Ο τακτικός και άτακτος στρατός σε όλα τα πεδία και παιδεία. Ακαταμάχητος….

Ο τακτικός και άτακτος στρατός σε όλα τα πεδία και παιδεία. Ακαταμάχητος….

Τακτικός στρατός είναι η ικανότητα να κάνεις τον άλλον να φοβάται περισσότερον την διαταγή από τον θάνατον.  

Προς τους γενναιότερους η ικανότητα αυτή τους επηρεάζει εξηγώντας τους ότι εάν δεν φοβούνται ή εάν δεν σέβονται την διαταγή περισσότερον από τον θάνατον θα τους εύρει οπωσδήποτε ο θάνατος καθότι η διαταγή αποσκοπεί εις τον να νικήσει τον εχθρόν που μας τάσσει θάνατον.

Όπως βλέπετε σε δένουν με λέξεις και χρησιμοποιείται με πληθώρα λέξεων η έννοια μας και εσένα ! Ούτως ώστε να συνπεριλαμβάνουν εσένα εις το μας ή εσάς ή αυτούς ως σύνφυλους ή σύνφιλους !

Μαθαίνουν τον στρατιώτη να φοβάται την διαταγή περισσότερον από τον θάνατον και την δικαιολογούν ή και απειλούν ότι εάν δεν φοβάται την διαταγή περισσότερον από τον θάνατον θα τον εύρει ο θάνατος είτε από τους εχθρούς που ούτως ή άλλως εξυπακούεται ότι τάσσει θάνατον ή από τους ανώτερους που σκοτώνει όσους δεν υπακούνε, τους κηρύσσει προδότες, λιποτάκτες και διά να εξασφαλίσει την πιθανότητα ο αρνητής να μην είναι ή να μην γίνει φίλος του εχθρού.

Αυτός είναι ο ορισμός του αδύναμου. Είναι υπάλληλος ήτοι υπό άλλων, είναι υπήκοος ήτοι υπό ακοής ή και υπό διαταγής άλλων, είναι δούλος, σκλάβος, είλωτας.

Εις τους περισσότερους αρκεί το φόβητρον της διαταγής που φαντάζει χειρότερη από τον θάνατον. Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι εάν υποταχθούν εις την διαταγή θα καταστραφεί η ζωή τους εάν δεν θανατωθούν και αυτή η καταστροφή οδηγεί σε θάνατον ή σε έναν ζωντανόν ανυπόφορον θάνατον.

Ο γενναίος υπερευφυής αντιδράσει διά σωρεία λόγων. Είτε επειδή είναι ατομιστής, είτε επειδή είναι ανδρείος ηθικός και δεν καταδέχεται η ψυχολογία του να υπηρετεί τους προδότες ως πατριώτες οι οποίοι χρησιμοποιούν άλλους διά να αποθάνουν ώστε να εξασφαλίσουν την ασφάλεια, καλοπέραση, ματαιοδοξία, χρήμα, επιτυχή φιλαρχία οι ίδιοι.

Ο ηθικός ανδρείος προσβάλλεται από την ανηθικότητα των προσχημάτων εκείνων όπου τον εξαπατούν με κοροϊδίες υποκρισίας και ιδιοτελής υστεροβουλίας ή και άμεσης προάσπισης των συμφερόντων του, εις τα πλαίσια του κράτους, του έθνους, της ανάγκης, της αρετής.

Επεδή γνωρίζει την ηθική και την ανδρεία αντιμετωπίζει η ψυχολογία του με αμετροεπή παρρησία θάρρους τις κοροϊδίες, ψευδείς παραστάσεις, δόλους, υπουλίες των ούτω καλούμενων ανωτέρων και πολλών. Προτιμάει να αποθάνει αξιοπρεπής κυριολεκτικός Πατριώτης της Ηθικής έστω και εάν αυτή η επιλογή του κηρύσσεται από την Ιστορία των πολλών, ανωτέρων και δυνατών ως προδοσία ή και εσχάτη προδοσία.

