Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
«Σε μια μέρα θα αδειάσει η Αθήνα και όλοι θα σκοτώνονται στα χωράφια για μια πατάτα»…
Έλεγε σε ομιλία του ο μακαριστός μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης τονίζοντας έμμεσα ένα από τα κυριότερα προβλήματα στην διαβίωση του αστικού πληθυσμού εν καιρώ πολέμου: την τραγική έλλειψη τροφής.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από πείνα στην Αθήνα κατά την γερμανική κατοχή το ‘40.
Την ίδια ώρα που στην επαρχία μπορούσαν να επιβιώσουν πότε με λίγα άγρια χόρτα απ’ το βουνό, άντε και με λίγο ψάρεμα ή κυνήγι, κάποια κρυφή μικρή καλλιέργεια, δυό τρία ζώα για γάλα ή αυγά…και τις ανάλογες ανταλλαγές, συνδυασμούς και πράξεις αλληλοστήριξης που πάντα υπάρχουν στις μικρές κοινότητες…
Τουτέστιν, η διαφορά της πόλης με την ύπαιθρο είναι πως στην δεύτερη, όλο και κάποια πηγή τροφής υπάρχει για τον επαρχιακό πληθυσμό.
Αλιεία, κυνήγι, άγρια χλωρίδα, κτηνοτροφία, καλλιέργειες.
Στην πόλη όμως;
Η πόλη, ανέκαθεν περίμενε την τροφοδοσία της σε τρόφιμα από την αγροτοκτηνοτροφική ύπαιθρο.
Σ’ αυτήν βασίζονταν με αποτέλεσμα να εφησυχάζεται και να μην αναπτύσσει αυτόνομες δικές της «εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας της».
Και στην πόλη όμως μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικές πηγές τροφής.
Το πρόβλημα φυσικά είναι πως μέχρι να «παρουν μπρος» οι δέουσες (δηλ. εκτάκτου ανάγκης) «διαδικασίες παραγωγής τροφής» απαιτείται χρόνος…πολύς χρόνος…
Κι αυτό με την σειρά του, όταν ξεκινάει (ως διαδικασία) ΑΦΟΥ ξεσπάσουν τα δεινά του πολέμου, σημαίνει «απώλειες ανθρώπινων ζωών»…
Ενώ αντιθέτως στην ύπαιθρο οι «παραγωγικές διαδικασίες» είναι ενεργές εκ των προτέρων.
Γι’ αυτό και προσαρμόζεται στις συνθήκες πολέμου πολύ πιο εύκολα και γρήγορα απ’ ότι οι πόλεις.
Οι εναλλακτικές λύσεις για την πόλη θα μπορούσαν να κωδικοποιηθούν κάπως έτσι:
Κατ’ αρχήν, μιλάμε κυρίως για την φυτική διατροφή…
Η ζωϊκή έχει απαιτήσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν σε αστικές συνθήκες στον βαθμό που μπορούν να καλυφθούν αυτές της φυτικής.
Ο άνθρωπος, προκειμένου να λάβει τα ζωϊκά θρεπτικά συστατικά θα πρέπει να ξεχάσει τις «πηγές ζωϊκών» που χρησιμοποιούσε πριν και να τις αντικαταστήσει με «άλλες».
Μέσα στην πόλη, ιδίως σε συνθήκες πολέμου, δεν είναι δυνατόν να εκτρέφει ούτε μεγάλα, ούτε μεσαία, ούτε καν μικρά ζώα…
Οι απαιτήσεις τους σε διατροφή είναι μεγάλες και η «σχετική θρεπτική τους απόδοση» μικρή…
Ίσως με μια μικρή εξαίρεση τα πουλερικά κι αυτά όχι τόσο για το κρέας όσο για τα αυγά.
Η «αναπλήρωση» του «ζωϊκού κεφαλαίου» θα προέλθει από τους πολύ μικρούς τους συγγενείς…
Τα σαλιγκάρια, τα έντομα, τα σκουλήκια…
(Κι αν σκεφτεί κανείς πως ο ΟΗΕ και η ΕΕ έχουν «ανοίξει το δρόμο των επιδοτήσεων» αυτής της διατροφής είναι ν’ απορεί κανείς πως και δεν έχουν κάνει ήδη στροφή προς τα εκεί Πολιτεία και Παραγωγοί…
…Καθώς, εκτός από το προσφερόμενο «δωρεάν χρήμα» δεύτερο και ακόμη πιο πολύτιμο ζητούμενο θα ήταν η «πρακτική εμπειρία» (εκτροφής αυτών των «άγνωστων τροφών εκτάκτου ανάγκης») που θα αποκτούνταν και που θα κοστολογείται σε χρυσάφι στις συνθήκες πολέμου…άλλωστε, το πρώτο μεγάλο βήμα – τα σαλιγγάρια – έχει γίνει εδώ και δεκαετίες…δεν θα ήταν δύσκολη η είσοδος και στα υπόλοιπα)…
Η “μικρή οικιακή σαλιγγαροτροφία”http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/05/blog-post.html είναι ήδη διαδεδομένη σε άλλες χώρες, κυρίως του νότου…
τύποι “μικρού οικιακού σαλιγγαροτροφείου”…
…για μια τάξη μεγέθους απόδοσης, αρκεί να σκεφτεί κανείς πως με ξεκίνημα είκοσι σαλιγγάρια, σε ένα χρόνο αυτά θα έχουν φτάσει τα 400!
Και οι ανάγκες τους σε τροφή δεν είναι και ιδιαίτερες ποιοτικά και ποσοτικά.
