Σέ πατάνε στόν λαιμό…. Κάνε «τούς» αυτό….

Σέ πατάνε στόν λαιμό…. Κάνε «τούς» αυτό….

Αφού σ’ έθεισαν σ’ έκδαραν!….

Ό εθισμός πολλές φορές είναι μία πολύπλοκη διαδικασία ριζωμένη όχι είς τήν εξωτερική επιφάνεια τήν οργανισμική αίσθησης αλλά βαθύτερα σέ υποσυναισθήματα, υποσυνειδήματα, συνήθεια, εκπαίδευση, τρόπον ζωήν, γνώση, διαντίληψη τής κοσμικής καί πνευματικής καθώς αξίζειν δράσις!

Εάν ό ίδιος ό αυτοσκληρός σού αυτοδίσκος είναι ένας εχθρός, ένας εθισμός, ασυμπωματικός δηλαδή ψευδοασυμπτωματικός, μέ βεβαιότητα δέν θά έχεις τούς πόνους τού αισθησιασμού τής ηρωϊνοπληξίας αλλά θά σού έρχεται η ανάγκη τού ώς καθημερινή συμβιωτή είς τήν καθημερινή σού βιωτή. Πάρε διά παράδειγμα τό κάπνισμα, τόν καφέ, η πολυσυσσκευή οπού συνηθείσαμε νά καλούμε μουντά καί μονότονα κινητόν «τηλέφωνον» τήν παρακολούθηση καί συμμετοχή είς τό κουτσοβολιόν ήτοι κουτσό βόλι, όχι τό κανονικόν από τό τυφέκιον έν δικαίω ή έν αδίκω κατά τών άλλων καί τού εαυτού σού από τόν εαυτόν σού.

Είσαι πολλά πράγματα αλλά κυρίως είσαι ό,τι συνήθεισες νά είσαι. Η λέξη εθισμός μέ τήν λέξη ηθισμός, τό έθος μέ τό ήθος είναι μία καί αυτή ή άν σ’ αρέσει συγγενική πρός διαφορετικές νηματικές προδιαγραφές καί πορείες.

Σ’ συνήθεισαν σ’ έναν «πολυτισμόν» όπως τόν λένε καί ύστερα άρχισαν νά σού τόν αφαιρούν, πρωτίστως μέ τό σταγονόμετρον καί ύστερον δηλαδή τώρα μέ τό πτυάριον. Ώστε νά σ’ εξαναγκάσουν νά δεχθείς τόν υπέρτατον δι’ αυτούς εξυπηρετικόν εθισμόν, τήν αποδοχή «τούς» ώς ηγεμονία επάνω σ’ εσένα. Όποτε λές ολίγον «ναί» σέ ψευδοξεπατάνε ολίγον καί λαμβάνεις μερικά υποδέκατα περισσότερης αναπνοής απ’ αυτόν οπού γεννήθηκες εθισμένος, το οξυγόνον. Ό λαιμός σού είναι τραυματισμένος από τά πατήματα ξεπατήματα… μία ζωή σέ πατώ σέ ξεπατώ μέσα είς τόν πάτον τής ζωής, ωσάν ΟΥΚ σέ υποθαλάσσια άμμο ή χάλικα, νά εκπαιδεύσαι, ν’ αντέχεις, νά ξεαντέχεις, νά μαθαίνεις νά ξεμαθαίνεις… όπως ό,τι «τούς» γουστάρει…

Σέ πατάνε είς τόν λαιμόν διά νά γίνεις ό πρωτόγονος οπού «τούς» αρέσεις καί σύ νά φοβάσαι μέσα από τούς συνειρμούς τής σειρηνωτής απειλής «τούς». Σ’ έκαναν επαγγελματία όπώς «αυτοί» βολεύονται καί είς τόν βωμόν τής επαγγελματικότητος σού αφαίρεσαν κάθε άλλη ατραπό, κάθε πνευματική προέκταση τής ατραπούς τής ψυχής σού!…

Σού κόβουν τό οξυγόνο διά νά αποδεχθείς τίς αλυσίδες τούς… Σού τάζουν πολλούς φούρνους μέ παξιμάδια φρέσκα ττοφραντά γιά νά φορέσεις τόν ζυγόν «τούς» άπαξ καί διαπαντός…

Τό ότι έγινες επαγγελματίας μέσα είς τήν κοινωνία τήν οποία μετάτρεψαν σέ «κοινωνία» «τούς» είναι ένας παγωμένος κτυπητός πονοκέφαλος ίσος μέ τήν οροσειρά τών Χειμαλαϊων.

