Ποίοι δικαιώθηκαν καί ποίοι όχι… Ό μέγας αυτοδικαιωμένος αυτοαδικημένος…

Ποίοι δικαιώθηκαν καί ποίοι όχι… Ό μέγας αυτοδικαιωμένος αυτοαδικημένος…

Δικαιώθηκαν οί αναρχικοί που φώναζαν νά μήν εμπιστευόμαστε τό κράτος, αλλά ταυτόχρονα είχαν καί έχουν αρχηγούς καί είναι οργανωμένοι ωσάν κράτος έν κράτει καί δέν μάς είπαν πώς θά οργανώσουν κράτος ή κοινωνία χωρίς κράτος καί αδικία καί άν οργάνωναν κράτος δέν θά ήταν δημοκρατικόν αλλά τυραννικόν μέ βάση τόν αναρχισμόν δηλαδή μία αυθαίρετη απερισκεψία οπόταν φθάνουμε καί πάλιν στήν δικτατορία… Συνεπώς έπεσαν έξω…

Δικαιώθηκαν οί αριστεροί καί κομμουνιστές που φώναζαν εναντίον τού κεφαλαιοκρατισμού αλλά ταυτόχρονα ό εφαρμοσμένος αριστεροκομμουνισμός ήταν καί είναι μία άνευ προηγουμένου δικτατορία τής εξουσίας καί ό άνθρωπος είναι ένας αριθμός όπως επαναπροωθεί ό υπέρτατος κεφαλαιοκρατισμός, οπόταν απότυχαν καί αποδεικνύεται ότι ήταν έναν άθελα τούς καί ηθελημένα από τούς αρχηγούς τούς πιόνι τού υπέρτατου κεφαλαιοκρατικού δικτατορισμού… Συνεπώς έπεσαν έξω…

Δικαιώθηκαν οί Δεξιοί μέ τόν πατριωτισμόν τούς, ό οποίος αποδείχθηκε λαοπλάνα εξαπάτηση αφού ό σκοπός τούς είναι ό πλουτισμός καί η προνομοιοκρατία, όπως σέ κάθε άλλον αδελφόν ανάδελφον σύνστημα επίσης καί η λατρεία τούς ήταν τό χρήμα, η χλιδή, η δόξα καί η θέση εξουσίας ή δύναμης όπως καί είς τά άλλα αδελφά ανάδελφα συνστήματα καί μέ προμήθειες πωλούν τήν πατρίδα, λαμβάνουν βρώμικον χρήμα από τήν αγορά ακόμη καί όπλων. Τό σύνστημα αυτόν είναι τό απευθείας συνδεδεμένον έν γνώσει μέ τόν κεφαλαιοκρατισμόν, ενώ ό αναρχισμός καί ό αριστεροκομμουνισμός τά έμμεσα καί παραπλήσια. Θύματα σέ κάθε σύνστημα οί μή προνομοιούχοι, ρωμαντικοί καί εξαπατημένοι ανότητοι, αφελείς καί αμόρφωτοι είτε είναι μορφωμένοι είτε παραμορφωμένοι, οπού επειδή είναι καλόψυχοι ή χαζοί ή αμφότερα πιστεύουν σ’ έναν ανύπαρκτον αόριστον κομματικόν θεόν… Όποταν έπεσαν έξω…. Εάν οί καλόψυχοι ιδεολόγοι γινόντουσαν ή παράμεναν μόνον Χριστιανοί καί τίποτε άλλον θά έσωζαν τίς ψυχές τούς, αλλά ένεκα βλακείας η οποία είς τόν υπέρτατον καί διηνηκές βαθμόν είναι αμαρτία, τίς χάνουν ή λαμβάνουν πενιχρόν ουράνιον μισθόν επειδή λατρεύουν οίον κάλπικον υλικόν ιδεατόν θεόν…. οπού είς τήν ουσία είναι ένας καί ίδιος πάντοτε μέ διάφορα ονόματα όπως καί είς τήν περίπτωση τής ειδωλολατρείας μέ τούς τρισεκατομμύρια θεούς ή μορφές τού ενός φενάκιου ανύπαρκτου καί κτιστού θεού… τού διαβολομεταμορφωμένου σέ κάθετι που γοητεύει καί ψευδοβολεύει τίς πεποιθήσεις τής πίστης, τού φόβου, τής προοπτικής, τής φιλοσοφικής πνευματικής διανόησης, ενώ Ό Θεός είναι Ένας καί είναι τό έξ’ αρχής σύνολον τής Παντοδυναμίας η οποία είναι μία καί Προενωμένη πρό πάντων τών αιώνων…

