Οι Τούρκοι τον μόνο δίκαιο που κατανοούν είναι αυτό που εφαρμόζεται από την πολεμική ισχύ και μόνο αυτό
ΗΤουρκία, σύμφωνα με την μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Sabah, όχι μόνο δεν αναγνωρίζει (αυθαίρετα) την θαλάσσια συμφωνία Λιβάνου-Κύπρου, αλλά την ίδια στιγμή απειλεί ότι όλες οι συμφωνίες οφείλουν να λάβουν υπόψιν την παράνομη και ανύπαρκτη συμφωνία με την Λιβύη.

Πρόκειται για μια συμφωνία, την οποία ούτε η νόμιμη 100% λιβυκή βουλή των αντιπροσώπων δεν έχει αναγνωρίσει με ψήφισμα της, ενώ η ΕΕ, οι ΗΠΑ και λοιποί φυσικά δεν την αναφέρουν καν, διότι καταπατά όλους τους νόμους του διεθνούς δικαίου.

Οι Νεο-οθωμανοί Τούρκοι όμως έχουν το δικό τους χαβά θα λέγαμε και μέσω της εφημερίδας Sabah, προειδοποιούν:

“Καμία σοβαρή ανάλυση της θαλάσσιας πολιτικής της Ανατολικής Μεσογείου δεν μπορεί να αγνοήσει τη Συμφωνία Οριοθέτησης Θαλάσσιων Περιοχών Τουρκίας-Λιβύης του 2019.

Πιστοποιημένη και καταχωρημένη στον ΟΗΕ, η συμφωνία κατέδειξε πώς η ευθυγράμμιση ηπειρωτικής χώρας με ηπειρωτική χώρα αναδιαμορφώνει την περιφερειακή θαλάσσια γεωμετρία.

Αμφισβήτησε προηγούμενους χάρτες που έδιναν προτεραιότητα στα νησιά έναντι των ηπείρων και επιβεβαίωσε μια κεντρική αρχή στο σύγχρονο ναυτικό δίκαιο, οι μεγάλες ηπειρωτικές ακτές έχουν βάρος στον καθορισμό δίκαιων ορίων. Η συμφωνία Κύπρου-Λιβάνου παρακάμπτει εντελώς αυτό το προηγούμενο.

Είτε σκόπιμα είτε όχι, υιοθετεί έναν χάρτη ασυμβίβαστο με μία από τις πιο σημαντικές νομικές ρυθμίσεις της περιοχής. Αγνοώντας αυτό το καθιερωμένο προηγούμενο, η ελληνοκυπριακή πλευρά και ο Λίβανος δημιούργησαν μια γραμμή οριοθέτησης που είναι τόσο πολιτικά εύθραυστη όσο και νομικά ευάλωτη στην ανώτερη γεωγραφική πραγματικότητα που υποστηρίζουν η Τουρκία και η Λιβύη.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανανεωμένοι εορτασμοί γύρω από τη συμφωνία είναι παραπλανητικοί.

Οι διαρκείς ρυθμίσεις απαιτούν νομική συνοχή, πολιτική συμπερίληψη και γεωγραφικό ρεαλισμό. Αυτή η συμφωνία δυσκολεύεται και στα τρία μέτωπα. Παραβλέπει τις καθιερωμένες θαλάσσιες αρχές, παραγκωνίζει έναν από τους κύριους παράγοντες της περιοχής και διαταράσσει τις ευαίσθητες πολιτικές δυναμικές στο νησί.

Οι ενεργειακές εταιρείες είναι ήδη επιφυλακτικές όσον αφορά τις γεωτρήσεις σε πολιτικά αμφισβητούμενα ύδατα, όπως δείχνει ξεκάθαρα το περιστατικό στο Οικόπεδο 3 της ENI το 2018.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ENI, Claudio Descalzi, δήλωσε μετά το περιστατικό ότι «σίγουρα δεν θέλει να ξεκινήσει πολέμους για κοιτάσματα και δεν θα κάνεις γεωτρήσεις όπου εμφανίζονται πολεμικά πλοία».

