ΤΑ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ!

. Αὐτὴ τὴν «πραγµατικὰ ἐλεύθερη», «νέα» Ἑλλάδα ὀνειρεύεται καὶ εὐαγγελίζεται; Μία Ἑλλάδα ποῦ θὰ ἀρνηθεῖ τὴ Θρησκεία της, τὴν Ἱστορία της, τὴν ἴδια τὴν Ταυτότητά της, γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὸν Ἀµερικανικὸ στόχο τῆς παγκοσµιοποίησης;

Ἀπὸ µόνο τὸ γεγονὸς ὅτι εἰσηγεῖται τὴ θρησκευτικὴ οὐδετερότητα τοῦ Κράτους δὲν µποροῦµε νὰ τοῦ προσάψουµε, ὅτι δολίως ὑπηρετεῖ ἀµερικανικὰ συµφέροντα. Ὁ ἴδιος δήλωσε, ὅτι σκοπὸς τῆς Συνταγµατικῆς Ἀναθεώρησης εἶναι ἡ συµβολὴ τοῦ ἀναθεωρηµένου Συντάγµατος στὴν πολιτικὴ καὶ παραγωγικὴ ἀνασυγρότηση τῆς Χώρας καὶ στὴν ἔξοδό της ἀπὸ τὴν οἰκονοµικὴ κρίση (ἡ ὁποία φυσικὰ ἔχει ἐπιδεινωθεῖ µὲ τὸ «τρίτο Μνηµόνιο», ποὺ ὑπέγραψε ὁ ἴδιος ὁ κ. Τσίπρας. Δηλαδὴ «νὰ σὲ κάψω Γιάννη, νὰ σὲ ἀλείψω µέλι!»).

Ἐπίσης, στὸν πρόλογο τοῦ «καινοτόµου Συντάγµατος» ἀναφέρεται ὅτι στόχος του εἶναι νὰ «θέσει τέρµα στὰ κακῶς κείµενα καὶ νὰ διευκολύνει τὴν ἔξοδο τῆς Χώρας ἀπὸ τὴν κρίση καί, πιὸ µακροπρόθεσµα τὴν ἀνάκαµψή της».
Τὸ ζήτηµα ποὺ τίθεται εἶναι τὸ ἑξῆς: Ἐξ ὁρισµοῦ τὸ Σύνταγµα εἶναι ὁ ὑπέρτατος νόµος ἑνὸς Κράτους. Μὲ αὐτὸ καθορίζεται τὸ Πολίτευµα, ἀπονέµονται ἁρµοδιότητες στὰ κρατικὰ ὄργανα καὶ κατοχυρώνονται τὰ δικαιώµατα τῶν πολιτῶν. Τὸ σύνταγµα περιλαµβάνει ὅλους τους κανόνες ποὺ παραµένουν ἀναλλοίωτοι, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς πολιτικὲς καὶ οἰκονοµικὲς συνθῆκες. Τοὺς κανόνες ποὺ οὐσιαστικὰ δηµιουργοῦν τὸ Κοινωνικὸ Κράτος Δικαίου.

Ὁ Καταστατικὸς Χάρτης µίας Χώρας δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐξυπηρετεῖ τὴν ὁποιαδήποτε σκοπιµότητα. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ µετατραπεῖ σὲ ἐργαλεῖο γιὰ τὴν παραγωγικὴ ἀνασυγκρότηση, τὴν προσέλκυση ἐπενδύσεων, τὴν οἰκονοµικὴ ἀποτελεσµατικότητα. Γιατί, ἂν αὐτὸ συµβαίνει, τότε µπορεῖ εὔκολα ὁ καθένας νὰ ἐκµεταλλευτεῖ τὴν ἐν λόγῳ Χώρα γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ἰδιοτελῶν ἐπιδιώξεών του (π.χ. γιὰ τὴν προώθηση τῆς παγκοσµιοποίησης). Παύει στὴν οὐσία ἡ Χώρα νὰ εἶναι ἐλεύθερη.

Ἐπίσης, µία χώρα –ἢ καὶ ἕνας ἄνθρωπος– ποὺ παύει νὰ ἔχει Κεφαλή της τὸν Χριστὸ χάνει τὸν προσανατολισµό της, χάνει τὴν Ταυτότητά της, χάνει τὸ Πρόσωπό της. Καὶ ἄγεται καὶ φέρεται ἀπὸ τὸν ὁποιονδήποτε. Παύει νὰ εἶναι ἐλεύθερη. Αὐτὸ τὸ ἤξεραν οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ 1821, γι’ αὐτὸ καὶ πολεµοῦσαν «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστη τὴν Ἁγία καὶ τῆς Πατρίδας τὴν Ἐλευθερία».

Γιὰ αὐτὸ τὸ Σύνταγµα τῆς Ἐπιδαύρου» τοῦ 1822 ἐπιγράφεται: «ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ».
Ἑποµένως, γιὰ νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα «ἡ Χώρα τῆς Ἐλευθερίας» (γιὰ νὰ χρησιµοποιήσω µία ἔκφραση τοῦ ἴδιου τοῦ κ. Τσίπρα) δὲν χρειάζεται συνταγµατικὴ ἀναθεώρηση. Οὔτε οἰκονοµικὴ ἀνάπτυξη. Χρειάζεται νὰ ζεῖ ἡ Ἑλλάδα (οὐσιαστικά, ὄχι µόνο στὰ λόγια, ὄχι µόνο γιὰ ἱστορικοὺς λόγους), «Εἰς τὸ ὄνοµα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁµοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος»!

Εφημερίδα “Ορθόδοξος Τύπος

oimos-athina