Ο παράξενος, συγκλονιστικός στολισμός του Δήμου Καισαριανής μέσα από 20 φωτογραφίες

Ο Δήμος Καισαριανής και το περιοδικό gr design εκθέτουν νέα έργα σημαντικών εικαστικών και designer στις στάσεις λεωφορείων επί της Εθνικής Αντιστάσεως

To πρωτοείδα στο Instagram του Σταύρου Θεοδωράκη που έγραψε: «Σε έναν παράξενο στολισμό προχώρησε ο Δήμος Καισαριανής. Έβαλε στις στάσεις των λεωφορείων 40 αφίσες που δημιούργησαν γραφίστες, ζωγράφοι, εικονογράφοι, ντιζάινερς από Ελλάδα και εξωτερικό. Θέμα; “Αναζητούμε την ομορφιά ξορκίζοντας το ζόφο”. Οι δημιουργοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του περιοδικού gr design και είναι η πρώτη φορά που μια αθηναϊκή πόλη δίνει τόσο χώρο στο social design.»

Ψάχνοντας είδα πως ξεκίνησε πριν από μία εβδομάδα και θα κρατήσει όλο το Δεκέμβριο.

«Ο τρόπος προσέγγισης για τον σχεδιασμό ήταν ελεύθερος» λέει ο εκδότης του περιοδικού gr design, Πάνος Κωνσταντόπουλος. «Αφορούσε είτε την υγειονομική κατάσταση, είτε το σύστημα Υγείας, τα νοσοκομεία, τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους αστέγους, τους πρόσφυγες, τα κλειστά σχολεία, τη μοναξιά, την οικογενειακή κακοποίηση, την αισχροκέρδεια, τα αδέσποτα, την οικονομία έτσι όπως διαμορφώνεται, την ΕΕ, τους ηγέτες, όλα όσα εμπεριέχουν μια σχέση με την πανδημία στην ελληνική και την παγκόσμια πραγματικότητα. Οι συμμετοχές έφτασαν τις 300 και η επιλογή για τις φιναλίστ αφίσες ήταν δύσκολη. Εκτός από ελληνικές συμμετοχές παραλάβαμε αφίσες από Κίνα, Ισπανία και Ισραήλ.»

Το περιοδικό «gr design» διοργάνωσε ένα κάλεσμα σε δημιουργούς της οπτικής επικοινωνίας, γραφίστες και εικαστικούς, για να δημιουργήσουν μια αφίσα με θέμα την Covid-19. O Δήμος Καισαριανής στήριξε την προσπάθεια και εκθέτει 40 αφίσες στο αστικό τοπίο της πόλης.

Όλα ξεκίνησαν με αφορμή αυτό το κείμενο του Γιώργου Νταλάρα στο ίντερνετ:

Θα ’θελα να ’ξερα ποιος µας κάνει αυτό το κακόγουστο αστείο! Το λέει ο Ιονέσκο για τον θάνατο… Κατεβάσαµε ξανά τα βιβλία που τα περιγράφουν όλα. «Tο παιχνίδι της σφαγής», αλλά αυτό είναι θέατρο του παραλόγου. «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας», αλλά αυτό είναι µυθιστόρηµα. «Το δεκαήµερο του Βοκακίου», ο «Λοιµός» του Θουκυδίδη, αλλά αυτό είναι Ιστορία. Τώρα το ζούµε πραγµατικά, καθηµερινά. Μικρές και µεγάλες ιστορίες µνήµης…Έξω απ’ το σπίτι λίγα πράγµατα. Καµιά βόλτα µε τη µηχανή ή µε το αυτοκίνητο, ή περπάτηµα µε αποστάσεις ασφαλείας. Είµαστε ψύχραιµοι όσο µπορούµε και προσπαθούµε να κρατάµε την επικοινωνία µε τους φίλους και πιο πολύ µε τους µοναχικούς δικούς µας ανθρώπους. Τους µιλάµε. Μας έχουν ανάγκη και τους έχουµε.

