Στην Εκκλησία δεν πάμε για ν’ αλλάξουμε την Εκκλησία, αλλά για ν’ αλλάξουμε εμείς

Πορφυρίτης

«Τά δεινά πού μᾶς θλίβουν εἶναι γνωστά ἔστω κι ἄν δέν τά διηγούμαστε ἐμεῖς τώρα, γιατί ἀπό καιρό ἔχουν ἀκουστεῖ σ’ ὅλη τήν οἰκουμένη. Τά δόγματα τῶν Πατέρων ἔχουν καταφρονηθεῖ, οἱ Ἀποστολικές παραδόσεις ἔχουν ἐξουθενωθεῖ, στίς Ἐκκλησίες ἔχουν ἰσχύ ἐφευρήματα πολυμήχανων ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι τώρα πλέον τεχνολογοῦν, δέν θεολογοῦν, ἡ σοφία τοῦ κόσμου ἔχοντας ἀπωθήσει τό καύχημα τοῦ Σταυροῦ κατέχει πλέον τά πρωτεῖα.»^[1].

Οἱ λύκοι οἱ βαρεῖς^[2] πληθαίνουν στήν Ἐκκλησία μας. Ἄνδρες πού λαλοῦν διεστραμμένες διδασκαλίες^[3] γιά νά ἀποκτήσουν ὀπαδούς, ἀποσπῶντας τους ἀπό τήν ποίμνη τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, τοῦ Χριστοῦ^[4]. Εἰσάγουν καινοτομίες, λέγοντας στούς ἐκκοσμικευμένους χριστιανούς αὐτά πού θέλουν νά ἀκούσουν, σύμφωνα μέ τίς ἁμαρτωλές τους ἐπιθυμίες, χαϊδεύοντας τίς ἀκοές τους^[5] καί ἐπικροτῶντας τά πάθη τους. Πῶς ἐπιτρέπουν αὐτές τίς κακοδοξίες αὐτοί πού εἶναι ταγμένοι νά φυλάττουν τήν Ἱερά Παρακαταθήκη τῆς Πίστεως; Πῶς οἱ ἴδιοι πρωτοστατοῦν σέ τέτοιες πνευματικές ἀκαθαρσίες; Τί περιμένουν, νά σκύψει ὁ Οὐρανός καί νά τούς ξυρίσει; Ἤ νά τούς ταπεινώσει ὁ θάνατος καί νά τούς βρεῖ στήν κολάσιμη κατάσταση τῆς αἱρέσεως, τῆς ἀμετανοησίας;

Ὁ κάθε ὀργανισμός (ἤ ὑπηρεσία ἤ ἐπιχείρηση ἤ λέσχη, κλπ) ἔχει τούς δικούς του κανονισμούς, ἐνίοτε αὐστηρούς. Τά στελέχη τοῦ ὀργανισμοῦ, εἶναι ὑποχρεωμένα νά ὑπακούουν καί νά τηροῦν τούς κανόνες λειτουργίας του. Ὅταν κάποιο στέλεχος δέν τηρεῖ τούς κανόνες αὐτούς, δημιουργῶντας προβληματικές καταστάσεις, ἀπολύεται ἐάν δέν συμμορφωθεῖ! Παρομοίως, ὅταν ἐρωτᾶται στέλεχος ὁποιουδήποτε ὀργανισμοῦ, γιά τήν πολιτική πού ἀσκεῖται στήν ἐργασία του, οὐδέποτε ἀπαντᾶ μέ τίς προσωπικές του ἀπόψεις.

