Στόν πολιτισμό αυτό δέν έχεις κανένα μέλλον! Άν θέλεις ωραία ψέματα θά σού πώ τό αντίστροφο…΄

Στόν πολιτισμό αυτό δέν έχεις κανένα μέλλον! Άν θέλεις ωραία ψέματα θά σού πώ τό αντίστροφο…΄

Ό πολιτισμός αυτός είναι περιουσιακό στοιχείο τού εχθρού καί εσύ είσαι ή συμπεριουσιακόν στοιχείον ή εχθρός ζιζάνιον…. διάλεξε καί πάρε…

Θά σού μιλήσω χωρίς περιστροφές, στόν πολιτισμό αυτό δέν έχεις κανένα μέλλον, αυτόν δέν στό λέω από φόβο ή κατάθλιψη αλλά από ειλικρινή τόλμη. Άν δέν αναγνωρίσεις τήν αδυναμία σού δέν πρόκειται ποτέ νά βρείς τήν δύναμη σού…

Η αδυναμία σού είναι ό φόβος σού νά παραδέχεσαι καί έν επομένει νά αντιμετωπίσεις τήν αδυναμία σού…

Ό φόβος σέ παράλυσε καί λές όλα πάνε μιά χαρά (καί εφτά τρομάρες) διότι ό πολιτισμός αυτός αποτελείται πάντοτε από ψευδαισθήσεις…

Δέν σού λέω ότι είμαι δυνατός σού λέω ότι έχω τήν δύναμη νά παραδεχθώ ότι είμαι αδύνατος καί ώς έκ τούτου πρέπει νά βρώ τήν δύναμη νά κάνω ό,τι μπορώ… Σού μιλώ από ένα σπίτι κλειστό ανοιχτό στό Σύμπαν…

Περιμένεις έναν τυχαίον συμβάν, άλλοι τό λένε θαύμα άλλοι κωλοφαρδία γιά νά σ’ απαλλάξει…Αλλλλλά μόλις σ’ απαλλάξει θά σέ ζεύξει σ’ άλλες περιπέτειες, έστω καλύτερες από τίς προηγούμενες… Πρός τό παρόν όμως είσαι παγιδευμένος καί πρέπει νά ξεπαγιδευτείς από τίς ψευδαισθήσεις… Πρέπει νά βρείς τόν τρόπο στήν δύναμη μέσα από τήν αδυναμία σού νά ξεσκαρτάρεις όσα σού χάνουν τόν χρόνο καί μέσα απ’ αυτόν τίς ελπίδες νά επιβιώσεις…

Δέν ξέρω γιατί σού γράφω άν είναι από συνήθεια ή από αγάπη ή απ’ αμφότερα… αλλά ξέρω ότι σού γράφω γιά δύο λόγους, γιατί άν είμαστε πολλοί θά έχουμε περισσότερες πιθανότητες, γιατί άν ζήσεις εσύ θά έχω νικήσει τόν εχθρόν που τόν μισώ καί γιατί αγαπώ τήν ψυχή σού. Είναι τρείς αλλά είναι δύο λόγοι…

Αντί νά νομίζεις ότι έχεις δύναμη ή νά ξεχνάς ότι έχεις αδυναμία, καλύτερα Προσεύχου, Πράττε, Αυτοργανώθου καί Οργανώθου μέ άλλους…

Τό Κυριότερο όμως είναι νά Προσεύχεσαι, διότι πολύ καλά ξέρω ότι η δύναμη που τόσο ανάγκη έχεις είτε τό ξέρεις είτε αρνείσαι νά τό ξέρεις, κρύβεται στήν Ταπείνωση…

Τήν ταπείνωση δέν μπορεί νά τήν νικήσει καμμία μηχανή, ούτ’ αυτή τού θανάτου, διότι απλά δέν τήν φοβάσαι… Είναι δύναμη νά μήν φοβάσαι τόν θάνατο γιά νά μήν σέ πειάσει ό διάολος…

Είναι δύναμη νά προσφύγεις στόν θάνατο γιά νά μήν σέ πειάσει ό όποιος διάολος καί είναι δύναμη νά είσαι έτοιμος γιά τό μικρό ταξείδι τού θανάτου διότι από τήν μία στιγμή στήν άλλη περνάς αντίπερα, τί νόμιζες δηλαδή;…

