Ό φίλος μού ό Stranger απορεί διατί ταϊζουν τόν εχθρόν….

Ό φίλος μού ό Stranger απορεί διατί ταϊζουν τόν εχθρόν….

Διότι είναι καί αυτοί εχθροί καί αυτοεχθροί… Βεβαίως ό Stranger τό ξέρει καί δέν μπορεί νά τό χωνέψει από αγανάκτηση… Στό λέγει μήπως μπά καί…. ξυπνήσεις…, ούτε εγώ τό χωνεύω αλλά ταυτόχρονα τό χωνεύω… αλλά από αγάπη συνεχίζω, ομοίως καί ό Stranger καί ό κάθε άλλος παράξενος συμπεριλαμβανομένου καί εμού…

Η έννοια Παράξενος Σοφός είναι ό ανώτερος τίτλος οπού μπορεί νά αποδωθεί σέ άνθρωπον καί αυτόν τό Καταλάβουν μόνον οί παράξενοι σοφοί…

Οί σοφοί είναι ξένοι… Τό Γεροντικόν ΜΑΣ αποκαλύπτει μέ μαεστρία ότι μεγαλύτερη αγάπη διά Τόν Θεόν είναι νά γίνεις ξένος καί νά αποξενωθείς από κάθετι διά χάριν Τού Θεού. Συνάμα είναι ό ανώτερος βαθμός ταπεινοσύνης, διότι ό ξένος είναι ξένος απ’ όλα καί ώς έκ τούτου μή γήινος, ένας άγιος τυπικός ή άτυπος, έστω καί εάν βωμολοχεί… διότι καθυβρίζει τήν άλλη παραξενιά, τήν παραξενιά τής συνήθειας τής βλακείας. Η βλακεία είναι τό ευκολότερον προτέρημα νά συνηθείσεις…

Θέλει νά εμβολιαστεί γιά νά ταξειδεύει…

Θέλει νά εμβολιαστεί γιά νά γίνεται απρόσκοπτα η δουλειά τού…

Θέλει νά εμβολιαστεί γιά νά έχει τήν ησυχία τού…

Θέλει νά εμβολιαστεί επειδή δέν πιστεύει ότι είναι κακοπροαίρετος ό εμβολιασμός…

Θέλει νά εμβολιαστεί στήν Γονιοδομή επειδή απειλείται από γρίππη…

Θέλει νά εμβολιαστεί επειδή τού τό είπε τό είδωλο τού, ό τάδε πολιτικός, ό τινά παπάς, ό λατρευτός θαυμαστός φίλος… ό δόκτωρ…

Πέστε μού ποία από αυτές τίς παραδικαιολογίες δέν είναι βλακώδης; Παραχωρεί ή διακινδυνεύει τό τέλος τού καί τό τέλος τής ανθρωπότητος επειδή θέλει! Καί τί σημαίνει θέλω; Σημαίνει έχω ανάγκη. Καί τί σημαίνει έχω ανάγκη; Σημαίνει έχω αδυναμία καί έλλειψη.

Καί τί σημαίνει έχω αδυναμία καί έλλειψη; Σημαίνει ότι δέν είμαι πλήρης καί φοβάμαι… Καί τί σημαίνει δέν είμαι πλήρης καί φοβάμαι; Σημαίνει δέν είμαι ελεύθερος. Καί τί σημαίνει είμαι ελεύθερος; Σημαίνει είμαι σκλάβος καί μ’ αρέσει καί γιά νά μήν φοβάμαι θά παραχωρούσα τήν ελεύθερία μού σέ άλλους. Καί τί σημαίνει φοβάμαι καί παραχωρώ τήν ελευθερία μού ήτοι τήν ακλόνητη αυτοπεριουσία μού σ’ άλλους; Σημαίνει ότι μέσα μού βαθειά νοιώθω ότι δέν αξίζω καί ότι οί αξιότεροι μού δικαίως πρέπει νά μέ εξουσιάζουν όπως ορίσουν… Καί τί σημαίνει αυτόν; Ότι δέν τυγχάνω αυτοαξιοπρέπειας… Παραχωρώ τήν ελευθέρα βούληση τής ψυχαξιοπρέπειας μού γιά νά ξεφύγω από λίγο πόνο καί λίγη έλλειψη χρήματος… ή από απληστία γιά απόκτηση περισσοτέρου χρήματος καί νά συνεχίσω τήν πάσαν λογής πορνεία καί αυτοεκπόρνευση τής ψυχής…

