Ο Πατήρ εἶναι ἡ πηγή. Ὁ Υἱός εἶναι ὁ ποταμός, τὸ Πνεῦμα εἶναι τὸ νερό

• Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι :
• Ἅγιον: γιατὶ ὁ Θεός, ποὺ ἁγιάζει τους πιστούς, εἶναι ἀναμάρτητος.

Κύριον: γιατὶ εἶναι Κυρίαρχο καὶ Συνδημιουργὸ τοῦ σύμπαντος, μὲ τον Πατέρα καὶ τον Υἱό.

Ζωοποιόν: γιατὶ χαρίζει την ζωή, την φυσικὴ καὶ την πνευματική, ἐφ’ ὅσον εἶναι τὸ ἴδιο αὐτοζωή, ὡς Θεός.

Τὸ ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον:

Ἐκπορεύεται ἀπὸ τον Πατέρα.

Ἐκπηγάζει καὶ ἀναβλύζει συνεχῶς ἀπὸ τον Πατέρα.

Τὸ συν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον:

Μαζὶ μὲ τον Πατέρα καὶ τον Υἱό, προσκυνοῦμε καὶ δοξάζουμε καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

Τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν Προφητῶν:

Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μίλησε μὲ τὸ στόμα τῶν Προφητῶν στην Παλαιὰ Διαθήκη καὶ προανήγγειλαν τον ἐρχομό τοῦ Μεσσία.

• Ὁ προφήτης Ἰεζεκιηλ μᾶς ἀποκαλύπτει στὸ βιβλίο του ἕνα ὅραμα ποὺ εἶδε κάποια μέρα, σχετικὸ μὲ τον Μεσσία, ποὺ πρόσμεναν μὲ λαχτάρα. Εἶδε ν’ ἀναβλύζουν ἀπὸ τὸ κατώφλι τοῦ ναοῦ πηγές νεροῦ, ποὺ κυλοῦσαν στην κατωφέρια τοῦ βουνοῦ καὶ γίνονταν ποταμός. Αὐτὸς ὁ ποταμός διέσχιζε την ἔρημο καὶ κατέληγε στήν θάλασσα. Φθάνοντας ἐκεῖ, μετέβαλε τὸ πικρὸ νερὸ τῆς θάλασσας καὶ ἡ ἄλλοτε Νεκρὰ Θάλασσα γέμισε μὲ ψάρια, γέμισε ζωή. Ταυτόχρονα, στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ ἄρχισαν ν’ ἀναπτύσσωνται ποικίλα φυτὰ καὶ ὡραιότατα δένδρα, ποὺ πάντοτε εἶχαν καρπούς (Ἰεζ. 47, 1-12).
• Αὐτὸ τὸ ὅραμα παραπέμπει σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀντίφωνα τοῦ τετάρτου ἤχου τοῦ ἀναστάσιμου ὄρθρου, ποὺ ἀφορᾶ στὸ Ἅγιον Πνεῦ­μα: «Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ρεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν προς ζωογονίαν». Ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀναβλύζουν τὰ πλούσια νερὰ τῆς Χάριτος, ποτίζουν ὅλη την κτίση καὶ την ζωογονοῦν.

• Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, θέλοντας νὰ μᾶς βοηθήση ἀμυδρὰ νὰ ἀγγίξουμε τὸ Μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος, γράφει: «ὁ Πατήρ εἶναι ἡ πηγή. Ὁ Υἱός εἶναι ὁ ποταμός, τὸ Πνεῦμα εἶναι τὸ νερό, ποὺ πίνεται καὶ ποτίζει».
• Καὶ ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἰεροσολύμων συμπληρώνει πολὺ παραστατικὰ την εἰκόνα: «Τὸ νερό, ὅταν εἰσέρχεται στὰ διάφορα φυτά, γίνεται λευκὸ στὸ κρίνο, κόκκινο στὸ τριαντάφυλλο, πορφυρὸ στους μενεξέδες· στον φοίνικα γίνεται διαφορετικὸ καὶ στὸ ἀμπέλι ἄλλο. Παντοῦ εἰσδύει ποικιλότροπα, χωρίς νὰ μεταβάλλεται κατ’ οὐσίαν, ἀλλά, ἀναλόγως τῆς κατασκευῆς ἐκείνων ποὺ τὸ ὑποδέχονται, στὸ καθένα συμπεριφέρεται ἀνάλογα· ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα, ἄν καὶ εἶναι τὸ αὐτὸ πάντα, σ’ ἄλλον φωτίζει την ψυχή μὲ τὸ προφητικό χάρισμα, σ’ ἄλλον δίνει δύναμη ν’ ἀπομακρύνη τους δαίμονες, σ’ ἄλλον νὰ ἑρμηνεύη την Ἁγία Γραφή, ἄλλον ἐνισχύει στην σωφροσύνη καὶ την ἁγνότητα, σ’ ἄλλον διδάσκει την ἐλεημοσύνη, ἄλλον ἑτοιμάζει προς τὸ μαρτύριο καὶ ἄλλον σὲ ἄλλα. Σ’ ὅλους σκορπᾶ τον ἀνεξιχνίαστο πλοῦτο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς σοφίας Του «ὁ διδάσκαλος καὶ ἁγιοποιός Παράκλητος». Ἀρδεύει ὅλην τήν λογικὴ κτίση μὲ τήν ποικιλία τῶν θείων χαρισμάτων Του».
• Πηγή orthodoxostypos.gr