O Ελληνισμός στην Ουκρανία από τους Αργοναύτες έως σήμερα

της Δρ. Κέρης Π. Μαυρομμάτη

Όλοι παρακολουθούμε την ελληνική κυβερνητική πολιτική, που στηρίζει έμπρακτα την αμερικανική και νατοϊκή πολιτική επέμβασης στην Ουκρανία για να ικανοποιηθούν τα αμερικανατοϊκά συμφέροντα παγκόσμιας ηγεμονίας εναντίον της Ρωσίας.

Όμως αυτή η ελληνική πολιτική βούληση, μετά την διαχρονική εγκατάλειψη των Ελλήνων της Ουκρανίας από την εκάστοτε ανιστόρητη μητρυιά ελληνική κυβέρνηση, είναι αντίθετη με τη βούληση του ελληνικού λαού και κατώτερη της ελληνικής ιστορίας. Η ιστορία του μεγαλείου του Ελληνισμού του Ευξείνου Πόντου και της Ρωσίας, από τους Αργοναύτες έως τους Μαυροθαλασσίτες του Πόντου και στους Ασπροθαλασσίτες των ελληνικών παραλίων καθώς και έως τους σημερινούς 100.000 Έλληνες κατοίκους της Μαριούπολης, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας.

Α. Οι πανάρχαιες ρίζες των Ελλήνων στις περιοχές της Κριμαίας και της σημερινής Ουκρανίας

Είναι χρήσιμο σήμερα να  θυμηθούμε ότι, κατά τον  Στράβωνα, η Αζοφική θάλασσα  είναι η πιο μακρινή  βορινή πλευρά της ελληνικής θάλασσας του Αιγαίου, που οι Αργοναύτες ανοίγοντας το 1250 π.Χ. αυτό το  θαλάσσιο δρόμο προς τη Σκυθία, οδήγησαν τους Μιλήσιους καθώς και τους υπόλοιπους Έλληνες από όλες τις ελληνικές περιοχές της μητροπολιτικής Ελλάδας και της Μ. Ασίας, να αποικίσουν τα παράλια της  Αζοφικής Θάλασσας, τα ρωσικά παράλια στον Εύξεινο Πόντο καθώς και τις ενδότερες ηπειρωτικές περιοχές.

Έτσι, διαχρονικά από τον 6^ο αιώνα π.Χ. κατά τον Ηρόδοτο, μετέδωσαν στους ιθαγενείς Σκύθες τον ελληνικό πολιτισμό και ανέπτυξαν διαχρονικούς ιστορικούς, πολιτισμικούς, κοινωνικοοικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς με τους  Έλληνες της μητροπολιτικής Ελλάδας.

Ειδικότερα οι Αργοναύτες, ήταν οι πρώτοι Έλληνες που ταξίδευσαν στα νερά του Πόντου.   Ξεκίνησαν το 1250 π.Χ. από την Ιωλκό στον Παγασητικό, έφθασαν  στο Αιγαίο -στη Λήμνο, πέρασαν μέσω του Βασπόρου στον Ελλήσποντο και έφθασαν στα παράλια των Στεπών της Ρωσίας, στις πηγές του σιταριού, στην Αζοφική Θάλασσα – Μαιώτιδα Λίμνη και κατέληξαν στη Κολχίδα, στην ανατολική εσχατιά του κόσμου. Μετά την εξερεύνηση  της  περιοχής  από  τους Αργοναύτες , που άνοιξαν θαλάσσιους δρόμους, οι μεταγενέστεροι Έλληνες  ίδρυσαν  αποικίες.