Σέ κάθε κομματισμόν υπάρχουν δύο κατηγορίες οί προνοιμοιούχοι καί οί μή προνομοιούχοι καί αυτοί οπού προσπαθούν νά γίνουν προνομοιουχοι είτε τά καταφέρνουν είτε δέν τά καταφέρνουν. Όταν γίνουν προνομοιούχοι τό άγραφον ρητόν οπού τηρείται καί νουθετείται σέ κάθε κόμμα είναι: «πρέπει νά ξεχωρίσεις από τό πλήθος γιά νά μπορείς νά διοικήσεις», συνεπώς τό ομολογούν κρυπτολατρεία τούς είναι η διοίκηση τών άλλων καί γιά νά τό καταφέρουν αυτόν πρέπει ν’ αλλάξουν καί όταν αλλάζεις δέν έχεις αρχές ή τίς αρχές τού κόμματος αλλά ελίσσεσαι αναλόγως τών περιστάσεων καί γίνεσαι λίγο απ’ όλα ή ό,τι αρμόζει κάθε φορά σέ κομματική εκδήλωση, άρα τέ από εδώ φαίνεται ότι δέν υπάρχει εφαρμοσμένη συγκεκριμένη ιδεολογία, αλλά κάθε έκφανση είναι αποσπάσματα τής προενοποιημένης πολιτικής λογικής νοοτροπίας.

Όταν παρουσιαστεί έναν προνόμοιον ό ιδεολόγος που έχει τήν δύναμη καί τήν ευκαιρία δέν τό παραδίδει ποτέ σέ άλλον συνιδεολόγον τού εκτός καί άν νοιώθει ότι δέν μπορεί νά ανταπεξέλθει είτε αληθεύει είτε νομίζει ότι αληθεύει ή επειδή έχει άλλα είς τόν νούν τού σωστά ή ενσφαλμένα…

Η μασσωνία είναι έναν κόμμα μία παραθρησκεία η οποία ασπάζεται όλες τίς ιδεολογίες, όλες τίς θρησκείες, όλες τίς παραδόσεις αλλά ουσιαστικώς καμμία διότι εσκεμμένως παραποφεύγει τίς ιδιαιτερότητες τής αντιφασκίας ανά μεταξύ τούς, δέν ψάχνει τήν αλήθεια αλλά τήν επιτάσσει από μόνος τού νοερώς εξού καί καλείται ελευθεροτέκτονας ήτοι αυθαιρετοτέκτονας, μία παραθρησκείας τής παραφιλοσοφιμένης ιδιοτροπίας, ιδιοτέλειας, ιδιομορφίας, ιδιοψίας, αιρέσεως καί απιστίας σέ όλα αφού πιστεύει σ’ όλα καί σέ τίποτε καί καταλήγει νά λέγει ότι Ό Θεός καί οί θεοί είναι μία ανώτερη δύναμη, ήτοι δηλώνει ότι δέν γνωρίζει τίποτε, έν οίδα ότι ουδέν οίδα τού Σωκράτη αλλά δίχως τό νόημα τού Σωκράτη αφού, συνταυτοχρόνως πιστεύει είς τήν αθεϊα καί είς τήν αντιθεϊα ειδικώς είς τούς ανώτερους βαθμούς οργίων, ανδροχρωματοποσίας καί προνομοιακής θέσεως σέ κάθε άλλη ιδεολογία καί θρησκεία έν πολλοίς…. Συνεπώς έπεσαν έξω… καί απλά ελίσσονται κατά τό δοκούν σέ θέμα θρησκείας καί ιδεολογίας, αυτόν άλλωστε εξυπονοεί ό αυτοπροορισμός τούς ώς ελευθεροτέκτονες. Τέτοιος είναι ό διάβολος, κάνει ώς αθάνατος καί ανεξάρτητος ό,τι τού δόξει καί ό,τι τού καπνίσει καί τά πάντα επιτρέπονται αρκεί νά τόν βολεύουν, ενώ όσα δέν τόν βολεύουν ή δέν βολεύουν τίς προσωπικές ή παραθρησευτικές προοπτικές τού δέν επιτρέπεται καί γνωμοδοτεί περί αυτού. Ό διάβολος είναι αθάνατος αλλά ριγμένος μέσα είς τήν υποφορά τής κακίας, διότι η ελευθερία άνευ κανόνων είναι η τσουλήθρα οπού οδηγεί είς τήν υπερήφανη ιδιοτελική απάνθρωπη καί συμφεροντολογική κακία.

