Στην αρχή ήμουν το φιλί στο τέλος

Στην αρχή ήμουν το φιλί στο τέλος

Πείσμα στο πείσμα του πείσματος

Σήμα στο σήμα του σήματος

Σαράντα δάκτυλα παιζοπαλεύουν την έκρηξη στην άμμο

Στην ανατίναξη της μέσα αίσθησης

Κύκλος από φλοίσβο βήμα από σκούρο

Στο κόκκινο χρώμα ήχο,

Αίσθημα που μπαίνει σε αίσθημα

Άρνηση που βγαίνει από άρνηση

Της πραγματικότητας τους

Αν αυτή είναι η εκπαίδηση τους

Είμαι ο αλήτης παραβάτης της σιωπής μου

Δύναμη η αδυναμία να μην τους ακολουθώ

Ένας καμένος στον κλίβανο ήλιο τους σκύλλος,

Στην αρχή ήμουν το φιλί στο τέλος

Στο τέλος είμαι το φιλί στην αρχή

Που ξεκίνησα όταν δεν ήμουν τύπος

Φωλειά στον κήπο του κρότου

Στην δροσιά του Δέλτα της κρήνης

Κάτω από την ηρεμία της λίμνης

Στο βράγχυο της λήθης

Από ραδακινί μέλια όλα

Τα γλοιώδη χέλια από μουσική και πέννα

Ξυπόλυτα πιάνα με χορδές

Από τρίχα αλόγου και γκέμια

Σε κίτρινη άνοιξης κρέμα,

Στο ενδιάμεσο τους πίστεψα

Ύστερα έστειλα ρεύμα

Με αντάρτικη θάλασσα θρόϊσμα και βούρκο

Πικραμένος πνιγμός στον πολιτισμό των κουφών,

Ξέφυγα και σου στειλα λήμμα

Έναν της καρδιάς λιμάνι από ποίημα

Χωρίς διήγημα με αφήγημα από οίδημα

σε ίλιγγο

Χαραγμένο κλωνάρι από ζάλη

Για αστείρευτη αγάπη με βάθη

Και ζηλότυπα αναυάγιστα λάθη,

Μέθη χωρίς ποιότητα και έθη

Μέθη χωρίς ποσότητα και λέξη

Μέθη από έλξη

Καθαρή άμαρκη νυχτερινή

Παράνομη μέθη

Χωρίς ενοχή και βιομηχανική νέφη

Μέθη χωρίς πρόγραμμα και προγραμματισμό

Μέθη από μέθη!

Στην αρχή ήμουν το φιλί στο τέλος

Στο τέλος είμαι το φιλί στην παρθένα αρχή

Μέθη και αίνος από μένος

Για γυμνό αναρχικό αιωνονεανικό έρως

Η αγάπη των δύο με ψάρεμα

και σωμάτων το αλληλογαλακτωμένο ρίγος

Χωρίς χρήμα και σκύβω,

Μέθη από πρωτόγονα γυμνά έλη

Μέθη από γάλα φωτιάς και μέλι δακρύων

Μέθη όπως πρέπει, χωρίς νόμους και πρέπει

Μέθη από κρέας σε μέθη

Από ψυχή σε κέφι

Μέθη από μέθη σε μέθη δύο σώματα

Σε θεσπέσια αφοσιωμένη

Κρύα ζέστη αίγλη.

Μαύρη γεωμετρική της σκιάς του φεγγαριού μέθη

Από χορό και εκστασιασμένη βλέψη και περαιτέρω μέθη,

Μέθη χωρίς μέθη, μέθη με άλλη μέθη

Μέθη από έκσταση και εκτόξευση

Σε καιρούς του σώματος του αισθησιασμού

Στην περιπέτεια για αχαλίνωτη ερωτευμένη μέθη

Από…., υπερβολή και επανάληψη μέθης….

Για να σπάσει η δουλεία για να παύσει η κακία

Για να πέσει η μεταλλαγμένη αμέθυστη

Αζώντανη πολιτεία,

Μέθη για να αναθεματιστούν οι κανόνες του πόνου

Του απαίσιου ρομποτικού μετάνθρωπου κόσμου

Του ανίατου νοσηρού βόθρου,

Μέθη από καύλα και πείσμα

Μέθη για χαρά λύπη αγνή

Και νόστιμο φωτεινό ανεξάρτητο ρήμα ,

Εν τέλει , μέθη από κύμα ! χωρίς κρίμα

Χωρίς πλάνη τεχνολογίας δουλείας,

Έτσι απλά και ωραία μαθηματικά και ασάλευτα στρείδια

Μέθη από φύκια

Για ανέμελλα χάδια από νότιο κλίμα

Χωρίς ρούχα και σχήμα…

Μέθη από βροχή στο αίμα

Χωρίς ψέμα και δέρμα

Μέθη από ποτό στο άνω και κάτω πνεύμα

Μέθη από χλόη άρωμα κι’ ουρανού αλόη

Σε γυαλού σπηλειά απόχη

Μέθη από ηδονής χώμα π’ αγαπάει και φιλάει

Ηδονής χώμα μες στο στόμα

Μέθη ζωντανή και μόνη εξωτική χοάνη

Παραδείσου αθώα δράση….

Μέθη από αυγό και σχάση

Ψημένη στο νησί για χαρά χάρι και χάζι…

Για να σκάσουν από μακρυά του αρρωστημένου

Πολιτισμού τα κακόχρονα κακοχρονιστικά

Κακοσχολεία,

Μέθη και δράση

Μέθη και απόσυρση στην ζωή για ζωή με ζωή!

Μέθη με δάση από δάση για δάση….

Όασις και έρημος μέθη και έφιππος

Στην έκσταση και την σύνεση αιώνιος

Αμετανόητος σαμάνος έφηβος

Μέθη για ατοπία από την σχιζοφρένεια

Για προστασία από τα βέλη και την αύρα

Της παρεκπαίδευσης για αποπαίδευσης

Της απαιδείας απεδίας,

Στην πεδιάδα της όρεξης στο βυζί άλχυς

Με μέθη για να παραμείνουμε άνθρωποι

Ανεκπαίδευτοι αμετεκπαίδευτοι Καθαρόαιμοι

Καθορόψυχοι Καθαρόκαρδοι Καθαρόκορμοι

Απαράλλακτοι Άνθρωποι γυμνοί

από προσθετοτεχνοπαρορμονικά

δυό δυό στην βρεγμένη άμμο ζευγαράκια

στα βασίλεια όλου του Αιγαίου και Κοσμαρχιπελάγους

αναπρωτοπλαστάκια

μέθη τσιγάρου καπνού και σέρτικου θάρους

του φάρου χωρίς ματαιοδοξία

με αθώα υπερπροαισιοδοξία

απληστεία για μέθη αγαθή και πολύγευστη σκέττη

έξω από περιέργεια για επιστημονική αμεθίας υπουλία.

Μέθη για όλους

Όσους είναι Άνθρωποι από την αρχήν πριν την αρχή

Που στην αρχή είναι φιλί και ποτέ δεν υφαίνει άλλη αρχή

Παρά μόνον η πρώτη και απροχώρητη αληθινή αρχή

Της αγίας μέθης για Ιερομέθη…

Παναγιώτης Δίας