Ό εθισμένος στήν ηδονή τί ελευθερία νά θέλει άλλη από τήν συνέχιση τής έκθεση τής ψυχής τού στήν ηδονή… Τί κάνει όμως η ηδονή; Εάν ήταν ελευθερία δέν θά ήταν εθισμός!… Ό εθισμός είναι τό αντίστροφον τής ελευθερίας καί η χειρότερη μορφή σκλαβιάς, διότι η άνευ τής θελήσεως σού σκλαβιά είναι σκλαβιά τού σώματος, ή διά τής θελήσεως σού υπό εθισμού πάντοτε σκλαβιά είναι σκλαβιά τής ψυχής… Άς τολμήσει κανένας εξυπνάκιας νά απαντήσει καί θά τού ανταπαντήσω μέ σαράντα άρθρα… Θά μού πείς μά δέν σού αρέσει καθόλου η ηδονή; Η ηδονή έχει αξία όταν εσύ τής ελέγχεις καί όχι εκείνη σ’ οδηγεί! Όταν αυτή είναι η σκλάβα σού καί όχι εσύ σκλάβος τής. Όταν ελευθέρως πηγαίνεις καί φεύγεις σ’ αυτή χωρίς νά προσκολλάσαι από τήν συνήθεια τού εθισμού. Όταν τήν απολαμβάνεις αλλά δέν σού λείπει… Όταν ταξειδεύεις αλλά κανένα τοπίο καί καμμία Σειρήνα δέν σέ συγκρατεί… Όταν δέν αντικαταστεί τήν αγάπη σού… Γιά νά αντικαταστήσει τήν αγάπη σού η ηδονή πρέπει νά μήν έχεις αγάπη ή πρέπει νά τήν έχασες…

Ό φίλος μού ό Stranger απορεί γιατί ταϊζεται ό εχθρός… Διότι φίλε Stranger μιλάς μέ τήν νηφαλιότητα σού σέ μαστουρωμένους, δέν είπα ότι είναι όλοι. Αλλά όταν καθημερινώς ανανεώνεται η μαστούρα τούς ανελλειπώς, πώς θά ακούσουν τόν Stranger μέσα από τόν βαθύν λήθαργο; Πώς θά σ’ ακούσουν φίλε; Πώς θ’ ακούσουν τόν κάθε φίλο;… Αφού έχουν φίλη τούς τήν μαστούρα τής ηδονής τής υποβολής…, τής φοβίας καί τής ασυναίσθητης ασυνείδητης κρυψολατρείας καί κρυπτολατρείας τού εξουσιαστή…

Είναι εκπαιδευμένοι ενώ ό Παράξενος ανεκπαίδευτος… Αμφισβητών κάθε κτίσμα… ώς υπεράνω εξουσιαστή επί τών άλλων… κτισμάτων…

Όταν ήμουν έφηβος μπάρμαν καί καθόντουσαν τριάντα άτομα από διάφορες εθνικότητες στόν πάγκο μπροστά μού άν δέν έπινα δέν έπιναν, καί άν έπιναν καί δέν έπινα δέν συνεννοούμασταν καί κατέβαζαν τά μούτρα, σχολίαζαν καί έφευγαν. Άσε που υπήρχε καί πιθανότητα παρεξήγησης μεταξύ ομοεθνών καί αλλοεθνών… Κερνούσα έναν ποτόν τόν κάθε Βρεττανόν καί μέ κερνούσαν μέ τό ζόρι από πέντε…

Γιά νά είσαι πίσω από τόν πάγκο τού οινο πνεύματος καί νά εξηγείσαι πρέπει νά γίνεις όμοιος ομοίου αεί πελάζει έστω καί γιά λίγο, κάθε νύχτα στήν δουλειά δηλαδή… Αλλά άν κολλήσεις διότι αυτόν τό πράγμα έχει ηδονή, είναι ηδονή καί κερνάει ηδονή καί γυναικοκατάχτηση, τότε γίνεσαι έναν μέ τό όμοιος ομοίου αεί πελάζει διηνηκώς… Συνηθείζεις τό τέρας… κολλάς στήν λάσπη… Γιά νά παραμείνεις ελεύθερος απ’ αυτά πρέπει νά έχεις τίς Αρχές σού στό πίσω μέρος τού εγκεφάλου σού… Καί έστω καί νά συμμετάσχεις σ’ αυτά γιά δεκαετίες νά τά κάνεις κάθε βράδυ προσωρινά. Νά μπορείς άμα πρέπει ψυχρά νά σηκωθείς νά φύγεις, αυτό σημαίνει νά είσαι Ελεύθερος, ήτοι νά είσαι Αδέσμευτος! Νά είσαι Παναδέσμευτος…

Αυτοί πού σού έκαναν δάνεια ήταν πίσω από τόν πάγκο. Αυτοί πού σού επιβάλλουν νόμους καί εμβόλια είναι πίσω από τόν πάγκο μέ έναν όπλο ελεύθερου σκοπευτή που σημαδεύει ανελλειπώς τήν ψυχή…