Από τον 8^ο έως τον 6^ο αιώνα π.Χ., οι Έλληνες ιδρύουν πάνω από 75 αποικίες σε όλο τον Εύξεινο Πόντο και την Αζοφική Θάλασσα. Τον  5^ο αιώνα π.Χ., οι Έλληνες ίδρυσαν το  βασίλειο του Βοσπόρου με πρωτεύουσα το Παντικάπαιον, το σημερινό Κέρτς της χερσονήσου της Κριμαίας. Οι μεγαλύτερες πόλεις ευρίσκονταν στην Ταυρική χερσόνησο, που ονομάστηκε μεταγενέστερα χερσόνησος Κριμαίας, και στη Χερσόνησο του Ταμάν.

Στο ανατολικό άκρο της χερσονήσου της Κριμαίας – Ταυρική χερσόνησος κατά την αρχαιότητα – οι Έλληνες ίδρυσαν τον 5^ο αιώνα π.Χ.  το κράτος του Κιμέριου Βοσπόρου, που διατήρησε την ακμή του επί τέσσερις αιώνες.

Οι  Έλληνες ρίζωσαν  σε αυτές τις  παράλιες  περιοχές του Ευξείνου Πόντου και της Αζοφικής θάλασσας, έφθασαν  μέχρι τα ενδότερα στις περιοχές των ποταμών Δνείπερου, Δνείστερου και Ντόν, όπου ευρίσκονταν οι ιθαγενείς σκυθικής καταγωγής, συνεργάστηκαν μαζί τους, έκτισαν πόλεις και επέτυχαν την ανάπτυξη της περιοχής.

Οι μεγαλύτερες πόλεις που ίδρυσαν οι Έλληνες στην περιοχή, που κατά τον Ηρόδοτο ονομαζόταν Ταυρική χερσόνησος και που αργότερα, το 1417, κατακτήθηκε από τους  Τατάρους, που της έδωσαν το σημερινό όνομα Κριμαία, ήσαν  κυρίως το Παντικάπαιον – το σημερινό Κέρτς, η Θεοδοσία, το Νυμφαίον, το Μυρμήκιον, η Τυριτάκη,  ο Αιγιαλός –Γιάλτα, η Χερσόνησος- Σεβαστούπολη, η Ευπατορία -Κερκίνιτις, το Σύμβολο -Μπαλακλάβα και η Χερσώνα.

Ειδικότερα η Θεοδοσία -Καφά, που ιδρύθηκε στην περιοχή του Κιμερίου Βοσπόρου από τους Μιλησίους τον 6^ο αι. π.Χ., έγινε μεγάλο λιμάνι του Ευξείνου Πόντου για την  εξαγωγή σιτηρών στην Ελλάδα και ειδικότερα προς την Αθήνα. Το 1475 περιήλθε στους Τούρκους, που την ονόμαζαν Μικρή Κωνσταντινούπολη ή Κων/πολη της Κριμαίας. Κατά τον 18 αιώνα εκλέχτηκε Έλληνας Δήμαρχος.

Ο Αιγιαλός -Γιάλτα, πόλη και λιμάνι του  Ευξείνου, που κατοικούσαν 4.000 έλληνες  μέχρι το 1917.

Η Χερσώνα, επάνω στον Δνείπερο ποταμό, αρχαία ελληνική αποικία που κατεδαφίσθηκε το 1383 από τον Λιθουανό Όλγκελ. Ήταν η κυριότερη βάση βυζαντινού στόλου στον Εύξεινο Πόντο, σημαντικότατο πολιτικό, εμπορικό κέντρο και λιμάνι. Τον 16^ο αιώνα στη θέση της Χερσώνος υπήρχε χωριό Τατάρων.

Μεταγενέστερα, Έλληνες αυτής της περιοχής της χερσονήσου της Κριμαίας, κτίζουν το 1779 στη θέση της αρχαίας πόλης Αδαμάχα, μία νέα πόλη στην Αζοφική θάλασσα προς τιμή της Παναγίας με περίπου 24 Ελληνικά χωριά, που την ονόμασαν Μαριούπολη, κέντρο εξαγωγής σιτηρών, δημητριακών, σιδήρου, άνθρακα.

