Πάμε νά δούμε άν δικαιούται Ό Θεός καί άν είναι αγάπη νά στέλλει ασθένειες όποτε κρίνει. Εκκρεμεί η σωτηρία σού επειδή δέν Μετανόησες! Αυτό άν θά τό διαβάσεις νά τό διαβάσεις όλο καί τό 1ον και το 2ον Μερος. Διάβασε τό! Μέρος 2…

Πάμε νά δούμε άν δικαιούται Ό Θεός καί άν είναι αγάπη νά στέλλει ασθένειες όποτε κρίνει. Εκκρεμεί η σωτηρία σού επειδή δέν Μετανόησες! Αυτό άν θά τό διαβάσεις νά τό διαβάσεις όλο καί τό 1ον και το 2ον Μερος. Διάβασε τό! Μέρος 2…

Καί τώρα θά σέ «δικάσω» λίγο…

Λές μά είναι Θεός αυτός που στέλλει ασθένειες; Πρώτον, σέ κάθε θρησκεία οί ασθένειες στέλλονται από Τόν Θεό ή τούς θεούς, μηδεμίας εξαιρουμένης, στέλλονται είτε αδίκως ήτοι λόγω φθόνου όπως έλεγαν στήν Αρχαία Ελλάδα, αλλά δέν είμαστε βέβαιοι άν οί ποιητές δέν εννοούσαν αυτόν τόν φθόνο ώς φθορά εκσυνετείσεως καί έκσωφρονήσεως, διότι ώς γνωστόν οί «σπουδαίοι» ανθρώποι καβαλικεύουν τά καλάμια τών μάγισσων. Γιά κοίτταξε τόν Οιδίποδα καί άλλους από τήν τότε εποχή, έφθασαν έστω καί άθελα τούς στήν ύβρη, αλλά ούτως ή άλλως τούς μόλυνε, όπως μπορεί νά πάθουμε κ’ εμείς μέ τούς εμβολιασμούς. Ό Οιδίπους ό σοφός, έφθασε στό σημείο ταπείνωσης νά αυτοτυφλωθεί καί νά γίνει δούλος ενός βοσκού γιά νά εξιλεθωθεί. Μετανόησε καί τήν Μετάνοια τού τήν έδειξε μέ αυτήν τήν ειδηχθή ατιμωτική γιά τόν σαρκίον πράξη. Διότι ό σοφός Οιδίπους φάνηκε πίθηκος σέ γνώση όταν τού ήρθε στήν ζωή η μηχανορραφία Τού Θεού, που ήθελε νά τού εφαρμόσει τήν τρίτη επιλογή τής αγάπης, που μέσω αυτής Μετανόησε καί συνετίσθηκε γιά νά σώσει τήν ψυχή τού. Ώστε μέ αυτά ό Σοφοκλής είπε άλλως πώς αυτό πού είπε ό Σωκράτης: «έν οίδα ότι ουδέν οίδα»…. Γιά κάποιες αμαρτίες τού καί ό θεός Απόλλων ταπεινώθηκε καί μπήκε στήν δούλεψη ανθρώπου όπως ό Οιδίπους, τό γνωρίζεις;

