Οι Ελληνίδες πουλάνε τα ωάριά τους όσο-όσο – Τίθεται θέμα αιμομιξίας!

Οι Ελληνίδες πουλάνε τα ωάριά τους όσο-όσο – Τίθεται θέμα αιμομιξίας!

Αφού η χώρα δεν παράγει κάτι άλλο, κατέληξε να εξελίσσεται σε κέντρο παραγωγής ωαρίων. Η οικονομική κρίση αύξησε σημαντικά τον αριθμό των γυναικών που δωρίζουν τα ωάριά τους με το αζημίωτο, ωστόσο αύξησε περιέργως και εκείνων που τα λαμβάνουν για να τεκνοποιήσουν. Η προσφορά ωαρίων είναι τόσο μεγάλη που… γίνονται και εξαγωγές στην Ευρώπη!

Οι περισσότερες ελληνικές μονάδες στοχεύουν στη μεγάλη όσο και ιδιαίτερη αυτή αγορά στην Ευρώπη (ιδίως στις χώρες όπου ο νόμος δεν επιτρέπει την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή), στην Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, προσβλέποντας κυρίως στους ομογενείς, διαφημίζοντας τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας τους στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, το υποστηρικτικό νομικό πλαίσιο και τις ανταγωνιστικές τιμές τους, αλλά και διεκδικώντας μεγάλο μερίδιο στα σύγχρονα ζευγάρια με προβλήματα υπογονιμότητας. Ο αριθμός των ζευγαριών, Ελλήνων και αλλοδαπών, με προβλήματα υπογονιμότητας που καταφεύγουν στις εγχώριες μονάδες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής μεγαλώνει συνεχώς, διαμορφώνοντας αναλόγως και τη ζήτηση για δανεικά ωάρια από άλλες γυναίκες.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του Π.Θ. αν και δεν υπάρχουν επίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία για τη διαδικασία της δωρεάς ωαρίων καταγράφεται ένα συνεχώς αυξανόμενο ρεύμα γυναικών που δωρίζουν τα ωάριά τους, με τα κίνητρά τους να θεωρούνται εκ του νόμου αλτρουιστικά, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι καθαρά οικονομικά. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις η προσφορά ωαρίων είναι τόσο μεγάλη που επιτρέπει στις μονάδες να κάνουν και εξαγωγή – προϋπόθεση είναι να γίνεται από και προς πιστοποιημένες Μονάδες Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΕΑΙΥΑ), στη χώρα μας υπάρχουν 44 μονάδες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ενώ προ κρίσης υπήρχαν 67. Κάθε μονάδα, εφόσον πληροί τις αναγκαίες προδιαγραφές, μπορεί να διατηρεί τη δική της «δεξαμενή» γυναικών που προσφέρουν τα ωάριά τους. Μια «δεξαμενή» που πρέπει να είναι πάντα γεμάτη με το ελεγμένο υγιές γενετικό υλικό ώστε να καλύψει τις ανάγκες των ενδιαφερόμενων για τεκνοποίηση ζευγαριών. Στόχος μάλιστα είναι η δημιουργία Εθνικού Μητρώου Δωρητριών Ωαρίων.

Ένοχος ο δυτικός τρόπος ζωής

Οι γιατροί κάνουν λόγο για «καθυστερημένη» απόφαση των γυναικών να γίνουν μητέρες, λόγω καριέρας ή σειρά αποτυχημένων προσπαθειών, ωστόσο παραλείπονται οι περιβαλλοντικοί παράγοντες οι οποίοι είναι οι πιο ένοχοι για την ολοένα αυξανόμενη υπογονιμότητα στο δυτικό κόσμο, όπως η ακτινοβολία της ασύρματης τεχνολογίας, τα χημικά στην καθημερινότητα μας (σαπούνια, καλλυντικά κ.λ.π.), αλλά και η κακής ποιότητας διατροφή και τα μεταλλαγμένα.

«Τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται τα αιτήματα για ξένα ωάρια κυρίως επειδή η ηλικία τεκνοποίησης της γυναίκας αυξάνεται συνεχώς», λέει η κυρία Δήμητρα Δρακοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Γονιμότητας «Κυβέλη». Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. «Σε όλες τις χώρες, όπως και στην Ελλάδα, η πλειονότητα των ζευγαριών ξεκινά την προσπάθεια για τη δημιουργία οικογένειας περίπου στην ηλικία των 35 χρόνων. Αυτή είναι όμως η ηλικία που αρχίζει να μειώνεται η γονιμότητα της γυναίκας – μάλιστα η μείωση είναι ραγδαία μετά τα 40», σημειώνει ο μαιευτήρας γυναικολόγος Θάνος Παράσχος.

«Πρόκειται για γυναίκες που έχουν μπει στην εμμηνόπαυση ή έχουν απελπιστεί να παίρνουν φάρμακα και δεν αντέχουν τη διαδικασία. Είναι μια πτυχή της εξωσωματικής που δεν πραγματοποιείται στα δημόσια νοσοκομεία αλλά μόνο σε ιδιωτικές κλινικές, και όχι σε όλες», λέει η κυρία Δρακοπούλου.

Ο κ. Παράσχος επισημαίνει ότι «προτού ο γιατρός υποδείξει σε μια γυναίκα ως λύση τα “δανεικά” ωάρια, πρέπει να έχει διαγνώσει ότι αυτή δεν είναι σε θέση να παράξει δικά της ή ότι έχει κακή ποιότητα ωαρίων, ή βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία ή έχει κάποια ορμονική ή γενετική διαταραχή, π.χ. μπορεί μια γυναίκα να έχει γεννηθεί χωρίς ωοθήκες. Η αναζήτηση ξένων ωαρίων συστήνεται επίσης όταν οι εξετάσεις δείχνουν πρόωρη εμμηνόπαυση, ανεξάρτητα από την ηλικία της, όταν π.χ. πρόκειται για 35χρονη γυναίκα με τιμές ανησυχητικές στη μέτρηση δύο κρίσιμων ορμονών, των FSH και AMH. Σε κάθε περίπτωση, ο έλεγχος κάθε μονάδας από την Αρχή, που πλέον παράγει σημαντικό έργο, είναι αναγκαίος και αποτελεί την πρώτη δικλίδα ασφαλείας για όλους τους υποψήφιους γονείς».

«Η δωρεά ωαρίων είναι ένας τρόπος τεκνοποίησης και λύσης του προβλήματος της υπογονιμότητας που επιλέγεται όλο και πιο συχνά», επισημαίνει ο μαιευτήρας Αναστάσιος Γιαντζόγλου.

Ο αριθμός των κύκλων εξωσωματικής γονιμοποίησης που πραγματοποιούνται ετησίως στην Ελλάδα εκτιμάται ότι έχει μειωθεί κατά 40%-50% σε σχέση με πριν από μία οκταετία. Πριν από την οικονομική κρίση εκτιμάται ότι στην Ελλάδα γίνονταν 15.000 κύκλοι εξωσωματικής γονιμοποίησης ετησίως. Ωστόσο, ο μεγάλος αριθμός των αλλοδαπών ζευγαριών που επιλέγουν την Ελλάδα για να μπουν σε αυτή τη διαδικασία μαρτυρά ότι οι επιτυχίες μάλλον υπερτερούν των αποτυχιών.

Η Ελλάδα βρίσκεται μέσα στη λίστα με τις χώρες της Ευρώπης που διακρίνονται για το νομικό πλαίσιο, αλλά και την εφαρμογή του σε ό,τι αφορά το πεδίο της δωρεάς ωαρίων και της εξωσωματικής με ξένα ωάρια, σε σχετικές διαδικτυακές κοινότητες (ενδεικτικά invitra.com, bubhub.com.au, eggdonationfriends.com).

Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρος, Πολωνία, Τσεχία είναι οι ανταγωνίστριες της Ελλάδας σε αυτό τον χώρο, με τις τιμές να κυμαίνονται από 4.500 έως 7.600 ευρώ για όλη τη διαδικασία της εξωσωματικής με δανεικά ωάρια. Γυναίκες από χώρες της Ευρώπης, ιδίως από Βρετανία, Ιταλία, Γερμανία, αλλά και από την Αυστραλία ή ακόμη και την Αμερική επιλέγουν την Ελλάδα.

Στα πακέτα εξωσωματικής γονιμοποίησης με ξένα ωάρια τα οποία διαφημίζει η συγκεκριμένη ιστοσελίδα, η Ελλάδα φιγουράρει ως ο δεύτερος πιο φθηνός προορισμός μετά την Πολωνία

Οι δότριες ωαρίων

Μπορεί στις ΗΠΑ να βλέπει κανείς συχνά ανακοινώσεις στα πανεπιστήμια όπως, «Ζητούνται φοιτήτριες που θέλουν να δώσουν τα ωάριά τους», στην Ελλάδα όμως η «δουλειά» γίνεται και χωρίς αυτές, από στόμα σε στόμα. Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Γιατρών Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής Θέμης Μαντζαβίνος χαρακτηρίζει ως «ευτύχημα» τη δωρεά ωαρίων που γίνεται και στη χώρα μας ,όπου «το νομικό πλαίσιο βάζει σημαντικές ασφαλιστικές δικλίδες για τη διαδικασία της δωρεάς ωαρίων, προστατεύοντας τόσο τη δωρήτρια όσο και τη λήπτρια, με βασική εκείνη που υποχρεώνει στην τήρηση ανωνυμίας και τη μη επαφή των δύο γυναικών που θα συνδεθούν μέσω της διαδικασίας της δωρεάς και της αποδοχής της». Η υποψήφια δότρια ωαρίων, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, καλύπτεται από ανωνυμία και υποχρεούται να υπογράψει ειδικά έγγραφα συγκατάθεσης για τη δωρεά του γενετικού υλικού της. Για να γίνει δεκτή μια γυναίκα σε ένα πρόγραμμα δωρεάς ωαρίων πρέπει να πληροί τις εξής προϋποθέσεις:

1) Να έχει ηλικία από 19 έως 35 ετών.

2) Να είναι υγιής, μη καπνίστρια και να μην υπάρχει προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό γενετικών ασθενειών.

Βάσει του νόμου η δότρια λαμβάνει ένα ποσό ως αποζημίωση για την τυχόν απώλεια ημερών εργασίας της, τις μετακινήσεις και άλλα έξοδα που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του κύκλου στον οποίο συμμετέχει, το οποίο έχει προσδιοριστεί εκ του νόμου έως 1.200 ευρώ. Το κόστος των εξετάσεων και των φαρμάκων της δότριας το καλύπτει το ζευγάρι που θα κάνει χρήση των ωαρίων. Συνολικά οι εξετάσεις της δότριας και του ζευγαριού κοστίζουν από 300 έως 1.600 ευρώ, ανάλογα με το πρόβλημα. Το κόστος των φαρμάκων που θα χρησιμοποιηθούν και από τη δότρια και από το ζευγάρι κυμαίνεται από 1.800 έως 3.000 ευρώ. Το κόστος ωοληψίας/ γονιμοποίησης/ εμβρυομεταφοράς, κατάψυξης πιθανών πλεοναζόντων εμβρύων είναι από 1.600 έως 3.600 ευρώ.

Μείωση πληθυσμού και καλή ιατρική μπίζνα

Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Στην Ινδία η φτωχή γυναίκα με δώρο από ένα μπλέντερ ως και ένα αυτοκίνητο, θα ράψει τις σάλπιγγες της για οικογενειακό προγραμματισμό. Στη Δύση η φτωχή γυναίκα, απλά δεν θα τεκνοποιήσει, ενώ φτωχή αλλά υγιής, θα πουλήσει τα ωάρια της και οι γιατροί, θα κάνουν χρυσές δουλειές.

