«Τάισαν» δαίμονες στα Τέμπη;

Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Πολύ σπάνια γνώση δίνεται μ’ αυτό το κείμενο. Γνώση διαρκούς ισχύος, η οποία ανταμείβει στο έπακρο τον φιλομαθή αναγνώστη. Γνώση την οποία θέλουν να κρύψουν από εμάς τους Έλληνες διότι τους ενοχλεί. Δεν πρέπει να γνωρίζουμε ούτε ποιοι είμαστε, ούτε ποιος είναι ο ρόλος μας στην Γη. Διότι αν αποκτήσουμε αυτογνωσία και αυτοκυριαρχία, τότε όλο το σχέδιο που εφαρμόζεται στον πλανήτη θ’ ακυρωθεί και ο πλανήτης θα ευημερήσει.

Πολλοί θεώρησαν ότι η σύγκρουση των δύο τραίνων στα Τέμπη δεν ήταν δυστύχημα, αλλά «θυσία», πολύ καλά οργανωμένη μάλιστα. Όταν οι επίσημοι της χώρας επιμένουν στην χρήση της λέξεως «θυσία», αυτό δεν είναι τυχαίο. Ξέρουμε πλέον πως λειτουργούν αυτοί και ποιά είναι τ’ αφεντικά τους. Είναι φανερό ότι η συνεχής χρήσης της λέξεως εγίνετο σκοπίμως. Δεν το κάνουν για ‘μας φυσικά, αλλά στέλνουν το μήνυμα κάπου αλλού. Για δείξουν ότι είναι «καλά και υπάκουα παιδιά» και δεν στεναχωρούν τους μεγαλύτερούς τους. Κάνουν ότι τους διατάξουν.

Εδώ θ’ αναφερθούν κάποιες πληροφορίες. Κάποια δυσεύρετη γνώση. Οι πληροφορίες δεν αντλήθηκαν, από κάποιον θρησκειολόγο ή ιστορικό. Αντλήθηκαν από έναν γνώστη των αρχαίων μυστηρίων. Ας τον αποκαλούμε, μύστη. Αυτός, μας πληροφορεί για πολλά που σε ‘μας είναι εντελώς άγνωστα. Πρόκειται για τον Γάλλο Ε. S… ο οποίος δίνει πάρα πολλά στοιχεία σχετικά με τις τελετουργίες στα Τέμπη κατά την αρχαιότητα. Πριν δούμε, δυστυχώς εν περιλήψει λόγω χώρου, τις τελετουργίες στην μαγική Κοιλάδα των Τεμπών, όπως την αποκαλεί ο Γάλλος μύστης, και τις συμπτώσεις που εμφανίζονται με το «δυστύχημα» στα Τέμπη, ας δούμε πρώτα τις χρονικές συμπτώσεις των τελετουργιών κατά την αρχαιότητα και στην «θυσία» των Τεμπών.

Έχουμε το δεδομένο ότι η σύγκρουση των τραίνων συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2023 και ώρα 23:22’. Λέει το αρχαίο τελετουργικό των μυημένων για τις θυσίες στα Τέμπη, ότι κάποιος που «χάνει» την ζωή του σε θυσία στα Τέμπη, τότε, μεταβάλλεται η υπόστασή του σε επτά ημέρες και επτά νύκτες. Άρα οι νεκροί των Τεμπών θα μεταβάλλοντο, αν θυσιάσθηκαν, σύμφωνα με το τυπικό της τελετουργίας, στις 7 Μαρτίου. Στις 7 Μαρτίου είχαμε Πανσέληνο. Κατά την Πανσέληνο τελετουργούν οι σατανιστές, μάγοι, κλπ. Πάμε στην ισημερία τώρα. Στην αρχαιότητα, κάποιες τελετουργίες εγίνοντο κατά την εαρινή ισημερία, όπως στα Τέμπη. Η ισημερία εφέτος ήταν επισήμως, στις 20 Μαρτίου και ώρα 21:25’ ώρα Γκρήνουιτς, άρα 23:25’ ώρα Ελλάδος. Η ώρα λοιπόν του δυστυχήματος συνέπεσε ακριβώς με την ώρα της εαρινής ισημερίας. Αλλά η ημερομηνία διαφέρει. Τι κρύβεται στην ημερομηνία; Και η ημερομηνία είναι σωστή διότι η ισημερία της 20ης Μαρτίου, σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο θα ήταν στις 7 Μαρτίου. Τα κάνουν κάτι τέτοια για να κρύβονται. Τα πάντα λοιπόν χρονικά, σε δυστύχημα και αρχαίο τελετουργικό στα Τέμπη, είναι απολύτως συγχρονισμένα. Ήταν ο καλύτερος συνδυασμός βάσει των δεδομένων.