Καί ξέρεις καί κάτι άλλο; Η σφίγγα που ό Οιδίπους νόμισε ότι νίκησε, προσποιήτο ότι απόθανε από τό κακό τής, διότι ήταν Χερουβείμ. Όταν έκτισαν τόν ναό τού Σολομώντος απέξω είχαν δύο αγάλματα Χερουβειμικά (έστω καί άν στό Μωσαϊκό Νόμο λέγει ρητώς νά μήν κάνετε αγάλματα κτισμάτων, ή τό έκαναν από αμαρτία, ή κατ’ εξαίρεσιν επειδή ήταν Ναός Θεού… άν ήταν καί όσον ήταν καί εφόσον ήταν. Ήταν αλλά μπήκαν μέσω ανθρώποι επηρεασμένοι από δαιμόνια) καί αυτά τά αγάλματα ήταν σφίγγες, όπως στήν Θήβα καί όπως στήν Αίγυπτο στίς πυραμίδες, εκεί που άκμασε ό Ερμής που τού παρουσιάστηκε Ό Τρισμέγιστος Θεός…. Είχαμε έναν Παρθενώνα καί τόν χάλασαν οί Πέρσαι καί μετά κτίσαμε αυτόν που βλέπεις, αλλά δέν ξέρω άν είχαμε κάτι ανάλογο όταν κτίσθηκε ό ναός τού Σολομώντα τόν 955 π.Χ.! Είχαμε Παρθενώνες τό 955 π.Χ.; Άν πάμε τό θέμα στήν Άγνωστη Ιστορία θά βρούμε πολλά, αλλά συνάμα ότι καί οί Ιουδαίοι Έλληνες είναι καί ότι μιλούσαν ελληνικά, αλλά δέν τό δέχεσαι, έ λοιπόν μήν τό δεχτείς αλλά οί Ιουδαίοι έκτισαν μεγάλο ναό πρίν απ’ εμάς αφού τό θέλεις έτσι, καί μάλιστα μέ διακοσμητικά στοιχεία καί κίωνες οπού αργότερα ονομάστηκαν ελληνικά καί αυτά τά στοιχεία ήρθαν κατ’ αρχάς από τήν Αίγυπτο καί άν τό προχωρήσουμε αυτοί τά πήραν από τούς Σουμέρειους που αυτοαποκαλούνταν Έλ εγκήρ (υποτίθεται οί άνθρωποι μέ τά μαύρα κεφάλια…καί τήν σημαίνει εγκήρ… ή μήπως ήταν Μαύροι; Νομίζω όχι, σέ άλλα άρθρα μου σού έδειξα ότι τό Έλ υποδεικνύει τούς Έλληνες καί ότι ήρθαν έλεγαν από βουνά μακρυνά, λέτε νά είναι τής Ελλάδος; Δές τά σχετικά άρθρα στά Κατοχικά Νέα), συνεπώς δέν είσαι ό πρώτος πολιτισμός αλλά κόπια αντιγραφή καί πρόοδος αυτών που πήρες, αλλά άμα μάθεις τί έλεγαν οί Σουμέρειοι, θά αναλογισθείς εάν ανακαλύφθηκε τίποτις ξανά τό νέο χαχαχα…. Αυτά δέν τά λέγω εγώ τά λέγουν τά Ιστορικά Στοιχεία, άμα θές ψάξε καί κατάρριψε τά, αλλά όχι μέ νεομυθολογίες, μέ στοιχεία αρχαιολογικά καί αρχαιοανθρωπικά… σέ συνδοιασμό μέ τά στοιχεία που επιβίωσαν σέ λέξεις π.χ…. σέ τοπωνύμια κ.α…. σχετικά…