Μία άδικη εξουσία μίας Πατρίδας δεν δικαιούται και δεν δικαιολογείται να ζητεί περισσότερα από όσα προσφέρει σε έναν άνθρωπον και αυτόν ισχύει όταν η πατρίδα ή κράτος αυτόν ενώ δύναται προσφέρει πενιχρά σε σχέση με τα όσα προσφέρει σε άλλους πολλούς ή ολίγους.

Ο ηθικός ανδρείος είναι ο πρώτος εις τις μάχες μίας δίκαιης πατρίδας ή λαού ή κράτους και ο έσχατος εάν συνοδεύεται με ακαταμάχητη λογική και υπερευφυΐα. Το να προδώσει ο ηθικός ανδρείος την αξιοπρέπεια του ισοδυναμεί με το να τρουμπώσει δημοσίως να τον πηδήξουν όλοι οι άδικοι, παγαπότηδες, ανήθικοι, προδότες των ανθρώπων, ιδιοτελείς, ύπουλοι, υποκριτές. Το να είναι υπάκουος σε αυτούς ισοδυναμεί με προδοσία ή και αυτοπροδοσία της ψυχής του.

Ένας ηθικός λαός, κράτος, έθνος, φυλή, εξασφαλίζει την επιτυχία, την νίκη, το καλύτερον δυνατόν από τους ηθικούς γενναίους. Ο δίκαιος άνθρωπος είναι γενναίος ειδικώς σε δίκαιους αγώνες, υπερνικάει τον θάνατον διά της ισχύος της δικαιοκρατίας του, δεν ανέχεται η ψυχολογία του σε μία δίκαιη κατάσταση να απέχει ή να μην δώσει περισσότερα εξ’ όσων δύναται. Ο δίκαιος ανδρείος κάνει θαύματα σε δίκαιους αγώνες και όταν το κράτος, ο λαός, το έθνος, η φυλή τηρούν προαναπόσπαστον ευδίκαιον. Ο ίδιος αυτός ανδρείος δίκαιος αρνείται να υπηρετήσει τους άδικους, τις άδικες αξιώσεις και τους απατεώνες διότι η θρησκεία της ψυχολογίας του είναι το Δίκαιον = Ευδίκαιον….

Αυτός είναι ο ορισμός του δικαίου, ανδρείου και γενναίου υπερευφυή ανθρώπου. Δεν είναι γενναίος σε κάθε περίπτωση διότι η κάθε περίπτωση είναι υπόθεση αδικίας και συμφέροντος αλλά ο γενναιότερος όταν ο αγώνας, η αξίωση, η ανάγκη, η συνστράτευση είναι δίκαιη και διοικείται από δίκαιους.

Όταν ή και όποτε και δι’ όσον θραύθηκε αυτός ο ιερός κλοιός εις το έθνος μας επήλθε το χάος της αδικίας, της ήττας, της ήττας των ανθρώπων από το ίδιον το έθνος ως οργανωμένον σύνολον ή και κράτος διότι ο ούτω καλούμενος πατριωτισμός σε περιπτώσεις υποκρισίας και αδικοκρατίας είναι υπερφίαλος, πομπώδης προσποιητός και παραστατικός υπνωτικός αποπλανήσεως, ιδιωτικός, ιδιοτελής, αλλοπρόσαλλος, παγιδευτικός προς στημένες ήττες των ανθρώπων του και ωφέλεια των προδοτών αρχηγών ή και φίλαρχων που εξασφαλίζουν την ασφάλεια αυτών και των οικογενειών τους εκ των προτέρων.

Εάν έναν κράτος αδικεί ή αξιώνει αδικίες και διεκδικήσεις προς έναν άλλον κράτος όπου όλοι ή οι περισσότεροι ή οι φίλαρχοι εξουσιαστές είναι άδικοι και τηρούν επιτυχώς την αδικία, τότε ποίος αδικεί ποίον;

Από την στιγμή όπου σε έναν έθνον ο καθένας αδικεί τον άλλον ή οι πλείστοι, πως είναι δυνατόν αυτοί όπου αδικούν τους άλλους και πολύ περισσότερον οι φίλαρχοι προδότες φύλαρχοι διαμαρτύρονται περί αδικίας εξ’ άλλου κράτους ή έθνους;

Να διατί αυτοί δεν νοούν ποτέ διατί Ο Θεός δεν τους ευνοεί! Να διατί πολλές φορές εις την Ιστορία έθνη άδικα αναμεταξύ των ανθρώπων του το καθένα εξαφανίστηκαν από επεκτατιστές άλλα έθνη, είναι μεταξύ άλλων ή σε πολλές περιπτώσεις απόφαση Θεού!

