Σ’ εμένα Και Σ’ εσένα

Σ’ εμένα Και Σ’ εσένα

Μην λησμονείς την έγνοια σου

αυτή ζωή σου δίνει,

μην λησμονείς την ελευθερία

της σαγήνης,

σε κάνει να νοιώθεις πράγματα

πανεύμορφα, της φύσης,

μην λησμονείς το θέλω σου

τίποτ’ άλλο δεν θέλεις,

να μην χαθείς στο ψεύδος σου

διότι έρεβος θα σε πικροποτίσει,

ξετύλιξε το νεύμα σου

σινιάλισε σ’ εμένα,

να σε τυλίξω με φιλιά

ως σφίγγει ο σπάγγος

τα πανιά,

στης θάλασσας τα μετέωρα

και τραγουδούν φιλήδονα

αρματωμένα αρμεγμένα,

στ’ αεναό δροσερό αιολικό

γοργόκινο φυσανοτό ρεύμα,

δεν λησμονείς

παρά μόνον αναπαυλείς

στ’ άσχετα, στ’ αθέλητα,

στ’ άλλα και δευτερεύοντα,

κ’ είναι η ανάπαυλα αυτή

διάλειμμα εφοπλιστικής ορμής,

σ’ εμένα και σ’ εσένα.

Ποίηση 1990 – 2000. Από τήν Συλλογή “ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΗΣ ΑΦΡΙΔΙΤΗΣ”

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