ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Βρικολακιάζει πάντα τον Κυριάκο, η Siemens

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Έκλεισαν κιόλας 42 χρόνια από την ημέρα που ο ρίψασπις Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αφού επανέκαμψε από την αυτοεξορία του στη Γαλλία. Μια επιστροφή που σηματοδοτήθηκε από τη φλόγα των Ελλήνων για μια νέα αρχή. Μια πίστη των Ελλήνων πως, αυτή η επιστροφή θα έθετε τις βάσεις για μια υγιή Δημοκρατία, όπου θα λειτουργούσαν οι Νόμοι και θα ατσαλώνονταν οι Θεσμοί. Γι΄ αυτό και ο ελληνικός λαός έτρεξε την ημέρα άφιξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού με αναμμένες λαμπάδες. Γι΄ αυτό στις πρώτες εκλογές της Μεταπολίτευσης ο λαός μας τον ανέδειξε Πρωθυπουργό με το εξωπραγματικό ποσοστό της τάξεως του 54,37%. Όταν τον ψήφισαν 2.669.133 Έλληνες πολίτες. Και όταν οι υπόλοιποι μισοί Έλληνες του έδιναν νοερώς την υποστήριξή τους, για να τα αλλάξει όλα…

Υπόδουλος των ξένων και κατώτερος των Εθνικών περιστάσεων.

Ωστόσο, εκείνος φάνηκε κατώτερος των Εθνικών περιστάσεων και αντί να φτιάξει ένα Νέο Σύνταγμα με Συνταγματικό Δικαστήριο, επανέφερε σε ισχύ το Σύνταγμα του 1952, με εξαίρεση τις διατάξεις για τη Βασιλεία. Καθιστώντας τον εαυτό του ως τον απόλυτο Δικτάτορα της εποχής. Επαναφέροντας την κομματοκρατία στην ελληνική Κοινωνία και καθιστώντας τον πολίτη όμηρο των πολιτικών συμφερόντων των κομμάτων, όχι μέσω της αξιοκρατίας, αλλά διά μέσω της ρουσφετολογίας.

Από εκείνη τη στιγμή θεώρησα ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ένας μεγάλος Προδότης και όχι Εθνάρχης, όπως ψευδεπίγραφα προσπάθησε το Σύστημα να τον πλασάρει στον ελληνικό λαό.

Όμως, εκείνη την ημέρα της αφίξεώς του στην Ελλάδα, έθρεψα μέσα μου και εγώ, νεαρός την εποχή εκείνη, ελπίδα για μια Νέα Ελλάδα χωρίς εξωτερικές εξαρτήσεις. Από τη στιγμή που ο ελληνικός λαός στο σύνολό του, του παραχωρούσε αυτό το δικαίωμα.

Προσπαθώντας να ξεχάσω ότι, τον Νοέμβριο του 1958 η κυβέρνησή του (ΕΡΕ) κατέθετε και ψήφιζε νομοσχέδιο με το οποίο γινόταν τροποποίηση του προηγούμενου σχετικού Νόμου, επιτρέποντας την αποφυλάκιση των εγκληματιών πολέμου οι οποίοι είχαν καταδικασθεί και κρατούνταν στις ελληνικές φυλακές. Όπως ο αξιωματικός των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων Μαξ Μέρτεν.

Από τη στιγμή που αυτή η τροποποίηση έγινε με την υπόδειξη της Γερμανίας καθώς το φθινόπωρο του 1958 μας δόθηκε δάνειο από τη Γερμανία ύψους 200 εκατομμυρίων μάρκων.   

Έτσι, μέσα σε 42 χρόνια οδηγηθήκαμε στη σημερινή ζοφερή για την Πατρίδα μας κατάσταση και εξακολουθούν τη χώρα μας – περισσότερο από ποτέ – να την εξουσιάζουν ξένες κατοχικές δυνάμεις. Γιατί, όλοι οι μετέπειτα Πρωθυπουργοί – όχι μόνο της ΝΔ – κινήθηκαν στο ίδιο δόγμα εξάρτησης και πολιτικής σαπίλας, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής οραματίσθηκε, υλοποίησε και άφησε ως παρακαταθήκη.