Έτσι, ενώ υπήρχε εκτεταμένος και ανεπτυγμένος ελληνισμός από τον 5^ο π.Χ. αιώνα σε αυτήν την πλούσια περιοχή της Κριμαίας, σε αρμονική συνεργασία με τους ντόπιουε κατοίκους, οι  κατακτητές Ρωμαίοι εμφανίζονται το 47 μ.Χ. και μεταγενέστερα οι φυλές των κατακτητών Ούννων, Γότθων και  Χαζάρων. Το 1417 μ.Χ. κατακτήθηκε από τους Τατάρους, οι οποίοι εκδιώχθηκαν το 1478 από τον κατακτητή Τούρκο σουλτάνο.

Κατά τη διάρκεια του Βυζαντίου, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος το 640 προσάρτησε το νότιο τμήμα της Κριμαίας στο βυζαντινό κράτος και οι Χαζάροι κατέλαβαν μεγάλο μέρος της υπαίθρου, με συνέπεια οι Έλληνες να περιορισθούν στα αστικά κέντρα.

Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, σπουδαίο ρόλο παίζει η ελληνική πόλη Χερσώνα ως πολιτικό και οικονομικό κέντρο. Σ’ αυτήν την πόλη στάθμευσαν ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος όταν πήγαιναν να προσηλυτίσουν τους Χαζάρους.

Το 988 περιήλθε στους Ρώσους και βαπτίσθηκε εκεί ο ηγεμών Βλαδίμηρος, που παντρεύτηκε την Άννα, αδελφή του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασιλείου Β. Τον 12^ο αιώνα περιήλθε στη κυριαρχία των Ελλήνων αυτοκρατόρων της Τραπεζούντας.

Β. Η διαρκής παρουσία των Ελλήνων στις περιοχές αυτές κατά τους Νεότερους Χρόνους

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 και της Σμύρνης το 1461 και ιδιαίτερα από τον 17^ο αιώνα, χιλιάδες υπόδουλοι Έλληνες, κυρίως ναυτικοί και έμποροι, φεύγουν α) από τα παράλια του Πόντου της Μικράς Ασίας, τους οποίους αποκαλούσαν Μαυροθαλασσίτες, και β) από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, τους οποίους αποκαλούσαν Ασπροθαλασσίτες, για να γλιτώσουν από τις σφαγές των Τούρκων κατακτητών.

Η Μ. Αικατερίνη ευνοεί το αποικιακό και μεταναστευτικό ρεύμα  των Ελλήνων για να περιορίσει τη δύναμη των Τατάρων και για να εφαρμόσει το «ελληνικό σχέδιό της», δηλαδή την  υπαγωγή στη Ρωσία της Κων/πολης και των Στενών καθώς και των άλλων ελληνικών χωρών με τη μορφή ρωσοβυζαντινού κράτους.

Μετά την αποτυχία της ελληνικής επανάστασης του 1770 – 1774, η Μ. Αικατερίνη ανοίγει το 1775 επίσημα το άσυλο της Κριμαίας και της Αζοφικής για τους υπόδουλους Έλληνες που έφευγαν από τα μικρασιατικά παράλια, με συνέπεια οι Τούρκοι κατακτητές να απαγορεύσουν τη μετοίκηση των Ελλήνων με την επιβολή της ποινής του θανάτου.

Το 1798 η ρωσική κυβέρνηση κηρύσσει ελεύθερο τον εποικισμό στην Κριμαία για όλους τους ορθοδόξους.

Η μετανάστευση των Ελλήνων στη Κριμαία συνεχίστηκε και τον 19^ο αιώνα, που ιδρύουν ανθηρές πόλεις με ονόματα των εγκαταλειφθέντων πατρικών πόλεων, όπως Νέα Ιωνία, Νέα Σμύρνη, Νέα Λακεδαιμών, Βαλιανούπολη.

Επίσης αναπτύσσονται δυναμικές κοινότητες με αμιγώς ελληνικά χωριά στην περιοχή της Θεοδοσίας, της Χερσώνας, του Νικολάεβου και της Οδησσού.