Τί θά συνέβαινε, γιά παράδειγμα, ἐάν ρωτοῦσε δημοσιογράφος τήν ἄποψη τοῦ Διοικητῆ τῆς Τροχαίας γιά τά ὅρια τῆς ταχύτητας καί αὐτός ἀπαντοῦσε: «ἐγώ νομίζω ὅτι ὁ κάθε ἕνας ὁδηγός θά πρέπει νά τρέχει ὅσο αὐτός θέλει· ἄλλωστε, ὅλοι δέν τρέχουν;»; Ὑπῆρχε ποτέ περίπτωση νά ρωτήσει κάτι τέτοιο ἕνας δημοσιογράφος καί νά ἀπαντοῦσε ἔτσι κάποιος Διοικητής; (ἐννοεῖται φυσικά μέ «σώας τάς φρένας» ἀμφότεροι). Ἤ ἄν ὑποθέσουμε ὅτι οἱ ἐργαζόμενοι σέ κάποια ἐπιχείρηση ἔχουν καί ἐφαρμόζουν τίς δικές τους ἀπόψεις, πράττουν δηλαδή, ὅ,τι θέλουν, σύντομα ἡ ἐπιχείρηση αὐτή θά ἔβαζε «λουκέτο», διότι θά ἐπικρατοῦσε σύγχυση καί ἀναρχία.

Τί γίνεται ὅμως μέ τήν Ἐκκλησία, πού δέν εἶναι τίποτε ἀπό τά προαναφερθέντα; Δέν εἶναι κάποιος ὀργανισμός, ἐπιχείρηση ἤ ὑπηρεσία. Δέν εἶναι κάτι τό ἐφήμερο. Δέν ἔχει ἡμερομηνία λήξης. Εἶναι τό ἁγιαστικό θεραπευτήριο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας. Γιατί, δημοσιογράφοι ζητοῦν ἀπό τά μέλη Της τήν προσωπική τους ἄποψη σέ θέματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία μέ σαφήνεια^[6] καί γιατί αὐτοί ἀπαντοῦν ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων^[7]; Γιατί Λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου αὐτοσχεδιάζουν καί προβάλλουν βλάσφημες καί πλανεμένες ἀπόψεις καί πρακτικές; Τό συμπέρασμα φαίνεται ἁπλό: θέλουν νά Τῆς βάλουν «λουκέτο», θέλουν ἡ Ἐκκλησία νά ὁμοιάζει μέ τίς ἄλλες «ἐκκλησίες» καί ἔτσι νά γίνει ἡ ἕνωση τῆς οἰκουμενιστικῆς τους «κουρελοῦς». Γι’ αὐτό θέλουν νά διαλύσουν τήν Ἐκκλησία. Ἔτσι τουλάχιστον νομίζουν μέ τό μικρό μυαλό τους! Αὐτές εἶναι καί οἱ ἐντολές τῶν «μεγάλων ἀφεντικῶν^[8]» τῶν Μ.Μ.Ε. ἀλλά καί τοῦ Πρωτοκορυφαίου Ψεύτη καί δολιοφθορέα τῆς ἀνθρωπότητος γιά νά διαλυθεῖ ὁ λαός τοῦ Θεοῦ: «κάνετέ τους νά ἁμαρτήσουν καί νά ἀποστατήσουν ἀπό τόν Θεό»^[9]!

Ἐνῶ λοιπόν, ὅλοι οἱ ἐπίγειοι θεσμοί ὑπόκεινται σέ αὐστηρούς νόμους καί κανονισμούς καί οὐδείς τούς ἀμφισβητεῖ, στήν Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὅλα νά μποροῦν νά ἀμφισβητηθοῦν! Καί πῶς γίνεται τό σκανδαλίζον μέλος μέ τίς προβληματικές θεωρίες καί πράξεις, νά δρᾶ ἐλεύθερα, χωρίς συνέπειες, χωρίς «ἀπόλυση»; Ὁ Νόμος, ὄχι ἑνός ἀνθρώπου, ἀλλά τοῦ Ἰδίου τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά καταπατεῖται σύμφωνα μέ τήν βούληση καί τίς συνήθειες τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων; Δέν εἶναι παραλογισμός;