Όταν σε έναν έθνος βασιλεύει η αδικία και η ανωμαλία απωλαίνεται το δικαίωμα της αυτοκυριαρχίας και της κυριαρχίας του από Τον Θεόν, την Φύση και τους Άγραφους Νόμους. Τα έθνη αυτά απορούν διατί με ευκολία και εύνοια αδικαιολόγητη ή και εκ των άνωθεν κατακυριεύθηκαν από άλλα κράτη ή έθνη που είναι μεν άδικα έναντι άλλων εθνών αλλά ηθικότερα σε σχέση με τους πολίτες τους, όχι όμως πάντοτε.

Όταν ένας λαός απωλαίνει την δικαιοευλάβεια του, την εντιμότητα του και την ηθική του, τότε δεν δικαιολογείται να διαμαρτύρεται ή παραπονείται διά τις ήττες του άδικες ή δίκαιες από άλλους λαούς.

Η διαταγή να συνστρατευτείς σε έναν άδικον στρατόν δεν είναι ανώτερη από την ψυχή σου, την ηθική σου, την Φύση και Τον Θεόν…. Ο θάνατος ένεκα άρνησης μίας άδικης διαταγής είναι λύτρωση που γλυτώνει από την αδικία, την ανηθικότητα, την ανωμαλία, την αδικοποίηση, την ασέβεια, την προσβολή προς Τον Θεόν.

Η εκπαίδευση να φοβάσαι την διαταγή περισσότερον από τον θάνατον φθάνει μέχρι σημείου να μην φοβάσαι καθόλου τον θάνατον και να τρέμεις σύγκορμος και σύμψυχός την διαταγή! Αυτόν είναι αγαθόν εφόσον η διαταγή είναι Ηθική από Ηθικούς ανθρώπους διά Ηθική Υπόσταση Ελευθερίας! Το να μην φοβάσαι διόλου τον θάνατον και συνταυτόχρονα να φοβάσαι ως εκπαιδευμένον συντρομαγμένον ζώον την διαταγή είναι αυτόν όπου είπε Ο Χριστός: επειδή δεν μπορείτε να σωθείτε εσείς κλείνετε την θύρα και εις τους άλλους.

Αντιλαμβάνεστε ότι εννοείται πάσα διαταγή όχι μόνον εις τον τακτικόν στρατόν. Ο δε άτακτος στρατός είναι μία μορφή ή ανορθόδοξη ή υπερευφυής μορφή τακτικού στρατού. Το κράτος είναι ένας τακτικός στρατός, οι διαταγές της Ε.Ε.Ε., των κομμάτων, των πολιτικών, της συναγωγής του σατανά, είναι τακτικοί στρατοί. Ο στρατιώτης λοβοτομείται χωρίς να λοβοτομείται. Ελέγχεται ο λοβός του και το να μην δύναται να αναγνωρίσει εάν ο σκοπός είναι ιερός, δίκαιος, από δίκαιους και ευσεβείς ή να μην τον ενδιαφέρει τον μετατρέπει σε ψυχοχαμένον ελέω άδικου διατάκτη !

Εάν κάθε άνθρωπος ήταν ελεύθερος από το χρήμα και την αδικία τότε δεν θα υπήρχε καμμία μορφή αδικίας και υποταγής. Συνεπώς τα σαπρά μήλα της βλακείας ή του συμφέροντος ή της άγνοιας ή της κακίας επηρεάζουν ή και συνσαπίζουν ή και στιγματίζουν με δυστυχία, καταδίωξη και ρετσινιά προδοσίας τους γενναίους ανδρείους ηθικούς, τους μοναδικούς ατρόμητους. Διότι το να είσαι δίκαιος ήδη είσαι ατρόμητος, επειδή το δίκαιον πληρώνεται από αυτόν όπου το αξιώνει ενώ το άδικον πληρώνει, χαρίζει, εξαγοράζει, προμηθεύει….