(Σχετικά με την εκτροφή σαλιγγαριών στην πόλη, επιλέγεται υποχρεωτικά η “κλειστού τύπου” (πχ UNE – SALIPAP) όπως θα μετεξελιχθεί/προσαρμοσθεί συν τω χρόνω στις αστικές συνθήκες του πολέμου. Περισσότερα στοιχεία γι’ αυτήν την πολύτιμη μέθοδο δείτε στο http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/05/une-salipap.html και θα καταλάβετε το πως και πόσο εύκολη είναι η μετεξέλιξή της στην μελλοντική “αστική της μορφή “(ιδιαζόντως κλειστού τύπου) σαλιγγαροτροφείας” εκτάκτου ανάγκης”).
Διδασκόμενοι από την «εμπειρία της Ασιατικής ανατολής και του αφρικανικού νότου αλλά και από τα «ιστορικά γνωστά πεπραγμένα ΌΛΩΝ των πολέμων του παρελθόντος, συμπεραίνουμε με βεβαιότητα πως εξέχουσα θέση ως «πηγές ζωϊκής πρωτεϊνης και λοιπών θρεπτικών συστατικών» θα έχουν και τα «ξαδέρφια» των εξαφανισμένων στον πόλεμο – και δη στις πόλεις – γουρουνιών, τα μικρά τρωκτικά…
Ποντίκια…αρουραίοι…ιδίως κάτι «γιγάντιες ποικιλίες» που στην ειρήνη τα κοιτάνε οι άνθρωποι – και δικαιολογημένα – με αποτροπιασμό, φόβο και αποστροφή…
Θα πρέπει πάντως να επισημανθεί εδώ ένας κίνδυνος που τα τελευταία εκατό χρόνια έχει κάνει την εμφάνισή του διεθνώς μαζί με την έκρηξη των μετακινήσεων των λαών:
Η ταυτόχρονη μετακίνηση/διάδοση – πότε τυχαία και πότε εσκεμμένα – και κάτι «τέτοιων γιγάντιων εξωτικών ειδών»…
Κλασσική περίπτωση το γιγάντιο αφρικανικό σαλιγκάρι, ο γιγάντιος βάτραχος/βούβαλος και ο γιγάντιος αρουραίος…
Εξαιρώντας την «τυχαία μετακίνησή» τους (πχ μέσω ενός πλοίου – αρουραίοι) υπήρξαν πολλές οι περιπτώσεις που εσκεμμένα κάποιοι πήραν μαζί τους την «αγαπημένη τους τροφή» για να την «αναπαράγουν στο νέο τόπο κατοικίας τους, στην νέα χώρα δηλαδή»…
Και ΠΑΝΤΑ, τα νέα αυτά γιγάντια είδη προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές στην ενδημική πανίδα και χλωρίδα…
Οι πόλεμοι και η «πείνα στις πόλεις» πάντα συνέβαλλαν σε τέτοιες καταστροφικές πρακτικές…
Όσο για τον γιγάντιο βάτραχο (ευτυχώς ο “αμερικάνος” και όχι ο “αφρικάνος”), ήδη έγινε το λάθος και υπάρχει στην Ελλάδα από το 2000 (Κρήτη)…
Όσο δε για το γιγάντιο αφρικανικό σαλιγκάρι, με τόσες εκατοντάδες χιλιάδες αφρικανούς πλέον στην Ελλάδα και ενεργό το λαθρεμπόριο αφρικανικών ζωϊκών ειδών προς Ευρώπη και Ελλάδα, είναι απλά θέμα χρόνου να έρθει και στην Ελλάδα κάποια στιγμή και αυτό το καταστροφικό είδος με δέλεαρ την ταχεία πάχυνσή του και τον μεγάλο όγκο βρώσιμης σάρκας που προσφέρει.
Περισσότερα στο http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/03/hot-dog.html
Τα πρώτα – σαλιγγάρια, έντομα, σκουλήκια – έχουν μικρές διατροφικές ανάγκες και…
όπως και τα δεύτερα (τρωκτικά) τρώνε τα πάντα…
Και τα δύο έχουν «απίστευτους ρυθμούς αναπαραγωγής» και «ταχείας πάχυνσης»…
Κοινό τους επίσης χαρακτηριστικό είναι το ότι μπορούν να εκτραφούν σε κοινούς χώρους με την αστική φυτική παραγωγή…
Για την οποία οι (αστικές) συνθήκες μπορούν να αξιοποιηθούν με πολλούς τρόπους:
πχ
Ομαδικές καλλιέργειες σε κοινοτικούς ή ιδιωτικούς χώρους…
Ατομικές καλλιέργειες σε ιδιωτικές εκτάσεις…
Καλλιέργειες σε ταράτσες και βεράντες…
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/04/blog-post_82.html
Καλλιέργειες μέσα σε σπίτια και οικοδομικά συγκροτήματα…
…κυρίως κάθετες καλλιέργειες…
…κάθετες δε, διαφόρων τύπων…πχ κρεμαστό φύτεμα…όπως αυτά…
…ή και αυτά…
ή και αυτός ο τύπος καλλιέργειας…
….αλλά και πιο βιομηχανοποιημένες κάθετες τακτικές…όπως πχ τύπου – ας πούμε “τιμής ένεκεν” – “Σιγκαπούρης”…(μια και η Σιγκαπούρη με αυτό τον “τρόπο”, χωρίς τη συνδρομή της κλασσικής γεωργίας ανοιχτών εκτάσεων κατόρθωσε να έχει μια κορυφαία θέση παγκοσμίως στην αγροτική παραγωγή και εξαγωγές!)
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice