Όλοι φωνάζουν για το δικαίωμα στην ηδονή, εκείνος άδραξε το δικαίωμα στη μετάνοια-Η συγκλονιστική ιστορία του Billy Bo

Σε έναν καιρό που οι πάντες κραυγάζουν για δικαιώματα της σάρκας, η ιστορία του Billy Bo μας διδάσκει το ύψιστο δικαίωμα του ανθρώπου: την μετάνοια και τη συγχώρεση

Σε μια εποχή που βαφτίζεται θέμα «περηφάνιας» το πώς διαχειρίζονται την κρεβατοκάμαρα τους κάποιοι άνθρωποι, μια πληθώρα «δικαιωμάτων» παρελαύνει σε πολύχρωμα πλακάτ και πανό.

Να τι κατάφερε να κάνει η αποχαύνωση που προκαλεί η λατρεία της σάρκας και των παθών. Τη στιγμή που υποσκάπτονται συστηματικά τα δικαιώματα μας στην υγεία και την περίθαλψη, στην παιδεία, στη δικαιοσύνη, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην ιδιωτικότητα, στην ελευθεροτυπία, στο συναίρχεσθαι, στην ελεύθερη μετακίνηση, ένα ολόκληρο σύστημα «περήφανης» υποκρισίας βάζει σε τελευταία μοίρα όλα αυτά τα θέματα και ασχολείται αποκλειστικά με το δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης των… γεννητικών οργάνων.

Καλό είναι να ξέρουμε πως σε όποια κοινωνία τα δικαιώματα πλεονάζουν υπερβολικά εις βάρος των υποχρεώσεων, το αποτέλεσμα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια προς το χάος και τη «ζουγκλοποίηση» της κοινωνικής ζωής.

Κυριαρχούν τα δικαιώματα της σάρκας

Ο παραδομένος στα πάθη άνθρωπος όχι μόνο δεν ασχολείται καθόλου με τα πνευματικά δικαιώματα που είναι τα μόνα με αιώνια ωφέλεια και προοπτική, άλλα χάνει την οξυδέρκεια να αντιληφθεί ακόμα και τα σοβαρά κοσμικά δικαιώματα που του αφαιρούν οι κυβερνήσεις, όσο εκείνος είναι απασχολημένος με τη δικαίωση του υπογαστρίου του.

Γι’ αυτό, ο άνθρωπος που θέτει ως πρωταρχική του μέριμνα το να υπηρετεί την «θρησκεία» της σάρκας (ανεξαρτήτως αν είναι ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος), γίνεται το τέλειο πιόνι της νεοταξικής σκακιέρας, ο πιο εύκολα χειραγωγούμενος πολίτης, ένα πειθήνιο – αλυσοδεμένο – σκυλάκι που κουνά χαρούμενο την ουρά, όταν το αφεντικό του πετάει λίγο «κρέας».

Τόσο πολύ ευτελίσαμε τις ζωές μας, τόσο πολύ εκπέσαμε σαν πολίτες και άνθρωποι, που δεν αξιολογούμε τα δικαιώματα με κριτήριο την πολιτική μας ελευθερία άλλα βάσει της ηδονής που μας προσφέρουν. Από τα «οικογενειακά» παρά φύσιν της… «ΜediaStrom» μέχρι το δικαίωμα στον φόνο της έκτρωσης, όλα είναι αιτήματα – συνδεδεμένα άμεσα με την ηδονή και την σαρκολατρεία.

Υποτιμούμε το μεγαλύτερο δικαίωμα από όλα

Όλοι μιλάνε για ανώφελα δικαιώματα και απαιτούν ακόμη περισσότερα.

Ποιος ασχολείται με το μεγαλύτερο δικαίωμα που μας έδωσε ο Θεός; Το πιο πολύτιμο, το πιο ωφέλιμο και σωτηριώδες. Ποιο είναι αυτό;

Είναι το δικαίωμα της μετάνοιας και συγχωρήσεως. Ένα δώρο που δεν στο χάρισε ούτε κάποια κυβέρνηση, ούτε κάποιo κοινοβούλιο, ούτε κάποιος κοινωνικός αγώνας. Μας το χάρισε ο Χριστός με την σταυρική θυσία του και είναι δικαίωμα δια βίου, μπορούμε να το «ενεργοποιήσουμε» μέχρι και την τελευταία μας αναπνοή.

