Πελέ σημαίνει θαυμαστός εβραϊστί καί ήβ σημαίνει κλέπτης Χαυαϊναστί… Τί δραπαίζεται ετούδε;;;;;….

Πελέ σημαίνει θαυμαστός εβραϊστί καί ήβ σημαίνει κλέπτης Χαυαϊναστί… Τί δραπαίζεται ετούδε;;;;;….

Πρώτον δέν μ’ άρεσε όταν ό Πελέ ακύρωσε τήν προσφώνηση τών Ολυμπιακών Αγώνων ή Πολέμων τής Βραζιλίας… οί οποίοι αντικαταστάθηκαν μέ τούς Αγώνες Ιώσεων καί Νεοκορωνοϊώσεων…

Προφασίσθηκε ή όντως ασθενούσε;… Έχει σχέση μέ τήν εκεί συναγωγή τού Βαάλ Καρνάβαλου Συναγώγα Κορώνο τού Ποταμού τού Ιανουαρίου μά τί ρωμαντικόν όντως όνομα, Ρίο Ντέ Τζιανέϊρο…

Δεύτερον, μπέλλε σημαίνει ωραίον, εύμορφον, αιφνιδιαστικώς εκπληκτικόν ιταλιστί… άρα τέ αρχίζουμε νά κοντεύουμε είς τά Ελληνικά, συμφωνείτε;… Ή πρέπει οπωσδήποτε πάντοτε νά διαφωνείτε; Χαχαχα… Σάς χωραττεύω… μέ καθαρά τήν καρδίαν…

Εάν θέσετε τήν λέξη bella μετάφραση από ιταλικά σέ ελληνικά θά σάς γράψει πανέμορφη, θά έλεγα πανεύμορφη = πάν+εύ+μορφής…

Είς τήν Κύπρον ότι μάς αρέσει κάτι πολλά, ειδικώς τούς νεαρούς μίας άλλης εποχής λέγουμε: «εί πελλαμός = είναι πελλαμός/τρελλαμός» καί συνοδεύεται συνήθως μέ όλον τό εύρος τού ώς άνω μειδιάσματος/χαμογέλου καί τής εγκάρδιας παλλάδος/παλλούσης αρεσκείας…

Πελλός είναι ό τρελλός…

Υπάρχει μία αδιάρρητη σχέση τού πελλός, τού πελλαμός, μέ όλους τούς ιδιομματισμούς καί τίς προεκτάσεις σέ νοήματα/πολυνοήματα τού τόπου μέ τήν λέξη πέλλα = μπέλλα = bella… Εντωμεταξύ bell σημαίνει κώδων, βάζεις έναν a καί γίνεται πανεύμορφη ιταλιστί… Ό κώδων είναι σημείον καί δή αντικείμενον χαράς, ευτράπελης καί φαίδρας διαθέσεως, όπως π.χ. τίς αποκρηές, τά πανηγύρια, τίς ιορτές… τής αππωμάρας ή ιππομάρας = ίππος+μάρα/κατάρα… όπως λέμε ελληνοκυπριαστί, ήτοι τής ξιππασιάς τού ξιππασμένου, τού επαρσιωμένου, τού οιηματισμένου, τού έν επάρσει ή υπερηφανεία εκστασιασμένου έκλυτου καί άνευ ηθικής καταστολής διασκεδασία,… σωστά;…

Άρα τέ ό μπέλλαμος ή bellaμος έχουν σχέση μέ τήν απότομη, αιφνιδιαστική καί ταχύτατη ανάβαση τής ευχάριστης ευδιάθεσης καί ευαρεσκείας καί συνδιαθέτει τήν λέξη πανέμορφη… Μ’ εκπλήττει ευχαριστώς τό γεγονός, ότι κατά 99% αναφωνούσαμε οί συντρόφοι «έν πελλαμός» όταν επισκεπτόμαστε έναν μέρος, μία δισκοθήκη, μία μπυραρία καί τά λοιπά τοιαύτα καί ήταν κατάμεστη από πανεύμορφες γκομενάρες, ουδέν άλλον σχόλιον περί αυτών γλωσσολογικόν!.!

