Τα οξύμωρα του Μηδενισμού. Η Επανάσταση από την σκοπιά του Παναριστερισμού.

Το αφήγημα του κατοχικού κράτους που μας κυβερνά, συμπίπτει τόσο τυχαία, ώ του θαύματος, με αυτό της “αντιπολιτευούσης” αριστεράς.  Τι σου είναι οι “αιώνιοι εχθροί” ε; Ανατροφοδοτούν ο ένας τον άλλο ες αεί.

Αυτό που είναι για μας Εθνεγερσία του σκλαβωμένου Γένους των Ελλήνων, είναι για όλους εκείνους η εκκίνηση του ελληνόφωνου αστικού κράτους. Το τσιφλίκι των μπαμπάδων τους  των Ρόθτσιλντ που επίσημα εγγράφεται σαν ιδιωτική εταιρεία στα κοιτάπια τους λίγο μετά την απελευθέρωση του από τους Οθωμανούς με τον δικό μας ηρωισμό και αίμα, και με τα δικά τους “αθώα βρετανικά δάνεια”, αλλά αυτό ξεχνάνε πάντα να το αναφέρουν.

Τίποτα παραπάνω δεν το υπολογίζουν το 21, παρά την αντικατάσταση της φεουδαρχίας με την αστική τάξη ως νέο καθεστώς καταπίεσης. (Πολύ λατρεύουν να είναι μάρτυρες στα χαρτιά βρε παιδί μου). Μία απλή μεταφορά των μέσων παραγωγής σε άλλα χέρια. (Που θα καθίσταται όμως δυνατή μόνο με  χρηματοδότηση επίσης εκ των τραπεζιτών μπαμπάδων τους).

Σύμφωνα με το αφήγημα τους, η Ελληνική Εθνεγερσία δεν ήταν ένα μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία γεγονός αναγέννησης μίας επί 4+ αιώνες υπόδουλης φυλής. Δεν ήταν προιόν αιωνίων ζυμώσεων, αλύτρωτου πατριωτισμού, άδουλης ευγενούς ψυχής, και ηρωικού συναισθήματος συν Θεώ. Αλλά μία αναπόφευκτη, στεγνή προσαρμογή στις δυτικές τάσεις εκείνης της εποχής για βιομηχανοποίηση και αστικοποίηση.

Οι ίδιοι όμως που με τόσοι μανία επιδιώκουν να εκφυλίσουν και υποβαθμίσουν την αξία του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνος. Οι ίδιοι επιδιώκουν και να οικειοποιηθούν και πολιτικοποιήσουν την Επανάσταση πάση θυσία.   Οταν οι πρωτεργάτες της αγωνίστηκαν ακριβώς για τον αποκλεισμό της πιθανότητας να στιγματιστή ο Αγώνας μας ως πολιτικός.

Για την ακρίβεια από την Γαλλική Επανάσταση και έπειτα, προσπαθούν να οικειοποιηθούν κάθε επανάσταση ως δικό τους ταξικό αγώνα, ή ακόμα και αυτή την ίδια την έννοια της επαναστατικότητας, να την έχουν κατ αποκλειστικότητα, αφού την συνυφάσουν ολοκληρωτικά, με την αριστερή διαλεκτική της ταξικής πάλης.

Ένα παραπάνω επομένως για τη συγκεκριμένη επανάσταση- φάρο που λάμπει ως εκτυφλωτικός ήλιος ανθρώπινης ανδρείας και εθνικού οράματος, προσπαθούν να την αμαυρώσουν, με σκοπό να αποτρέψουν πάση θυσία στο μέλλον και την σκέψη ακόμα της επανάληψης άλλης παρόμοιας της.

Στρέφοντας την μαχητική νεανική ψυχή έναντι ανός αόρατου εχθρού, του καπιταλισμού, ακριβώς όπως στρέφουν τον κόσμο έναντι του αόρατου  μικροβίου, μπορούν να τον κρατούν τρομοκρατημένο στο ίδιο αυτό το σύστημα δίχως σκέψεις μετάνοιας και οργάνωσης άλλων δομών. Αν δεν έχουν αθάνατη ψυχή και αυτή η ζωή είναι το μόνο τους στοίχημα, καλύτερα ας μην την σπαταλήσουν ανατρέποντας τους δυνάστες τους και ας μείνουν στην τρυφηλή φυλακή τους.  Και με τα λόγια των Μάρξ και έγκελς, σαν φάντασμα και μεις οι κομμουνιστές απλωνόμαστε πάνω απ την Ευρώπη όπως φάντασμα και ο αόριστος εχθρός μας.

