Σημασία έχει πέρα από την ματαιότητα

Kάποιος παρομοίωσε την κατάστασή μας μ’ αυτή ενός ανθρώπου, ο οποίος ξυπνά ξαφνικά μέσα σ’ ένα τραίνο που ταξιδεύει τη νύχτα.

Δε ξέρομε ούτε από που ξεκίνησε το τραίνο αυτό, στο οποίο βρεθήκαμε τυχαία, ούτε πότε επιβιβαστήκαμε ούτε προς τα που κατευθυνόμαστε. Γιατί να βρισκόμαστε σ’ αυτό το τραίνο και όχι σ’ ένα άλλο;

Ποίον κέρδος και ποία ωφέλεια απομένει στον άνθρωπον από τον μεγάλον μόχθον, τον οποίον καταβάλλει καθ’ όλον το διάστημα της επιγείου ζωής του αναρωτιέται ο εκκλησιαστής.(Εκκλ. 1,3

Κατά τον Οσιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό πέρα από την ματαιότητα μας περιμένει  η αθανασία.

Δύο παιδιά έπαιζαν στην παραλία.Το ένα έμεινε στην άμμο το άλλο όμως προχώρησε πάρα πέρα, όπου το έδαφος ήταν από πέτρα. Το καθένα από τα δύο αυτά παιδιά, έγραψε  τ’ όνομά του εκεί που βρέθηκε. Το πρώτο, στην άμμο. Το δεύτερο στην πέτρα. Το βράδυ, τα δύο παιδιά γύρισαν στο σπίτι τους.

Την άμπωτη τη διαδέχθηκε η παλίρροια και το κύμα έπεσε πάνω στο αμμώδες και στο πέτρινο έδαφος της παραλίας. Έτσι, το όνομα που ήταν γραμμένο στην άμμο έσβησε, ενώ εκείνο που ήταν χαραγμένο στην πέτρα φάνηκε καθαρώτερα.

Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή , συμπεραίνει ο ιερός Πατήρ. Όσοι ζουν χωρίς πίστη, γράφουν τ’ όνομά τους στη άμμο της ματαιότητος. Όσοι πιστεύουν, το γράφουν στην πέτρα της αθανασίας.