Προς αιρετικούς της Αγίας γραφής και συγκεκριμένα προς ιερατεία – βαφτισμενους αγίους

Ας μας απαντήσουν οι υποστηρικτές του διαχωρισμού των ανθρώπων σε αιρέσεις, αποσχίσεις, ταμπέλες πάσης φύσεως, που βλέπουν τη πνευματική εξέλιξη και λύτρωση της Αγίας γραφής και της παλαιάς διαθήκης. Σε ποια σημεία διακρίνουν συμπλήρωση των γραπτών της παλαιάς διαθήκης με τα λόγια , τις απόψεις και τα θέλω του Χριστού.

Ο αρθρογράφος του παρακάτω κειμένου σας δίνει μια γεύση των ανακριβειών, που έχουν προωθήσει τα ιερατεία από την εποχή Βυζαντίου

Το άγιο πνεύμα, αναρωτηθείτε δεν ήξερε πριν το Χριστό σε ένα φωτισμένο μυαλό να πει ότι αυτά που κάνετε δεν είναι σωστά;

Πόσα ψέματα σας έχουν πει , γιατί αν τους πιάσεις σε ένα σε πόσα αλλά δεν τους έχεις πιάσει.

Μέρος πρώτο της αποκαθήλωσης του αφηγήματος περί συμπλήρωσης μωσαϊκό νόμου και του Μωυσή γενικότερα:

Στην Έξοδον των Ο(β)΄, 22: 28 διαβάζομε: «θεούς ου κακολο­γήσεις και άρχοντα του λαού σου ου κακώς ερείς.». Η απόδοση του θεολόγου Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη στην πολύτομη έκδοση της Παλαιάς Διαθήκης του Σωτήρος, σελίδα 121, έχει ως εξής: «Δεν πρέπει να υβρίσης ποτέ του Κριτάς, που σαν εκπρόσωποι του Θεού απονέμουν την δικαιοσύνην, ούτε να κακολογήσης άρχοντα του λαού σου (που έλαβε από Εμέ την εξουσίαν του διά την κοινωνικήν ευταξίαν).». Άρα οι ιερείς, γραμματείς βουλευτές και δικαστές είχαν απόλυτη και θεϊκά δοσμένη εξουσία. Ακόμα και αν δεν έκαναν σωστά και δίκαια τη δουλειά τους κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τους κρίνει ή να τους μεμφθεί.

Το ίδιο πνεύμα απαγορεύσεως κρίσεως αλλά μαζί με παραίτηση για τιμωρία και ανταπόδοση συνεχίζεται και στα χωρία:

Δευτερονόμιον 32: 35: «εν ημέρα εκδικήσεως ανταποδώσω, εν καιρώ, όταν σφαλή ο πούς αυτών, ότι εγγύς ημέρα απωλείας αυτοίς, και πάρεστιν έτοιμα υμίν.».

Α΄ Σαμουήλ-Βασιλειών 24: 13: «δικάσαι Κύριος ανά μέσον εμού και σου, και εκδικήσαι με Κύριος εκ σου· και η χείρ μου ουκ έσται επί σοί,».

Ματθαίος 7: 1-2, ο Ιησούς δηλώνει: «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε· εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν.».

Πρός Ρωμαίους 12: 19, ο Παύλος επαναλαμβάνει: «μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· γέγραπται γαρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος.».

Τότε τί χρειάζονται οι νόμοι και τα δικαστήρια. Τί χρειάζεται ο Μωσα­ϊκός Νόμος αφού ο Κύριος θα φροντίσει όταν έλθει η ώρα.; Παντού αντιφάσεις και αντικοινωνικές εντολές. Καμία πολιτισμένη κοινωνία δεν εφάρμοσε τέτοιες εντολές. Η πολιτισμένη κοινωνία κρίνει και κρίνεται· έχει νόμους, δικαστήρια και τιμωρεί το έγκλημα.