Εξιλεώνεσαι ό,τι και αν έχεις πράξει, αρκεί να μετανοήσεις μέσα από τον δρόμο που χάραξε ο Χριστός στην Εκκλησία Του. Υπάρχει μεγαλύτερο δικαίωμα από το να συγχωρείσαι για όλα, μόλις το ζητήσεις; Αυτό είναι το δικαίωμα που μας έμαθε και ο άσωτος υιός. Πως ο κάθε άνθρωπος ακόμα και αν φτάσει να τρώει ξυλοκέρατα στα βαλτωμένα κατατόπια της ζωής του, ο Πατέρας τον περιμένει να του φορέσει στολή καθαρή και δαχτυλίδι. Σύμβολο ελεύθερου ανθρώπου που παύει να είναι δούλος στην σκλαβιά των παθών.

O Billy Bo βρήκε το δικαίωμα στη μετάνοια

Αυτό το σωτήριο δικαίωμα είχε ζητήσει ταπεινά και ο Βασίλης Κουρκουμέλης , ο γνωστός σχεδιαστής μόδας «Billy Bo» που έφυγε από τη ζωή το 1987 σε ηλικία 33 ετών μετά τη μάχη του με το AIDS. Ο πατήρ Γεώργιος Σχοινάς μέσα από μια πρόσφατη ομιλία του, έφερε στο φως αυτή τη συγκλονιστική ιστορία, μιας τέλειας μεταστροφής προς την πνευματική αναγέννηση.

Όπως λέει πολύ εύστοχα ο π. Γεώργιος, ο Βασίλης καίτοι έζησε μια ζωή παραδομένη στα πάθη και την κοσμική ζωή, όταν τον επισκέφθηκε η αρρώστια εκείνος «άκουσε το καμπανάκι» και στράφηκε προς τον Θεό με όλη του την καρδιά. Θυμήθηκε το πολύτιμο δικαίωμα της μετάνοιας και το «ενεργοποίησε», φτάνοντας να το μετατρέψει σε πνευματική νίκη και δικαίωση!

Μετανόησε, εξομολογήθηκε, ακολούθησε ταπεινά τον κανόνα του, άρχισε να κοινωνά, να εκκλησιάζεται, να προσεύχεται. Μέσα σε λίγο καιρό, το καλώς χρησιμοποιημένο δικαίωμα της μετάνοιας τον οδήγησε να διδαχθεί όλα τα δικαιώματα του Θεού και να τα ακολουθήσει για τη σωτηρία της ψυχής του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Βασίλης μετέβαλε την αρρώστια του σε «αμόνι» όπου επάνω του σφυρηλατήθηκε ο νέος άνθρωπος, ένας αληθινός κοινωνός θείας χάριτος.

Στο τέλος, ο Βασίλης όχι μόνο άφησε «έτη φωτός» πίσω, πολλούς «καθώς πρέπει» φαρισαίους, άλλα πριν πεθάνει αξιώθηκε να δει την ίδια την Παναγία! Και μάλιστα η Θεοτόκος τον ειδοποίησε για την μέρα που θα άφηνε τη τελευταία του πνοή, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο πνευματικός του Βασίλη!

Αυτή είναι η άφταστη δύναμη της μετάνοιας, που μπορεί να μεταβάλει τον άνθρωπο σε «διαμάντι», μέσα σε λίγα ταπεινά βήματα. Να λοιπόν ποιο είναι το ύψιστο δικαίωμα, ποιο είναι το μεγάλο δώρο προς τον άνθρωπο που δεν του δίνουμε σημασία, γιατί μας τυφλώνουν οι «χάντρες» και τα «καθρεφτάκια» των δικαιωμάτων της σάρκας, της καλοπέρασης, της πλεονεξίας.

Ψευτο – δικαιώματα που μονάχα ελευθερία δεν χαρίζουν, άλλα το αντίθετο, γίνονται θηλιές στο σώμα και την ψυχή που μας κρατούν δεμένους χειροπόδαρα στο ξέφρενο άρμα μιας «περήφανης» ματαιότητας, που τρέχει ιλιγγιωδώς προς τον γκρεμό.

