Όραμα από τόν Άγιον Απολλινάριον Επίσκοπον Ραβέννης καί Απολυτίκιον…..

Όραμα από τόν Άγιον Απολλινάριον Επίσκοπον Ραβέννης καί Απολυτίκιον…..

Οραματίστηκα τόν Άγιον Απολλινάριον τό έτος 1997. Δέν σημείωσα τήν ημερομηνία, πιθανώς νά ήταν κατά τήν ημέρα τής ιορτής τού 23 Ιουλίου.

Κατά σημείον τό όραμα έχει ώς εξής: «Ευρισκώμουν καθισμένος χαμαί επάνω σ’ έναν εξογκωμένον ώς φυσικόν σκάμνον λίθον εντός τού θαλασσοσπηλαίου μέ τό αγίασμα τών Αγίων Αναργύρων τής Αγίας Νάπας Αμμοχώστου τής Κύπρου. Η περιοχή ονομάζεται Ακρωτήριον τού Γραικού (Ακρωτήρι Κάβο Γκραίκο).

Κοίτταζα πρός τήν θάλασσα και αιφνίς είδα την αδελφή μου Αργυρούλλα να αναδύεται από τόν βυθόν τής θάλασσας αμούσκευτη. Προχώρησε περιπατητή επάνω είς τήν θάλασσα εξήλθε είς τούς σχετικώς λείους βράχους καί στάθηκε εμπρός μού. Τήν διακατείχε πολύ σοβαρόν ύφος. Αμέσως μετά σχηματίστθηκε έναν ανδρικόν πρόσωπον επάνω από τήν κεφαλή τής. Είδα τό πρόσωπον τού ολοζώντανον όπως ήταν είς τήν πραγματικότητα έν ζωεί, είχε σγουρά γένια και μαλλιά, σκούρου χρώματος, και επί κεφαλής μία  κορώνα όπως εκείνη όπου φορούν οι βασιλείς. Επάνω από την κεφαλή τού αυτογράπτηκαν έναν πρός έναν μέ αργόν ρυθμόν τα γράμματα του ονόματος του με λατινικούς/χαλκιδικούς χαρακτήρες ήτοι APOLLINARIUS. Ένοιωσα ότι είναι άγιος αλλά ταράχθηκα και σκέφθηκα μήπως είναι ένας αναρχικός και έκλυτος εν πολλοίς Γάλλος συγγραφέας επ’ ονόματι Απολλιναίρ.

Όπως και να έχει ένοιωθα εις την συνείδηση της συναίσθησης μου ότι πρόκειται περί αγίου. Το ανάφερα εις την οικογένεια μου αλλά δεν έδωσα περαιτέρω σημασία, εντούτοις, είχε συνέχεια. Εκείνον όπου μου έκανε εντύπωση είναι ότι ομοιάζει με συγκεκριμμένον γνωστόν μού άνθρωπον. Σύμπτωση ομοιότητος ή καί διατί όχι μέ συγγενικά γονίδια, δέν είναι κακόν νά ισχύει αυτόν, δέν τίθεται κάποιον άλλον θέμα απλά προσπεράστε τό.  Νά σημειώσω ότι ό άνθρωπος αυτός δέχθηκε θαύμα σωτηρίας μαζύν μέ άλλους ανθρώπους τήν δεκαετία τού 1950 καί έκτισε εκκλησία πρός τιμήν συγκεκριμμένου αγίου τό όνομα τού οποίου δέν θέλω νά αποκαλύψω διά ευνόητους λόγους.

Ό Άγιος Απολλινάριος είχε πολύ βλοσυρόν = αυστηρόν ύφος αλλά όχι κακόν. Ήταν έναν γνήσιον βλέμμα υπεύθυνου, πιστού καί φλογερού είς τίς εντολές Επισκόπου Τού Χριστού….

Ζητώ συγγνώμη εάν δέν είμαι κατατοπιστικός μέ τίς λέξεις οπού περιγράφω τό περιστατικόν αυτόν.