Όταν ανάγνωσα τήν λέξη πελέ ώς θαυμαστός, σέ αναφορά επεξήγησης εδαφίου τής Παλαιάς Διαθήκης, η λέξη από τόν εξηγητή ήταν εντός εισαγωγικών ήτοι «θαυμαστός»… Άρα τέ, δέν είναι τό κυριολεκτικώς θαυμαστόν από τό θαύμα, αλλά ασπούμε τό χάρμα οφθαλμών, τό έν εκπλήξει υπερευχάριστον!…

Αυτόν οπού λέμε ζωντάνια, ευχάριστη καί αππωμένη διάθεση κατ’ επέκταση, νεαρή τσίκνα ζωντάνιας, αρχαιοελληνιστί δηλώνεται σύν τοίς άλλοις πάντοτε, διότι είς τά ελληνικά υπάρχουν δεκάδες ρήματα ώστε νά εκφράζουν τήν παραμικρή διαφορετικότητα σέ μία έννοια, πράξη, κατάσταση, αίσθηση, αντίληψη, μελέτη, είναι τό ρήμα πάλλω, καί η πανεύμορφη είναι η παλλάς όπως η Αθηνά Παλλάς/Παλλάδα…

Όταν ό Ιταλός λέγει μπέλλα λέγει παλλάς καί όταν ό Εβραίος λέγε πελέ λέγει πάλλος ή παλλικός ή παλλικόν, καί άν τό παρατραβήξουμε μέ τήν Πέραν τής Μίας Καταγωγής τών Ελληνικών Λέξεων Νόμον, γίνεται καί παλλαϊκόν οπού άλλως πώς προέρχεται από τό πάν+λαός… Συνεπώς, τό παλλικόν είναι «θαυμαστόν» διότι όταν λέμε «έν πελλαμός» λέμε Θαυμάσια!!!! Ό,τι μάς αρέσει, ό,τι πρέπει, γκομενοφωλέα… Απλά εξηγώ, δέν σημαίνει ότι ενστερνίζομαι πλέον ή πάντοτε όσα εξηγώ, διά νά μήν παρεξηγούμαι, διότι η έρευνα, διεισδύει ψυχολογικώς είς τό θέμα, δέν μπορείς νά ερευνήσεις εάν δέν εισέλθεις έστω διανοητικώς νά τό ψάξεις καί εάν τό διανονητικώς δέν εμπεριέχει τό διασυναισθητώς δέν θά τό ψάξεις παρά μόνον ξώπετσα καί ξώπετσα σχεδόν όλα τά φαινόμενα απατούν…

Τώρα τό μπέλλα ώς πέλλα πρσδιορίζει μέ τά τόξα καί τά βέλη τό Πέλλα, τήν Πόλιν τών Ελληνομακεδόνων Βασιλέων, εκεί οπού έπαλλε τάχατες η ψυχή τής Ελλάδος, τής ζωντάνιας, τής μαγγιάς…

Από τό πάλλω ό παλμός επειδή ό παλμός είναι παλλάδες ή παλλαϊκότητες ήτοι συχνότητες προσαυξήσεων συνδοιασμών καί επαναλήψεων κίνησης καί ταχύτητος… Δέν είναι τυχαίον ότι κατά τόν υπονοούμενον αλλά εμφανή σέ μήνυμα μύθον, τό Παγκράτιον εφευρέθηκε από τήν θυγατέρα τού Απόλλων τήν Παλλάς ή Παλλάδα… Από τό παλλάς η πάλλη = κατόπιν πάλη! Καί τό πάλιν ή πάλαι ή πάλλιν ή πάλλαι τί σημαίνει; Προσδιορίζει τήν επανάληψη καί η επανάληψη εκπροσδιορίζει τούς παλμούς ή παλλμούς οί οποίοι εισίν επαναλήψεις, τήν επανάληψη μητήρ μαθήσεως καί επανάληψη μητήρ νικήσεως θά έλεγα, διότι είς τήν πάλλην ή Παγκράτιον ό επιμένων νικά, αλλά τί κάνει ό επιμένων;

