Ο θυμός του Έλληνα!

Ο μεγάλος εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, πριν 100 και πλέον χρόνια, βλέποντας έξω από την παλιά Βουλή των Ελλήνων το εμβληματικό χάλκινο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, έφιππου με αυστηρό ύφος να δείχνει επιτακτικά με το δεξί τεντωμένο του χέρι, εμπνέεται και ανοίγει διάλογο μαζί του:

-Χαλκόπλαστε Κολοκοτρώνη, του λέει! Κάπου το χέρι απλώνεις, που τ’ απλώνεις;

-Στον πόλεμο, του απαντά εκείνος, στων όλων τον πατέρα, στη ρίζα στην αγράμματη σοφία, στην κλεφτουριά στου Τούρκου τη φοβέρα!

-Και γύρω κι εμπρός σου η Πολιτεία, με τα λογής παλάτια τα πλατιά, καζάρμες, θέατρα, τράπεζες, υπουργεία;

-Κι αποκρίνεται: Τσεκούρι και φωτιά!».

Κι εμείς, με τη σειρά μας, τον ρωτάμε για τα τωρινά: Τι λες Θοδωρή για τα τωρινά, για αυτά που θωρείς να γίνονται στη χώρα;

Θυμώνει, αγριεύει, θεριεύει κι απαντά:

Έλληνα!

Η γη σου καίγεται απ’ άκρη σ’ άκρη!
Κηφήνες, τσακάλια κι αχόρταγες ακρίδες, λεφτάδες, τρανοί, πολιτικοί, γραμματισμένοι, κομματάρχες και κοτζαμπάσηδες, ένα πλήθος ανίδεοι και στριμμένοι διαλύουν την ιερή σου χώρα. Ο Μαμωνάς είν’ ο θεός τους! Τα παιδιά σου θυσία στον Μολώχ!

Δικαιοσύνη και αξιοσύνη πουθενά! Στη θέση τους το κόμμα, η ψήφος, το άδικο, η αναξιοκρατία. Οι «αξίες» της Τουρκοκρατίας βασιλεύουν: ρουσφέτι, μπαχτσίσι, χαράτσι, πεσκέσι, ραχάτι σε όλο τους το μεγαλείο!

Κούφιοι, τενεκέδες κι οκνοί καταφρονούν τους ιερούς θεσμούς, τη αγία σου πίστη, την παιδεία, την θεία σου γλώσσα, την οικογένεια!

Σήκω, ορθώσου, πλάσου, αρματώσου! Την γνώσης και της πίστης άρπαξε το τόξο και αγωνίσου. Τέντωσε, σημάδεψε και κτύπα το όρνιο της αθεΐας που σου παίρνει νου και γνώμη και παλληκαριά. Πλήξε το τέρας της άθλιας απάτριδος πολιτικής και τη λυσσασμένη σκύλα της «ενημέρωσης», πλην στυγνής προπαγάνδας, που σε κρατά καθηλωμένο!

Πέτα από πάνω σου του ραγιά τη ρετσινιά! Σταμάτα να πληρώνεις του σκλάβου το χαράτσι στην αστόχαστη την πλέμπα! Κακή η σκλαβιά, αλλά χειρότεροι οι ραγιάδες!

Ελληνική ψυχή!

Ξύπνα κι εμπρός! Να οι στάβλοι του Αυγεία! Καθάρισέ τους!

Παντρέψου με το θυμό και χτύπα, λάβωνε και σβήσε, ν’ αναστηθείς ξανά! Κτύπα τους ψεύτες, τους άμυαλους και τους κιοτήδες!

Το μαχαίρι στο κόκκαλο!

Ελληνική φυλή!

Δεν έχει άλλο πιο βαθύ σκαλί του κακού η σκάλα! Αλλά, αν θέλεις ξανά για να ανεβείς προς ύψη ουρανοφόρα, σημαία και πράξη κάνε την Αλήθεια, την Ταπεινοσύνη, την Υπακοή!

Τρανό παράδειγμά σου της Ιστορίας και της Εκκλησιάς τα συναξάρια, της Ρωμιοσύνης τα καμάρια!
Μην αφήνεις να σε διαφεντεύουν αντίχριστοι κι ανθέλληνες! Διάβασε, μάθε, ορθώσου αντρίκεια, ενώσου, πίστεψε, πολέμα! «Η μόνη δικαιοσύνη είναι το σπαθί!».

Μη φοβάσαι! Ας ουρλιάζουν καταπόδι οι λύκοι. Στόχος σου μοναδικός η νίκη!

Νικόλαος Ταμουρίδης Αντιστράτηγος (ε.α)-Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