Καί τό έσχατον… τελευταίον…. η χαριστική βολίς…

Όταν εσύ εξυβρίζεις Τόν Θεόν ότι είναι άσπλαγχνος επειδή στέλλει ασθένειες, αποδεικνύεις τήν μωρία σού, καί νά ήταν μόνον αυτόν θά ήταν πολύ καλά τά πράγματα γιά εσένα… Πρώτον, αυτός που έδωσε τήν ζωή έδωσε καί ταυτόχρονα τόν θάνατο αφής στιγμής έβαλε έξ’ αρχής όρια στήν διάρκεια τής σαρκικής ζωής, συνεπώς Ό Θεός έκανε τόν θάνατο. Ό συχνότερος τρόπος θανάτου είναι οί ασθένειες, άρα χαχαχα, πώς εξυβρίζεις Τόν Θεό επειδή φέρνει ασθένειες. Από τήν άλλη εάν τίς ασθένειες φέρνει η Φύση επειδή δέν πιστεύεις σέ Θεόν ξεδιάντροπε καί μώρε υποκριτή, δέν τά βάζεις μέ τήν Φύση! Δηλαδή άν στέλλει τίς ασθένειες Ό Θεός είναι κακό καί άν τίς στέλλει η Φύση δέν είναι κακό καί συνάμα αποδεκτό καί κατανοητό; Έ τότε είσαι άθελα σού αλλά θελητά συνάμα ή απευθείας θελητά Μισητής Τού Θεού! Εδώ τό παίρνεις υποσυνείδητα πώς η Φύση δέν έχει Συνείδηση άρα τέ απαλλάσσεται γιά ό,τι κακό στέλλει, αλλά συνάμα πιστεύεις ότι έχει Νοημοσύνη καί βρέ ανόητε, πώς είναι δυνατόν η Φύση νά μήν έχει Νοημοσύνη καί νά τά έχει όλα στήν εντέλεια καί συνάμα νά μήν τήν διοικεί κανένας μέ Υπεράνω Νοημοσύνη καί Δύναμη; Χαχαχαχα… Ή έχει Νοημοσύνη καί διοικεί ή δέν έχει καί διοικείται, χωρίς νά σημαίνει ότι η Νοημοσύνη τής έν υπάγεται σέ ανωτέρα Νοημοσύνη που προφανώς είναι τά Άπειρα Μαθηματικά καί τά Οποία είναι Άϋλα, διότι πού είναι ό αριθμός 1 ή 7; Όχι ώς συμβολισμοί αλλά ώς ουσίες καί ενέργειες; Παντού, π.χ. μπορείς νά κόψεις ή νά κοπεί ένα καλάμι σέ 1 ή 7 ή άπειρα τεμάχια, έτσι δέν είναι; Τό Κατάλαβες;… Συνεπώς, τά Μαθηματικά είναι πανταχού Παρόντα καί τά πάντα Πληρόντα! Μπορείς νά τό Κατανοήσεις μέ ποίο τρόπο ισχύει αυτό; Πές μού ένα πράγμα ή κάτι ή τόπου που από από κάτω δέν υποβόσκουν τά Μαθηματικά καί δέν είναι η βάση αυτού τού πράγματος, κάτι, τόπου… Όχι πές μού;…

Δεύτερον, σού έδειξα προηγουμένως ότι ό μόνος τρόπος νά σέ κάνει νά συνετεισθείς καί νά εγκαταλείψεις τά χαττήρια πρός τό σαρκίον γιά νά σώσεις τήν ψυχή, είναι μέσω τών συμφορών, τών κακουχιών, τών θλίψεων, τών ασθενειών…

Τρίτον, ποίος είσαι ρέ εσύ νά κατακρίνεις μώρε Τόν Θεό ότι στέλλει ασθένειες καί δέν επιδεικνύει αγάπη, ενώ αντιθέτως όπως σού υπόδειξα ανωτέρω διά τών ασθενειών επιδεικνύει σ’ εσένα ψυχική αγάπη καί βεβαίως σαρκική απέχθεια, που ούτως ή άλλως προόρισε σέ αμετάκλητο αιώνιο θάνατο, εννοώ τήν σάρκα… άρα δέν Ενδιαφέρεται γιά εκείνο τό πράγμα που προόρισε ανεπιστρεπτί σέ αιώνιο θάνατο, αλλά γιά εκείνο που προόρισε νά μπορεί νά σωθεί καί νά μπορεί νά σωθεί σημαίνει νά μπεί σάν πνεύμα στήν Βασιλεία Τού έν τοίς Ουρανοίς, ήτοι η ψυχή… Λογικό! Εσύ σκοτώνεις πράγματα που δέν έκαμες καί δέν αυτοϋβρίζεσαι αλλά Ό Θεός που τά έκαμε δέν δικαιύται νά τά σκοτώσει; Άλλωστε μέ τό νά θέσει έξ’ αρχής όρια στήν διάρκεια τής σαρκικής ζωής τό έθεσε έν δικαίω έξ’ αρχής. Βεβαίως καί τά πνεύματα κατά Χάριν Τού είναι αθάνατα καί είναι αθάνατα δι’ όσον θέλει νά είναι αθάνατα…

