ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ…«ΣΕ ΑΦΑΣΙΑ»

Της Γλυκερίας Τερζή, δικηγόρου

Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να προβληματίσει εάν το μοναδικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι η πανδημία μιας και είναι σχεδόν μονοθεματικά πλέον τα δελτία ειδήσεων τόσο στη δημόσια τηλεόραση όσο και την ιδιωτική ή εάν είναι πάμπολλα τα προβλήματα του τόπου μας και οι Έλληνες πολιτικοί έχουν περιπέσει ηθελημένα ή εν αγνοία τους… «σε αφασία».

Είναι το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας άραγε οι ανεμβολίαστοί της που τους έχουν καταντήσει -αντισυνταγματικά εντελώς- να φυτοζωούν στο περιθώριο της οικονομικοκοινωνικής ζωής της χώρας αποκλεισμένοι σχεδόν από παντού ή στρουθοκαμηλίζουν και πάλι οι πολιτικοί μας για τα σοβαρά θέματα και έχει νόημα αν όχι να τους τα θυμίσουμε (τα γνωρίζουν πολύ καλά κι ας τα αγνοούν επιδεικτικά) τουλάχιστον να τους τα χρεώσουμε και να απενοχοποιηθούμε εμείς όσοι πολίτες τελοσπάντων έχουμε μείνει με αληθή κριτήρια να προσπαθούμε από το δικό μας μετερίζι να εμποδίσουμε την κατρακύλα που βιώνουμε! Διότι θεσμικά αρμόδιοι και καλοπληρωμένοι από τους φόρους μας για το σκοπό αυτό είναι όσοι κατέχουν τις σχετικές θέσεις.

Για να μην γενικολογούμε, όμως, πάμε να δούμε φλέγοντα θέματα που δεν δείχνουν να εμπεριέχονται στους κυβερνητικούς προβληματισμούς και ακόμη χειρότερα ούτε καν στους αντιπολιτευτικούς. Κοινώς κανένας πολιτικός δεν έχει εκφράσει έστω με ένα tweet (!) οργανωμένη πρόταση για την καταπολέμησή τους. Να ξεκινήσω άραγε με την αύξηση της κατανάλωσης των ναρκωτικών και αγχολυτικών χαπιών από τους συμπολίτες μας που δεν βρήκαν άλλο τρόπο να διαχειριστούν το –αντισυνταγματικό- πολύμηνο lockdown, το δημογραφικό πρόβλημα που θολώνει το μέλλον του Έθνους μας και δεν αγγίζει καμία πολιτική κυρία που το μόνο που δείχνει να τις συγκινεί αυτές του είδους τις κυρίες είναι τα παιδιά των αλλοδαπών, να ξεκινήσω άραγε από τα τροχαία δυστυχήματα που πασίγνωστος υπερήλικας δημοσιογράφος όταν μιλάει με πατέρα 42χρονης αδικοχαμένης μετά από πολύωρη εφημερία το μόνο που ξέρει να πει για την κάλυψη του θέματος παρά τα χρόνια δημοσιογραφικής πορείας που κουβαλά στην πλάτη του είναι «Καλό Κουράγιο, αναθρέψατε ένα υπέροχο πλάσμα» αντί να κάνει ρεπορτάζ για τις πιθανές πλημμέλειες της αυτοδιοίκησης στους δρόμους που γεννούν πολύ συχνά τα τροχαία δυστυχήματα ή με τις αυτοχειρίες που κανένα μέσο δεν αναμεταδίδει και είναι λες και δεν μαστίζουν σημαντικό τμήμα του λαού μας, μιας και δεν υποφέρει μόνο αυτός που φεύγει, αλλά και όσοι μένουν πίσω του να τον κλαίνε… Ποτέ κανένας Έλληνας πολιτικός δεν έχει ευαισθητοποιηθεί σχετικά! Διαθέτει εξαιρετικά επιλεκτικές ευαισθησίες η Πολιτική Ηγεσία της χώρας μας, κατά την άποψή μου.