Αναρωτιόμουν εάν ήταν βασιλέας αφού φορούσε στέμμμα….

Εν έτει 1999 μ.Χ. απόθανε η μακαριστή γιαγιά μού, στετέ ελληνοκυπριαστί. Κίνησα μέ τόν πάτερ Παναγιώτη είς τόν Νέον Ναόν τού Γενέθλιου Τής Παναγίας μάς τής Αγίας Νάπας ώστε νά φέρουμε τα παρελκόμενα διά την κήδευση της γιαγιάς καθ’ οίκον πρίν τήν ταφή. Εντός του Ιερού του Ναού θυμήθηκα τό όραμα και το ανάφερα είς τόν ιερέα. Αυτός θύμωσε καί είπε πως είναι αιρετικός και πώς δέν υπάρχει άγιος μέ τέτοιον όνομα. Εκνευρίστηκα. Έλαβα ό,τι μέ πρόσταξε και τράβηξα νά εξέλθω τού Ιερού και τότε ο ιερέας αναφώνησε: “περίμενε να κοιττάξουμε τον Συναξαριστή”. Τον άνοιξε και έμεινε άναυδος λέγωντας αμέσως ότι ιορτάζει εις τις 23 Ιουλίου, ήταν Επίσκοπος Ραβέννης και μαρτύρησε με τόν Άγιον Βιτάλιον. Τότε ο ιερέας προσθέτει πως οι Πρωτοχριστιανοί Επισκόποι φορούσαν κορώνες όπως οι βασιλείς όπως τον είδα έν όναρ! Ό Αγιογράφος οπού μού έκανε τήν εικόνα τού αργότερα μού επιβεβαίωσε ότι οί πρωτοχριστιανοί επισκόποι φορούσαν βασιλικές κορώνες…. Επειδή υπάρχουν καί άλλοι Απολλινάριοι ό συγκεκριμμένος διά νά μού δείξει ποίος απ’ όλους είναι μού παρουσιάστηκε μέ τό βασιλικόν στέμμα.

Το ωραιότερον και θαυμαστώτερον όλων είναι ότι τό όραμα μού προανάγγειλε κατά τήν ταπεινή ανάξια προσωπική ερμηνεία μού τήν επαλήθευση τής ύπαρξης τού Αγίου Απολλιναρίου μέ συγκεκριμμένον αδιάψευστον τρόπον. Νά πώς.

Όταν είδα τήν αδελφή μού Αργυρούλλα να αναδύεται εκ του θαλάσσιου ύδατος, δεν κατάλαβα διατί, όταν όμως απέθανε η γιαγιά μας η Αργυρή/Αρκυρή κυπριαστί, κατάλαβα. Εις τα όνειρα λαγχαίνει νά βλέπεις κάποιον π.χ. Ανδρέα καί τήν επομένη νά συναντάεις ή να γνωρίζεις πρώτη φορά κάποιον άλλον Ανδρέα. Ε λοιπόν, είδα την εγγονή Αργυρή εις το όνειρον μού προαναγγέλλωντας μού αλληγορικώς ότι θά Μαρτυρηθεί  η ύπαρξη Τού Αγίου Άπολλιναρίου άμα τόν θάνατον κάποιας Αργυρής όπερ και έγινε. Είδα κατ’ όναρ τήν εγγονή Αργυρή καί έμαθα διά τήν ύπαρξη Τού εντός τού Ιερού μέ τόν Συναξαριστή επάνω είς Τήν Αγία Τράπεζα. Είδα τό όραμα εντός θαλασσοσπηλαίου τό οποίον ευρίσκεται ολίγα μέτρα βορρειοανατολικώς τού εξωκκλησίου τών Αγίων Ιαματικών Αναργύρων Κοσμά καί Δαμιανού. Η λέξη ανάργυρος είναι κατά τό ήμισυ από τήν ίδια ρίζα μέ τήν λέξη Αργυρή ήτοι άνάργυρος = άνευ+αργυρίων καί Αργυρή, αμφότερες από τήν λέξη αργυρός = ασήμιον. Επίσης ό Άγιος Απολλινάριος είναι Ιματικός καί ανάργυρος δηλαδή δέν πληρώνεται καί δρά ώς θεραπευτής τών ψυχών, κάνωντας νεκρανάσταση καί αποδαιμονίζωντας πάσχοντες.  Όλες αυτές οί συμπτώσεις κατά τήν ταπεινή γνώμη μού δέν είναι τυχαίες αλλά συγκυρίες καί σύνστημα συγκεκριμμένον τής Πρόνοιας Τού Θεού ινά δωθεί τό κατάλληλον νόημα καί Μαρτυρία διά μέσω τού ονείρου. Πρέπει νά προσθέσω ότι η γιαγιά μού όσον καί ό παππούς μού Παναγιώτης Χατζιηχρήστου Παϋσής ήσαν υπερθρησκευόμενοι Χριστιανοί. Υπάρχει μία μαθηματική Πρόνοιας συνάρτηση σε όλα αυτά η οποία με παραιφνιδιάσε μετά χαράς!