Ο Έλληνας αρχιεπίσκοπος Χερσώνος και Ταυρίδος, ο Γαβριήλ, βοήθησε στην ίδρυση  της Οδησσού στο βορειοδυτικό τμήμα της σημερινής πόλης.

Ο κόλπος  της Οδησσού είχε ήδη αποικισθεί από Έλληνες εμπόρους και ναυτικούς και αναπτύχθηκε ως το μεγαλύτερο λιμάνι στον Εύξεινο Πόντο, κέντρο ναυτιλίας, εμπορίου, εξαγωγής σιτηρών, ψαριών και άλατος.

Οι  Έλληνες διεξάγουν τις εξαγωγές, κυρίως σιτηρά, προς την Ελλάδα και προς τη Μ. Ασία και τις εισαγωγές από Ελλάδα, κυρίως κρασί, ελαιόλαδο, κεραμικά, κοσμήματα και γενικά έργα ελληνικής τέχνης.

Επίσης οι Έλληνες τεχνίτες μαζί με τους γηγενείς  Σκύθες, ως μαθητευόμενους, αναπτύσσουν τις τέχνες με ελληνικά και σκυθικά θέματα. Ανασκαφές σε ελληνικές πόλεις, όπως στη Θεοδοσία, έφεραν στο φώς κοσμήματα, νομίσματα, έργα αγγειοπλαστικής του 5^ου και 4^ου αιώνα π.Χ. Κτίζονται ελληνικοί ναοί, τόσο στους προχριστιανικούς χρόνους, αφιερωμένοι στις ελληνικές θεότητες Αφροδίτη, Δήμητρα,  Απόλλωνα. Παράλληλα κατασκευάζονται και θέατρα. Ορθόδοξοι χριστιανικοί ναοί κτίζονται σε όλες τις περιοχές των εγκατεστημένων Ελλήνων, όπως ο  μεγαλειώδης ναός της Αγίας Σοφίας στο Κίεβο που κτίστηκε τον 11^ο μΧ. αιώνα.

Ο εκχριστιανισμός του  λαού της Ουκρανίας σε διάφορες περιοχές, μεταξύ των οποίων Χερσώνα της Κριμαίας και ηγεμονίες  του Κιέβου, με τη μεταφορά της γραπτής παλαιοσλαβικής γλώσσας  και της παλαιοσλαβικής γραμματείας  που είχε δημιουργηθεί από τους αδελφούς  Κύριλλο και  Μεθόδιο, προσδιόρισε την πνευματική  – εθνική ταυτότητά τους και τους συνέδεσε στενότερα με τους  Έλληνες ορθοδόξους χριστιανούς κατοίκους.  Παράλληλα, μεταφέρθηκε  η Αγία Γραφή , οι ιερές  ακολουθίες της βυζαντινής λατρευτικής  παράδοσης  και  αποσπάσματα  των Ελλήνων  Πατέρων της Εκκλησίας. Ο Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας ήταν  Έλληνας, κατά κανόνα έως τον ΙΕ΄ αιώνα, και υπαγόταν στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κων/πόλεως μέχρι  την ανακήρυξη το 1589 της Εκκλησίας της  Ρωσίας ως Πατριαρχείο. Ο Μητροπολίτης ήταν εκφραστής εθνικής  ενότητας  έναντι της πολιτικής  πολυδιάσπασης  των ρωσικών ηγεμονιών και υπερασπιστής της ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας, στους δύσκολους καιρούς της δουλείας στους Μογγόλους, της αποτίναξης του μογγολικού  ζυγού στα τέλη του 14^ου αιώνα και αργότερα στην τόνωση του φρονήματος και της ενότητας του ρωσικού λαού κατά της ναζιστικής Γερμανίας.