Επαναλαμβάνει μοχθηρώς ή άλλως πώς, αντέχει, έχει πείσμα, έχει κουράγιον, διαθέτει κράση…

Τό πάλλαι πάλαι…, από τό επάλλαι ήτοι επάλληλες προσπάθειες λέμε,,, επί+άλλαι… δηλαδή πρόσθεση επί τών άλλων προσπαθειών καί, ανεπάλληλαι προσπάθεαι, ώς ανά+επί άλληλαι.., όχι μέ τό άνευ οπού προσδιορίζει τό αντίστροφον από τό πρόθεμα ανά… Π.χ. όταν λές ανάγκη τί λές;… Λές ανακτώ, προσπάθεια ανάκτησης ή επιβιωτική ή εθιστική προαπαίτηση κτήσης… ανά+εγγύζω (αυτόν οπού τώρα λέμε αγγίζω/αγγύζω) ήτοι ανά+έν+γύ, εξού καί ό όρος Εγγύς Ανατολή ήτοι έν+γύς Ανατολή… Συνεπώς, ανάγκη νοεί αναγγύτητα…, αναπροσέγγυση = ανα(πρός)έγγυση = ανά(πρός)έγγυ(σή) = αναεγγύ = αναεγγύς = ανάγγυ = ανάγγη = ανάγκη… βρε βρε βρεεεεε…. Μήπως ό άναξ δέν είναι αυτός οπού ανακτά τά πάντα ή όσα ανακτά; Άλλωστε ό άναξ/βασιλεύς γράφεται καί άνακτας, καί όταν λέγει τό Ευαγγέλιον ότι έν τέλει θά νικήσει Ό Χριστός, εννοεί ότι Ό Άναξ θ’ ανακτίσει καί ανακτήσει τά πάντα… Ανάξιος σημαίνει ό άνευ αξίας αλλά καί ό ανά+αξίας ήτοι αυτός οπού ανακτά τήν προσωπική τού αξία ή περιουσιακές, θρονικές καί άλλες θωκικές αξίες, αναλόγως πώς προσδιορίζεται τό «άν» ώς «άνευ» ή ώς «ανά»… Είς εποχήν μάς ή καί από παλαιότερα ευνουχίστηκε αυτή η επιλογή καί πότε τό άν ώς πρόθεμα σημαίνει άνευ καί πότε ανά, αναλόγως τής προτυποποιημένης λέξεως. Μόνον είς τήν λέξη αναρχία είναι έξ’ αμνημονεύτων ετών ανεξιχνίαστον εάν τό «άν» είναι τού άνευ ή τού ανά καί κατά περίεργον αλλά κατανοητόν λόγον η λέξη αναρχία εμπεριέχει ταυτόχρονα καί συνταυτόχρονα εναλλασσόμενα αμφότερα τά προερχόμενα τού «άν»… Η αναρχία είναι ταυτόσημα άνευ αρχής καί ανά αρχής… Αυτή η λέξη είναι ίσως η πλέον φωτοδεσμομηχανική/κβαντομηχανική, αλλά αυτόν ισχύει είς τά Ελληνικά…, είς τήν τυπική μεταφορά τής σέ άλλες γλώσσες δέν έχει αυτή τήν συνταυτόσημη προέκταση διττής ανεξύτιλης εννιολογικής διεύρυνσης…