Η αθανασία τού διαβόλου είναι κατά χάριν Θεού δοσμένη καί θά πληρώσει δεόντως τήν εξωφρενική εκνευριστική βλάσφημη ανυπακοή τού. Εάν ήταν δίκαιος θά υποτασσόταν είς τό Δίκαιον, ενώ ό άδικος σέ τί νά υποταχθεί; Είναι ελεύθερος καί ελευθεροτέκτων νά κάνει ό,τι τού δόξει χωρίς νά εμποδίζεται από ενοχές, τύψεις, ερινύες, αυτοκριτικές καί δικαστήρια τής συνειδήσεως καί Τού Θεού κατά τήν απόλυτη ανοησία τού…

Λοιπόν, όλοι αυτοί οπού δικαιώθηκαν είχαν εξεγελαστεί καί αυτοεξεγελαστεί από συγκεκριμένα ωραία συνθήματα αλλά οί πράξεις τούς καί η πρακτική τής ιδεολογίας τούς άλλα έκανε καί άλλα κάνει καί ουσιαστικώς είναι ομοούσιοι πωλητές ελπίδος όπως τίς εμπορικές εταιρείες οπού πωλούν τό ίδιον προϊόν υπό διαφορετικών ρητών διαφήμιση… Κατά συνέπεια, η ιδεολογία είναι μία διαφημιστική εκστρατεία προσέλκυση πελατών, οπαδών, κοπαδών, ψήφων, δυναμικής…

Έν κατακλείδι, συμπεραίνεται ότι όλοι μά όλοι επέτυχαν είς τά συνθήματα καί τά μανιφέστα αλλά όλοι απότυχαν είς τήν πράξη καί η πρακτική τής δραστηριότητος τούς δέν ήταν ποτέ διαφορετική, αλλά η ίδια υπό άλλων οδών καί συνταγών καί ό,τι έκαναν τό οποίον φαινόταν καλόν ή ήταν ολίγον τίς καλόν τό έκαναν ώς ενισχυτική προώθηση καί συντήρηση τής κλίκας τής έκαστης αυτών ιδεολογίας.
Πάρε τό φίδι, τό δηλητηριώδες κακόν φίδι καί κάνε αριστερόν, κομμουνιστικόν, σοσιαλιστικόν, δεξιόν, αναρχικόν, θρησκευτικόν καί ό,τι άλλον νέον ή υπάρχον φανταστείς, τό αποτέλεσμα θά είναι ότι παραμένει πάλαι φίδι μέ άλλη φορεσιά αναλόγως τής ομάδας οπού παίζει πολιτικόν ποδόσφαιρον, άλλαξε ό κουμπάρος ό Μανωλιός καί φόρεσε τά ρούχα τού αλλιώς, αλλά ό Μανωλιός δηλαδή η εσσωτερική συγκεκριμένη προσωπικότητα παρέμεινε ώς είχε ήτοι Μανωλιός! Τό θέμα καί τό ζητούμενον είναι τί Μανωλιός είσαι καί όχι τί ρούχα καταγοήτευσης καί ψευδοαντιπροσωπευτικού συμβολισμού φοράεις…