Η απειλητική επέκταση της ουνιτικής προπαγάνδας εναντίον των ορθόδοξων στην Ουκρανία  με κέντρο την Ακαδημία του Κιέβου, αντιμετωπίστηκε με την αποστολή των λόγιων αδελφών από την Κεφαλλονιά, Σωφρόνιο  και Ιωαννίκιο Λειχούδη, που ίδρυσαν τη Σλαβοελληνική Ακαδημία  Μόσχας το 1686.

Παράλληλα με την ορθόδοξη χριστιανική και εκκλησιαστική ενότητα με τους γηγενείς, οι Έλληνες   από τα παράλια της Μ.Ασίας και των νησιών του Αιγαίου, διατήρησαν σε περιοχές ιδιαίτερα του Κέρτς και της Μαριούπολης, τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητές τους, τις οποίες σεβάστηκε  η Ρωσία  και η ΕΣΣΔ. Η ποντιακή γλώσσα αναγνωρίσθηκε ισότιμη με τις άλλες γλώσσες της σοβιετικής επικράτειας. Επίσης δημιουργήθηκε η ελληνική μαριουπολίτικη γλώσσα, που μιλιέται σήμερα από 100.000 πληθυσμό. Αναπτύχθηκαν  η ελληνόγλωσση λογοτεχνία, ελληνικά σχολεία, ελληνικές εφημερίδες, ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι, τα οποία έκλεισε ο Στάλιν .

Ο πατριωτισμός των Ελλήνων της Κριμαίας αποδεικνύονταν συνεχώς, όταν, μεταξύ των άλλων, τα σιτοκάραβα των Μαυροθαλασσιτών πολέμησαν τον Σουλτάνο, όπως είπε ο Κολοκοτρώνης, και αρνήθηκαν να υποταχθούν στην πανσλαβιστική πολιτική και στον Στάλιν.

Το σταλινικό καθεστώς  προχώρησε σε εκκαθάριση των Ελλήνων της Κριμαίας, ιδιαίτερα της περιοχής της Μαριούπολης. Οι  εξορίες, οι διώξεις, οι δολοφονίες, ο αποκλεισμός από την εργασία και τις σπουδές ήταν το τίμημα των Ελλήνων, που ήθελαν να παραμείνουν  Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί ενώ η μητέρα Ελλάδα τους είχε εγκαταλείψει . Επίσης, αυτήν τη μητρυιά Ελληνική πολιτεία βίωσαν όταν επέστρεψαν το 1989 – 1993 στην Ελλάδα.

Όμως ακόμη και τον Σεπτέμβρη του 2021, στην περιοχή της Μαριούπολης, όπου ζουν και αναπτύσσονται 100.000 ομογενείς, διεξήχθη το Πανουκρανικό Φεστιβάλ Ελληνικού Πολιτισμού, όπου συναντήθηκαν όλοι οι κάτοικοι ολόκληρης της Αζοφικής Θάλασσας και προβλήθηκαν στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού. Παρήλασαν δε με τη συμμετοχή ελληνικών συλλόγων από διάφορες περιοχές της Ουκρανίας και ως Εύζωνες δόκιμοι του Κρατικού Πανεπιστημίου Εσωτερικών Υποθέσεων του Ντονέτσκ.

Γ. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει την διαχρονική εγκατάλειψη και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Ουκρανίας

Έτσι, όταν τις προηγούμενες ημέρες, οι Ουκρανοί δολοφόνησαν τους ομογενείς λόγω της ελληνικής καταγωγής τους, η ανιστόρητη και κατώτερη των περιστάσεων ελληνική κυβέρνηση δια του υπεύθυνου κ. Δένδια, δεν επέδωσε επίσημη Διαμαρτυρία για τη συστηματική, διαχρονική εξόντωση των ομογενών, δεν έκανε διάβημα στην Ουκρανική Πρεσβεία καλώντας τον Ουκρανό πρέσβη στο ελληνικό ΥΠΕΞ. Αυτή η Διαμαρτυρία ήταν επιβεβλημένη, κατά το διεθνές δίκαιο, διότι είναι μονομερής κρατική πράξη για τη διαφύλαξη τουλάχιστον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ομογενών μας, πού από το 2014  δέχονται απάνθρωπες επιθέσεις, κυρίως στη Μαριούπολη.