Ό κάθε κατεργάρης είναι πίσω από τόν πάγκο καί αυτοί που βρίσκονται πίσω από τούς ισχυρότερους πάγκους κτίζουν πάγκους γιά νά βάλουν τά πλούσια καί μή στρατιωτάκια τούς, όπως αυτά τά πλαστικά που έπαιζες μικρός…

Πώς νά πείσεις αυτόν που φοβάται όχι μόνον νά μήν φοβάται αλλά καί νά κάνει τό αντίστροφο απ’ εκείνο που φοβάται; Νά τόν ελευθερώσεις, μόνον η αλήθεια μπορεί νά ελευθερώσει τόν σκλάβο αλλά η ελευθερία δέν είναι γιά όλους διότι πολλοί έχουν στήν Γονιοδομή τούς τήν σκλαβιά κι’ άς τήν ονοματίζουν μέ έναν σωρόν ονόματα δήθεν ελευθερίας, ψευδοελευθερίας, αυταπατελευθερίας…

Πώς μπορείς νά πείσεις αυτόν που πονεί νά ξεχάσει καί νά μήν φοβάται τόν πόνο; Μόνον μέ τήν ελευθερία… Αλλά… γιά νά αποκτήσει ελευθερία πρέπει από μόνος τού νά πειστεί νά χαμνίσει = εξαπολύσει τόν πόνο καί τόν φόβο… Όταν συνεχίζεις νά φοβάσαι συνεχίζεις νά μήν ελευθερώνεσαι… Πρώτα ελευθερώνεσαι καί αυτοελευθερώνεσαι καί μετά αποκτάς ελευθερία… Δηλαδή πρέπει πρώτα νά πιστέψεις καί μετά νά γίνει τό θαύμα τής ελευθερίας… Εάν δέν πιστεύεις στήν ελευθερία δέν θά έρθει η ελεύθερία…

Αυτό που είσαι δέν είναι αυτό που γεννήθηκες αλλά αυτό που θά είσαι αφότου γεννηθείς καί κατόπιν. Εάν γεννήθηκες καί άλλαξες δέν είσαι αυτό που γεννήθηκες αλλά αυτό που άλλαξες, αυτό που σ’ άλλαξε. Συνεπώς, δέν είσαι παιδί αυτού που σέ γέννησε αλλά αυτού που σ’ άλλαξε, σ’ εκείνο που έγινε αφότου άλλαξες. Συνεπώς εάν γεννήθηκες Έλλην καί δέν μετέχεις στήν ελληνική παιδεία, καί ποία πλέον είναι η ελληνική παιδεία, δέν είσαι Έλλην ή έστω Πληρέλλην! Ελληνική Παιδεία είναι καί ήταν πάντοτε η Αλήθεια! Ό Έλληνας Παράξενος Αρχαίος Σοφός έψαχνε όχι τήν επιβίωση, όχι τήν προνομοιούχα βιωτή, αλλά τήν Αλήθεια… Αυτό εννοούσε όταν έλεγε Έλληνας είναι ό μετάσχων τής Ελληνικής Παιδείας…

Πολλοί Έλληνες δέν είναι πλέον Έλληνες καί δέν ήταν ούτε οί προγόνοι τούς διότι άλλαξαν… Όταν έγιναν αριστεροί καί δεξιοί άλλαξαν. Όταν έφυγαν είς τήν αλλοδαπήν καί αποστασιοοποιήθηκαν από τήν Θρησκεία, τήν Γλώσσα, τήν Αλήθεια, άλλαξαν…

Αυτό που θέλει τό εμβόλιο, αυτό που θέλουν δι’ εμβολιασμού είναι νά σού αλλάξουν τά φώτα τελεσίδικως μ’ αντικατάσταση μέ μόνιμο σκοτάδι καί μπορεί νά έχεις πλέον άν τήν έχεις, τήν φωτογραφία τού Έλληνα αλλά θά είσαι κληρονομικό παιδί τής αλλαγής. Διότι αυτό που είσαι δέν είναι αυτό που γεννάσαι αλλά αυτό που είναι τό πνεύμα σού όταν γεννηθείς καί σκαλιστείς…

Τό νά ομοιάζεις μέ Έλληνα είναι διαφορετικό από τό νά είσαι Έλληνας. Άλλος έχει τ’ όνομα κι’ άλλος τήν χάριν… Κανέναν ποσοστόν Έλληνα δέν θά έχεις άν δέν βαστάξεις ανυποχώρητος τήν Ελευθερία! Είπαμε Ελεύθερος είναι ό Αδέσμευτος Πνευματικώς έστω καί άν πανδεθεί σωματικώς οπισθάγκωνα καί μέ βαρύδια από τόν λαιμό ώς τ’ @ρχίδια… Καλύτερα νάσαι τέτοιος Παράξενος παρά δούλος τής σκλαβιάς που σέ υποτάσσουν μέ όρους γιά νά έχεις ησυχία στό σώμα καί αναξιοπρέπεια στής ψυχής τό πνεύμα…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