Ομιλια του πρωταθλητή του Μαραθωνίου Δρόμου Γιώργου Μάλλιαρη

Την 30ή Οκτωβρίου 2017, είχαμε την τιμή ως Κίνηση Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, να έχουμε ως ομιλητή μας στο φιλόξενο όπως πάντα ΑΙΤΙΟΝ, έναν σπουδαίο  , το Γιώργο Μάλλιαρη, ο οποίος εκ γνώσεως και δρομικής και πρωταθλητικής εμπειρίας 40 ετών, μας παρουσίασε το θέμα: «Τρέξιμο, Μαραθώνιος και καλή υγεία», τον οποίο και θερμά ευχαριστούμε.

Σπουδαίο θέμα, με βαθιές προεκτάσεις, τις οποίες θα αγγίξω από τη δική μου οπτική, ως εν σπέρματι παρουσίασα κατά την προλόγιση του ομιλητή μας.

Η πλούσια σημειολογική μας γλώσσα αναφερόμενη στον «ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ», ήδη κάνει μία εννοιολογική επικέντρωση και νύξη στο τι αφορά αυτή η δραστηριότητα, συνδέοντάς την με την έννοια του ΑΘΛΟΥ.

Άθλος είναι ένα επίτευγμα , ένα σπουδαίο κατόρθωμα, άξιο θαυμασμού . Είναι μία αποκάλυψη και συνεχής επέκταση των ορίων του ανθρώπινου δυναμικού, που στοχεύει στην διαρκή καλυτέρευση των ανθρώπων, ως προς όλο το δυναμικό τους, όχι δηλαδή μόνο το σωματικό, αλλά και το ψυχικό και το νοητικό, όλα εντός μίας διαρκώς εξελισσόμενης πνευματικότητας του αθλουμένου.

Επομένως η Άθληση είναι δραστηριότητα τείνουσα και κατευθύνουσα τους ανθρώπους προς το ΚΑΛΟ, γιατί δεν νοείται ούτε χρησιμοποιείται ο όρος προς σήμανση οιασδήποτε αντίθετης δραστηριότητας, που δύναται να καταστρέψει ή αποδυναμώσει τον άνθρωπο.

Είναι επίσης δραστηριότητα, που αποκαλύπτει στην ανθρωπότητα ότι ως Θεία Εικόνα, δεν έχει πρακτικά όρια, που περιορίζουν τις δυνατότητές της, αρκεί αυτές να τείνουν προς το καλό και η Άσκησή της να είναι διαρκής, συνεπής και να λαμβάνει υπ’ όψη συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι είναι απαράβατοι και η παράβαση των οποίων έχει συνέπειες.

Όταν οι άνθρωποι, ως άτομα ή συλλογικότητες, αθλούμενοι, επιτυγχάνουν τέτοιους ΑΘΛΟΥΣ, τότε δημιουργούν πρότυπα, που δημιουργούν στους ίδιους τη διάθεση συνέχισης αενάως της πορείας αυτοβελτίωσης και αυτογνωσίας και στους άλλους μία ευγενή άμιλλα, για την επανάληψη, μίμηση και υπέρβαση των συγκεκριμένων άθλων.

Η Άθληση έτσι καθίσταται και νοείται ως οδός αυτοβελτίωσης ατόμων και συλλογικοτήτων, όπως μια οικογένεια , μια επιχείρηση ή και ένας λαός, που αθλείται στην εξεύρεση ισορροπιών, αρμονικής συνύπαρξης, επίτευξης στόχων, ανάδειξης του σκοπού του και επίτευξης του από όλους ζητουμένου νοήματος, της ευτυχίας και ευημερίας.

Ο αθλητισμός και η συνακόλουθη επίτευξη Άθλων, ως αποτέλεσμα μίας διαρκούς, συνεπούς και συνετής άσκησης, τείνουσα προς την επ’ αγαθώ βελτίωση του αθλουμένου ατόμου ή συλλογικότητας, χαρακτηρίζεται σε όλα του στάδια από μία πρώτη κατάσταση και αίσθηση Άχθους, δηλαδή κόπου και βάρους .

Αν και δεν είναι σκοπός της άθλησης η κούραση και ο πόνος, ωστόσο αποτελούν την απόλυτα αναγκαία συνοδεία της. Το άχθος είναι προϋπόθεση και όρος επίτευξης οιουδήποτε άθλου, υπερκέρασης οιουδήποτε εμποδίου, υπέρβασης κάθε ορίου, που θέτει τις περισσότερες φορές η φαντασιακή λειτουργία της νόησής μας, προς διατήρηση της πτωτικής κατάστασης της αδράνειας.