Λοιπόν άγουμε καί είς τόν Ήβ, όχι τόν Ύβ Σαίντ Λωράν… Τόν ήβ οπού είς τά Χαυαϊνέζικα/Χαβαϋνέζικα σημαίνει κλέπτης. Εδώ θά γελάσουμε ακόμη περισσότερον, καλοπροαίρετως εγκαρδίως../. Ανάψετε τσιγάρο όσοι καπνίζετε, αλλά καλύτερα νά τό παύσετε, συμπεριλαμβανομένου κ’ εμού!…
Συντυγχαίνει ό Εγγλέζος ή Αμερικάνος ό,τι κι’ άν είναι… καί εξηγεί ότι έναν θαλασσόπτηνον/θαλασσοπούλι, δέν κατάλαβα εάν είναι τό άλπατρος ή άλλον καταδιώκεί έναν άλλον παράκτιον θαλασσόπτηνον εξωπίσω, καί μάς τό δείχνει η εικονοληπτική μηχανή (επιμένω Ελληνικά, δέν θά σού τήν γράψω κάμερα…), ώσπου αυτόν τό δεύτερον μικρότερον καί λευκόν νά ξεράσει τό οψάριον οπού είχε πάρακατω από τό ράμφος καί νά τό απράξει ό διώκτης. Μάλιστα καταδιώκουν αλληλέγγυα οί απειλοκλέπται ώστε νά ταϊστούν όλοι μέ τήν σειρά πιέζοντας έναν έναν τά άλλα λευκά πτηνά…

Συνεχίζει ό Ίνγκλισς είς τά αγγλικάρια τού καί λέγει πώς οί Χαυανέζοι λέγουν αυτόν τό καταδιωκτικόν πτηνόν ήβ = ev/iv καί τό ονομάζει είς τήν γλώσσα τού thief = κλέπτης καί thieve = κλέβω, χαχαχα. Παλαιότερα σάς είχα επισημαίνει ότι η λέξη θήφ/θήβ καί θήβ = θηβαίω = κλέβω προέρχεται από τήν λέξη Θηβαίος, Θήβα, διότι από τήν Θήβα κατάγονται οί Φοίνικες οί οποίοι ωμιλούσαν ελληνικά καί πήραν τό όνομα επειδή κατοίκησαν σέ φοινικόαλσος ώς άποικοι… Αυτόν μάς τιμάει ή «τιμάει» διότι ξεμπροστιάζουμε όσους λένε ψεύδη ότι εμείς πήραμε τό φοινικικόν αλφάβητον ενώ αυτοί κατάγονται έξ’ ημών… Εμείς λέμε τήν Αλήθεια διά χάριν τής Αλήθειας… καί όχι μεροληπτικώς, ό,τι συμφέρει είς τήν άδικη Πολιτική μάς βάσει τών ιδιαίτερων πεποιθήσεων μάς… ή «πατριωτικών» «συμφερόντων»…. Αυτά τά άλλα ίσως τά ειπούμε ή υποστηρίξουμε έν ώρα ζωτικής ανάγκης καί μόνον, αλλά έν ώρα αλήθειας, λέμε τήν αλήθεια διότι Εθνικόν δι’ ημάς είναι η Αλήθεια…

Ό Εγγλέζος λέγει ev, thief, thieve, δύ λέξεις τής αγγλικής καί μία τής χαυανέζικης χωρίς κατά 9999999999999999999999999999999999999999999999999999999%%%%%%%%% νά καταλάβει ή υποψιάζεται ότι ομοιάζουν καί…, ό,τι ομοιάζει είναι συγγενές, καί ώς έκ τούτου έχουν κοινόν κορμόν μίας καί αυτής γλώσσας. Οί Δυτικοί παρατηρούν τά ζώα ή τά γονίδια ή τά ορυκτά ή τά φυτά οπού ομοιάζουν καί τά συνωμοτακτοποιούν, τό έμαθαν από τούς Έλληνες, αλλά όταν ειδούν ανθρώπους οπού δέν τούς συμφέρει Πολιτικώς νά παραδεκτούν οί είναι συγγενείς επειδή ομοιάζουν σέ προσωποχαρακτηριστικά καί σωματοτυποχαρακτηριστικά εκνευρίζονται καί υβρίζουν, ήμουν παρών σέ πολλές τέτοιες περιπτώσεις… Όταν πάλιν τούς συμφέρει ή νομίζουν ότι τούς συμφέρει νά σέ συγγενεύσουν μέ άλλους, είτε ισχύει καί ομοιάζεις μαζύν τούς είτε όχι θά σέ συγγενεύσουν, τά ίδια κάνουν οί Τούρκοι καί άλλοι αναρίθμητοι λαοί, επειδή τούς τύφλωσαν μέ τό φανατικόν ιδιόρρυθμον «πατριωτισμόν» καί «θρησκοπατριωτισμόν»….