Τέταρτον, πρίν κρίνεις βρέ Τόν Θεόν γιά δικτατορική ασπλαγχνία, κρίνε τόν εαυτόν σού! Αντί ν’ αγανακτείς μέ Τόν Θεό, αγανάκτα μ’ εσένα που τρώγεις τά χορταράκια καί τά ζωάκια, τά αυγά καί τά τυριά… Εδώ που τά λέμε, όταν τρώς καρπούς καί όχι απευθείας τήν ζωή ήτοι φυτά καί ζώα, είναι μού φαίνεται δικαιότερο. Δηλαδή όταν τρώς τό μαϊντανό αμαρτάνεις αλλά όταν τρώς τό σύκο όχι, άν κ’ έχουν κι’ αυτά ζωή… Ενώ όταν τρώς γάλα δέν είναι γιά νά γίνει νέα ζωή, ενώ τό αυγό είναι γιά νά γίνει νέα όρνιθα άν τ’ αφήσεις!… Ό Θεός έδωσες ζωή σέ όσα έχουν ζωή καί τά έκανε σέ συνωμοταξίες, άρα τέ είναι δικά Του δημιουργήματα καί τεχνικά πράγματα καί τά δικαιούται. Εσύ μία σάρκα καί ψυχή άν θέλεις, τεχνική πώς έχεις τό θράσος τής ασέβειας νά κρίνεις κακόν εκείνο που τρώγει ό,τι έφτειαξε ενώ εσύ δέν κρίνεις τόν εαυτόν σού που τρώς φυτικές καί ζωικές τροφές καί πατάς τόν μύρμηγκα καί κτίζεις τό σπίτι σού επάνω στό σπίτι τού μήρμυγκα; Μά ποίος είσαι νομίζεις βρέ ανθρωπάκο; Μία σάρκα είσαι, μία λάσπη. Αυτό είσαι άν δέν γίνεις δίκαιος έναντι Θεού γιά νά σωθεί η ψυχή, μία σάρκα όπως ό μήρμυγκας, ό λύκος καί ό ασβός, τί νομίζεις ότι είσαι; Άλλωστε, εάν είσαι άθεος δέν είναι αυτή η πεποίθηση σού; Χαχαχα… ότι είσαι λάσπη όπως τό ρακούν καί ό ροκανίζων κάστορας;….

Πρωτίστως πουλλάκι τής τροφής τής αποβλάκωσης τράβα κρίνε τόν εαυτόν σού καί μή κρίνου Θεόν έστω καί άν σού στείλει Κόλλαση καί άμα σού στείλει Κόλλαση, άν θέλεις νά υβρίσεις ύβρισε τόν εαυτόν σού διότι εσύ φταίς γιά νά στά στέλλει κι’ άς μήν θυμάσαι τί έκανες ή τί έκαναν οί προγόνοι σού από τούς γονείς σού έως τούς προπάτωρες σού! Διότι αμαρτία γονέων/προγόνων παιδεύει τέκνα… Τό παιδεύει εδώ σημαίνει πληρώνουν τήν αμαρτία, αλλά συνάμα σημαίνει μαθαίνει, εκπαιδεύει, δηλαδή ότι σού είπα προηγουμένως γιά τήν τρίτη επιλογή Τού Θεού, τήν μοναδική επιλογή Τού Θεού γιά νά σέ σώσει μέ αγάπη, ήτοι μέσω τής Παιδείας καί τού Παιδεύω, απ’ αγαπά παιδεύει λέγει η Αγία Γραφή. Καί στήν καθομιλουμένη τής Κύπρος παραφθάρηκε τό νόημα άν καί αρχής σήμαινε αυτό που μόλις είπαμε όταν έλεγαν: «απού μισάς σαιρέτησε τζ’ απ’ αγαπάς ξιτίμασε = όποιον μισάς χαιρέτησε τ καί όποιον αγαπάς ύβρισε τόν, δηλαδή παίδευσε τόν από αγάπη γιά νά τόν μάθεις διά τής σκληραγωγίας καί τής εκπαιδεύσεως»….

