Πως κερδίζεις πολιτικη δύναμη με το ψέμα..ανακατεμένο με αλήθεια!

Ο Δρακονιανος Αρτεμαι Ψωρραχ ειναι μελος της διαγλαξιακης σπειρας του Γιαχβεχ μαζι με τους ακολουθους:

Παναγιωται Τουλλαχ

Γεωργαι Παλμοχ

Βλασσαι Ρασσιαχ

Μαριαχ Τζανηχ

Δημοσθεναι Λιακουραχ

Ολοι αυτοι μαζι απο διαφορετικο ποστο ο καθε ενας δουλευουν για τον ιδιο στοχο που ειναι ασφαλως ο βιασμος του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ εγκεφαλου σας ο οποιος ειναι επιρρεπης στην μαλακια απο τα αρχαια χρονια απο τοτε που ο Διας πηδαγε τον Γανυμηδη.

Καταρχην σε σχεση με ολα αυτες τις κουραδες με τους Εψιλον κλπ πρεπει να γινει κατανοητο οτι το διπλο εψιλον δεν υπαρχει πουθενα. Δεν υπαρχει ουτε σε αρχαια ευρηματα, ουτε σε αρχαια κειμενα.

Ολη αυτη η απατη βασιζεται σε αυτο που ειπε ο Πλουταχος για δυο Εψιλον. Πουθενα δεν υπαρχει αναοφορα για διπλο/αναστροφο Εψιλον.

«Φησί δη τις ταύτα πρότερος συνιδών Πλάτωνος δύο Ε καθιερώσας τω θεώ, δήλωμα και σύμβολον του αριθμού των πάντων. … τ’αγαθόν εν πέντε γένεσι φανταζόμενον»

Μεταφραση:

«Αυτά λέει κάποιος που τα διέκρινε πριν από τον Πλάτωνα και αφιέρωσε δύο Ε στον θεό, για να δηλώσει και να συμβολίσει τον αριθμό του σύμπαντος. (…) το αγαθό με πέντε μορφές εμφανίζεται”

Απο τα δυο Εψιλον μεχρι το διπλο εψιλο και μαλιστα αναστροφο υπαρχει τεραστια αποσταση.

Οποιος πιστευει οτι υπαρχει το διπλο Ε σε αρχαια ευρηματα παρακαλω να παραθεσει τις σχετικες πληροφοριες γιατι αρκετα τραβηξε αυτη η παρανοια.

Εδω βλεπουμε πως o εξυπνοβλακας μεγας διδασκαλος των Τουρκοσπορων απογονων της συμπαντικης κλανιας σπερνει μια ανεφ προηγουμενου αρρωστια βασισμενος πανω σε αυτο το ψεμα με το διπλο Εψιλον:

youtu.be/DjCnqOi2CG4

Ta παρακατω λινκ μπορουν να βοηθησουν οσους εχουν νοημοσυνη ανοτερη απο της αμοιβαδας (δηλαδη οχι οι Ψωρρες) να καταλαβουν το μεγεθος της αρρωστιας σε σχεση με την τεχνητη πολωση του αριστερου ημισφαιριου του εγκεφαλου:

en.wikipedia.org/wiki/Left-hand_path_and_right-hand_path

en.wikipedia.org/wiki/Lateralization_of_brain_function

4.bp.blogspot.com/-mgtpOSeaLP8/VgjhX9-GIyI/AAAAAAAAAKs/Sf6gZFsBvBg/s1600/left-brain-right-brain-creativity-400×294.jpg

Θα σας πω εγω τωρα επακριβως ποια ειναι η χρησιμοτητα του διπλου εψιλον. Οπως μπορει να καταλαβει και ο πλεον ηλιθιος μιλαμε για μια απατη που στοχευει τους απατεωνες και τους βλακες αρα η χρησιμιοητητα αυτου του συμβολου ειναι για να ξεχωρισουν οι βλακες και οι απατεωνες που μπλεκουν για ιδιον οφελος με τα αρχαια μυστηρια. Ειναι απλο. Καμια αλλη χρησιμοτητα δεν εχει το διππλο εψιλο περαν αυτου που φυσικα προβλεπει και το καψιμο των εγκεφαλων αυτων που το εχουν υιοθετησει και οχι μονο.

Eεπισης σε αυτη την εικονα με τα αρχαια απο την Κνωσσο βλεπουμε δυο griffin κατι το οποιο συνηγορει με τα συμπερασματα της επιστημης που μιλουν για ανατολικες επιρροες στον Μινωικο πολιτισμο καθως:

“While griffins are most common in the art and lore of Ancient Greece[citation needed], there is evidence of representations of griffins in Ancient Persian and Ancient Egyptian art dating back to before 3000 BC.[5] In Egypt, a griffin can be seen in a cosmetic palette from Hierakonpolis, known as the “Two Dog Palette”,[6][7] which is dated to ca. 3300-3100 BC.[8] In Persia, griffins appeared on cylinder seals from Susa as early as 3000 BC.[9] Griffin depictions appear in the Levant, Syria, and Anatolia in the Middle Bronze Age,[10][11] dated at about 1950-1550 BC.[12] Early depictions of griffins in Ancient Greek art are found in the 15th century BC frescoes in the Throne Room of the Bronze Age Palace of Knossos, as restored by Sir Arthur Evans. It continued being a favored decorative theme in Archaic and Classical Greek art.”

en.wikipedia.org/wiki/Griffin

Ενδιαφερον ειναι επισης η συγκριση με τα Lamassu αλλα και οι προταση περι της ετοιμολογιας σε σχεση με τα karubu/cherub.

“The Hebrew term cherubim is cognate with the Assyrian term karabu, Akkadian term kuribu, and Babylonian term karabu; the Assyrian term means ‘great, mighty’, but the Akkadian and Babylonian cognates mean ‘propitious, blessed’.[3][4] In some regions the Assyro-Babylonian term came to refer in particular to spirits which served the gods, in particular to the shedu (human-headed winged bulls);[4] the Assyrians sometimes referred to these as kirubu, a term grammatically related to karabu.[3] They were originally a version of the shedu, protective deities sometimes found as pairs of colossal statues either side of objects to be protected, such as doorways.[4][5] However, while the shedu were popular in Mesopotamia, archaeological remains from the Levant suggest that they were quite rare in the immediate vicinity of the Israelites.[5] The related Lammasu (human-headed winged lions—to which the sphinx is similar in appearance), on the other hand, were the most popular winged-creature in Phoenician art, and so scholars suspect that cherubim were originally a form of Lammasu.[5] In particular, in a scene reminiscent of Ezekiel’s dream, the Megiddo Ivories—ivory carvings found at Megiddo (which became a major Israelite city)—depict an unknown king being carried on his throne by hybrid winged-creatures.[6]

The Lammasu was originally depicted as having a king’s head, a bull’s body, and an eagle’s wings, but because of the artistic beauty of the wings, these rapidly became the most prominent part in imagery;[3] wings later came to be bestowed on men, thus forming the stereotypical image of an angel.[6] The griffin—a similar creature but with an eagle’s head rather than that of a king—has also been proposed as an origin, arising in Israelite culture as a result of Hittite usage of griffins (rather than being depicted as aggressive beasts, Hittite depictions show them seated calmly, as if guarding),[6] and some have proposed that griffin may be cognate to cherubim,[7] but Lammasu were significantly more important in Levantine culture, and thus more likely to be the origin.[3]”

Απο: en.wikipedia.org/wiki/Cherub