Στην Έξοδον 15: 11 διαβάζομε:

«Ποιος από τους άλλους θεούς είναι όμοιος με σένα Γιαχβέχ; Ποιος είναι όμοιός σου, τόσο πολύ ένδοξος στους αγίους, τόσο θαυμαστός σε ένδοξες ενέργειες, δημιουργός τόσων καταπληκτι­κών θαυμάτων;».

Το παρακάτω χωρίο είναι το θανατηφόρο διάταγμα που δόθηκε στο Σινά, όπως το διαβάζομε στην Έξοδον 22: 20:

«Εκείνος που θα προσφέρει θυσία σε άλλους θεούς θα εξολοθρεύ­εται διά θανάτου. Μόνο στον Γιαχβέχ θα προσφέρετε θυσίες.».

[Αλήθεια σε τι άλλους θεούς αναφερόταν αφού υποτίθεται μόνο ο πατήρ ο υιός και το Άγιο πνεύμα είναι ο μόνος αληθινός τριαδικός θεός;]

ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΤΟΥ ΑΘΩΟΥ

Η πρώτη ομολογία των έτσι καλουμένων «Δέκα Εντολών» αποκα­λύπτει κάτι που σε κάθε άλλη «ψευδή» θρησκεία αναμφιβόλως θα εκλαμβανόταν ότι πρόκειται για μια τρομερή και άδικη θεότητα. Συγκεκριμένα μέσα στη δεύτερη εντολή, Έξοδος 20: 4-6, στον στίχο 5 και Δευτερονόμιον 5: 9 [όπως και Έξοδος 34: 7, Ιησούς του Ναυί 24: 19] διαβάζομε:

«Διότι εγώ είμαι ο Γιαχβέχ ο Θεός σου, Θεός ζηλότυπος, ο οποίος επιβάλλει τιμωρίες στα τέκνα για τις αμαρτίες των γονέων μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς, αυτών που με μισούν.».

Είναι η ίδια θεότητα η οποία σύμφωνα με την αποκαλυπτική «ιστορία» της Εδέμ, καταράστηκε ολόκληρη την ανθρωπότητα «εις πάντας τούς αιώνας» επειδή μια άπειρη γυναίκα, αφού απατήθηκε από «έναν ομιλούντα όφιν», έφαγε τον καρπό του Δένδρου της Γνώσεως προς ανυπακοή του πρώτου «δέν θά…» (Γένεσις κεφάλαιο 3) και είναι η ίδια θεότητα που αργότερα έπνιξε σχεδόν όλη τη δημιουργία της ένεκα της οργής της για τα σεξουαλικά παραπτώματα «των υιών των Ελωχίμ [με τας θυγατέρας των ανθρώπων]» (Γένεσις 6: 4-8).

ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΩΝ

Πρώτον, στην Έξοδον 13: 1-2 διαβάζομε:

«και Γιαχβέχ μίλησε στο Μωυσή και είπε: Αγίασε μου όλα τα πρωτογέννητα, οποιοδήποτε διανοίγει μήτρα μεταξύ των τέκνων του Ισραήλ, από ανθρώπου έως κτήνους, διότι τούτο ανήκει σε μένα.».

Δεύτερον, παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο 12-13 συνεχίζει:

«Θα βάλεις κατά μέρος για τον (το Εβραϊκό κείμενο λέει, θα προσφέρεις στον) Γιαχβέχ, όλα που διανοίγουν μήτρα, αρσενικά,… κλπ.».

Τρίτον, στο Λευιτικόν 27: 29 έχομε την τρομερή διάταξη:

«και οτιδήποτε, το οποίο έχει αφιερωθεί ως τάμα από τους ανθρώ­πους δεν ημπορεί να εξαγοραστεί, αλλά διά θανάτου θα θανατω­θεί.».