 Παράγγειλα εικόνα τού Αγίου Απολλιναρίου τό έτος 2003 τήν οποία τοποθέτησα σέ εκκλησία τής Αγίας Παρασκευής εις την Αγία Νάπα όπου ανέγειρε ο πατέρας μου Ανδρέας δίπλα από χαλασμένη εκκλησία από τούς Τούρκους ή τούς Σαρακηνούς κατά άλλη Μαρτυρία. Τήν παραγγελία διά ανάγερση τού ναού έταξε ό παππούς μού Γεώργιος ός είπε κατά λέξει είς τόν πατέρα μού όταν ήταν παιδί: «άν σαστείς καμμιάν φοράν χτίσε τήν» δηλαδή «άν είσαι οικονομικώς ευκατάστατος καμμία φορά ανέγειρε τήν».

Παρότι ό Άγιος Απολλινάριος ιορτάζει 23 Ιουλίου εμείς τόν συνιορτάζουμε μαζύν μέ Τήν Αγία Παρασκευή 25 Ιουλίου διά Εσπερινού καί 26 Ιουλίου διά τού Όρθρου ανήμερα τής ιορτής τής είς τήν «οικογενειακή» μάς εκκλησίας. Η προσέλκυση περισσότερου κόσμου κατά τήν ιορτή Τής Αγίας Παρασκευής Συντιμάει ταυτοχρόνως καί τόν σχετικώς άγνωστον Άγιον Απολλινάριον.

Εν έτει 2006 η γυναίκα μού ήταν έγκυος τό δεύτερον τέκνον μάς. Μία καλή ημέρα μού ήρθε η ευτράπελη φαεινή ιδέα νά προαγοράσω δύο εισιτήρια περιοδείας μέ πλοίον είς τά ελληνικά νησιά. Η γυναίκα μού απόρησε καί μέ είπε χαριτολογώντας τρελόν, ερωτώντας τί θα γίνει άν πρέπει νά γεννήσει πρόωρα; Τής είπα αστειευόμενος θά τόν γεννήσουμε επάνω σε πλοίον και θα γίνει θαλασσινός καί διάσημος από τηλεόρασης. Είχα φαίδρα διάθεση όπως καταλαβαίνετε καί χαριτολογούσα. Η γυναίκα μού συμφώνησε υπό τόν όρον τής σύμφωνης γνώμης τού γυναικολόγου. Πήγαμε στην Λευκωσία αλλά ο γυναικολόγος μας έλειπε σε σεμινάριον εκτός Κύπρου. Ανάλαβε την εξέταση της ο συνέταιρος του. Μας κοίτταξε αρκετές φορές με έναν σοβαροαστείον ύφος και μας ερωτούσε κατ’ επανάληψη: “πού θα πάτε;” Καί εγώ απαντούσα κατ’ επανάληψη περιοδεία μέ πλοίον είς τά ελληνικά νησιά….. Όχι είπε, επάνω θα πάτε, γεννάτε τώρα πρόωρα, προσθέτωντας είστε πολύ τυχεροί διότι η Ζυμπουλίτσα (η γυναίκα μου) απώλαισε όλον τό αμνιακόν υγρόν καί δέν τό κατάλαβε. Μία δύο ημέρες ακόμη και το τέκνον σας θ’ απόθαινε! Αιφνιδιαστήκαμε! Ένοιωσα ότι η φαεινή ιδέα μού νά πάμε πλοιοπεριοδία μέ γυναίκα έγκυον επτά μηνών δεν έγινε τυχαία αλλά ήταν σκόπιμη έκ τής Θείας Χάριτος ώστε έν συνεχεία νά επισκεφθούμε τόν γυναικολόγον καί αυτός ν’ ανακαλύψει το κακόν όπου μας επισκίαζε εν αγνοία μας.