Όλοι δικαιώθηκαν ότι η εξουσία έλκει ώς μαγνήτης καί ότι κάθε άνθρωπος ή σχεδόν κάθε άνθρωπος θά ήθελε νά έχει τήν ευκαιρία νά είναι αρχηγός τών άλλων καί άμα γίνει αρχηγός, χωρίς Ηθικές Αρχές Προκοπής θά πράξει τά ίδια σκ@τά μέ τούς κάθε άλλους όμοιους αεί πελάζοντες έστω καί διαφωνούντες επειδή δρούν από διαφορετικά εταιρικά κομματικά καταστήματα… Αλλά η παγκοσμιοποιητική δικτατορία υπήρχε έκτοτες καί αυτή κατάλαβε ότι μέ τό μονοϊδεολογικόν ή καί μονονομαστικόν μονοπώλειον είναι φυσικόν ότι δέν θά ακολουθούσαν όλοι καί θά δημιουργούνταν ανταγωνιστικά μονωπόλεια. Τότε αποφάσει νά διασπάσει τό μονοπώλειον σέ διάφορα ιδεολογικά καί ιδεοκρατικά καί παραθρησκευτικά υπομονοπώλεια καί αυτόν είχε δύο πονηρά οφελήματα. Πρώτον διαιρούσε καί δίχαζε τούς λαούς καί δεύτερον όλοι οί λαοί οίαν κατεύθυνση καί άν προπόρευαν τούς εαυτούς τούς γινόντουσαν άθελα τούς εξαρτώμενοι από τό Μονοπώλειον μέσω τινός οίου δή ποτέ Υπομονοπωλείου καί η Διεύθυνση τού Μονοπωλείου καθοδηγούσε καί καθοδηγεί τά διάφορα Υπομονοπώλεια σέ συγκρούσεις ή συμπράξεις φανερές καί κρυφές καί ενέργειες τέτοιες ώστε κάθε φορά νά κερδίζει τό Μυστικόν Μονοπώλειον καί νά μένουν χαντακωμένοι καί χαρακωμένοι πάντοτε οί Λαοί. Δι’ όσους ψάχνουν καί εξέρχονται από τά καθιερωμένα Υπομονοπώλεια δημιούργησαν τούς μύθους τών Μαύρων καί Λευκών καί άλλες μαλακίες είς τά τρατράγωνα τής Εξαπατήσεως…

Δέν δύστασαν νά επιστρατεύσουν ακόμη καί τούς εξωγήινους καθότι γνωρίζουν ότι κάθε ιδεολογία Προέχει τούς κοπαδούς τής οί οποίοι έλκονται, γοητεύονται καί βολεύονται ιδιονοοτροπικώς καί συμφεροντολογικώς ή καί διά χάριν επιβίωσης νά συντηρούν κάθε μύθον ώς αληθινή φάρσα…

Όταν έπαψε ό διάβολος νά δημιουργεί τρισεκατομμύρια θεούς άρχισε νά δημιουργεί τρισεκατομμύρια ιδεολογίες, ιδεολοψίες, γνώμες εξαπάτησης καί αυτεξαπάτησης καί αυτά όλα λατρεύονται ώς θεοί ήτοι μεταθεοί… δηλοί οί μεταθεοί έξω από τό μεταφυσικόν οί ενυπάρχοντες μέσα είς τό φυσικό λογικό παροξυσμό ψευδαισθήσεων καί ματαιοτήτων…

Όλοι δικαιώθηκαν καί συνταυτοχρόνως όλοι αυτοαδικήθηκαν… Η ψυχή τούς έγινε έναν μωσαϊκόν από σπαράγματα ασυναρτησίας καί έντεχης μεγαλειώδης ιδεοεξαπάτησης, ιδεοεξάρτησης καί ιδεοπαραπλάνησης…

Έξ’ αρχής είχες καί έχεις μόνον δύο επιλογές ή νά υποταχθείς υπό τόν Δίκαιον Νόμον Τού Άκτιστου Κτίστη Θεού ό οποίος απαιτεί νά Τόν υπηρετείς όπως όπως εσύ απαιτείς νά σέ υπηρετεί ό,τι δημιούργησες, έκανες περιουσία, τά ανθρπωποειδές ρομπότ αφού καί σύ ανθρωποειδές ρομπότ είσαι έν συγκρίσει μέ Αυτόν, ή νά υποταχθείς είς τερατώδη δύναμη τής ιδιοτέλειας συγκεκριμένων ανθρώπων… Τό Καταλάβες αυτόν;… Εμπιστεύεσαι τήν Δίκαιη Ηθική πρός όλους ή τήν ιδιοτέλεια συγκεκριμένων ανθρώπων οπού κατάφεραν νά ελέγχουν κάθε κοινωνικόν ιστόν τής οργανωμένης καί ανοργάνωτης κοινωνίας σού καί τής κοινωνίας τής φύσης;…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