Τίς λέξεις όμως τίς συγγενικές πάντοτε τίς θεωρούν ότι ομοιάζουν τυχαίως, χαχαχα, εκτός καί εάν η λέξεις αυτές δήθεν η μία ή αμφότερες προέρχονται από τήν γλώσσα τούς, χαχαχα…

Η λέξη ήβ οπού σημαίνει θήβ δηλαδή κλεφτουριάζων είναι μία αρχαία χαυανέζικη λέξη …. Δέν είναι σύγχρονη, άρα τέ υπήρχαν εκεί πρίν ταξειδεύσει ό Βρεττανός εκεί μέ πλοία από σπάνια ποικιλία πεύκης από τά παράκτια τού Κουρείου Λεμεσσού, τά οποία είχαν τρομερή πλευσιμότητα καί μακροχρόνια ασαπρότητα μαζύν καί αντοχή σέ διεμβολισμούς… Κατά συνέπεια, όταν ό Εγγλέζος άρχισε νά λέγει τόν κλέπτη θήβ δηλαδή Θηβαίον, ήδη ήταν παρονομαστής προσδιορισμού γενικώς τών Θηβαίων ώς κλέπται… είς τήν αρχαιότητα καί διαδοχικώς τό έμαθε κι’ αυτός… Καί ταυτόχρονα, ναύτες οπού γνώριζαν ότι οί Θηβαίοι είναι γενικώς συνώνυμοι τών κλεπτών, έφτασαν είς τό Αρχιπέλαγος τής Χαυάης = Αυάης = αύ+έως = αύρα τού έως//έοντος… Η Φωτεινή Χώρα τής Αύρας, δέν αποκλείεται νά διέσχισαν από τήν Ιαπωνία π.χ. τό Αρχιπέλαγος τών Ωκεάνιων Νήσων ήτοι Ωκυνάουε νύν ή από τό Περού ή λέτε βρέ τούς μπαγάσες από τήν Παταγονία/Παταγωνία; Κάνω πώς δέν θυμάμαι τήν Αλάσκα ήτοι τόν ασκόν άλατος επειδή εκεί τό χιόνι καί τό άλας είναι παντού καί ομοιάζει εκάτερον είς εκάτερον…

Έν κατακλείδι, θά είπω ότι Γερμανοί Γλωσσολόγοι κατέγραψαν μέχρι τό 1980 μ.Χ. τό 80% τών χαυανέζικων λέξεων ώς ελληνικές καί η έρευνα συνεχιζόταν, έκτοτε τσιμουδιά, διότι ανέλαβε ριζικότερη δράση η κορώνα αταξία πραγμάτων καί τέτοιοι καθηγηταί ήσαν παρενοχλητικοί καί επικύνδινοι, τά πανεπιστήμια υπάκουσαν είς τούς δωρητές καί απειλούντες συνταυτοχρόνως… Αλλά ΕΜΕΙΣ Θυμούμαστε καί Μνημονεύουμε…. χαχαχα…

Άσε τώρα οπού υποτίθεται ότι είς τήν Χαυάη δέν υπήρχαν κύνες, αλλά τίς φωκέες Μονάχους Μονάχες… χαχαχα… τίς ονομάζουν σκυλιά αναπηδούντα είς τά κύματα… Πώς έχουν τήν λέξη κύνας αφού δέν είχαν κύνες πρίν τούς επισκεφθούν οί Δυτικοευρωπαίοι; Χαχαχαχα…. Κατά τ’ άλλα αυτή δέν είναι έρευνα, έρευνα είναι ό,τι καί όπως τήν κάνουν «αυτοί»… Διότι έρευνα δι’ αυτούς είναι ό,τι συμφέρει ή ψευδοσυμφέρει αυτούς καί τόν εγωκεντρισμόν τούς…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