Πρίν δικάσεις πουλλάκι Τόν Θεόν γιά τίς ασθένειες, δίκασε τόν εαυτόν σού γιά τίς αμαρτίες καί τίς αυθαιρεσίες σού, γιά τά φυτοφάρμακα, τά εγκλήματα, τίς βλαβερές τροφές, τά ναρκωτικά, τούς φόνους, τίς εξαπατήσεις, τίς διαστροφές καί όλα τ’ άλλα κι’ άμα αρτυρήσει αρετή σ’ εσένα μετά από αυτήν τήν κρίση καί δίκαση έλα νά κρίνεις Τόν Θεόν, μά καί νά είσαι δίκαιος τώ όντι, δέν μπορείς νά δικάσεις Τόν Θεόν διότι η δικαιοσύνη σού είναι δική Τού Ιδιότητα καί Αυτός στήν έδωσε μπαγασοπαγαπότη Μώρε Αρχιμώρε!

Τώρα διάβασε τόν ψαλμόν 50 που γράπτηκε πρίν χτίσεις Παρθενώνες ήτοι πρίν 3000 έτη γιά νά επιστρέψεις σάν ασεβής που είσαι καί τόν ψαλμό 142 που ώς δίκαιος πλέον δικαιούσαι νά ζητείς εξολόθρευση τών εχθρών σού, άν δέν είσαι δίκαιος μήν τό ζητήσεις διότι θά είναι άδικο αίτημα καί θά υποστείς τίς συνέπειες, διάβασε τό όμως διά χάριν προσέγγισης σού Στόν Θεόν, διότι έν προκειμένω ό εχθρός σού είσαι εσύ, τό σαρκίον σού… που ταλανίζει τήν δόλια σού ψυχή…

