Πώς τό γνώριζε;…

Πώς τό γνώριζε;…

«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην -12,23

Τό θέμα δέν είναι τό πώς αλλά ότι επαληθεύτηκε ότι τό γνώριζε…!

Πώς νά μήν τό γνώριζες αφού ήταν Ό Θεός;…

Γνώριζε τί θά συνέβαινε, γνώριζε τί θ’ ακολουθούσε καί ενώ κάποιοι έγιναν Αντίχριστοι ή Αχριστιανοί καί μισητές Χριστού κάποιοι, επειδή έχουν παράπονα που Ό Θεός δέν επέλεξε αυτούς ώς Εκλεκτούς διασποράς καί συντήρησης Τού Λόγου Τού Θεού, δέν κατανοούν ότι τό χαττήρι που μάς έκαμε αργότερα μέ τόν Χριστιανισμόν καί τούς χιλιάδες Μάρτυρες ήταν μεγαλύτερον μέχρι στιγμής!…

Άλλωστε δέν χρειάζονταν οί Έλληνες πρώϊμη διδαχή αλλά οί Εβραίοι καί τούς λυπήθηκε καί αποσώβισε ενωρίτερα διότι θά εξαφανίζονταν ώς εθνότητα εάν δέν παρέμβαινε. Τούς χρησιμοποίησε διά νά εξοντώσει ασεβείς, κάτι που μπορούσε νά τό πράξει μέ λοιμούς καί λιμούς, αλλά δοκίμαζε τήν πίστη τών εβραίων συνάμα καί εμπέδωνε τήν αφοσίωση τούς, αλλά πήρε ό νούς τούς αέρα, όπως ό καθένας που έχει οία εύνοια ή τύχη!… Ό Θεός έδωσε πτερά είς τόν μύρμηγκα διά νά τόν καταστρέψει ή νά τόν δοκιμάσει σέ θέματα ευλάβειας. Τά ίδια φαίνεται ότι παρασυμβολίζει εκτός τών άλλων η ιστορία τού παράτολμου, αυθόρμητου υπερόπτη Ίκαρου, όστις ώς διάβολος Εωσφόρος αγνόησε τά λόγια τού πατέρα Τού καί κάϋκε από τόν ήλιον. Ό Δέδαλος συνάμα συμβολίζει τήν κληρονομική συνείδηση περί ευσυνέσεως είς τίς πράξεις, λόγους καί λογισμούς!

Ό Υιός Τού ανθρώπου ή τής ανθρωπιάς ή καί ευανθρωπίας, δέν δοξάσθηκε από τούς Ιουδαίους αλλά από τούς Έλληνες, όπως προφώνησε ότι θά συμβή Ό Χριστός!…

Όταν οί Έλληνες Πίστευσαν είς Τόν Χριστόν, τά Ευαγγέλια δέν ήταν συγκροτημένα σέ απόλυτη Καινή Διαθήκη, ώστε όλοι ν’ αναγνώσουν τήν ρήση: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Κατά Ιωάννην -12,23

Εάν Ό Χριστός είναι Ό Υιός Τού Ανθρώπου, τότε Άνθρωπος σημαίνει Ηθικός, Δίκαιος, Άγιος! Δέν είναι τυχαία που χωρίς νά έχουν αυτόν υπόψιον λαϊκοί ανθρώποι έν Κύπρω λένε: «αυτός δέν είναι άδρωπος/άνθρωπος» όταν κάποιος πράττει ή σκέπτεται εγκληματικώς, ανέντιμως, ήτοι άνευ ανθρωπιάς = ευανθρωπίας ή: «η αδρωπιά/ανθρωπιά τού έν/είναι λλίη/λίγη»…

Κατανοούμε όσοι κατανοούμε, ότι άνθρωπος δέν είναι μία νοήμονα σωματική μηχανή, αλλά έναν Όν Ηθικής, εξού καί είναι καθ’ εικόναν καί κατ’ ομοίωση Τριαδικού Θεού. Κατανοούμε πώς τούς ανθρωπόμορφους απάνθρωπους αντιάνθρωπους Ό Χριστός τούς αποκάλεσαι παιδιά τού διαβόλου καί ότι τόν πατέρα τούς εξυπηρετούν… Είτε αυτοί διαβολοποιήθηκαν αργότερα είτε έξ’ αρχής, δέν γνωρίζουμε μέ βεβαιότητα ή καί είναι υπόθεση διά μεγάλη κουβέντα…