Ό πολιτισμός αυτός είναι φκειαγμένος γιά νά είσαι ό ηττημένος, δέν τόν έφκειαξες εσύ, μπορεί νά σ’ άρεσε, μπορείς νά τόν ενστερνίστεις, αλλά δέν είναι δικός σού καί δέν είναι φίλος σού…

Είμαστε όλοι η έννοια δόκιμοι… όπως λέμε δόκομος ανθυπολοχαγός… Θά περάσουμε δέν θά περάσουμε; Πάντως η εποχή πρό κορώνας δοκιμασίας έχει περάσει ανεπιστρεπτί καί νά ξανά ρθεί πρέπει πρώτα εσύ νά νικήσεις μέ τήν Ηθική καί μετά νά έρθει η ανηθικότητα τής πρό κορώνας πανανωμαλία…

Είτε φοβάσαι είτε δέν φοβάσαι, είτε νοιώθεις βέβαιος είτε αδύναμος πρέπει νά προσπαθήσεις κι’ ό,τι πάρεις κι’ ό,τι δώσεις στόν συνάνθρωπο… καλό θά είναι θά μετρήσεις υπέρ σού…

Ό Θεός σ’ έφερε στά όρια νά καταλάβεις γιά πάντα ή ποτέ ότι σημασία έχει μόνον η ψυχή…

Όσοι γίνουν προσήλυτοι τού εχθρού μέ αιτία μία γριπούλα είναι δικό τούς θέμα, τά ήθελαν καί τά έπαθαν… Εσύ όμως νά μήν σκέφτεσαι πώς μπορεί νά έχουν δίκαιο αυτοί διότι θά πάθεις ό,τι καί αυτοί. Πάρε θέση, λάβε μέτρα… έστω 3,5 + 3,5 έτη… Κάνε μία αρχή, πές πώς πήγες διακοπές στό διάστημα νά συναντήσεις τήν πρωτόγονη πρόκληση…

Μέ τό νά αναμασάμε τά ίδια καί τά ίδια χωρίς νά αλλάζουμε χάνουμε τόν καιρό μάς μέχριν νά πούμε ναί, ώ μή γένοιτο…

Είναι απλό, αυτό που πρέπει νά κάνεις είναι νά πείς ένα ΜΕΓΑΛΟ ΌΧΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΜΈΧΡΙ ΤΌ ΤΕΛΟΣ! ΤΑ ΠΟΛΛΆ ΛΌΓΙΑ ΕΊΝΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ ΛΕΓΕΙ Η ΠΑΡΟΙΜΕΙΑ…

Κανείς δέν θά σέ σώσει εάν δέν σωθείς πρώτα εσύ…

Θυμάμαι που μάς προπαγάνδιζαν ότι μέ τίς τηλεπικοινωνίες ό πλανήτης μάς έγινε πολύ μικρότερος, εσύ χαιρώσουν, εγώ μαράζωνα, διότι στά λόγια αυτά έβλεπα κλουβί… Φτάσαμε στό σημείο νά ζούμε σ’ έναν τεράστιον πλανήτη καί νά μήν υπάρχει χώρος γιά ένα κουνούπι δά σάν εμένα κ’ εσένα…
Καί έπονται συνστολές χειρότερες, αλλά στίς συνστολές φτειάχνεις ψυχή, στίς διαστολές χάνεις ψυχή… Κατάλαβε καί μήν μεμψιμοιρείς…

Κάνε νηστεία από τόν πολιτισμό καί θ’ ανταμοφθείς μέ καλή υγεία έξω από τόν κολασμό… Εμένα έτσι κι’ αλλιώς δέν μού λείπει ό πολιτισμός, μ’ αρκούσει η διασκέδαση μέ Τήν Προσευχή καί τήν εκδρομή στήν φύση… τόν συγχάθηκα τόν πολιτισμό τούς από καιρό… Πάντοτε κάτι μέσα μού τόν συγχαινόταν, ήξερα τί αλλά τό εθελοξεχνούσα, ήταν η ψυχή μού…

Άν δέν νηστέψεις τόν πολιτισμό τούς θά γίνεις μεζεδάκι στό πιάτο τούς…

Ή τόν πολεμάς ή τόν προσκυνάς… Αλλά δέν θά ζήσεις καλύτερα άν προσκυνήσεις, θά γίνεις ό πρώτος αναλώσιμος τών ορέξεων τούς… νά τό ξέρεις αυτό, αυτοί δέν θέλουν δούλους, αυτοί θέλουν πεθαμένους λησμονημένους ζομπυσμένους…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