Εάν μετά απ’ όλα αυτά που διάβασες συνεχίζεις νά έχεις συμπλέγματα κατωτερότητος γιατί Ό Θεάνθρωπος γεννήθηκε στούς Αγίους Τόπους καί όχι στήν Ελλάδα, τότε ό εγωισμός σού ξεχείλησε καί σέ πνίγει σάν βόθρος. Θά σού απαντήσω όμως. Πρώτον, εκεί που γεννήθηκε είναι έρημος καί στήν έρημο ευνοείται η νηστεία καί μέσω τής νηστείας η προσευχής. Σ’ έναν τόπο πληθωρικής ομορφιάς όπως η Ελλάδα, δέν μπορείς νά λάβεις εύκολα τήν νηστεία καί τήν προσευχή όπως στήν έρημο. Δεύτερον, εκεί υπήρχαν οί αμαρτωλότεροι ανθρώποι αλλά καί οί αγιότεροι. Τρίτον, πιθανότητα καί γιά κάποιον άγνωστο λόγο.. Τέταρτον, Ό Θεός που σού λέγει νά αποφύγεις τίς ηδονές δέν θά γεννάτο σ’ έναν κόσμο πληθωρικό απ’ ηδονές. Πέμπτον, η Ελλάδα ήταν έναν από τά λίκνα τής πολυδαιμονικής παρανοϊκής στίς πλείστες τών περιπτώσεων μυθοπλασίας θεοτήτων καί συνάμα είχε καί μία μικρή μερίδα σοφών όπως κ’ εκεί στήν έρημο, που είπαμε πρίν. Έκτον, στήν έρημο έκ φύσεως βασιλεύει η ηρεμία καί η ταπεινοφροσύνη, ενώ τότες στήν Ελλάδα ήταν πλούσιοι καί πληθωρικοί όλοι λόγω τής πλούσιας φύσεως. Εύδομον, απ’ εκεί σ’ έμαθε εσένα τόν Έλληνα νά Τόν Πιστεύσεις καί νά δοξαστείς, έκανες τό μεγαλύτερο κατόρθωμα σού, δέν υπάρχει ανώτερο. Όγδοον, άν γεννόταν σ’ εσένα που πίστευες μέ τούς πρώτης, δεύτερης, τρίτης, τέταρτης τάξης θεών, δαιμόνια, ημίθεους κτλ σέ καμμιά εκατοστήν μύρια θεούς, όπως τώρα ακόμη στήν Ινδία δέν θά μπορούσες νά Τόν Καταλάβεις, όπως δέν κατάλαβες καί τόν Σωκράτη, τόν Εύαθλον τόν μαθητή αυτού καί άλλους καί θά τούς φόνευες πρίν κάν ακούσης. Έννατον, υποτίθεται ότι πήγε εκεί που ήταν Μονοθεϊστές καί δέν Τόν Κατάλαβαν ή Τόν Κατάλαβαν αλλά δέν τούς σύμφερε νά Τόν αποδεκτούν καί Τόν σκότωσαν! Δέκατον, εκεί πίστευαν συνήθως (όχι πάντοτε, ό Σολομώντας έκανε ναούς στούς διαβολοθεούς τών παλλακίδων = ερωμένων τού) σ’ έναν διάβολο τόν Βαάλ ή Βελιάρ καί τίς στρατιές τούς, εσύ πίστευες σέ όλους τούς διαβόλους καί ανύπαρκτους σάν θεούς. Εντέκατον, δέν μπορείς νά αποδεκτείς ότι ό Ηρόδοτος σού ό πατέρας τής Ιστορίας γράφει ότι ό Πολυθεϊσμός ήρθε μέ τούς Φοίνικες στήν Ελλάδα τό 1519 π.Χ… Τί υπήρχε πρίν; Μονοθεϊσμός, αυτός τού Ερμή τού Τρισμέγιστου που έλεγε ότι Ό Θεός είναι Τριαδικός = Τρισμέγιστος. Ήταν Έλλην ό Ερμής αλλά δέκτηκες διά τής βίας τά κατακτιτικά εμβόλια τών Φοινικέων, που κι’ αυτοί ήσαν κάτι άλλοι Έλληνες καί που τά έμαθαν από τούς Αιγυπτίους αριστοκράτες που ήσαν λέγεται κι’ αυτοί όλοι ελληνικής καταγωγής. Όλ’ αυτά εξεκίνησαν από τόν Άνουβι όταν επηρέασε έναν Φαραώ, δέν θυμάμαι τώρα τ’ όνομα τού, αλλά στόν έγραψα σ’ άλλο άρθρο, ευκαιρία νά τό ψάξεις πολύ…

Ψαλμοί 50+142=192/24=8! Χ 3 φορές οί Ψαλμοί ίσον 8 8 8 = Ιησούς! = 24… Έτσι διά χάριν τής κατά τύχης αριθμολογίας…. Καί 142/4=35,5 π.χ. έτη, όπως 35 μέ 36 έτη Εξαδάκτυλου; Πειραματικώς τά λέμε καί βλέπουμε… Καί 50/4=12,5+35,5=48! ήτοι δύο φορές τό 24… Θυμίζω πειραματικώς τούς 48 νόμους τής δύναμης καί τά πέντε πρώτα ενεργειακά κέντρα ισούνται μέ 48 πέταλλα…

Ψαλμός 50…

Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα.

Ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι.

Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.

Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Ψαλμός 142….

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου.

Καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν.

Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου· ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου.

Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου.

Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων.

Διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου· ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι.

Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου.

Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον.

Ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.

Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου.

Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον·

δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου.

Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ· ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.

Ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου·

καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