Η συμφωνία Κύπρου-Λιβάνου δεν αλλάζει αυτήν την πραγματικότητα. Επιπλέον, μια συμφωνία που κηρύχθηκε «ανύπαρκτη» από την Άγκυρα και αμφισβητήθηκε από ειδικούς στη Βηρυτό, δεν προσφέρει καμία νομική βεβαιότητα. Καμία από αυτές τις υποκείμενες πραγματικότητες δεν εξαφανίζεται με μια τελετή υπογραφής.

Ένας θαλάσσιος χάρτης που παραβλέπει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της περιοχής κάνει περισσότερα από το να δοκιμάζει τα όρια του διεθνούς δικαίου· έρχεται σε αντίθεση με τις ίδιες τις αρχές που βοήθησε η Ευρώπη να θεσπίσει. Και οι ρυθμίσεις που βασίζονται σε αντιφάσεις σπάνια διαρκούν”, καταλήγει το ίδιο

Είναι κάτι παραπάνω από πιθανό, να δούμε σύντομα τουρκικά πολεμικά πλοία στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και Νότια της Κρήτης, κατά την διαδικασία κινήσεων ενεργειακών κολοσσών, ανεβάζοντας το θερμόμετρο κατακόρυφα.

Η Άγκυρα, όπως κάνει κάθε φορά που θέλει να επιβάλει τα παράνομα και απίθανα συμφέροντα της, θα επιχειρήσει να κάνει επίδειξη πολεμικής ισχύς, κάτι που εκτιμάται ότι θα κάνει τόσο νότια της Κρήτης στην οποία θα επιχειρήσει η CHEVRON, όσο και στην Κύπρο που θα επιχειρήσει η ίδια εταιρεία μαζί με την EXXON MOBIL, αγνοώντας ακόμα και αυτές τις ΗΠΑ με προσεκτικές κινήσεις.

Στόχος της Άγκυρας θα είναι να μπλοκάρει κάθε ενεργειακό έργο, στο οποίο αυτή δεν θα έχει κέρδος, αλλά και να επιβάλει την παρουσία της ως κυρίαρχης δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία όλες οι χώρες οφείλουν να “ ρωτούν” και να “ παίρνουν την άδεια” για οτιδήποτε.

Εκτιμάται ότι αυτό το σκηνικό θα το δούμε πολύ σύντομα στην περιοχή μας, κάτι που θα οδηγεί ήδη ταχέως σε στρατιωτικό συνασπισμό του Ελληνισμού, με Ισραήλ, ενώ μπαλαντέρ σε όλα αυτά θα είναι η Αίγυπτος.

Σε καμία περίπτωση οι Τούρκοι δεν πρόκειται να δεχθούν “ ήσυχα και φρόνιμα” κανένα ενεργειακό σχέδιο στο οποίο δεν είναι κυρίαρχοι οικονομικά, ενώ η ένταση που θα προκαλέσουν θα είναι πιθανότατα η αρχή του τέλους αυτού που γνωρίζαμε ως τουρκικός ισλαμικός εθνικισμός, αφού κανείς δεν θέλει πλέον παρτίδες μαζί τους από τον Ινδικό Ωκεανό, μέχρι την Λιβύη πλέον, και για αυτό θα υπάρχει πλέον σοβαρός λόγος.

Η τουρκική προκλητικότητα και η αλαζονεία δεν έχει όριο, και αυτό θα γίνει μόνο όταν φτάσουμε σε καταστάσεις που μόνο ως σενάρια υπάρχουν, αλλά τώρα θα γίνουν πραγματικότητα, ότι και να εκτιμούν ειδικοί και πολιτικοί, ειδικά στην χώρα μας.

pentapostagma.gr