Την στρέφουν την προσοχή στο αόρατο χέρι την κεφαλαιοκρατίας, για να μην αποτολμήσουν άλμα ουσίας, έναντι στα κύρια προβλήματα του εωσφορισμού, της μασονίας, και όλων των κλώνων του Μηδενισμού. Κομμάτι αυτού που είναι και αυτός ο ίδιος ο Παναριστερισμός με όλες τις εκφάνσεις του. Αποσιωπούν την πορεία του Πνεύματος Αποστασίας είτι (χοντρικά) Παπισμός, Προτεσταντισμός (κολοφώνας ατομισμού), Διαφωτισμός, Καπιταλισμός και ύστερα αυτό ο ίδιος ο Παναριστερισμός με τις περικοκλάδες του.

Με αυτή την τακτική αποσυντονισμού, κατορθώνουν ακριβώς την διαιώνιση αυτής της σκλαβιάς, δίχως ποτέ να καταδεικνύουν την αληθινή άρχουσα τάξη που δρα παρασκηνιακά, όπως παρασκηνιακά δρουν και οι σκοτεινές δυνάμεις της Απώλειας.

Ο πνευματικός αόρατος πόλεμος που έγραφε ο Άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, μας δείχνει πόσο πίσω πάει αυτή η βαλίτσα της ανθρώπινης καταπίεσης, και ότι η όντως πηγή της είναι αυτό το ίδιο το πνεύμα Αποστασίας των πρωτοπλάστων και η εωσφορική δίψα για κυριαρχία. Δεν υπάρχουν δαιμονικά μέσα, μόνο δαιμονικές βουλήσεις για την κακο-χρησία των εκάστοτε μέσων/συστημάτωνν. Και βασιλιά άγιος μπορείς να είσαι, και καπιταλιστής άγιος μπορείς να είσαι, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν χρειάζεται τίποτα απ τα δύο με την μορφή που τα ξέρουμε σε μία κοινωνία Δικαίων.

Δυσδιάκριτη λοιπόν η άρχουσα τάξη των αρχών και εξουσιών του αιώνος τούτου, που δρά τόσο μέσω των μαριονετών της, όσο και στην καρδιά του καθενός από εμάς. Ο αποδιοπομπαίος τράγος του Μεγάλου Άλλου εκπίπτει γρήγορα όμως όταν βάλεις έναν κομμουνιστή στην καρέκλα της εξουσίας ή όταν τον έχεις για καιρό με έναν άλλο πεινασμένο σε κλουβί. Ο τράγος κείται εν πολλοίς εν τη καρδία ημων.

Διαιρούν και βασιλεύουν λοιπόν σε έναν φαύλο κύκλο δίχως τέρμα, διότι το φρενήρες κυνήγι του καπιταλιστή δεν είναι παρά το αιώνιο κόμπλεξ της επιθυμίας σου αντικατάστασης του από σένα. Πως να γίνεις χαλίφης στην θέση του χαλίφη.

Αντί να επικεντρώνονται στον ίδιο τον μηδενισμό, την υλοφροσύνη, την οίηση, τον βιασμό της φύσης λόγω απληστίας ή αστοχίας, την αστυφιλία, την αφροσύνη και την έλλειψη αιώνιων ιδανικών. Επικεντρώνονται στο δένδρο και χάνουν το δάσος. Ανέτοιμοι να κάνουν οιεσδήποτε κινήσεις είτε εντός τους, είτε εξωτερικά, για να αποστατήσουν ουσιαστικά από το σύστημα απορρίπτοντας το.

Λατρεύουν το σύστημα, το θαυμάζουν και το φθονούν. Απλά είναι πολύ τεμπέληδες και φυγόπονοι για να το κουμαντάρουν. Θέλουν να παίζουν πάντα ντρίπλα από την εξέδρα της αντιπολίτευσης. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι σε μεγάλο κομμάτι του ο αριστερισμός, είναι απλά καπιταλισμός για τους τεμπέληδες με σύμπλεγμα θυματοποίησης.

Σαν τους κατ΄όνομα μόνο αναρχικούς, που λειτουργούν εντός των κρατών, των πόλεων, των νόμων και των δομών που τόσο χλευάζουν. Άτομα που δεν μπορούν να άρχουν επί των παθών τους, της παραγωγής της τροφής τους, και της κοινωνικής οργάνωσης τους, αλλά αναλλώνονται στο να γκρινιάζουν για το πως τους το προσφέρουν στο πιάτο οι άλλοι.