Πρέπει λοιπόν νά γίνεις ένας επαγγελματίας ός νά μετατρέψει τήν «κοινωνία» «τούς» σέ κοινωνία σού, νά κάνεις ξανά τήν κοινωνία σέ κοινωνία σού ή νά ζείς έξω από τήν «κοινωνία» «τούς». Δέν έχεις κανένα μέλλον μέσα είς τήν «κοινωνία» «τούς», είναι ώς νά θέλεις νά φυτεύσεις ρεπάνια μέσα είς τά σαλόνια «τούς» καί νά εκθρέψεις αιγοπρόβατα μέσα είς τίς κρεββατοκάμαρες «τούς». Η «κοινωνία» «τούς» σέ μετέτρεψε σέ υπηρέτρια τών ανακτόρων «τούς». Η «κοινωνία» «τούς» κατάλαβε τό δέν είναι η κοινωνία σού καί είς τήν «κοινωνία» «τούς» συγχαίνονται περισσότερον απ’ όλα Τήν Θεία Κοινωνία, διότι μ’ αυτήν ηγεμόνας είναι καί γίνεται Ό Θεός μέσα σού καί «αυτοί» δέν θέλουν Ηγεμονία Θεού ούτε μέσα «τούς» ούτε έξω «τούς» ούτε απ’ έξω «τούς»…

Μία κοινωνία μέσα είς Τήν Θεία Κοινωνία δέν είναι ό χώρος «τούς», δέν είναι τά νερά «τούς», δέν είναι η «βασιλεία» «τούς»…

Εσύ πρέπει νά επιλέξεις ώς αυτοσυνειδητοποιημένος καί αυτοσυναισθηματισμένος επαγγελματίας καί αυτοεπαγγελματίας τήν Κοινωνία σού, Τήν Θεία Κοινωνία σού. Ή κοινωνάς μ’ αυτούς ή Κοινωνάς μέ Τόν Θεόν. Αυτά είναι τά δύο πράγματα οπού επ’ ουσίας δύνασαι πλέον νά λαμβάνεις από τά ράφια τής ανοικτής κοινωνίας. «Αυτοί» προσπαθούν νά φέρουν τό μονοπώλειον σέ όλα, τό παμμονοπώλειον καί προπαντώς τό κατάκλεισμα πρός τήν Ελευθερία Τής Θείας Κοινωνίας. Σού προσφέρουν άφθονα ερεθίσματα, ηδονές, ανέσεις, χαυνώσεις, εθισμούς, ώστε νά μήν θέλεις, νά βαριέσαι, νά αναβάλλεις, νά νεκρωθείς αρνητικώς πρός τήν συμμετοχήν σού είς Τήν Θεία Κοινωνία διότι αυτή είναι ό μέγιστος καί αθάνατος αντίπαλος «τούς»… Είσαι επαγγελματίας σουλουπωμένος καί πειθαρχημένος. Μάθε καί κατάλαβε σέ ποία εταιρική κοινωνία αξίζει νά έχεις μετοχές, ποίας εταιρείας οί μετοχές εισίν αθάνατες, δέν διαπομπεύονται εντός χρηματιστηρίων καί άλλων χρηματοοικονομικών κόλπων τής αμιγούς απάτης…

