Έρχεται κάποια στιγμή που σπάμε όλοι μας…. έτσι κι εγω. Τότε προσπαθείς να βρεις κάποιες απαντήσεις να απαλύνεις το πονο σου, και ο αλγόριθμος σε οδηγεί σε κάποιες σκοτεινές γωνίες του διαδικτύου. Με έκπληξη μου διαπίστωσα πως το φαινόμενο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις: Mια ολόκληρη βιομηχανία περιεχομένου που υπόσχεται «επιτυχία» μέσω χειραγώγισης των ανθρώπων. Υπόσχεται έλεγχο στις αδυναμίες του άλλου, επιθυμία για ισχύ, όχι για σύνδεση.

Πολλά από αυτά τα βίντεο βασίζονται είτε σε αυτό που αποκαλείται «dark psychology», είτε σε ένα πιο ωμό μοντέλο απαξίωσης του άλλου φύλου, όπου η γυναίκα παρουσιάζεται ως στόχος που κατακτάται μέσω ψυχρότητας ή υποτίμησης και παρουσιάζεται ως έπαθλο βασισμένο στις αδυναμίες και τα ανθρώπινα τραύματα. Το μήνυμα είναι απλό: αν πάψεις να νιώθεις, αν αποβάλεις την ενσυναίσθηση, αν γίνεις απρόσιτος ή επιθετικός, θα αποκτήσεις δύναμη και την γυναίκα ως τρόπαιο…

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ανηθικότητα αυτών των πρακτικών. Είναι η κανονικοποίησή τους. Παρουσιάζονται ως ρεαλισμός, ως γνώση της ανθρώπινης φύσης, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για εργαλεία εκμετάλλευσης και αυτό προβάλλεται ως κανόνας σε μια εποχή που οι συνέπειες αυτής της βιομηχανίας γιγαντώνονται.

Η λεγόμενη «dark psychology» είναι αποσπασματική γνώση αποκομμένη από το πλαίσιο, την πραγματική ανδρική ευθύνη και την ηθική. Παίζει με τραύματα, με ανασφάλειες, με ανάγκες για αποδοχή. Και γι’ αυτό είναι επικίνδυνη. Γιατί λειτουργεί — όχι επειδή είναι σωστή, αλλά επειδή οι άνθρωποι σε ευάλωτες φάσεις είναι πιο χειραγωγήσιμοι. Και δυστυχώς αυτή η τακτική απευθύνεται στο πως να χειραγωγείς αυτούς τους αδύναμους και τραυματισμένους ανθρώπους – όντας ο ίδιος ένας απο αυτούς.

Σε αυτό, έχει αναδειχθεί ένα πρότυπο ανδρισμού που αυτοχαρακτηρίζεται «άλφα». Οι εκφραστές του μιλούν για δύναμη, αλλά στην πράξη προτείνουν φυγή από το συναίσθημα, αποφυγή ευθύνης και συναισθηματική αποσύνδεση. Η ειρωνεία είναι βαθιά: για να παρουσιαστεί ο άντρας ως ισχυρός, του ζητείται να υιοθετήσει συμπεριφορές φόβου, ελέγχου και ανασφάλειας, κάτι που μόνο αντρίκιο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Οι «δάσκαλοι» αυτού του μοντέλου ανδρισμού δεν μιλούν για ευθύνη, ούτε για συνέπειες. Δεν μιλούν για το τι μένει όταν σβήσουν τα φώτα και ο άλλος άνθρωπος πάψει να αντιδρά. Δεν απαντούν σε κάτι πολύ απλό: Δεν πονάω γιατί δεν την κατάκτησα με τακτικές ελέγχου, αλλά γιατί δεν αναγνώρισε την αλήθεια μου! Αυτό που γράφω γιαυτούς θεωρείται αδυναμία ή μοντέλο «Βήτα» – Ναι μπορεί να με θεωρείς αδύναμο, αλλά στην πράξη δεν απέφυγα τον πραγματικό μου πόνο, ούτε τον «βάφτισα» με άλλο όνομα όπως έκανες εσύ!

Η βασική μου σκέψη είναι ότι το μοντέλο του «άλφα» ανδρισμού ζητά από τον άντρα να απαρνηθεί το συναίσθημα και αυτό να το βαφτίζει δύναμη. Εκεί βρίσκεται η ειρωνεία: οι τακτικές που προτείνονται δεν είναι δύναμη, είναι αμυντικοί μηχανισμοί. Είναι φόβος ντυμένος αυτοπεποίθηση.

Θα παραμείνω να πιστεύω πως η ώριμη ανδρική δύναμη δεν έχει σχέση με χειρισμούς. Δεν χρειάζεται στρατηγικές απαξίωσης, ούτε τεχνικές ψυχρού ελέγχου. Είναι η ικανότητα να αντέχεις το συναίσθημα χωρίς να το μετατρέπεις σε όπλο. Να λες την αλήθεια χωρίς να την σπας σε κομμάτια. Να μπορείς να φύγεις αν δε σε θέλει πια… όχι για να ενεργοποιήσεις τις φοβίες του άλλου. Ή έστω να μπορείς να μένεις βράχος χωρίς να επιβάλλεσαι. Αυτό τουλάχιστον ξέρω εγώ… και σου μιλάω ως τραυματισμένος – όχι απο θέση ισχύος.

Αυτή η βιομηχανία δεν απευθύνεται σε πραγματικούς άντρες, γιατί ο πραγματικός άντρας δεν ψάχνει οδηγίες χειραγώγησης. Δεν απαξιώνει την ευθύνη και δεν χρησιμοποιεί αντίστροφα τις ίδιες τακτικές φόβου που χρησιμοποιεί μια γυναίκα παρουσιάζοντας τες ως δύναμη.

anazitiseis.gr