Πυθαγόρεια Αριθμολογία

ΔΥΟ: φανερώνει διαχωρισμό, διάσταση. Είναι το ουσιαστικό «είναι» της φύσης, από την οποία δημιουργήθηκε το παν στον κόσμο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η εκδήλωση των πάντων στον κόσμο προέρχεται από την ένωση της μονάδας και της δυάδας, του αρσενικού και του θηλυκού, του πέρατος και του άπειρου.

ΤΡΙΑ: είναι οι 3 όψεις ενός όλου, όπως Ενέργεια (μονάδα), Αντίσταση (δυάδα) και κίνηση (τριάδα), δηλαδή Ενέργεια, Ύλη, Ζωή ή Αρχή, Μέσον, Τέλος. Εκφράζει την οργάνωση χωρίς την οποία καμία δραστηριότητα δεν είναι δυνατή. Αποτελεί την προφανή διατύπωση της ισορροπίας δύο αντιθέτων με τη βοήθεια ενός τρίτου όρου, ενδιάμεσου.

ΤΕΣΣΕΡΑ: έχει απεριόριστη σημασία για τους Πυθαγορείους, λόγω του ότι το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων αριθμών παράγει το 10 ( 1+2+3+4=10), το οποίο αθροιζόμενο θεοσοφικώς (1+0=1) αποδίδει την αρχική μονάδα που συμβολίζει την επάνοδο της όλης ανάπτυξης μέχρι το φυσικό επίπεδο και της ανακύκλωσης στην πρωταρχική μονάδα. Το πρώτο στερεό σχήμα, το τετράεδρο, που αντιστοιχεί στο 4 (γιατί το σημείο αναλογεί προς τη μονάδα, η ευθεία προς τη δυάδα, η επιφάνεια προς την τριάδα, το στερεό προς την τετράδα) έχει βάση το 3 και κορυφή το 1. Άρα είναι ο δημιουργός των πάντων, συμβολίζει τη φάση εκείνη της δημιουργίας κατά την οποία εκδηλώθηκε η Ύλη και σχηματίστηκαν τα στερεά σώματα.

ΠΕΝΤΕ: περιλαμβάνει τους αρχετυπικούς αριθμούς, το 2, τον πρώτο άρτιο, και το 3, τον πρώτο περιττό, γι’ αυτό και καλείται «γάμος». Οι Πυθαγόρειοι απέδωσαν στο 5 την έννοια της αφιλονικίας, διότι τα πρωταρχικώς ανόμοια δύο είδη αριθμού, το άρτιο και το περιττό συμφιλιώθηκαν και γέννησαν το 5. Το 5 είναι το κέντρο της δεκάδας, συμβολίζεται με το πεντάκτινο αστέρι, σύμβολο του δημιουργικού έρωτα, του κάλλους, της αρμονίας, της υγείας.

ΕΞΙ: εικονίζει τη φάση της δημιουργίας όπου εμφανίζονται τα έμψυχα όντα. Είναι ο πρώτος τέλειος αριθμός. Παράγεται από τον πολλαπλασιασμό του πρώτου άρτιου (2) και του πρώτου περιττού (3), σε αντίθεση με το 5 που παράγεται από την πρόσθεση των αντίστοιχων αριθμών και διαιρείται ακριβώς σε δύο ίσα σκέλη (3+3=6), εξ ου και το σύμβολο του ζυγού, ως έννοια ισορροπίας. Έχει να κάνει με τον κόσμο της Ψυχής, σαν ενδιάμεσος μεταξύ του νου και του σώματος, τους οποίους και εναρμονίζει.

ΕΠΤΑ: θεωρείται παρθένος, χωρίς μητέρα και πατέρα, έχει κατά δευτερεύοντα λόγο την αξία της μονάδας, γιατί δεν γεννιέται από άλλο αριθμό εκτός της δεκάδας, όπως συμβαίνει με τους υπόλοιπους. Οι Πυθαγόρειοι θέτουν σε αναλογία την επτάδα με το Ον το προικισμένο με νου. Διότι το 7 οδηγεί τις περιόδους σε τελείωση και τις επαναφέρει στο σημείο εκκίνησής τους.