Παλαιότερη και η μόνη διαθέσιμη έρευνα της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας φανέρωνε το προφίλ των δωρητριών ωαρίων σε χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Το 2012 το 40% των δωρητριών στην Ελλάδα δήλωσε ότι δίνουν τα ωάριά τους για καθαρά οικονομικούς λόγους, «συναγωνιζόμενες» τις Ρωσίδες. Στην ίδια έρευνα, το 17% των Ελληνίδων δωρητριών ωαρίων δήλωναν άνεργες, όπως και στην Ισπανία (24%) και την Ουκρανία (22%). Στην Ελλάδα σχεδόν μία στις τρεις δωρήτριες (ποσοστό 30%) ανέφερε ότι δεν είχε σύζυγο και οικογένεια έναντι ποσοστού 50% στην Ισπανία και την Πορτογαλία.

Στην Ελλάδα, οι υποψήφιες είναι Ελληνίδες αλλά και αλλοδαπές – άλλωστε ο νόμος δεν είναι περιοριστικός ως προς την εθνικότητα, ζητεί μόνο η δότρια να είναι κάτοικος Ελλάδας. Η αναλογία Ελληνίδων – αλλοδαπών γυναικών είναι 40-60, και γίνονται δεκτές όσες κρίνονται απόλυτα υγιείς και πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις.

«Τα κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έχουν δίκτυα υποψήφιων δωρητριών που ενεργοποιούνται όταν κάποιο ζευγάρι χρειαστεί ξένο ωάριο. Πρόκειται για γυναίκες που γνωρίζουμε, έχουν έρθει στα κέντρα μας και έχουν υποβληθεί σε εξετάσεις. Δυστυχώς, έχουν καταγραφεί κάποια μεμονωμένα περιστατικά κυκλωμάτων διακίνησης ωαρίων που αμαυρώνουν όλο τον κλάδο», επισημαίνει ο κ. Μαντζαβίνος. Γνώστες του χώρου, πάντως, υποστηρίζουν πως αφενός μεν η νομιμότητα και η επιστημοσύνη που πρέπει να διέπουν τη λειτουργία κάθε μονάδας επαφίενται στους επικεφαλής της -οι έλεγχοι της Αρχής δεν αρκούν- και ότι τα περιστατικά που αμαυρώνουν τον κλάδο δεν πρόκειται να εκλείψουν, εφόσον δεν τα απαλείψει η πλήρης και συστηματική εφαρμογή του νόμου. Ακόμη και σήμερα, λένε χαρακτηριστικά, ουδείς μπορεί να ελέγξει αν οι δωρήτριες ωαρίων μετακινούνται από μονάδα σε μονάδα προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποζημίωση όσες περισσότερες φορές γίνεται.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών του χώρου, κατά μέσο όρο 100 γυναίκες εντάσσονται σε ετήσια βάση σε πρόγραμμα δωρεάς ωαρίων κάθε μονάδας. Κάθε δωρήτρια μπορεί να δωρίσει (νόμιμα) τα ωάριά της συνολικά έως και 10 φορές -αυτό είναι το ιατρικό όριο ασφαλείας-, ενώ σε ετήσια βάση η προσφορά ωαρίων επιτρέπεται βάσει του νόμου έως και δύο φορές. Όσο πιο μεγάλη είναι η μονάδα, τόσο πιο μεγάλη είναι και η «δεξαμενή» της. Από κάθε δότρια αφαιρούνται περίπου 10 με 12 ωάρια, τα οποία μπορούν να καλύψουν έως και δύο γυναίκες.

Άραγε, αναλογίστηκε ποτέ κανείς απ’ όλους τους εμπλεκόμενους -«δότριες», αγοραστές και γιατρούς»- αυτή η συνεχής πρακτική που καλύπτεται από την ανωνυμία, πόση αιμομιξία θα φέρει στις επόμενες γενιές; Όχι. Στην εποχή του «εγώ θέλω», των απανωτών παραβιάσεων των ηθικών κανόνων της φύσης, της τυφλής υποταγής στην επιστήμη και της λατρείας του κέρδους, το να παντρεύονται σε λίγο αδέλφια μεταξύ τους είναι ψιλά γράμματα…

i-gata.gr