Είναι γνωστό ότι στην περιοχή των ομογενών δρουν νεοναζιστικές ομάδες και ότι το μεγαλύτερο μέρος του ουκρανικού στρατού είναι μισθοφορικό, αποτελούμενο από μουσουλμάνους και ότι η Τουρκία εξοπλίζει το Κίεβο – δηλ. τον ουκρανικό στρατό.

Η ουκρανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους ομογενείς μας ως συνεργάτες των «αποσχιστών», διότι υποστήριξαν την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία και στήριξαν την επανάσταση στην νοτιο-ανατολική Ουκρανία, που οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ. Επίσης, οι ομογενείς μας θέλοντας να διατηρήσουν την ορθόδοξη χριστιανική και εκκλησιαστική παράδοση, δεν στήριξαν την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της ουκρανικής Εκκλησίας και στήριξαν τις θέσεις του Πατριαρχείου της Μόσχας.

Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση στήριξε την απόφαση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και της Εκκλησίας της Ελλάδας, πού είναι αντίθετη με τη χριστιανική παράδοση και εξυπηρετεί προσωπικά συμφέροντα του Πατριάρχη Κων/πολης και τα αμερικανοτουρκικά γεωστρατηγικά  συμφέροντα, όπως τονίζουν αδέσμευτοι ορθόδοξοι αρχιερείς και αδέσμευτα εκκλησιαστικά έντυπα και μέσα ενημέρωσης. βλ. Στύλος Ορθοδοξίας και Ομιλίες Αρχιεπισκόπου Μόρφου Κύπρου.

Κατά την διάρκεια αυτής της κρίσιμης περιόδου, ο Έλληνας ΥΠΕΞ επισκέφτηκε στις 13-01-2022 την ελληνική ομογένεια της Ουκρανίας τονίζοντας την υποστήριξη της Αθήνας στη κυβέρνηση του Κίεβου, που την δικαιολόγησε με την υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στην «ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών, σύμφωνα με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».

Δ. Η εθνοκτόνα πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στη χώρα μας και στον ελληνισμό της Κριμαίας

Όμως, είναι χρήσιμο να σημειώσουμε ότι ο κ. Δένδιας δεν εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όταν  δεν υποστηρίζει (α) την ανεξαρτησία της Ελλάδας, εφόσον  η πολιτική του βούληση του υπόκειται στη βούληση  των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Γερμανίας, και (β) την εδαφική κυριαρχία και ακεραιότητα της Ελλάδας και της Κύπρου, εφόσον:
(1) Παραχωρεί βάσεις για να εξυπηρετηθεί  η επιθετική αμερικανατοϊκή πολιτική, περιορίζοντας την ελληνική εδαφική κυριαρχία και θέτοντας σε κίνδυνο ισοπέδωσης της  Αλεξανδρούπολης και φυσικής εξόντωσης του λαού της.
(2) Δεν εφαρμόζει  τους κανόνες της Σύμβασης Δικαίου της Θάλασσας,  για  την υπεράσπιση των  ελληνικών  κυριαρχικών δικαιωμάτων σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες της ελληνικής επικράτειας.
(3) Δεν κηρύσσει μονομερώς, όπως έκανε το 1951 η Ιταλία, την λήξη ισχύος – κατάργηση του νομικού καθεστώτος της αποστρατικοποίησης  των ελληνικών νησιών του Αιγαίου.
(4) Δεν καταγγέλλει στο Συμβούλιο Ασφαλείας, κατά τον Χάρτη Ηνωμένων Εθνών, την καθημερινή τουρκική απειλή χρήσης βίας εναντίον Ελλάδας και Κύπρου.
(5) Δέχεται – νομιμοποιεί υφαρπαγή από το ΝΑΤΟ αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ για την διαταραχή της ειρήνης και της ασφάλειας στην Μαύρη θάλασσα – Αζοφική Θάλασσα – Ουκρανία και Αιγαίο-Ελλάδα.
(6) Δεν  δέχεται την αρχή αυτοδιάθεσης των Ρωσόφωνων και των ομογενών, και
(7) Δεν καταγγέλλει προσωπικά τους αξιωματούχους της Ουκρανίας και της Τουρκίας, Ερντογάν, Ακάρ και τον φίλο του, Τσαβούσογλου, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ειρήνης στη περιοχή  και κατά της ανθρωπότητας.