Τό ότι ισχύουν αυτά μάς τό επιβεβαιώνουν καί επαληθεύουν οί σύγχρονοι διαβολάνθρωποι τής σατανικής αταξίας αντιανθρώπινης μετάλλαξης. Θέλουν τούς ανθρώπους νοήμονες ή ημινοήμονες αυτόματες μηχανές καί όχι άγια καί ηθικά αυτόβουλα όντα. Ηθικός δέν είναι όστις ποτέ σχεδόν δέν κάνει ούτε τά ελάχιστα αμαρτήματα αλλά καί εκείνος που παραδέχεται τά αμαρτήματα τού καί Μετανοεί δι’ αυτά ενώ συνεχώς προσπαθεί νά περιορίσει τόν αριθμόν τών αμαρτημάτων τού καί τήν κακοποιότητα τών αμαρτημάτων τού!…

Εάν Ό Θεός έκανε έξ’ αρχής μία νοήμονα αναίσθητη αυτόματη μηχανή όπως προσπαθεί ό διάβολος νά μεταλλάξει τούς ανθρώπους, εσείς νομίζετε ότι Ό Θεός θά είχε κάνει ανθρώπους;…

Μπορεί ένας άνθρωπος νά μήν θυμώνει ποτέ, νά μήν είναι αυτός που συγκρατεί καί μετέπειτα εξαφανίζει τόν θυμόν τού καί ύστερα αντικαταστεί μέ αγάπη αλλά ποτέ δέν αποδέχεται ή καί οργίζεται μέ τήν βλασφημία πρός Τόν Θεόν;

Μπορεί ένας άνθρωπος νά είναι αλάνθαστος καί νά μήν είναι έξ’ αρχής Θεός ή μηχανή;… ΟΧΙ!…

Αλλά τά αλάνθαστα τής μηχανής είναι όλα λάθη καί αμαρτήματα, διότι είναι διαρρυθμισμένες υπολογιστικές καί τεχνοκρατικές πράξεις καί όχι πράξεις, συμπάθειες καί αντιπάθειες τής καρδίας!

Εάν δέν είσαι Θεός πρέπει νά κάνεις λάθη διότι εάν δέν είσαι Θεός καί δέν κάνεις λάθη είσαι μηχανή που μόνον ανεπαίσθητα λάθη κάνεις, που δέν γνωρίζεις κακόν καί καλόν όχι λόγω αθωότητος αλλά λόγω άβουλης καί αναίσθητης μηχανικότητος!…

Καί τί είναι τό ζητούμενον από τόν άνθρωπον; Τό όν που κάνει λάθη καί γεννήθηκε νά μήν είναι αναμάρτητον; Νά καταφέρει νά αναγνωρίσει τά λάθη τού όπως μαθαίνεις ν’ αναγνωρίζεις τά λάθη σέ μία εικόνα ή μία εξίσωση καί νά τά διορθώσει καί βεβαίως νά αναγνωρίσει καί νά διορθώσει τά λάθη ή καί αμαρτήματα τής αυτοεικόνας τού που πρέπει νά γίνει αυτοκαθομοίωση καί προσωμοίωση μέ Τόν Τρισάγιον Τρισθεόν!…

Ενώ η μηχανή αναγνωρίζει τά ψυχρά λάθη μέ τήν έννοια νεκρά λάθη, καί όχι ψυχρά καί ζεστά τής θερμοκρασίας, ό άνθρωπος αναγνωρίζει καί ευδιορθωνει τά ζεστά λάθη, τά λάθη τής καρδίας, τά μειονεκτήματα μέ αντίκτυπον κακόν είς τήν ψυχήν!… Διότι η ψυχή όπως λέγει τ’ όνομα τής είναι σέ ψύχους κατάσταση ήτοι η συνείδηση, αυτοσυνείδηση, συναίσθηση καί αυτοσυναίσθηση, αλλά όταν φύγει από τό σώμα αποψύχεται καί γίνεται πύρ πνεύματος, που πνέει όσα δέν αισθανόταν ψυχρή ή ψυχή = έν ψύξει/έν ψύχει…

Από τήν άλλη η ψυχή παραμένει ακόλλαστος όταν δέν υπερθερμανθεί, όταν δέν φύγει από τήν αυτοκατάσταση αναψύξεως ώστε νά αισθάνεται τό πύρ τής κολλάσεως ή δεύτερου θανάτου…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