Γεννήσαμε επταμηνήτικον το τέκνον μάς 25 Αυγούστου 2006 καί τό ονομάσαμε Απολλινάριον! Όταν το εκκλησιάζαμε πρώτη φορά εις την Παναγία της Αγίας Νάπας την Νέα ο πάτερ Βασίλειος μου είπε ότι ο πάτερ Παναγιώτης ός είχε μεταναστεύσει είς τίς Η.Π.Α. προφανώς αναφέρετο σέ αιρετικόν Απολλινάριον έχων υπόψιν τού τόν δεύτερον τή τάξη είς τήν αίρεση τού Αρείου, τόν οποίον δεν είχα υπόψιν. Όπως και να έχει, ο Απολλινάριος είναι εφημερών δεκατεσσάρων ετών και υγιαίνει, ενώ αρέσκεται πολύ είς τό νά μαθαίνει χριστιανικές προσευχές.

Εν κατακλείδι, αναφέρω ότι ο Άγιος Απολλινάριος είχε πολύ σοβαρόν ύφος και το κόλλησε επάνω μου ως να ήθελε κάτι συγκεκριμμένον εξ εμού! Επίσης, όταν σχηματίστηκε το όνομα του αργά και σταθερά με γράμματα γαλάζια έναν πρός έναν ώς ροή ύδατος ήταν σέ σχήμα φλεβάρου ή καμπύλης οριζόντιου τόξου επάνω από τήν κεφαλήν τού. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτόν όπου είδα είναι τό αληθινόν πρόσωπον τού ενόσω ακόμη ζούσε τά επίγεια ματαιόδοξα πράγματα. Πιό πολύ μού φαινόταν μέ ταξίαρχον έν ώρα πολέμου παρά μέ Μοναχόν ή γλυκοπρόσωπον άγιον. Δέν χαμογελούσε διόλου καί τό ύφος τού ήταν αμείωτα προστακτικόν χωρίς ίχνος αυτομφιβολίας έκ μέρους τού. Τιμή μού ότι μέ επέλεξε εμένα τόν ανάξιον καί αδέξιον ανέντιμον δούλον Τού Τριαδικού Θεού. Τιμή καί Υπευθυνότητα. Επιθυμία μού άμποτε μέ αξιώσει ο Θεός μάς νά τού οικοδομήσω ευπρέποντα ναόν καί νά αναγράψω εντός τό θαύμαν τού πρός εμένα  τόν ανάξιον πρός δόξαν Ιδίου διά Πρωτοδόξαν Τού Τριαδικού Θεού. Είθε νά είναι πάντοτε προστάτης εμού καί τής οικογένειας μού  καί κάθε Πιστού Χριστιανού καί νά πρεσβεύει μαζύν μέ τόν Προ+Ισαπόστολον του Πέτρον διά τήν σωτηρίαν τών ψυχών μάς ενώπιοι ενωπίον Του Ιησού μας Χριστού!!!! «

Tον Aπολινάριον εκτετμημένον,Έσπευσε Bιτάλιος αυτίκα φθάσαι.

