Οι Δημόσιες Σχέσεις μέσα από Ιστορικά Γεγονότα και ο ρόλος της Επικοινωνίας στην άσκηση της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής.

Στο εξωτερικό σε ξένα πανεπιστήμια της Φλωρεντίας της Σορβόννης και της Κοπεγχάγης διδάσκουν ότι ο πρόδρομος των Δημοσίων Σχέσεων ήταν ο Βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας. Όταν στην πολιορκία της Θήβας ο νεαρός τότε Πρίγκιπας Αλέξανδρος σε ηλικία 16 χρονών ζητάει από τον πατέρα να του επιτρέψει να χρησιμοποιήσει τους ετέρους και με σκάλες να ανέβουν στα τοίχοι της πόλη και να την κατακτήσουν, ο Βασιλιάς Φίλιππος του απαντά ότι πρέπει να ξέρεις ένα πράγμα, το οποίο ισχύει και στην εποχή μας: Οι πόλεις δεν πέφτουν από έξω αλλά από μέσα χρησιμοποιώντας δηλαδή κήρυκες και ρήτορες οι οποίοι θα μείωναν το ηθικό των πολιτών και των στρατιωτών έτσι ώστε να ανοίξουν οι πόρτες από μόνες τους για να περάσει ο στρατός. Το ίδιο έγινε και στην Κωνσταντινούπολη. Μια μικρή πόρτα άνοιξε για καθαρά λόγους διοίκησης και διαφθοράς στις τότε υποθέσεις η οποία στο τέλος οδήγησε στο γκρέμισμα των τειχών.

Ένα άλλο ιστορικό γεγονός εφαρμογής Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας έχουμε όταν ο Μέγας Αλέξανδρος για να καταλάβει ολόκληρη την Ασία πήγε στο ιερατείο της Αιγύπτου όπου και τον αναγνώρισαν ως Θεό ακολουθώντας την λογική των Φαραώ που επικρατούσε, και στον Θεό – Άρχοντα και Στρατηλάτη όλες οι πόλεις τις ανατολής ανοίγουνε γιατί κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί. Ο Αλέξανδρος ουσιαστικά μπόρεσε επικοινωνιακά να τους επιβληθεί λέγοντος ότι είναι ιός Θεού. Τέτοιου είδους λογικές τις συναντούμε σε θεοκρατικά καθεστώτα απόλυτου ολοκληρωτισμού.

Στην Αττική παρατηρούμε ότι εφαρμόστηκαν τεχνικές Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας στην κατασκευή του εκπληκτικού έργου του Παρθενώνα, ο οποίος έγινε λίγο πριν τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Ο Περικλής έχοντας αντιληφτεί ότι η Αθήνα έχει χάσει το πάνω χέρι στην εξουσία και οδηγείτε καθημερινά σε διαδοχικές ήττες σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, προσπαθεί να αναδείξει την υπεροχή της μέσα από υλικές αποδείξεις, γνωρίζοντας καλά ότι η πολεμική ισχύ δεν μετριέται με ύλη, είναι άυλη.

Έτσι ετοιμάζει το τεράστιο σε σημασία έργο του Παρθενώνα βάζοντας στο κέντρο του Ναού την Θεά Αθηνά να κρατά το επιβλητικό κοντάρι πολέμου στο χέρι της και με αυτόν τον τρόπο περνά στους πολίτες την αίσθηση της Ασφάλειας αλλά και της υπεροχής μιας και η παρουσία της Θεάς Αθηνάς θα προστάτευε ολόκληρη την πόλη. Με αυτή την λογική όμως θα έπρεπε να μεταφερθεί και το ταμείο της Αθηναϊκής Συμμαχίας από την Δήλο στην Αθήνα για να προστατεύεται και αυτό καλύτερα από την παρουσία της Θεάς. Άρα βλέπουμε ότι ουσιαστικός στόχος του Περικλή ήταν η Αθήνα να μπορέσει να ελέγξει την όλη οικονομική κατάσταση και για να το πετύχει χρησιμοποιεί Στρατηγικές Επικοινωνίας εστιασμένες στην ύπαρξη φόβου και ανασφάλειας κάτι το οποίο εφαρμόζετε και σήμερα στα Δημοκρατικά πολιτεύματα όπου η επικοινωνία ταυτίζετε ξεκάθαρα με την ισχύ. Ίδιες Στρατηγικές χρησιμοποιεί και η Εκκλησία αλλά και η Πολιτική.