Η παραχώρηση της Κύπρου στην Τουρκία.

O αποκαλούμενος από το Σύστημα ως “Εθνάρχης” ήταν εκείνος ο οποίος παρέδωσε το 38% της Κύπρου μας στα στρατεύματα του Αττίλα, κατά το δεύτερο 15μερο του Αυγούστου του 1974 με την μνημειώδη πλέον πρόσκλησή του προς τους Τούρκους: “… δυστυχώς η Κύπρος κείται μακράν”.

Άλλωστε, τι άλλο θα μπορούσε αυτό να σημαίνει, εκτός από πρόσκληση των τουρκικών στρατευμάτων τα οποία είχαν στις 20 και 21 Ιουλίου 1974 εισβάλλει στην Κύπρο και κατείχαν έως τότε ελάχιστο τμήμα της Μεγαλονήσου, από ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να παρέμβει στην Κύπρο για να προστατέψει τους ομοεθνείς μας Έλληνες Κυπρίους.

Τι άλλο από την άδεια που έδινε ο “Εθνάρχης” Καραμανλής στον ομόλογό του Τούρκο Πρωθυπουργό Ετζεβίτ, από το να καταλάβει όση Κύπρο ήθελε!!

Αυτός ο ίδιος “Εθνάρχης” το 1958-1959 είχε υπογράψει τις προδοτικές Συμφωνίες Ζυρίχης / Λονδίνου, με τις οποίες η Ελλάδα παραχωρούσε στην Τουρκία το δικαίωμα:

α) να διατηρεί μονίμως στρατό επί της Μεγαλονήσου, και

β) να αποτελεί η Τουρκία εγγυήτρια δύναμη της νεότευκτης τότε Κυπριακής Δημοκρατίας, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης, που είναι επίκαιρη στις ημέρες μας (άρθρο 20)…

42 χρόνια Νέα Δημοκρατία.

Αυτά τα 42 χρόνια από την ίδρυση αυτής της ΝΔ γιόρτασε ο νέος Πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης στα νέα γραφεία της ΝΔ στο Μοσχάτο, παρουσία των 4 πρώην Προέδρων της και 2 πρώην Πρωθυπουργών. Του Κώστα Καραμανλή, του Αντώνη Σαμαρά, του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Γιάννη Πλακιωτάκη. Οι οποίοι έβαλαν στη θήκη τα “μαχαίρια” της εσωτερικής αντιπαράθεσης με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και φορώντας προσωπείο μασκαράδων, διασκέδασαν την ομιλία του Προέδρου τους.

Στην οποία ομιλία, δεν έγινε καμιά αναφορά στη Siemens. Την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφεύγει, όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Αναλώθηκε σε αοριστολογίες όπως έγραψε και στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter: “42 χρόνια μετά η φλόγα της Νέας Δημοκρατίας παραμένει δυνατή. Συμβολίζει το παρελθόν μας, φωτίζει το μέλλον μας”.

Αναρτώντας και φωτογραφία από ομιλία του ιδρυτή του κόμματος, ο οποίος είχε πει: “Εκεί όπου δεν υπάρχει ηγεσία που έχει το θάρρος να λέει την αλήθεια και λαός που έχει το θάρρος να την ακούει, η δημοκρατία δεν λειτουργεί”.

Ακριβώς αυτό λέει και ο υπογράφων το παρόν κείμενο. Ότι από το 1974 δεν υπάρχει Δημοκρατία στην Ελλάδα. Γιατί ουδέποτε οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων δεν είπαν ποτέ την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Ασύστολα ψευδολογούσαν και υφάρπαζαν βιαίως την ψήφο του ανυποψίαστου πολίτη. Ποτέ δεν του είπαν την αλήθεια, ακόμη και όταν εκλέγονταν Πρωθυπουργοί.

Χρειάζονται παραδείγματα;

Ποια τρανταχτότερα από τα παραδείγματα του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά; Οι οποίοι σε ψέματα και υποσχέσεις ξεπέρασαν και τα παραμύθια. Οι οποίοι δεν είχαν το θάρρος να αντιμετωπίσουν στα ίσια τις εξελίξεις και τους Γερμανούς.