Μία θάλασσα αδικίας δεν αξίζει κάτι, μία σταγόνα δικαιοσύνης αξίζει τα πάντα και είναι μεγαλύτερη σε έκταση από μία θάλασσα αδικίας.

Ένας σπουδαίος άδικος είναι άξιος να τον φάει ο σκώληκας διά τιμωρρία. Ένας σπουδαίος δίκαιος είναι άξιος να τον φάει ο σκώληκας διά να ωφεληθεί.

Όσον και ό,τι σπουδαίος και εάν είσαι, είσαι προμάταιος και προανάξιος ψευδοσπουδαίος.

Σπουδαίος, σπουδή, πεδίον και παιδείον είναι ο δίκαιος!

Ένας πολιτισμός ή και πολυτισμός που επέτυχε τα πάντα εκτός από το δίκαιον ή και επέτυχε τα πάντα δι’ αρνήσεως του δικαίου, είναι μία συνταυτοχρόνως αξιοθρήνητη και αξιοκαταφρόνητη περίσταση που η μελέτη του αξίζει μόνον διά συμπεράσματα και διά κανένα σεβασμόν.

Ένας σπόρος δικαίου αξίζει περισσότερον από άπειρα δένδρα αδικίας επειδή ο σπόρος του δεν σαπίζει, δεν ανακυκλώνεται, δεν ηττάται….

Άλλωστε η αδικία βλάστησε παράνομα και παράτυπα επάνω εις την ανοχή της δικαιοσύνης, η ανοχή είναι ελέω δικαιοσύνης. Η αντοχή είναι η ανοχή ελέω αγάπης. Ο άδικος που σου δείχνει έλεος δεν είναι η πηγή του ελέους, αλλά το έλεος ελεεί τον άδικον να ελεήσει τον δίκαιον….

Μόλις γεννηθείς πρέπει να μάθεις με ποίους θανάτους να είσαι φίλος και ποίους να εμπιστεύεσαι και ποίους θανάτους να μην είσαι φίλος και να μην εμπιστεύεσαι. Η επιλογή του οίου μεν θανάτου είναι ο θάνατος του οίου αντίθετου δε θανάτου. Η Τιμή δεν είναι θάνατος, αξίζει ο θάνατος που είναι η έξοδος από τον προσχωρημένον θάνατον δι’ ατιμίας.

Η γέννηση είναι μία. Οι θανάτοι είναι πολλοί. Κάθε άνθρωπος κάνει ό,τι μπορεί διά να αποφύγει έναν θάνατον, ποίον θάνατον όμως;

Ο θάνατος είναι πολυμορφικός, φωτοδεσμομηχανικός/κβαντομηχανικός. Σε όσους υπάρχει μόνον ένας θάνατος ως ιδέα, τότε η αποφυγή του θανάτου είναι πανάκεια και «αρετή» ή και επιτυχία. Όμως ούτως ή άλλως ο τελεσίδικος θάνατος του σαρκίου θα επέλθει ούτως ή άλλως κάποια στιγμή, τι έχει αποθάνει έως τότε σε έναν άνθρωπον; Σε έναν άνθρωπον με ψυχή εκατομμύρια αγαθοί, κακοί, ουδέτεροι και ανάμεικτοι θανάτοι ει δυνατόν να συμβούν, σε έναν άνθρωπον ή ανθρωποειδές ή άνθρωπον που δεν πιστεύει ή δεν έχει ψυχή τότε καμμία έννοια δεν έχει σημασία παρά η περισσότερη διατήρηση του σαρκίου. Σε άνθρωπον χωρίς ψυχή ή χωρίς πίστη δεν φαίνεται ο δεύτερος θάνατος αλλά σε ανθρώπους με ψυχή είτε το πιστεύουν υπάρχει η πιθανότητα δευτέρου θανάτου. Δεύτερος θάνατος είναι ο θάνατος της Ηθικής πριν από τον πρώτον θάνατον….

ελεύθερον το εύψυχον

Παναγιώτης Δίας