Ας δούμε τώρα τι συνέβαινε στην αρχαιότητα σύμφωνα με τον Γάλλο, και είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι μέσα από την πληροφόρηση του μύστου, φαίνεται η τεράστια σημασία της Ελλάδος στον κόσμο. «Προσδεθείτε», διότι το ταξίδι στην γνώση είναι επικίνδυνο και γεμάτο εκπλήξεις.

Το ταξίδι ξεκινάει με τον Ορφέα ο οποίος είναι ο πραγματικός φωτοδότης της «Ιεράς Ελλάδος», όπως αποκαλεί την Ελλάδα μας ο E. S…, και ο οποίος ως γυιός του Απόλλωνος, είναι μύστης του ηλίου. Του φωτός. Και «Ορφεύς» σημαίνει «ο θεραπεύων διά του φωτός». Ο Ορφεύς πριν πεθάνει πήρε έναν μαθητή του, τον διάδοχό του, και τον πήγε σε κάποια μέρη ν’ αποκτήσει την απαγορευμένη σε ‘μας γνώση. Να ειπωθεί ότι οι ηλιακές λατρείες εγίνοντο στα όρη και από άνδρες ιερείς, οι δε σεληνιακές λατρείες εγίνοντο στα δάση και στις βαθείες κοιλάδες από γυναίκες ιέρειες. Οι αντίπαλοι των πιστών του ηλίου, ήταν οι της Σελήνης. Φως – σκότος. Άσπρο – μαύρο.

Πήγαν λοιπόν και στην κοιλάδα των Τεμπών. Στις κοιλάδες υπήρχαν μάγισσες, γόησσες, αλλά και θύτες ανθρώπων. Αυτές ονομάζοντο Βακχίδες και στους βραχίωνάς τους είχαν περιελιγμένα ερπετά. Αυτές έπεφταν επάνω στα θύματά τους και κυριολεκτικά, τα εκμηδένιζαν, τα εξαΰλωναν. (Πιστεύεται ότι κάποιοι εξαϋλώθηκαν κατά την σύγκρουση των τραίνων) Αυτές επικαλούντο τον υποχθόνιο Βάκχο με κεφάλι ταύρου, γνωστόν ως Μολώχ. Αν και πολλοί λένε ότι και ο Μπαφομέτ εμφανίζεται επίσης με κεφάλι ταύρου.

Όταν έφθασαν στα Τέμπη, πήγαν πρώτα σε μια σπηλιά, όταν ήταν Πανσέληνος, και είδαν τους ιερείς του Αδωνέως και του υποχθόνιου Έρωτος να θρηνούν και να ζητούν από τον Αδωνάι τους νεκρούς τους, λέγοντας «Αδωνάι, Αδωνάι, δώσ’ μας εκείνους που μας πήρες… κλπ, κλπ». Να ‘τοι πάλι οι προαιώνιοι εχθροί μας, πάλι σε ελληνικό έδαφος. Είχαν ιερό στα Τέμπη. (Είδατε το βίντεο με τον Άδωνη της ΝΔ, «καρικατούρα» του παλαιού, που δείχνει σύγκρουση τραίνων).
Η αντιπαλότητα ελλήνων – εβραίων ξεκινάει χιλιετίες πριν την εμφάνιση του Χριστού, ο Μωυσής απλώς τον ενέτεινε. Ο Ορφεύς και ο Μωυσής κατέχουν την ίδια αλήθεια, από τα ιερά των αιγυπτίων, αλλά την εφαρμόζουν αντίθετα. Γι αυτό από την απώτερη αρχαιότητα είναι θρησκευτικοί αντίπαλοι έλληνες και εβραίοι. Εφόσον ο Ορφεύς είναι μύστης του φωτός, άρα ο Μωυσής, τίνος μύστης είναι; Ελλάς, χώρα του φωτός. Αυτά, επαναλαμβάνω, τα αναφέρει ένας Γάλλος.

Μετά την σπηλιά, Ορφεύς και μαθητής, προχώρησαν ενώ στην κοιλάδα ακούγοντο θρήνοι. Κατόπιν μπήκαν σε υπόγειο στοά που έφθανε έως τα Τάρταρα και λέει ο Ορφεύς στον μαθητή του: «Κατεβήκαμε για να δαμάσω τους δαίμονες της αβύσσου και για να καλέσω του θεούς από ψηλά επί της αγαπημένης μου Ελλάδος … Η λύρα μου είναι η ήχος των εμπνευσμένων ναών και έχουν τους θεούς ως χορδές. Την μουσική τους θα συνοδεύσει η Ελλάς και το μάρμαρο θα ψάλλει σε λαμπρές αναπλάσεις , τις ουράνιες αρμονίες». Όπως βλέπουμε, η σωτηρία, η δικαιοσύνη, η αρμονία στον πλανήτη εξαρτάται από την Ελλάδα.