Επίσης υποστήριζαν ότι η επτάδα βάζει σε τάξη τον κόσμο και αυτό μπορεί κανείς να το δει και με ένα λεξαριθμικό παράδειγμα (συσχέτιση και μετατροπή των λέξεων σε αριθμούς και αντίστροφα, με βάση την αρχαία ελληνική αρίθμηση, που χρησιμοποιούσε γράμματα της αλφαβήτου):

Στην αρχή ήταν ο κόσμος σε ΑΤΑΞΙΑ.

ΑΤΑΞΙΑ = 373 = ΛΟΓΟΣ (εν αρχή ήταν ο λόγος).

ΑΤΑΞΙΑ: (Α=1 + Τ=300 + Α=1 + Ξ=60 + Ι=10 + Α=1) = 373

ΛΟΓΟΣ: (Λ=30 + Ο=70 + Γ=3 + Ο=70 + Σ=200) = 373

Για να μπει σε τάξη πρέπει να εφαρμόσουμε ΔΙΑΤΑΞΗ

ΔΙΑΤΑΞΙΣ = 586 = ΕΠΤΑΣ

(Δ=4 + Ι=10 + Α=1 + Τ=300 + Α=1 + Ξ=60 + Ι=10 + Σ=200) = 586

(Ε=5 + Π=80 + Τα=300 + Α=1 + Σ=200)= 586

Έτσι από την αταξία με τη νέα διάταξη το σύμπαν έρχεται σε ΕΥΤΑΞΙΑ

ΕΥΤΑΞΙΑ = 777

(Ε=5 + Υ=400 + Τ=300 + Α=1 + Ξ=60 + Ι=10 + Α=1) = 777

ΟΚΤΩ: συγγενεύει με το 2 αφού είναι ο κύβος του (2**2*2=8).

Περνώντας την έβδομη φάση της δημιουργίας, κατά την οποία τα όντα ανέπτυξαν νόηση, στην όγδοη φάση εκδηλώνουν συναισθήματα και σχέσεις μεταξύ τους και επιφέρουν έτσι την ψυχική εξέλιξη του όντος.

ΕΝΝΕΑ: είναι η επάνοδος κάθε εκδήλωσης στη μονάδα, στον πατέρα, δηλαδή η τελική αποκατάσταση των πάντων. Με το 9 κλείνει ο πρώτος κύκλος και αρχίζει ο νέος κύκλος.

ΔΕΚΑ: αρχίζει νέα φάση, νέος κύκλος της παγκόσμιας εκδήλωσης.

Όπως έλεγαν και οι Πυθαγόρειοι λοιπόν, οι αριθμοί δεν αποτελούν μια απλή αριθμητική οικογένεια, αλλά είναι ένας ολόκληρος κόσμος αντανάκλασης μεταφυσικών εννοιών και οντοτήτων, βάσει των οποίων μπορεί να αποκαλυφθεί η σύσταση του Κόσμου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

«Ο Πυθαγόρας και η Μυστική διδασκαλία του Πυθαγορισμού» (Π. Γράβιγγερ)

«Μυστική Δοξασία», τόμος 1 ( Μπλαβάτσκυ)

«Μυστική διδασκαλία» (J.A.Livraga)

“Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ»

«Ο Πυθαγόρας» (Γ. Σακελλαρίου)

«Η θεωρητική αριθμητική των Πυθαγορείων» (Thomas Taylor), εκδ. Ιάμβλιχος

nea-acropoli-athens

..οι μαθηματικοί νόμοι και όχι οι θεοί ελέγχουν το σύμπαν (ΒΙΝΤΕΟ)