Αφού στην ψυχή της αριστεράς λοιπόν υπάρχει μόνο η ύλη, και το κόμπλεξ στέρησης αυτής, ή ακόμη και μόνο η αίσθηση στέρησης αυτής, αδυνατούν να ενστερνιστούν και αφομοιώσουν τα νοήματα που κατέστησαν δυνατό το Έπος της Ελληνικής Αυτοθυσίας. Όπου βασίλευσε ο ατομισμός, εμπαίχθηκε όσο τίποτε άλλο ο αλτρουισμός. Εκτός από όταν τον επιζητούν για να εγκαθιδρύσουν την υπερταξική δυστοπία τους, εκεί τον ζητούν τον αλτρουισμό με το τσουβάλι.

Όταν το μόνο που βλέπεις μπροστά σου είναι η Κεφαλαιοκρατία, είναι διότι το μόνο που βλέπεις μπροστά σου είναι το Κεφάλαιο.  Αψηφώντας λοιπόν κάθε Ιστορική Αλήθεια, ψυχικό κάλλος και λογική αλληλουχία, επιχειρούν να προβάλουν σε όλη την Ανθρώπινη Πορεία, ένα σύγχρονο ψυχο-νόσημα, την κεφαλαιολαγνία, σαν το μόνο ερμηνευτικό εργαλείο επί παντός επιστητού. Και το πράττουν αυτό με μία πληθρώρα από σκοπιμότητες των οποίων η ανάλυση δεν είναι επί του παρόντος.

Το κατοχικό κράτος λοιπόν, βλέπει μπροστά του μόνο 200 χρόνια  επισκοπής του ως τσιφλικού των σιωνο-αγγλο-γερμανών αφεντικών του. Η αριστερά 70 χρόνια που πέρασε μεν εντός του νυμφώνος- Βουλής και με την κουτάλα του φαγοποτιού, αλλά όχι και πλήρους κυριαρχίας τους ώστε να μας “ανθίσουν” με το “άνθισμα” της σοσιαλιστικής ουτοπίας τους. Όπως έδειξαν τα αιματηρά ιστορικά παραδείγματα της Σοβιετίας, της Κίνας του Μάου (που τραβιέται μέχρι σήμερα), της Κούβας κλπ ακόμα ανθίζει. Αλλα δεν υπάρχει αληθινός Σκωτσέζος σωστά; Άρα ποτέ και σωστή εφαρμογή του Κομουνισμού. (No true Scotchman fallacy).

Ο καθένας απ την σκοπιά του βλέπει το ίδιο πράγμα, πως θα αρμέξουν το αίμα του Λαού με τον αδημοκράτιστο κοινοβουλευτισμό του Κρόμγουελ και την Τοκογλυφία των Ρόθτσιλντ/ Ρόκεφέλερ. Η επανάσταση του λαού πρέπει να κατασταλεί και ανασταλεί αιωνίως με την αόριστη υπόσχεση πραγμάτωσης της δικής τους.

Η αριστεία, το κλέος, ο ηρωισμός, αντικαθίστανται απ την μιζέρια, την κουτοπονηριά, και τον διαρκή αδιευκρίνηστο τρόμο.  Εξ ου και η μέγιστη βλασφημία των ξεπουλημένων μέσων μαζικής αποβλάκωσης στις μέρες μας, να εξισώσουν την Παλιγγενεσία με την “μάχη κατά του κορονοιού, και τους πολιτικούς και υγειονομικούς ως τους νέους ήρωες του 21”. Ναι μην φάς, έχει γλαρόσουπα. Σιγά μην είναι και ημίθεοι.

Το ότι είμαστε σε πόλεμο καλά το πιάσαν, αλλά όχι υγειονομικό. Είναι πόλεμος φωτός και σκότους. Εθνομηδενισμού και Θεοσέβιας, Σιωνιστικού Παναριστερισμού και Ελληνισμού/Δυτικού Πολιτισμού.

Μην αναλώνεστε στα αριστερόστροφα αφηγήματα, αλλά στον αόρατο πόλεμο που μαίνεται μέσα σας και στον δυσδιάκριτο που μαίνεται έξω σας. Και ίσως έτσι δούμε άσπρη μέρα ξανά σαν Έθνος. Γιατί η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει. Και ας σκάσουν οι οχτροί μας.

Σχετικά με Παναγιώτης Πολίτης

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Παναγιώτης Πολίτης →