δεν βλέπουμε, αν εμείς δεν αγαπάμε αυτόν που βλέπουμε, τον συνάνθρωπό μας. «Ό,τι σπείρεις θερίσεις» μας είπε, κι εμείς τόσα χρόνια τι σπείραμε;

SOCRATESNIOS