ΠΡΟΣ ΑΤΤΙΚΟΝ : Γνωριζόμαστε…

Εκεί είχατε τον κύριο Δημήτρη, τον σύζυγο της κυρίας Ειρήνης. Που ήρθε διασωληνωμένος από το Θριάσιο. Και που μετά από την παρέμβασή μου, που έφτασα μέχρι την πόρτα της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, άρχισε να πηγαίνει πολύ καλύτερα (…), επέστρεψε στο Θριάσιο, όπου θα έμενε άλλες είκοσι μέρες, με τη σύζυγο να της απαγορεύεται να τον βλέπει, και που μετά τη νέα παρέμβασή μου, τον είδε κανονικά και όχι μόνο τον είδε αλλά τον πήρε και έφυγε.

Έχετε εκεί λοιπόν τον Λευτέρη που σας ήρθε από τη Νίκαια.

Πιστεύει κανείς ότι επειδή έφυγε από τη Νίκαια, σταμάτησα να είμαι από πάνω του;
Δεν έχω κάτι με τη Νίκαια, άλλωστε. Με κανένα νοσοκομείο δεν έχω. Με αυτά που γίνονται στα νοσοκομεία έχω.

Απλά, ξέρετε τι συμβαίνει;

Μίλησα με την κόρη, την Μαρία, χθες.

Και μου τα λέει λίγο περίεργα.

Δηλαδή, για να είμαστε ακριβείς, δεν μου τα λέει περίεργα. Εσείς της τα λέτε περίεργα. Και εκείνη μου μεταφέρει τα περίεργα που της λέτε εσείς.

Και ξέρετε ποιο είναι το πιο περίεργο από όλα;

Δηλαδή, για να είμαστε και πάλι ακριβείς, περίεργο για τη Μαρία αλλά όχι και σε μένα, που έχω αντιμετωπίσει άπειρες περιπτώσεις μέχρι τώρα και γνωρίζω πολύ καλά πια αυτό που γίνεται στην ψευδοπανδημία του ψευδοφονικού ιού στα δημόσια νοσοκομεία, και το μόνο κομμάτι του παζλ που μου λείπει προς το παρόν για να έχω την τελική εικόνα, είναι οι κοινοί παρανομαστές και στις φαρμακευτικές αγωγές, και αυτό θα γίνει όταν ολοκληρωθεί η εξέταση του βασικού πρώτου όγκου των ιατρικών φακέλων και των νεκροψιών.

Το περίεργο λοιπόν για τη Μαρία είναι, όπως μου λέει η ίδια, ότι η ενημέρωση που λαμβάνει, και επιτρέψτε μου, και θα καταλάβετε από τη συνέχεια, να βάλω εισαγωγικά στην ενημέρωση, η “ενημέρωση” λοιπόν που λαμβάνει είναι παρόμοια με τις “ενημερώσεις” που ελάμβαναν και κάποιες φίλες της για τους δικούς τους πατέρες και παππούδες.
Καρμπόν…

Γιατί, ξέρετε, εδώ μου περιέγραψαν μία πολύ περίεργη ιστορία που συνέβη στο Σωτηρία. Όταν κάποιοι άνθρωποι που ανήκουν σε μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, πήραν, λέει, το νόμο στα χέρια τους. Κάτι με το οποίο εγώ βεβαίως δεν διαφωνώ απλώς, αλλά έχω έρθει σε ευθεία κόντρα μαζί τους και στην ίδια τη σελίδα μου στο facebook και τους μπλοκάρω.

Αλλά καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι αυτοί κατάφεραν να “κάνουν καλά” δύο ανθρώπους και να τους πάρουν στο σπίτι τους.
Καταλαβαίνω δηλαδή ότι όσες μπάρες και να σπάσεις στο Σωτηρία ή σε οποιοδήποτε άλλο νοσοκομείο και σε όσους γιατρούς και να επιτεθείς, δεν κάνεις καλά π.χ. έναν κλινικά νεκρό άνθρωπο.

Τον έκαναν όμως…

Και μου λέει η Μαρία, η οποία ανήκει στην ίδια ομάδα, ότι οι ενημερώσεις που είχαν για τους ανθρώπους τους, πριν πάρουν το νόμο στα χέρια τους, ήταν το ίδιο ανησυχητικά μονότονες με την “ενημέρωση” που λαμβάνει και η ίδια.
Και αυτό δεν της αρέσει.

Τελικά, τι ακριβώς γίνεται με τον Λευτέρη;

Μήπως σήμερα να μαθαίναμε…;

Υ.Γ. Να σημειώσω, αν και θα το έχετε καταλάβει, ότι όλη αυτή η ομάδα που γλίτωσε τους ανθρώπους της, θέλει να τους αναλάβω. Γιατί θέλουν να μάθουν πώς γίνεται δύο ανθρώπους που ήταν βαριά και ο ένας από αυτούς ήταν κλινικά νεκρός, να τους έκαναν καλά αυτοί και όχι το νοσοκομείο και οι γιατροί…

Γιατί και εγώ θέλω να το μάθω.

Και κυρίως θέλω να μάθω αν αληθεύουν αυτά που μου είπε η Μαρία και αν όντως έγιναν τα πράγματα έτσι, πώς γίνεται αυτό να μη το έχει μάθει κανείς…;

Εγώ καταλαβαίνω γιατί δεν το έχει μάθει κανείς.
Αλλά θέλω να σιγουρευτώ…
Πηγη