ΒιογραφίαΟ Άγιος Απολλινάριος υπήρξε μαθητής και ακόλουθος του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ακολούθησε από την Αντιόχεια στη Ρώμη. Έπειτα ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος τον χειροτόνησε επίσκοπο Ραβέννας.Εκεί ο Απολλινάριος εργάστηκε με πολύ ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου και κατόρθωσε τον φωτισμό πολλών ειδωλολατρών, με αποτέλεσμα οι ιερείς των ειδώλων να τον συλλάβουν και να τον κακοποιήσουν. Αργότερα ο Απολλινάριος θεράπευσε με τη χάρη του Θεού, τον Βονιφάτιο, διακεκριμένο μέλος της κοινωνίας της Ραβέννας, που ήταν κωφάλαλος και την κόρη του, που έπασχε από δαιμόνιο. Το γεγονός αυτό, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χρίστου και οι ιερείς των ειδώλων, αφού τον συνέλαβαν τον βασάνισαν σκληρά.Έπειτα ο Απολλινάριος αναχώρησε στην Αιμυλία, όπου ανέστησε την κόρη του πατρικίου Ρουφίνου, που ολόκληρη η οικογένεια του προσήλθε στον Χριστό. Τότε ο έπαρχος της πόλης, αφού τον βασάνισε τον έβαλε σ’ ένα πλοίο για να τον εξορίσει.Το πλοίο όμως ναυάγησε, ο Απολλινάριος σώθηκε, βγήκε στη Μοισία της Θράκης και από εκεί επέστρεψε στη Ραβέννα. Μόλις έφτασε τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή με την ευθύνη κάποιου εκατόνταρχου. Ο εκατόνταρχος όμως ήταν χριστιανός και τον άφησε να φύγει. Όταν το έμαθαν αυτό οι Ιερείς των ειδώλων, έστειλαν ανθρώπους τους, οι όποιοι τον πρόλαβαν στο δρόμο και τον χτύπησαν τόσο άγρια, ώστε το σώμα του παραμορφώθηκε πνιγμένο στα αίματα. Τον νόμισαν πεθαμένο και τον άφησαν, αλλά χριστιανοί τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν.Μετά επτά ήμερες όμως, αφού ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Θεό».

Απολυτίκιον Αγίου Απολλιναρίου

Συναπόστολε Πέτρου νεκρανάστασης άγιε

Θεομάρτυρα Φάρε τής Ραβέννης αοίδιμε

Αντιόχειας τέκνον αθλοφόρε Επίσκοπε

αφροδισίων νοσημάτων καί επιληψίας θεράποντα

ναρκωτικών φαρμάκων θαυμαστώς σύ Ιάτορα

Απολλινάριε μύστα τών δαιμόνων μαγείας καθαιρέτη καί ρύστα

καί τού φθόνου τάς λύσσας.

Ό Άγιος Απολλινάριος είναι ειδικός Ιαματικός Ιατρός δι’ όσες ασθένειες ή παραπλήσιες αναφέροντε είς τό Απολυτίκιον Τού. Πρίν δύο έτη έδωσα τό Απολυτίκιον Τού σέ γυναίκα έκ Θεσσαλονίκης τής οποίας ό τριανταπεντάχρονος υιός έπασχε από χρόνια επιληψία. Μετά τήν παρέλευση αρκετών ημέρων μού εξομολογήθηκε δημοσίως σέ λογαριασμόν μού είς τό φέϊσμπουκ ότι έκτοτε ό υιός τής δέν παρουσίασε ποτέ ξανά επιληπτικές κρίσεις, ενώ προηγουμένως ήσαν συνεχείς. Μετά από παρέλευση αρκετού καιρού μού είπε ότι η υγεία τού είναι σταθερή καί χωρίς καμμία επιληπτική κρίση. Η ίδια ήταν πεποισμένη ότι εισακούστηκαν οί προσευχές τής είς Τόν Άγιον Απολλινάριον. Θά προσπαθήσω νά εύρω τήν στιχομυθία καί νά τήν παρουσιάσω πρός Δόξαν Τριαδικού Θεού καί Τού Αγίου Απολλιναρίου.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