Ὅποια διεστραμμένη διδασκαλία φυτεύεται ἀπό τό «Μεγάλο Ἀφεντικό» διά τῶν ὀργάνων του, στά μυαλά τῶν ἀμετανόητων ἀσεβῶν, οἱ πονηροί^[10], αὐθάδεις καί πλανεμένοι^[11] ρασοφόροι τήν κάνουν σημαία καί ὑβρίζουν, βλασφημοῦν, ἐμπαίζουν τήν Ἐκκλησία. Οἱ δύστυχοι, δέν διάβασαν, δέν εἶδαν, δέν κατάλαβαν ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε «ἰσχυρότερον ἀπό τήν Ἐκκλησίαν; … Πόσοι ἐπολέμησαν τήν Ἐκκλησίαν; Καί αὐτοί μέν ἀπωλέσθησαν, ἡ δέ Ἐκκλησία ἀνέβη ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ. Τοιοῦτον μέγεθος ἔχει ἡ Ἐκκλησία, ὥστε ὅταν πολεμεῖται νικᾷ καί ὑπερισχύει τῶν ἐχθρῶν της, ὅταν ὑβρίζεται γίνεται λαμπροτέρα»^[12].

Μήν περιμένουμε ὅμως ἀπό τήν Διοικοῦσα Ἐκκλησία καί τούς ἱερεῖς – ὑπαλλήλους της νά μᾶς καθοδηγήσουν ὀρθῶς στήν Πίστη. Οἱ πραγματικοί ἀγρυπνοῦντες Ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς εἶναι λίγοι. Οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι Πατέρες μᾶς ἔχουν προειδοποιήσει: «ἐάν ἐσεῖς δέν φροντίσετε νά σώσετε τόν ἑαυτό σας, μήν περιμένετε ἀπό ἐμᾶς. Ὄχι βεβαίως… πρός Θεοῦ!… ὄχι βεβαίως ὅτι κάθε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι καί διεφθαρμένος ἄνθρωπος καί πουλημένος καί προδότης… Νά φυλάξῃ ὁ Θεός! Ἀλλ’ ὅμως ὑπάρχουν ἀρκετοί! Ἤδη γνωρίζομε ὅτι, ἀπό τούς ὀκτώ χιλιάδες ἱερεῖς, χίλιοι – κατά μίαν μαρτυρίαν – δέν πιστεύουν εἰς τόν Θεόν. Δέν πιστεύουν εἰς τόν Θεόν!… δέν πιστεύουν οὔτε εἰς αὐτό τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας! Τίποτα δέν πιστεύουν! Τίποτα!…»^[13]. Βέβαια, αὐτά τά ἔλεγε ὁ πατήρ Ἀθανάσιος, πρίν 45 χρόνια! Σήμερα ἄραγε, ὑπάρχουν χίλιοι ἱερεῖς πού πιστεύουν στόν Θεό ἤ πολλούς λέμε…;!

Ὁ Κύριος ὅμως, ὁ Ὁποῖος «Ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»^[14] μᾶς λέγει: «Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον»^[15]. Μή φοβᾶστε χριστιανοί μου, μᾶς ἐνθαρρύνει ὁ Χριστός μας· μή φοβᾶστε ἐπειδή εἶστε λίγοι, μή φοβᾶστε πού εἶστε πρόβατα ἀνάμεσα σέ λύκους βαρεῖς, εἶμαι Ἐγώ μαζί σας, τί ἄλλο θέλετε; Ἀρκεῖ νά εἶστε μέσα στήν ποίμνη μου καί «ὅ ἔχετε κρατήσατε ἄχρις οὗ ἄν ἥξω»^[16].

^[1] Ἀπό τήν 90^η Ἐπιστολή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ», Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου, «ΒΑΣΙΛΕΙΑΝΟ ΑΠΟΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ», Ἐκδ. «ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ».

^[2] Πράξ. 20, 29.

^[3] Πράξ. 20, 30.

^[4] Πράξ. 20, 30.

^[5] Β΄ Τιμ. 4, 3.