Ακούστε για τις συγκλονιστικές τελευταίες ώρες του Billy Bo:

sportime.gr

-Οι άνθρωποι φεύγουν νωρίς γιατί μάλλον ο Θεός τους θέλει. Ο Βασίλης Κουρκουμέλης (Billy Bo) έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 33 ετών μετά τη μάχη του με το AIDS.

Το Ιούλιο του 1986 οι δύο συνεργάτες Billy Bi & Makis Tselios ταξιδεύουν στην Αμερική. Λίγο πριν πετάξουν, ο Βασίλης έχει κάποιες ενοχλήσεις, πυρετούς και βήχα που θεωρήθηκαν από τον γιατρό του κρύωμα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, φεύγουν για διακοπές στη Μύκονο αλλά ζητά από το Μάκη Τσέλιο να περάσουν από την Παναγία της Τήνου που το ήθελε πολύ. Πήγε σε ένα εκκλησάκι υπόσκαφο, με ζωγραφισμένες εικόνες στον τοίχο. Πολύ ήρεμο μέρος, όπου μπορείς να προσευχηθείς, αν το θέλεις. “Θέλω να μπω μόνος μου” λέει στον Τσέλιο. Βγαίνοντας από το εκκλησάκι είπε: “Μάκη, είδα την Παναγία και δεν με χαιρέτησε, έφυγε τρέχοντας. Δεν είναι καλό, δεν με ήθελε η Παναγία”. Ίσως το γεγονός αυτό αποτέλεσε το πρώτο του βήμα για την γνωριμία με τον πνευματικό που εξομολογήθηκε.

Από δω αρχίζει ο μικρός Γολγοθάς του Billy Bo και δεν χρειάζεται να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες. Το θέμα του AIDS στα μέσα της δεκαετίας του ’80 απασχολεί ολόκληρο τον πλανήτη. Τα νέα ταξιδεύουν σαν αστραπή. Στο νοσοκομείο του Παρισιού ο Βασίλης ζητά από τον Τσέλιο να του φέρει μια ηχογραφημένη Θεία λειτουργία από τον Άγιο Λευτέρη του Πειραιά. Ο Τσέλιος, επιστρέφει από την Αθήνα στο Παρίσι και μόλις έφτασε, μπήκε στο δωμάτιό του με μάσκα και του παρέδωσε την κασέτα με τη λειτουργία. Εκείνος την άκουσε και πήρε απέραντη δύναμη. Ο Βασίλης ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο γιατρός επέμενε ότι έπρεπε να πάει στην Αμερική, αλλά είπε πως αν το ήθελε πολύ, μπορούσε να πάει στην Ελλάδα. Μόλις έφτασαν στην Ελλάδα έκαναν μια Λειτουργία που ήθελε ο Βασίλης στον Αϊ-Γιώργη στο Καβούρι. Μετά την επιστροφή του Βασίλη στην Αθήνα φεύγει για Αμερικη για να λάβει το φάρμακο ΑΖΤ. Το ΑΖΤ δεν το πήρε ποτέ. Οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι θα πέθαινε σε 2 μέρες, αν το έπαιρνε. Είχε πια προβλήματα και με την όρασή του. Αποφασίζεται ότι πρέπει να γυρίσουν στην πατρίδα για να πεθάνει εκεί. Το τέλος ήταν πια θέμα ημερών. Το ταξίδι της επιστροφής στην Ελλάδα ήταν μια περιπέτεια. Είχε μείνει μόλις 40 κιλά, με εξαντλημένο τον οργανισμό του.

Ο Βασίλης Κουρκουμέλης-Billy Bo έσβησε στις 13 Ιουνίου 1987, στα 33 του. Στο σπίτι στο Καβούρι, με έναν εσταυρωμένο μπροστά του, δύο μέτρα ύψος.

Αποσπάσμα ομιλίας από το κανάλι “Ευλογία”

Αφήγηση: π. Γεώργιος Σχοινάς

enromiosini.gr