Ποῦ εἶναι τόσοι μεγάλοι καὶ τρανοί; Περαστικοὶ ἦταν κι ἔφυγαν.

Πολλοὶ μὲ κατηγοροῦν: “Ἔγινες φόρτωμα στοὺς πλουσίους”. Μὰ ἀφοῦ ἐκεῖνοι ἔγιναν φόρτωμα στοὺς φτωχούς! Ἐγὼ ἔγινα ἐνοχλητικὸς, ὄχι σὲ ὅλους τοὺς πλουσίους ἀλλὰ σὲ ὅσους ἀποκτοῦν καὶ χρησιμοποιοῦν τὰ χρήματα μὲ τρόπο κακό.

Ἀκατάπαυστα διαλαλῶ, ὅτι δὲν τὰ βάζω μὲ τὸν πλούσιο ἀλλὰ μὲ τὸν πλεονέκτη καὶ τὸν ἅρπαγα. Καὶ οἱ εὔποροι παιδιά μου καὶ οἱ ἄποροι παιδιά μου· καὶ τοὺς πρώτους καὶ τοὺς δεύτερους μήτρα μ’ ὠδίνες τοὺς γέννησε. Θέλεις νὰ μὲ λιθοβολήσεις; Εἶμαι ἕτοιμος νὰ χύσω τὸ αἷμα μου, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ παρεμποδίσω τὴν ἁμαρτία σου. Δὲν φοβᾶμαι ἐπιβουλή. Ἕνα μονάχα φοβᾶμαι: τὴν ἁμαρτία.

Κανεὶς νὰ μὴ μὲ πιάσει ν’ ἁμαρτάνω, κι ἂς μὲ ἀντιμάχονται τὰ πέρατα τῆς γῆς. Θέλω νὰ ἐκπαιδεύσω κι ἐσᾶς, γιὰ νὰ σκέφτεστε ὅμοια. Μη φοβηθεῖτε δυσμένεια ἄρχοντα. Νὰ φοβάστε, ὅμως, τὴ δύναμη τῆς ἁμαρτίας. Ἂν δὲν ἔχεις ἁμαρτία, ὁ Κύριος σὲ ἁρπάζει καὶ σὲ σώζει μέσα ἀπὸ μύρια ἐχθρικὰ ὄπλα! Ἂν ὅμως ἔχεις ἁμαρτία, καὶ μέσα στὸν παράδεισο νὰ εἶσαι, πέφτεις. Στὸν παράδεισο ἦταν ὁ Ἀδὰμ κι ἔπεσε – στὴν κοπριὰ ὁ Ἰὼβ καὶ στεφανώθηκε. Τί ὠφέλησε τὸν πρῶτο ὁ παράδεισος; Ἢ τί ἔβλαψε τὸν δεύτερο ἡ κοπριά; Ποτέ μὴ μακαρίζετε τὸν ἁμαρτωλό. Νά μακαρίζετε τὸν δίκαιο.

Ποῦ εἶναι τόσοι μεγάλοι καὶ τρανοί; Περαστικοὶ ἦταν κι ἔφυγαν. Δὲν τοὺς ἔτρεμαν οἱ ἀξιωματοῦχοι; Δὲν ταπεινώνονταν ὅλοι μπροστά τους; Ἦρθε ὅμως ἡ ἁμαρτία καὶ ὅλα φανερώθηκαν κι ἐλέγχθηκαν. Δὲν βλέπετε τὸν Εὐτρόπιο; Οἱ δουλόφρονες ἔγιναν δικαστές του κι οἱ κόλακες δήμιοι! Ἐκεῖνοι ποὺ φιλοῦσαν κάποτε τὰ χέρια του, ἐπιχειροῦσαν τώρα πρῶτοι νὰ τὸν σύρουν ἔξω ἀπ’ τὸν ναό! Χθὲς δουλικός, σήμερα ἐχθρός! Χθὲς ἐπαινέτης, σήμερα κατήγορος! Χθὲς τὸν ἀποκαλοῦσες σωτῆρα κι εὐεργέτη, σήμερα τὸν στιγματίζεις! Καὶ ὅλ’ αὐτὰ, γιατί χθὲς δὲν ἐνεργοῦσες μὲ εἰλικρίνεια. Τί μεταστροφή!

Τί μεταπήδηση στὴν ἀντίπερα ὄχθη! Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν εἶμαι τέτοιος. Ἂν καὶ μ’ ἐπιβουλευόταν, ἔγινα προστάτης του. Ἀναρίθμητα δεινὰ ἔπαθα καὶ δὲν τ’ ἀνταπέδωσα, γιατί μιμοῦμαι τὸν Κύριό μου Χριστό. Τόσες ἀνακατατάξεις ἔγιναν ἀπὸ τότε ποὺ ἦρθα στὴν πόλη καὶ κανεὶς δὲν σωφρονίζεται. Ὅταν λέω κανείς, δὲν κατηγορῶ ὅλους -μὴ γένοιτο! Δὲν εἶναι δυνατὸ τοῦτα τὰ εὔφορα χώματα νὰ δεχθοῦν σπέρματα καὶ νὰ μὴ βγάλουν στάχυα.

Ἐγὼ, ὅμως, εἶμαι ἀχόρταγος! Δὲν θέλω νὰ σωθοῦν λίγοι ἀλλὰ ὅλοι! Κι ἂν ἕνας μόνο χαθεῖ, θὰ χαθῶ κι ἐγώ! Ἐμπρός! Μὴ στέκεσαι μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία! Τίποτα δὲν εἶναι ἰσχυρότερο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία! Ἡ ἐλπίδα σου ἡ Ἐκκλησία, ἡ σωτηρία σου ἡ Ἐκκλησία, τὸ καταφύγιό σου ἡ Ἐκκλησία! Εἶναι ὑψηλότερη ἀπὸ τὸν οὐρανό, εἶναι πλατύτερη ἀπὸ τὴ γῆ! Ποτὲ δὲν γερνάει, πάντοτε ἀκμάζει.

Ἡ Γραφὴ τὴν ἀποκαλεῖ βουνό, γιὰ νὰ δηλώσει τὴν ἀσάλευτη στερρότητά της· παρθένο, γιὰ τὴν ἀφθορία της· βασίλισσα, γιὰ τὴ μεγαλοπρέπειά της· θυγατέρα, γιὰ τὴ συγγένεια μὲ τὸν Θεό· στεῖρα ποὺ γέννησε ἑφτά, γιὰ τὴν πολυτεκνία της… Μύριες ὀνομασίες, γιὰ νὰ παραστήσει τὴν εὐγένειά της, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ Κύριός της ἔχει πολλὰ ὀνόματα. Γιὰ ὅλα τοῦτα, ἂς εὐχαριστήσουμε τὸν Θεό, γιατὶ σ’ Αὐτὸν ἀποκλειστικὰ ἀνήκει ἡ δόξα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

Απόσπασμα Aπό τον Λόγο Β Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου πρὸς τὸν αὐλικὸ Εὐτρόπιο, ποὺ κατήργησε τὸ ἄσυλο τῶν ναῶν!