Τό μάτι μού σέ κόβει καί σέ συγκόβει ότι γνωρίζεις νά μετράς… καί άν μετρήσεις ενσφαλμένως θά είναι από τό θέλημα σού, όχι από τό λάθος σού… Είς τήν «κοινωνία» «τούς» θά είσαι πάντοτε ό δευτερεύων, ό τριτεύων, ό υπερασημαντεύων, αυτός οπού σφάζεσαι διά νά σού φάνε μέλλον, πατρίδα, θρησκεία, σάρκα καί ψυχή… Αυτόν είναι τό καταστατικόν τής εταιρείας τής «κοινωνίας» «τούς»… Δέν υπάρχει ισότητα είς τήν «κοινωνία» «τούς», είναι αυτοί βασιλιάδες καί σύ τό άψυχον άνευ αξίας εύχρηστον πράγμα «τούς»… Αυτός είναι ό «νόμος» «τούς» καί μέ επαγγελματική υπευθυνότητα σού λέγω ότι η μετοχή καί συμμετοχή σού εκεί δέν αλλάζει, ούτε τό καταστατικόν «τούς» ούτε εσένα πρός τό καλύτερον! Τόσους κόπους έκαναν διά νά φθάσουν μέσα από χιλιάδες χρόνους σέ τεχνολογία οπού νά αποκλείσουν εσένα από τά ανώτερα στρώματα τής κοινωνίας καί νά τήν μεταβάλουν σέ αποκλειστική «κοινωνία» «τούς» καί νομίζεις πώς θά σού τήν χαρίσουν ή χαριστούν τώρα; Τώρα οπού έχουν όλα τά φόντα καί τίς φούντες τής αλαζονείας κρεμμασμένα από τίς θήλες τών βυζιών τούς ώς τίτλους «εξουσίας»; Έτσι νομίζεις επαγγελματία; Αλλά καί ερασιτέχνης νά είσαι πρέπει νά τό γνωρίζεις ακόμη καλύτερα μέ σαφήνεια έρωτα ότι δέν σέ υπολογίζουν ούτε διά τά υπόγεια «τούς»…

Πρέπει λοιπόν ν’ αντέχεις, ή θά πέσουν ή θά πέσεις, καί άν πέσεις πρέπει νά πέσεις όπως βολεύει εσένα ΨΥΧΗ! Δείξε σύνεση έστω σ’ αυτόν τό αόρατον μικροσκοπικόν μοναδικόν υπερσημαντικόν!

Σέ πατάνε στόν λαιμό…

Έχω έναν φίλον οπού έχασα τόν λογαριασμό πόσες αριανές/πολεμικές τέχνες γνωρίζει. Μού είπε ότι άμα γνωρίζεις επαρκώς τό Παγκράτιον, τό Αϊκιτο (Αεικίνητον, όντως μέ αυτήν τήν τέχνη κινείσαι αεικίνητα!) καί τό Γούϊν Τσιούν πληρούσαι σ’ όλα όσα πρέπει νά γνωρίζεις. Είς τήν Σπάρτη φυτρώνουν σχεδόν όλες οί αριανές τέχνες καί βλέπεις τόν μάστωρα τής μίας τέχνης νά πηγαίνει καί νά γίνεται μαθητούδι μέ λευκή ζώνη χαχαχα, υπό τού διδασκάλου τής άλλης τέχνης. Αλληλεγγύη καί σεβασμός όλων τών ατραπών αγώνα, πάλης, αντίστασης, αντίδρασης, επιβίωσης! μάθε απ’ αυτόν, γίνε μαθητούδι είς τήν τέχνη εκείνου οπού έχεις ώς επαγγελματίας είς τήν σχολή, εταιρεία, τέχνη σού, ώς μαθητούδι!

Μία ημέρα μού είπε σφίξε μού τόν λαιμό μέ όλη σού τήν δύναμη. Συνέσφιξε ήδη τούς μύες καί όταν τόν έσφιγγα ήταν ώς νά έσφιγγα πέτρα η οποία δέν λουβά = θρυμματίζεται! Τού λέγω πώς κ’ έτσι; Γνώριζα τήν απάντηση: «διά νά μήν μπορούν νά μέ πατάνε στόν λαιμόν πατώνας σέ λίπος!

Μάθε απ’ αυτόν είναι όλα τά κλειδιά διά τόν επιβιωτισμό καί αυτοεπιβιωτισμό! Ακόμη καί όταν «αυτοί» θέλουν νά είσαι κουρασμένος διά νά παραδοθείς εσύ διάβαζε καί μάθαινε πράγματα τά οποία εξεκουράζουν, εξεκορέζουν καί σέ δυναμώνουν μέ παντός είδους δυναμωτικά!

Ελπίζω νά μαθαίνεις…, ελπίζω νά γηράσκεις αεί διδασκόμενος καί νά διδάσκεσαι πώς νά μήν γηράσκεις είς τό ρούν τού χρόνου! Καί προπαντώς νά παραμένεις καί νά γίνεσαι ολοένα μία νεανική παιδική ΨΥΧΗ!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