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑΣ

Ο ιερός νόμος του Γιαχβέχ στα χέρια του Μωυσή ξανά και ξανά εγκαινιάζει και επιβάλει την ανθρωποφαγία, και μάλιστα του πιο αποκρουστικού είδους, σαν τιμωρία πάνω στα δύστυχα παιδιά του, ένεκα της απροθυμίας τους να υπακούουν μερικές από τις μοναδικές του εντολές και να αγαπούν δεόντως τον θεϊκό γραφέα τους.

Ιδού μερικά καλά παραδείγματα:

Στο Λευτικόν 26: 14-46 μεταξύ άλλων διαβάζομε:

«Αλλά εάν δεν θα υπακούσετε σε μένα και δεν θα εφαρμόσετε όλες αυτές τις εντολές… και εγώ τότε θα κάνω σε σας αυτό… Εσείς θα φάγετε τις σάρκες των υιών σας και τις σάρκες των θυγατέρων σας εσείς θα τις φάγετε.».

Στο Δευτερονόμιον 28: 15-69 μεταξύ άλλων διαβάζομε:

«Και συ θα φας τον καρπό της ίδιας της κοιλίας σου, την σάρκα των υιών σου και των θυγατέρων σου,… Εάν δεν τηρείς και πράττεις όλες τις εντολές αυτού του νόμου.».

Βλέπε επίσης: Ιερεμίας 19: 9, Ιεζεκιήλ 5: 10 και απανταχού.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

«Όταν Γιαχβέχ ο Θεός σου σε εισάγει στη χώρα, προς την οποία τώρα πορεύεσαι για να την κληρονομήσεις… θα παραδώσει τα επτά έθνη στα χέρια σου, και συ θα τα πατάξεις και θα τα εξαφανίσεις πλήρως. Δεν θα κάμεις καμιά διαθήκη (συμφωνία) με αυτά, και δεν θα τους δείξεις κανένα έλεος… και συ θα αναλώσεις όλους τους λαούς τους οποίους ο Γιαχβέχ ο Θεός σου θα σου παραδώσει. Το μάτι σου δεν θα λυπηθεί καθόλου αυτούς…».

«και όταν ο Γιαχβέχ ο Θεός σου έχει παραδώσει αυτήν (την «εχθρική πόλη») στα χέρια σου, εσύ θα εξοντώσεις κάθε αρσενικό από κει χάμω με τη κόψη της μαχαίρας. Αλλά τις γυναίκες, και τα μικρά παιδιά, και τα ζώα, και όλα τα πράγματα που υπάρχουν σ’ αυτή την πόλη, ακόμα και τα θρύμματα πού μείνανε, εσύ θα τα πάρεις για τον εαυτό σου.

Εάν εξέλθεις σε πόλεμο εναντίον των εχθρών σου, και Γιαχβέχ ο Θεός σου τους παραδώσει στα χέρια σου,… και συ ιδείς μεταξύ των αιχμαλώτων γυναίκα ωραία στην εμφάνιση, και την επιθυμή­σεις για να την πάρεις ως γυναίκα σου (Εβραϊστί: Ισσά(χ) = γυναίκα), τότε θα τη βάλεις μέσα στο σπίτι σου, και θα ξυρίσεις την κεφαλή της, θα κόψεις τα νύχια της,… θα εισέλθεις μέσα της [σεξουαλικά], και θα είσαι ο σύζυγός της – (Εβραϊστί: Μπαάλ-θα(χ) = κύριος ή κάτοχός της) και αυτή θα είναι γυναίκα σου. Και θα ισχύει έτσι ώστε, εάν ποτές δεν έχεις καμιά ευχαρίστηση σ’ αυτή, τότε θα την αφήσεις να φύγει οπουδήποτε αυτή θελήσει, αλλά δεν θα την πωλήσεις αντί χρημάτων, επειδή την έχεις ατιμάσει.».

https://www.pare-dose.net/3903?print=print

Σχετικά με Κωνσταντίνος

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Κωνσταντίνος →