Επίσης ο Έλληνας  ΥΠΕΞ δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν επέβαλλε στην κυβέρνηση του Κιέβου να συμπεριληφθούν οι Έλληνες, ως αυτόχθονος λαός, που θα απολαμβάνουν τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών της περιοχής της Κριμαίας και των ενδότερων περιοχών.

Ο πρόσφατος ουκρανικός νόμος εξαίρεσε τους Έλληνες από τους αυτόχθονες λαούς της περιοχής, παρά τον από τον έκτο αιώνα προ Χριστού ειρηνικό αποικισμό αυτών των εδαφών, ενώ αναγνώρισε τις πολύ μεταγενέστερες φυλές των κατακτητών αυτών των εδαφών. Αντίθετα, σχεδιάζει τον ξεριζωμό των εναπομεινάντων Ελλήνων από αυτά τα εδάφη, με πλοία και εγκατάσταση σε δομές όπως οι αλλοδαποί παράνομοι μετανάστες!

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ  έχει εθνική και κρατική ευθύνη να διασφαλίσει την ειρηνική και αξιοπρεπή ζωή, υγεία και ευημερία των ομογενών μας στα εδάφη αυτά, που είναι οι πρώτοι άποικοι και ζουν χιλιάδες χρόνια μαζί με τους γηγενείς. Έτσι θα υποστήριζε τα εθνικά συμφέροντα και την αυτοδιάθεση των ομογενών στη περιοχή και στις αυτόνομες Λαϊκές Δημοκρατίες, όπου οι Έλληνες διατηρούν την πολιτιστική ταυτότητά τους και απολαμβάνουν σεβασμού της αξίας τους και της προσφοράς τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή αυτών των περιοχών. Αυτούς είχε και έχει εθνική και κρατική ευθύνη να συναντήσει ο κ. Δένδιας.

Όμως απ’ όλα τα παραπάνω εκτεθέντα, προκύπτει ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ και ο Έλληνας πρωθυπουργός καθώς και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της Βουλής, είναι κατώτεροι των σημερινών περιστάσεων και του μεγαλείου του Ελληνισμού, που αποίκισε, ρίζωσε και αναπτύχθηκε σε αυτές τις παράλιες περιοχές του Ευξείνου Πόντου και της Αζοφικής θάλασσας, φθάνοντας μέχρι τις ενδότερες περιοχές των  ποταμών Δνείπερου, Δνείστερου και Ντον.

Βιβλιογραφία: 1) Αλεξάνδρα. Λαγκαδά, Οι αρχαίοι Έλληνες και η θάλασσα, έκδ. Αθήνα 1999. 2) Νεώτερον εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν “Ηλίου” λήμμα Κριμαία. 3) Ο ελληνισμός της Μαύρης Θάλασσας, έκδ. εφημ. Καθημερινή. 4) Μαριάννα Κορομηλά, Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα, εκδόσεις Πανόραμα.

Η Κέρη Μαυρομμάτη είναι Δρ. Διεθνούς Δικαίου, Δικηγόρος και Επικεφαλής του τομέα Διεθνούς Πολιτικής και Άμυνας του ΕΠΑΜ.