Μια κυβέρνηση που χει δείχνει να έχει μένος με την Ορθοδοξία δεν είμαι βέβαιη αν μπορεί να είναι μια καλή κυβέρνηση. Πότε συναινέσαμε ως Έλληνες στην αποποινικοποίηση της εξύβρισης των Θείων; Είναι άραγε άνωθεν εντολή ή τυχαίο που ξαφνικά πόσοι άνθρωποι καταγγέλλουν ότι ως δια μαγείας αφαιρούνται οι εικόνες από τις δημόσιες αίθουσές μας, κάτι που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν διανοηθεί να κάνουν αφού η τοποθέτησή τους διαχρονικά αποτελεί πολιτειακή επιλογή απολύτως σύμφωνη με το Σύνταγμά μας και τα ήθη μας ως Ελλήνων; Πότε ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα κατανοήσει επιτέλους ότι τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λανθασμένο; Τι νόημα έχει αλήθεια ένας Πρωθυπουργός να έχει σελίδα στο youtube εάν έχει τα σχόλια από κάτω απενεργοποιημένα και αποκρύπτει τον αριθμό των «ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ» και «ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ»;

Πότε δεν θα χρειαστεί να ξανακούσουμε επιτέλους κανέναν ανόητο να βγαίνει στην τηλεόραση και να αμαυρώνει την εθνική μας επέτειο της 28ης λέγοντας ότι δήθεν όλος ο πλανήτης γιορτάζει τη λήξη του πολέμου, ενώ εμείς την αρχή του; Πώς μπορεί κανείς να του δώσει να καταλάβει οριστικά ότι η Ελλάδα έχει αιματηρό παρελθόν και αποκλειστικά σε αυτό οφείλει τη λευτεριά της σήμερα, αφού ο αγώνας και η μάχη για ελευθερία είναι αυτό που γιορτάζουμε που είναι πολύ πιο πάνω από τη λήξη ενός πολέμου. Το ρίξιμο στη μάχη είναι που εορτάζουμε, την αντίσταση για όσα θέλουμε να διασφαλίζουμε ως δικά μας στο διηνεκές. Ξεχνούν πως ακόμη και ο Χίτλερ αναγνώρισε την ύψιστη περιφρόνηση προς το θάνατο από πλευράς των μαχόμενων Ελλήνων προκειμένου να μην παραδοθούν; Τηρεί άραγε η Ελληνική Πολιτεία τη συνταγματική επιταγή της καλλιέργειας εθνικής παιδείας στους μικρούς και μεγάλους μαθητές της;

Την ώρα που σημειώνεται αύξηση των ψυχιατρικών διαταραχών κατά 35% η αρμόδια Υφυπουργός Ψυχικής Υγείας (;) δεν έχει παρουσιάσει ούτε μια δραστική κατά την άποψή μου πρόταση βοηθείας, δεν έχει καν ακόμη η χώρα μας ένα ενιαίο και οργανωμένο σύστημα καταγραφής των αυτοκτονιών που αποτελούν ζήτημα δημόσια υγείας. Το ίδιο ισχύει και για τα τροχαία που εξίσου ελλείπει τέτοια βάση επίσημης καταγραφής ενώ εντάσσονται και αυτά στη δημόσια υγεία, όπως και η σχετική ευαισθησία για το ότι λόγω αυτοχειρίας και τροχαίων χάνονται πιο πολλοί νέοι στην Ελλάδα από οποιαδήποτε άλλη αιτία θανάτου (!). Μήπως στην παρούσα συγκυρία είναι άνθρωποι τοποθετημένοι σε καίρια πόστα δίχως να γνωρίζουν το αντικείμενό τους;

Α! Και την ίδια ώρα ας μην παραλείψω να αναφέρω την αύξηση κακοποίησης παιδιών αφού ο κόσμος μάλλον έχει ξεκινήσει να ξεσπά στα παιδιά του αφού ήδη σας ανέφερα την ηθική κατάπτωση που έχει εξαπλωθεί λόγω των συνθηκών που εξαθλιώνουν τον τόπο μας, τις ξένες επενδύσεις που δεν ήρθαν ποτέ, απεναντίας πουλήθηκαν κάποιες ελληνικές επιχειρήσεις σε ξένα χέρια και κυριολεκτικά θα χρειαζόμουν ακόμη ένα άρθρο για την ανάλυση της διόγκωσης του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους, για την οποία δεν μιλάει κανείς ιθύνων. Ποιος ο λόγος ύπαρξης της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας που αντί να κυνηγάει τη σκληρή διαφθορά που πλήττει Δημόσια Διοίκηση κυνηγάει αυτόν που δεν φοράει μάσκα ή δεν έκανε το rapid;

Πώς μπορούμε να προσελκύσουμε τους νέους Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού να επαναπατριστούν όταν ο αρμόδιος θεσμικά για αυτό το σκοπό είναι γύρω στα 70 έτη; Ο Αϊνστάιν έχει πει ότι ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από αυτούς που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα. Ας ξεκινήσουμε όλοι επιτέλους με μικρά ή μεγάλα βήματα και πράξεις, λόγια αντίστασης, καινούργια ψήφο μπας και κάποτε έλθει ένα καλύτερο αύριο στην Ελλάδα που αγαπάμε!