Πολύ αργότερα τον 18ο αιώνα στην Βιομηχανική Επανάσταση συναντάμε μια ιδιόμορφη αγορά όπου η ζήτηση είναι μεγαλύτερη της προσφοράς, άρα δεν υπήρχε λόγος να εφαρμοστούν τεχνικές προώθησης πωλήσεων, Marketing και Επικοινωνίας. Αν εφαρμόζαμε τότε τεχνικές Διαφήμισης και Επικοινωνίας θα είχαμε μεγαλύτερη ουρά στα καταστήματα πώλησης αγαθών άρα και περισσότερους δυσαρεστημένους πελάτες και τελικούς καταναλωτές. Ιστορικά η Επικοινωνία προηγείται από το Marketing το οποίο σήμερα λόγο της μεγάλης υπερπροσφοράς των προϊόντων χρησιμοποιείτε για να μπορέσει να πείσει τους καταναλωτές στο να τα αγοράσουν μέσα από μια τεράστια δυνατότητα ποικιλίας και επιλογής.
Βλέπουμε λοιπόν μέσα από τα ιστορικά παραδείγματα ότι τεχνικές Επικοινωνία, Δημοσίων Σχέσεων και Εικόνας τις χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά και μόνο για να μπορέσουν να διοικήσουν τον λαό και ολόκληρο τον τότε κόσμο.

Για άλλη μια φορά παρατηρούμε ότι εξαιρετικοί χρήστες αυτής της επιστήμης που λέγετε Επικοινωνία είναι η Εκκλησιά και τα διάφορα δόγματα τα οποία δεν θέλανε και δεν θέλουν ακόμα και σήμερα την διάδοση της γνώσης η οποία ουσιαστικά θα ξυπνήσει τους λαούς. Όταν έχεις γνώση μπορείς να έχεις άποψη, γνωρίζεις, ονειρεύεσαι, διεκδικείς και φυσικά μπορείς και σκέπτεσαι το αύριο. Αυτό που και σήμερα επικρατεί είναι το γεγονός ότι οι πολίτες πρέπει να αισθάνονται φόβο, γιατί όταν κάποιος φοβάται μπορούμε και του δημιουργούμε έντονες ανασφάλειες και έτσι με αυτόν τον τρόπο του σερβίρουμε σιγά σιγά το αίσθημα της δικιά μας Ασφάλειας αυτής που με τόσο κόπο μεθοδεύσαμε. Τι θα γίνει με τα Μνημόνια στην Ελλάδα? Τι θα γίνει με την πανδημία και τα εμβόλια ? Τι θέση θα κρατήσει η Ελλάδα σε μια ενδεχόμενη

Τουρκική επίθεση σε Αιγαίο και Θράκη? Είναι ορισμένα ερωτήματα τα οποία τεχνηέντως καλλιεργήθηκαν και προωθήθηκαν ακριβώς για τον παραπάνω λόγο της ύπαρξης φόβου και της επιβαλλόμενης ασφάλειας.

Σε μια διαφήμιση ο Σκλαβενίτης αναφέρει ότι ο καταναλωτής μπορεί να αγοράσει οτιδήποτε θέλει από τις 32.000 προϊόντα των καταστημάτων αρκεί στο τέλος να πληρώσει στο ταμείο. Το ίδιο ακριβώς δίλλημα της επιλογής δημιουργείτε και εφαρμόζετε σήμερα στην πολιτική μέσα από στημένα γεγονότα και καταστάσεις, όπως παρουσιάστηκαν ποιο πάνω, τα οποία οδηγούν σε ένα κλίμα έντονου φόβου όπου ο πολίτης μπορεί μεν να ψηφίσει στις εκλογές ελεύθερα όποιο κόμμα νομίζει ότι τον εκφράζει αλλά ότι και να ψηφίσει στο τέλος μνημόνιο θα προκύψει και το ΟΧΙ θα γίνει ΝΑΙ. Αρκεί να διαλέξει. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα η Επικοινωνία θεωρείτε ως η Πέμπτη Εξουσία, ύστερα από την Νομοθετική, της Εκτελεστική, την Δικαστική και την Βουλευτική.

Μιχάλης Φωτίου – P.R Manager

https://www.facebook.com/mixalis.photiou/