Πέρα όµως απ’ αυτό, δύο πράγµατα µε ανησυχούν. Αυτή η πρόβα generale της εργασιακής και κοινωνικής αποµόνωσης και µοναξιάς. Φοβάµαι µη γίνει συνήθεια αυτή η ανάγκη. Γι’ αυτό το αναφέρω. Δεν θέλω ν’ αντικαταστήσει αυτή η απομόνωση τη ζωντανή επαφή, τη συνεργασία, τη συναισθηµατική εγγύτητα, τους φίλους, την κοινή µας ζωή. Και το άλλο, εξίσου σοβαρό, είναι αυτή η αµηχανία, η ανηµπόρια του να προσφέρουµε κάτι για το κοινό καλό. Να σφίξουµε το χέρι του διπλανού µας, να συµµετέχουµε σ’ αυτόν τον ακήρυχτο πόλεµο, να ξεπεράσουµε τον εαυτό µας. Βλέπω τους γιατρούς και τους νοσηλευτές σε όλο τον κόσµο, αυτούς τους ήρωες που δεν γνωρίζουµε καν τα ονόµατά τους, και πάνω τους έχουµε εναποθέσει όλες τις ελπίδες µας. Πώς θα τους το ανταποδώσουµε στο τέλος αυτού του εφιάλτη; Μένουµε σπίτι περιµένοντας την επόµενη µέρα. Τότε που θα µετρήσουµε ξανά τις δυνάµεις µας και θα µπούµε ξανά στην κοινή ζωή. Θα κλάψουµε γι’ αυτούς που δεν τα κατάφεραν, γνωστούς και αγνώστους, γι’ αυτούς τους εκατοντάδες που είδαµε να µεταφέρουν τα στρατιωτικά καµιόνια στο Bergamo. Θα αγκαλιάσουµε τους συγγενείς τους, αυτούς που δεν µπόρεσαν να τους κλείσουν τα µάτια, θα τους πούµε ένα τραγούδι παρηγοριάς! «Δεν είχε κάποιον να του κλείσει τα µάτια» λέει ο λαός σαν την ύστατη δυστυχία.Προς το παρόν µένουµε σπίτι και µαθαίνουµε να ζούµε την ανατροπή, µε τους όρους της δικής µας αξιοπρέπειας, της δικής µας ηθικής, µε αισιοδοξία, αναζητούµε την οµορφιά, ξορκίζοντας τον ζόφο.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21

22.

Συμμετέχουν με έργα τους οι: Αργύρης Αθανασιάδης, Αφροδίτη Κρασανάκη, Βαγγέλης Καλοχριστιανάκης, Βασίλης Κατωγιάννης, Γιάννης Αγγελάκος, Εύρος Βοσκαρίδης, Θάλεια Μπίθα, Θοδωρής Γεωργίου, Ιωάννης Εργελετζής (Kemosabe Design Studio), Ιωάννης Φετάνης, Ιωνάθαν Κωνσταντίνου, Κώστας Πολίτης, Λευτέρης Φάρος, Μαρινίκη Μπακάλη, Νεκτάριος Σιόντης, Παναγιώτης Ασημακόπουλος, Φίλιππος Αβραμίδης, Χλόη Φίνν, Χριστίνα Αλεξίου, Design Matters Studio, Kleanthis Loizou, Naufan Noordyanto, Nicos Terzis, Polkadot design Studio, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Τάσος Μαντζαβίνος, Βαγγέλης Χερουβείµ, Μέλανδρος Γκανάς, Μιχάλης Κουντούρης, Θανάσης Λάλας, Yosi Lemel, Ζωή Κατσιγιάννη, Πάνος Κωνσταντόπουλος

mikropragmata.lifo.gr

Σχετικά με Alice who the fuck is Alice???

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Alice who the fuck is Alice??? →