Η ηφαιστειακή κρίση στην ευρύτερη περιοχή φαίνεται ότι βρίσκεται πίσω από τους περίπου 30.000 σεισμούς που σημειώθηκαν στη Σαντορίνη στις αρχές του 2025.

Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από μελέτη, την οποία συνυπογράφουν 31 επιστήμονες από έξι χώρες και δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.

Η εν λόγω μελέτη από το Κέντρο Γεωεπιστημών GFZ Helmholtz και το Κέντρο Ωκεανογραφικών Ερευνών GEOMAR Helmholtz Kiel, η οποία διεξήχθη με διεθνείς εταίρους, προσφέρει την πρώτη λεπτομερή γεωλογική εξήγηση της σεισμικής κρίσης στην περιοχή της Σαντορίνης.

Οι έλληνες ερευνητές που περιλαμβάνονται στη ομάδα που υπογράφει τη μελέτη είναι η Παρασκευή Νομικού, ο Δημήτρης Αναστασίου, ο Κώστας Ραπτάκης και η Μαρία Τσάκηρη.

Το άρθρο με τίτλο «Η ηφαιστειακή κρίση αποκαλύπτει ένα συζευγμένο μαγματικό σύστημα στη Σαντορίνη και στο Κολούμπο», δικαιώνει την άποψη όσων διέβλεπαν ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι σεισμοί προκλήθηκαν όταν το μάγμα που τροφοδοτούσε το ηφαιστειακό σύστημα της Σαντορίνης και το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο.

Καθώς ταξίδευε προς τα πάνω, το μάγμα έσπασε τα γύρω πετρώματα, προκαλώντας χιλιάδες σεισμούς και δονήσεις.

Συνδυάζοντας μετρήσεις από επίγειους σεισμικούς σταθμούς με δεδομένα που συλλέχθηκαν από όργανα στον πυθμένα κοντά στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο (περίπου 7 χλμ. από τη Σαντορίνη), οι ερευνητές εφάρμοσαν μια προηγμένη τεχνική που υποστηρίζεται από τεχνητή νοημοσύνη για να εντοπίσουν τη σεισμική δραστηριότητα.

Η ανάλυσή τους δείχνει ότι σχεδόν 300 εκατομμύρια κυβικά μέτρα μάγματος ανήλθαν από τα βάθη του φλοιού και στάθηκαν περίπου τέσσερα χιλιόμετρα κάτω από τον πυθμένα του ωκεανού.

Η αλυσίδα των γεγονότων είχε ήδη ξεκινήσει τον Ιούλιο του 2024, όταν το μάγμα ανέβηκε σε μια ρηχή δεξαμενή κάτω από τη Σαντορίνη.

Αυτό αρχικά οδήγησε σε μια ελάχιστα αισθητή ανύψωση της Σαντορίνης κατά λίγα εκατοστά. Στις αρχές Ιανουαρίου 2025, η σεισμική δραστηριότητα εντάθηκε και από τα τέλη Ιανουαρίου, το μάγμα άρχισε να ανεβαίνει από τα βάθη, συνοδευόμενο από έντονη σεισμική δραστηριότητα.

Ωστόσο, η σεισμική δραστηριότητα μετατοπίστηκε μακριά από τη Σαντορίνη σε απόσταση μεγαλύτερη των 10 χιλιομέτρων προς τα βορειοανατολικά. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, οι εστίες των σεισμών μετακινήθηκαν σε αρκετούς παλμούς από βάθος 18 χιλιομέτρων προς τα πάνω σε βάθος μόλις 3 χιλιομέτρων κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας.

Προς τις 20 Φεβρουαρίου, η ροή του μάγματος προς τον δίαυλο σταδιακά σταμάτησε, οι σεισμοί άρχισαν να αραιώνουν και το έδαφος έπαψε να παραμορφώνεται.

Πάντως όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, «σε αυτή τη ζώνη, που παραμένει από τις πιο ενεργές μαγματικά στην Ευρώπη, δεν είμαστε ποτέ ασφαλείς από την πρόκληση ενός μεγάλου σεισμού με καθυστέρηση, μερικές φορές μήνες μετά την πρώτη προειδοποίηση»…

topontiki.gr