Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

«Ο πολεμιστής του Φωτός επικεντρώνεται στα καθημερινά θαύματα της ζωής.
Σέβεται τον πόνο του διπλανού και δεν τον συγκρίνει με τον δικό του.
Δεν μιλά για τα όνειρα και τα σχέδιά του.
Σε στιγμές θυμού, χτυπάει το βράχο και ματώνει το χέρι του, δεν ξεσπάει σε πιο αδύναμο.
Έχει θέληση και επιμονή, όχι εμμονή.
Διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο.
Δεν περνά τις μέρες του προσπαθώντας να παίξει τον ρόλο που επέλεξαν οι άλλοι για εκείνον.
Γνωρίζει πως οι ουλές των βιωμάτων είναι η ανταμοιβή των κατακτήσεων.
Γνωρίζει πως είναι απαραίτητη μια δόση τρέλας για να κάνει το επόμενο βήμα.
Προσπαθεί να αξιοποιεί όσο γίνεται τα χαρίσματά του.
Προσαρμόζεται στις συνθήκες ρέει σαν το νερό στα εμπόδια.
Δεν βιάζεται, αποφεύγει τις απερίσκεπτες κινήσεις και κυριαρχεί στην ανυπομονησία.
Γνωρίζει πως πριν να αλλάξει τον κόσμο πρέπει να αλλάξει τον εαυτό του.
Πιστεύει στα θαύματα και τα θαύματα αρχίζουν να συμβαίνουν.
Προσπαθεί πάντα να βελτιώνεται.
Ο πολεμιστής του Φωτός δεν απειλεί.
Συμπεριφέρεται σαν παιδί και διατηρεί την επαφή του με το Θεό, μέσω της αθωότητας και της ευθυμίας του.
´Έχει την ταπεινότητα να ακούσει συμβουλή και να δεχθεί βοήθεια.
Ο πολεμιστής του Φωτός δεν προσπαθεί να μοιάσει. ΕΙΝΑΙ.
Δεν δέχεται δώρα από τον εχθρό.
Μετά από μια ήττα σηκώνεται όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Ο πολεμιστής του Φωτός τιμάει και κρατάει το λόγο του.
Δεν απογοητεύεται όταν χάνει τον αρχικό ενθουσιασμό.
Γιορτάζει τη χθεσινή νίκη, για να έχει περισσότερες δυνάμεις για την αυριανή μάχη.
Εμπιστεύεται κάποιον, μόνο όταν γνωρίσει και τα ελαττώματά του.
Ο πολεμιστής του Φωτός γνωρίζει πως δεν είναι αυτό που δείχνει τις στιγμές της θλίψης. Είναι πολύ περισσότερα.
Δεν προφέρει ΝΑΙ με τα χείλη αν η καρδιά του λέει ΌΧΙ.
Μαθαίνει να ζει με τις αντιθέσεις του.
Γνωρίζει πως όλα όσα τον περιβάλλουν (νίκες, ήττες, ενθουσιασμός, αποθάρρυνση) είναι μέρος του Καλού Αγώνα.
Ο πολεμιστής του Φωτός γνωρίζει πως κανένας δεν είναι μόνο καλός, ή μόνο κακός.
Δεν στέκεται στα προβλήματα, αλλά στη χαρά που ξεπέρασε κι αυτή τη δοκιμασία, και στα όμορφα πράγματα που αναδύθηκαν από τις δύσκολες στιγμές και αποτελούν απόδειξη των ικανοτήτων του.
Ο πολεμιστής του Φωτός γνωρίζει ότι έχει μέσα του τη σπίθα του Θεού.

Ο πολεμιστής του Φωτός έχει στιγμές που δρα και στιγμές που υπομένει.
Αφήνει το κακό να πει ό,τι θέλει και φεύγει.
Γνωρίζει πως κάθε χτύπημα ενός εχθρού είναι μάθημα άμυνας για τον ίδιο.
Γνωρίζει πως η επανάληψη των εμπειριών έχει μοναδικό στόχο να του διδάξει αυτό που δεν εννοεί να μάθει.
Ο πολεμιστής του Φωτός δεν μιλά για τα προτερήματά του.
Γνωρίζει πως δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος:
ο καθένας έχει τα απαραίτητα χαρίσματα για την ατομική πορεία του.
Για να πιστέψει στο δρόμο του δεν έχει ανάγκη να αποδείξει πως ο δρόμος του άλλου είναι λανθασμένος.
Ο πολεμιστής του Φωτός όταν αρχίζει πηγαίνει μέχρι τέλος.
Βρίσκεται στον κόσμο για να βοηθήσει τους ανθρώπους, όχι να τους καταδικάσει.
Γνωρίζει πως πίσω από τη παγωμένη μάσκα των ανθρώπων υπάρχει μια καρδιά από φωτιά.
Γνωρίζει ότι η διαίσθηση και το ένστικτο είναι το αλφαβητάρι του Θεού.
Ο πολεμιστής του Φωτός δεν χάνει την υπομονή του στις δυσκολίες, ούτε σπαταλά ενέργεια στα λόγια.
Δεν εκδικείται τους προδότες, αλλά τους απομακρύνει από τη ζωή του.
Δεν αντιμάχεται με όποιον δεν του αξίζει η τιμή της μάχης.
Γνωρίζει πως η πίστη μεταβάλλει το δηλητήριο σε κρυστάλλινο νερό.
Γνωρίζει πως αν στο τέλος του ταξιδιού φτάσει σε έναν άδειο Παράδεισο η μάχη του δεν θα έχει καμιά αξία.
Ο πολεμιστής του Φωτός έχει στη καρδιά του μόνο αγάπη.
Οι πολεμιστές του Φωτός αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον από το βλέμμα».

… του Paulo Coelho

Ελπίζω να το διαβάσατε με προσοχή. Τώρα αναρωτηθείτε συνέλληνές μου πόσο κοντά ή πόσο μακριά είμαστε από αυτό που διαβάσατε. Σκεφτείτε επίσης τι νιώσατε σε κάθε πρόταση. Κι αφού τα κάνετε αυτά σκεφτείτε γιατί ζούμε δούλοι και σκλάβοι στους υιούς του σκότους, εμείς τα υποτιθέμενα παιδιά του φωτός, εμείς οι Έλληνες.

SOCRATESNIOS