Επακόλουθο κάθε τέτοιας συνεπούς προσπάθειας, κάθε άχθους για το καλό και κάθε άθλου, άξιου θαυμασμού και μίμησης, είναι η αίσθηση πληρότητας και χαράς, μία αίσθηση εκπλήρωσης ενός σπουδαίου στόχου, μετά τον οποίο νέα όρια και ορίζοντες ξανοίγονται εμπρός μας.

Όσοι είναι όμως φυγόπονοι, τεμπέληδες και αδρανείς, να γνωρίζουν ότι δεν έχουν καμμία ελπίδα να γευτούν τις ανωτέρω σπουδαίες επιτεύξεις και καρπoύς των κόπων, που δεν έκαναν ή δεν άντεξαν, που συνδέονται με το νόημα και το σκοπό ύπαρξης των ανθρώπων στον κόσμο μας. Για να μπορέσουν να ξεκινήσουν μία τέτοια διαδικασία, πρέπει να πάρουν αποφάσεις σήμερα και να ενεργοποιηθούν , ένα βήμα κάθε φορά, με βάση μικρούς , ορατούς και μετρήσιμους στόχους, σε μια πορεία προς την ανάδυση του πραγματικού ΑΝΘΡΩΠΟΥ, που κρύβεται μέσα σε καθέναν από εμάς, ως εικόνα του άπειρου ΘΕΟΥ.

Στην πορεία προς την υπερκέραση εμποδίων, την διεύρυνση των ορίων και την επίτευξη Άθλων, συνοδός και φύλακάς μας πρέπει να είναι η σύνεση και η γνώση, αλλά και μία αίσθηση ταπεινότητας, που μας αποτρέπει από πράξεις, περηφάνιας, υπερβολής και ύβρης, που ενεργοποιούν τις δυνάμεις και τους νόμους της δίκης και της νέμεσης.

Προσοχή λοιπόν στις παγίδες και τους εγκλωβισμούς, που ο άρχων του κόσμου τούτου, στήνει, για να εγκλωβίσει ακόμη και τους αγαθούς, γενναίους και ενεργητικούς, στα δόκανά του.

Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε τις μυθολογικές παραδόσεις μας, ας θυμηθούμε ότι η ύβρις του Τιτάνα Άτλαντος, ενός εκ των Ιαπετιδών, αδελφού του Προμηθέα, του Επιμηθέα και του Μενοιτίου, οδήγησε στην καταδίκη του να κρατά στις πλάτες του την Ουράνια Σφαίρα!

Έτσι αυτός , που όπως κάθε επ’ αγαθώ αθλητής, «όλα τα υπομένει» (Α-ΤΛΑΝ), εξέπεσε όταν εναντιώθηκε στους Θείους Νόμους και από ισχυρότερος των Τιτάνων , βρέθηκε σε μία τιμωρητική στάση, από την οποία δεν μπόρεσε να ξεφύγει ούτε όταν τον επισκέφθηκε ο Ηρακλής για να πάρει δι’ αυτού τα μήλα των Εσπερίδων. «Μοιραίον φυγείν αδύνατον» θα λέγαμε, μόνον που το μοιραίον διαμορφώνεται και προκαλείται πάντα και μόνον από τις δικές μας επιλογές, από την ενεργοποίηση και κατεύθυνση της ελεύθερης βούλησής μας.

Η οδός, που μας προφυλάσσει τα μέγιστα από τις παγίδες του πνευματικού μας εχθρού, που ξέρει να εκμεταλλεύεται ακόμη και τα μικρότερα και πλέον ανεπαίσθητα ελαττώματα, αδυναμίες και πάθη μας, είναι η οδός της Ασκητικής! Η οδός της συνεχούς πνευματικής άσκησης, που μετουσιώνει κάθε ανθρώπινη λειτουργία και δραστηριότητα και εν προκειμένω τον αθλητισμό, σε ευκαιρία Θείας Κοινωνίας και Μέθεξης με τις δυνάμεις του Αγαθού.

Μέσω αυτής της ασκητικής , ο αθλητισμός του σώματος, διαπερνά όλο το ανθρώπινο Ον , εναρμονίζει και εξυγιαίνει σώμα, ψυχή και νοητικό και όλα τα συντονίζει στις ανώτερες πνευματικές δονήσεις, μέσω των οποίων κάθε άνθρωπος και κάθε ανθρώπινη συλλογικότητα αποκαλύπτει και εκπληρώνει το σκοπό της ύπαρξής της.

Είναι μία πορεία γεμάτη κόπους και κούραση, ανηφορική και επίπονη, αλλά πλούσια σε πνευματικούς καρπούς, που ωριμάζουν όταν οι αγωνιζόμενοι για καλούς σκοπούς άνθρωποι, έρχονται σε επαφή με τις άκτιστες ενέργειες του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!