Εκεί μέσα, συνάντησαν την Περσεφόνη και τις γύρω της. Εκεί είδε γυναίκες φρικιαστικής όψεως με μάτια κόκκινα από το αίμα, στεφανωμένες με δηλητηριώδη φυτά, στους βραχίωνές τους υπήρχαν ερπετά τα οποία εχειρίζοντο ως μαστίγια. Αυτές είπαν στον Ορφέα ότι «είμαστε οι ιέρειες της ζωής του σκότους, οι υπηρέτριες των στοιχείων (εξ ου και «στοιχειό») και τεράτων του κάτω κόσμου. Βακχίδες στην Γη, Ερινύες στον Άδη. Εμείς είμαστε οι αιώνιες βασίλισσες των ψυχών που θα τις κρατήσουμε αιώνια στον Άδη». Και τότε άρχισαν να επιδεικνύουν τα ερπετικά μαστίγια και το μαστίγωμα των ψυχών που θρηνούσαν.

Απ’ εδώ αρχίζει το πιο σημαντικό τμήμα του άρθρου. Έχουν σημασία οι συμβολισμοί, παραλληλισμοί και το νόημα των ονομάτων. Αρχηγός των Βακχίδων, των δεσμοτριών των ψυχών, ήταν η Αγλαονίκη. (Όλο γυναίκες συναντούσαν στο κάτω κόσμο. Λέτε ο Μωάμεθ να είχε δίκαιο όταν περιγράφει τι είδε στην κόλαση;) Αυτή η Αγλαονίκη, που είχε κινήσεις φιδιού, ερωτεύθηκε διεστραμμένα την Ευρυδίκη και την παρέσυρε με μαγεία με σκοπό να την προσηλυτίσει στην λατρεία των Βακχίδων και να την παραδώσει στα υποχθόνια πνεύματα αφού πρώτα της μαράνει την νεότητα με αχαλίνωτο και φθοροποιό ομοφυλοφιλικό έρωτα. Αλλά η Ευρυδίκη όμως, η ψυχή της γιατί σκότωσαν το σώμα της λόγω της αρνήσεώς της, είπε στον Ορφέα τα εξής καταπληκτικά και άκρως σημαντικά για ‘μας τους γνησίους Έλληνας. Είπε: «… Δεν κατοικώ στην Γη, αλλά στην χώρα του Ερέβους. Στον σκιερό κώνο μεταξύ Γης και Σελήνης. Στροβιλίζομαι στο μεταίχμιο αυτό κλαίγοντας όπως και ‘συ. Αν θέλεις να μ’ ελευθερώσεις , ΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, δίνοντας σ’ αυτήν το φως. Εγώ τότε θα ξαναβρώ τα φτερά μου και θα με βρεις στο φως των θεών. …».

Ο Ορφεύς τελικά σκοτώνεται (επειδή είχε καθηλώσει τις Βακχίδες με την ομορφιά του) από Θράκες, στην Θράκη όπου εδραίωσε την θρησκεία της Ελλάδος, μετά από προτροπή της Αγλαονίκης, πεθαίνει ως μάγος, αλλά αναστήνεται. Με τον θάνατό του διεποτίσθη μυστηριωδώς ο λόγος του στον Ελληνισμό. Κάπου την έχουμε ξανακούσει αυτήν την ιστορία. Αυτός που είπε όταν του είπαν ότι Έλληνες Σε ζητούν ότι, «ήλθε η ώρα να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου» και με τον θάνατό του διεποτίσθη πάλι η θρησκεία των Ελλήνων.

Συμπερασματικά εκ των ανωτέρω συνάγεται το εξής. Η Ευρυδίκη είναι η ευρεία, η πλατειά δικαιοσύνη για όλους. Για όλον τον πλανήτη. Αυτή θα έρθει μόνο μέσω της Ελλάδος εάν σωθεί από τον υιό του Θεού, που είναι φως. Γι αυτό θέλουν ν’ αφανίσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Είμαστε το εμπόδιο στα σχέδιά τους. Από την άλλη, οι αντίπαλοι του φωτός, οι του σκότους, «ταΐζουν» με ανθρώπινες ψυχές τις ιέρειες του κάτω κόσμου, ΚΑΙ στα Τέμπη όπου υπάρχει ιερό του Αδωνάι, ώστε να μένουν σταθερές στον σκοπό τους, στον βασανισμό των ψυχών. Να είναι ικανοποιημένες. Να μην ανοίξει ο Άδης. Να μην τους ξεφύγει η Ευρυδίκη. Ο Ορφεύς, ο θεραπεύων δια του φωτός, τις αποσυντόνισε με την ομορφιά του και αν και έκαψαν το σώμα του, το κεφάλι του που πετάχθηκε στον Έβρο ποταμό, φωνάζει Ευρυδίκη, δηλαδή φωνάζει να έλθει, ή έρχεται, στην Γη η δικαιοσύνη μέσω των Ελλήνων. Και η δικαιοσύνη, μην ξεχνάμε, προσωποποιείται με δεμένα τα μάτια και κρατάει μακρύ ξίφος.

Αυτά, από έναν Γάλλο. Merci.
Χρήστος Μαντζιάρης