^[6] Ἡ ὁποία ἄποψη βέβαια, θά ἔπρεπε νά ταυτίζεται μέ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας!

^[7] Ἕνα παράδειγμα: «Δημοσιογράφος: Προγαμιαῖες σχέσεις: Θέλω τήν θέση σας. Μητρ. Λεμεσοῦ: Κοιτᾶξτε, ἡ ἐκκλησία ἀπό ἀνέκαθεν ἔχει τήν θέση της, ὅτι εὐλογεῖ τόν γάμο τῶν δύο φύλων· τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός… Πρό τοῦ γάμου δέν εὐλογεῖ τίς σχέσεις αὐτές, ἀλλά σίγουρα ἡ ἐκκλησία δέν λειτουργεῖ σάν χωροφύλακας … Δημοσιογράφος: Δηλαδή δέν εἶστε ἐναντίον τῶν προγαμιαῖων σχέσεων ἀντιλαμβάνομαι. Μητρ. Λεμεσοῦ: Δέν εἶμαι ὑπέρ! Δημοσιογράφος: Δέν εἶστε ὑπέρ, ἀλλά ἄν δέν εἶστε ὑπέρ, εἶστε ἐναντίον. Μητρ. Λεμεσοῦ: Δέν σημαίνει πάντοτε ἐναντίον, εἶναι βαρύς ὁ λόγος».  («Δέν εἶναι ἐναντίον τῶν προγαμιαῖων σχέσεων ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ! Τό θεωρεῖ …βαρύ!»,)

^[8] Βλέπε «ΜΜΕ: Τά ἀγαπημένα παιδιά τῆς ἐξουσίας», Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 2395/1-4-2022, καί ἱστολόγια.

^[9] «Ἔ, λοιπόν, ἀγαπητοί μου· δέν διαλύεται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, παρά μόνον ὅταν ἁμαρτήσῃ. Καί οἱ ἐχθροί αὐτό τό ξέρουν πολύ καλά, γιατί τούς τό ἐμπνέει ὁ εἰσηγητής τοῦ κακοῦ, ὁ διάβολος. Καί τί κάνουν; Ἐφαρμόζουν δυό μεθόδους: ἀποστασία ἀπό τόν Θεό καί πορνεία.», Πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναίου, «Ἐπισημάνσεις σέ καίρια ζητήματα Πίστεως καί Ἠθικοῦ βίου», Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ».

^[10] Β΄ Τιμ. 3, 13.

^[11] Β΄ Τιμ. 3, 13.

^[12] Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Λόγος Θ΄, «Περί τοῦ ὅτι δέν πρέπει νά καταφρονῶμεν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καί τά Ἅγια Μυστήρια», «Ἐκλογαί καί ἀπανθίσματα».

^[13] Πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναίου, «Ἐπισημάνσεις σέ καίρια ζητήματα Πίστεως καί Ἠθικοῦ βίου», Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ».

^[14] Ἀποκ. 6, 2.

^[15] Λουκ. 12, 32.

^[16] «κρατεῖστε καλά τήν παραδοθεῖσα πίστη ἕως ὅτου ἔλθω», Ἀποκ. 2, 25.

ου ἔλθω», Ἀποκ. 2, 25.

Πηγή tasthyras.wordpress.com

*Στην Εκκλησία δεν πάμε για ν’ αλλάξουμε την Εκκλησία, αλλά για ν’ αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, αποχωριζόμενοι τον «παλαιό» άνθρωπο…
Βγαίνει η κούτση Μαρία να εκφράσει άποψη για το τί και το πώς στην ορθόδοξη λατρεία…
Άγιοι που σε ξεψαχνίζανε με μισό βλέμμα δεν πείραξαν ούτε μία οξεία, δεν άλλαξαν ούτε μια συλλαβή και θες εσύ να έχεις και άποψη διαφορετική από την μακραίωνη παράδοση που γεννά Αγίους… Στώμεν Καλώς!

Πηγή proskynitis.blogspot.com