Ο Χριστός μιλούσε ελληνικά. Μίλησε για πνευματική ελευθερία και τον μίσησαν μανιωδώς

Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης

Τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα της Ελλάδος είναι το δημογραφικό και η δίωξη της ελληνικής γλώσσης. Το δημογραφικό το βλέπουμε, και την υπό κίνδυνο ελληνική γλώσσα την ακούμε και την διαβάζουμε. Τα δύο αυτά προβλήματα ογκούνται χωρίς ουδείς ν’ αντιδρά. Η μη αντίδραση των Ελλήνων κάνουν αυτούς που αποφασίζουν για ‘μας να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση πίσω από τις κλειστές πόρτες και να ετοιμάζονται να κράξουν «επιτέλους τους εξαφανίσαμε». Όπως αντίστοιχα έκραξε ο σύγγαμβρος (σήμερα επικρατεί το τουρκικό «μπατζανάκης») του Ελ. Βενιζέλου, Κεμάλ Ατατούρκ, «επιτέλους τους διώξαμε», μετά την Μικρασιατική καταστροφή, όταν μας έδιωξαν προσωρινά από την Μικρά Ασία. 

Οι πολλοί Έλληνες, ώστε να λέμε ότι δεν υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα, είναι κάτι το οποίο είναι ανεξάρτητο από την ποιότητα. Το πλήθος μιας φυλής δεν είναι αναγκαίο να συμβαδίζει με την ποιότητα αυτής. Κάτι αντίστοιχο όμως δεν συμβαίνει με την ελληνική γλώσσα. Η ελληνική γλώσσα είναι από μόνη της ανωτάτης ποιότητος σύμφωνα με την Ιστορία, την διάρκεια της υπάρξεώς της και τον πλήθος των λέξεων που έχει χορηγήσει υπερηφάνως και αμετακλήτως σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Δεν υπάρχει γλώσσα του κόσμου που να μην έχει ελληνικές λέξεις. Σήμερα, οι κυρίως αίτιοι του δημογραφικού προβλήματος, πολεμούν και την ελληνική γλώσσα μετατρέποντάς την σε βαρβαροελληνική. 

Έχετε παρατηρήσει ότι πολλοί, κυρίως πολιτικοί στην Ελλάδα, αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τις λέξεις «Ελλάς» και «ελευθερία»; Σπανίως, μπορεί να πουν την λέξη «Ελλάδα» (όχι «Ελλάς»), αλλά την λέξη «ελευθερία» την αποφεύγουν συστηματικά, όπως ο διάβολος το λιβάνι, για να ξεχασθεί, να γίνει ανύπαρκτη. Διότι εάν χαθεί η λέξη «ελευθερία» θα χαθεί και η ίδια η ελευθερία του ανθρώπου καθόσον θα είναι κάτι το ανύπαρκτο. 

Την ίδια στιγμή οι παγκοσμιοποιητές δεν θέλουν την ύπαρξη της Ελλάδος ούτε της ελληνικής γλώσσης, αλλά θέλουν κυρίως την πανθρησκεία του Αντιχρίστου ως βάση της Νέας Τάξης με ανθρώπους δούλους. Δούλους σωματικώς και πνευματικώς. Επίσης, βιώνουμε σήμερα την δίωξη του Χριστού και των χριστιανών. Κάπου φαίνεται ότι όλ’ αυτά δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Αλλά είναι κάπως δύσκολο να εννοήσουμε την σπουδαιότητα και την συνάφεια των παραπάνω καθόσον μας έκρυψαν δύο βασικές γνώσεις.

Πρώτον, δεν μας είπαν ότι ο Χριστός μιλούσε ελληνικά. Ναι, ο Χριστός μιλούσε κυρίως ελληνικά. Είναι εξόχως σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ο Χριστός μιλούσε ελληνικά. Πληροφορία που παίρνουμε από παλιά ιστορικά βιβλία. Έχουν σημασία αυτά τα βιβλία διότι στηρίζονται σε ιστορικά στοιχεία και όχι στα γνωστά θρησκευτικά βιβλία. Επίσης, τότε η έρευνα ήταν περισσότερο αντικειμενική και δεν εξυπηρετούσε προπαγανδιστικούς σκοπούς όπως σήμερα. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε ως αποδεικτικό στοιχείο το βιβλίο του Frederic William Farrar, υπάρχουν κι άλλα, με τίτλο «Ο βίος του Χριστού» που γράφηκε το 1875, και μεταφράσθηκε καταπληκτικότατα από τον μέγα Άλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Ο Farrar μας δίνει καταπληκτικές πληροφορίες. 

Μας πληροφορεί ότι στην Γαλιλαία, την οποία περιφρονούσαν οι Ιουδαίοι, την εποχή του Ιησού ομιλείτο ευχερώς η ελληνική γλώσσα. Η Γαλιλαία ήταν ένα γεωγραφικό διαμέρισμα της Παλαιστίνης στο οποίο ζούσαν ανάμικτοι πληθυσμοί και οι Ιουδαίοι την αποκαλούσαν «Γαλιλαία των εθνών». Στην Γαλιλαία λοιπόν ζούσαν και πολλοί Έλληνες και βασική γλώσσα επικοινωνίας, η κοινή γλώσσα επικοινωνίας, των ανθρώπων εκείνων ήταν η ελληνική γλώσσα. 

Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δηλαδή ζούσε σε περιοχή που τα ελληνικά ήταν η βασική γλώσσα. Επομένως ο Χριστός μοιραίως μιλούσε ελληνικά. Δεν θα μπορούσε να συνεννοηθεί αλλιώς ούτε με τους γύρω του αλλά ούτε και με τους ξένους όπως π.χ. με τον εκατόνταρχο του οποίου θεράπευσε το παιδί, ή με τον Πιλάτο, ή με τους Έλληνες που μέσω του Φιλίππου ζήτησαν να τον δουν. Επίσης, μερικές περικοπές των Γραφών, ελήφθησαν απ’ ευθείας από την ελληνική μετάφραση των εβδομήκοντα (πραγματικά ήταν 72) και μάλιστα από μέρη τα οποία διαφέρουν (!!!) από το εβραϊκό πρωτότυπο κείμενο. Αυτό δείχνει την σημαντικότητα της ελληνικής γλώσσης στην περιοχή εκείνη την εποχή.

Επιπλέον, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, τότε τα εβραϊκά ήταν νεκρή γλώσσα. Ομιλούντο μόνο από λίγους μορφωμένους, αλλά κι αυτοί μπορούσαν να τα μιλήσουν μετά από πολύ κόπο. Οπότε τα ελληνικά ήταν η βασική γλώσσα τότε στην Γαλιλαία. 

Επίσης, όλοι οι μαθητές του Χριστού ήταν από την Γαλιλαία, και ο μόνος Ιουδαίος ήταν ο Ιούδας που τον πρόδωσε. Οπότε και με τους μαθητές του ο Χριστός προφανώς μιλούσε ελληνικά. Ο Farrar κάνει επίσης μνεία στα ελληνικά εξωτερικά σωματικά χαρακτηριστικά του Χριστού αλλ’ αυτά έχουν αναλυθεί παλαιότερα με την ελληνική καταγωγή της Παναγίας. Αυτό που είναι δύσκολο να ευρεθεί αλλά αξίζει να το γνωρίζουμε, μιας και αναφερόμαστε στα ελληνικά στοιχεία της ζωής του Χριστού μας, είναι η άγνωστη παραβολή με το χαμένο πρόβατο και την χαμένη δραχμή (η δραχμή τότε ήταν παγκόσμιο νόμισμα. Ακόμη και ο φόρος για τον Ναό του Σολομώντος πληρωνόταν σε δίδραχμα) σύμφωνα με την οποία το χαμένο πρόβατο συμβολίζει τον ανόητο, τον σαστισμένο αμαρτωλό. Ενώ η χαμένη δραχμή συμβολίζει τον αμαρτωλό που σφραγίσθηκε με την εικόνα του Θεού, αλλά βρίσκεται χαμένος, άχρηστος, χωρίς να γνωρίζει την αξία του. Ο άσωτος πάλι είναι κάτι άλλο. Είναι ο συνειδητά και προθύμως αμαρτωλός. 

Δεύτερον, δεν μας είπαν ότι όταν ο Ιησούς μίλησε στους μέλλοντες σταυρωτές του για την ελευθερία. Με το που τους μίλησε για την ελευθερία, η επιφανειακή πίστις αυτών των υποκριτών, όπως τους είπε, μετεβλήθη σε μανιώδες μίσος. Γράφει ο Φεράρ επ’ ακριβώς ότι «Η λέξις ελευθερία επενήργησεν ως λίθος προσκόμματος εις να το να δείξη το νόθον και επιπόλαιον της πίστεώς των». Αυτοί δεν ήθελαν πνευματική ελευθερία. Δεν ήθελαν να αποδεχθούν ότι είναι δούλοι της αμαρτίας. Και δεν το αποδέχονται μέχρι σήμερα.

Τα ίδια συμβαίνουν μέχρι σήμερα. Θέλουν τους ανθρώπους με σκλαβωμένο πνεύμα. Σου λένε ότι δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε Θεός μέχρι τώρα, και ότι ο Θεός θα έρθει στην γη σύντομα. Θέλουν να πιστεύουν οι όχλοι των ανθρώπων ότι τους επιβάλει η εξουσία τους. Ενώ ο Χριστός είπε ότι μέσω της πνευματικής ελευθερίας θα δεις ότι είσαι αμαρτωλός, και έτσι θα βρεις τον σωστό δρόμο προς την σωτηρία. γι αυτό τα λόγια του Χριστού ισχύουν έως τώρα. Γνωρίζουν όμως οι εξουσιαστές ότι οι ελεύθεροι πνευματικά άνθρωποι δεν γίνονται ποτέ δούλοι και ως μη δούλοι πορεύονται προς την αλήθεια. Αυτό ακριβώς θέλουν ν’ αποτρέψουν σήμερα και οραματίζονται μέχρι και «αστυνομία σκέψης». Η πνευματική ελευθερία όμως προϋποθέτει και εργαλεία σκέψης τα οποία δεν τα παρέχει καμία άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική. Γι αυτό την πολεμάνε. 

Η γνώσις είναι δύναμις. Γι αυτό γεμίζουν τα μυαλά των ανθρώπων με πλήθος άχρηστων γνώσεων. Γι αυτό κλέβουν τον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων ώστε να μην μπορούν να γίνουν πνευματικά ελεύθεροι, εφόσον δεν θα έχουν χρόνο να σκεφθούν ελεύθερα, αλλά ούτε να εκτιμήσουν το ποιοι είναι και ποιος είναι ο προορισμός τους. Η Ελλάς ήταν και θα είναι το σωσίβιο της ανθρωπότητος κάτι που, ας το πούμε, είναι θείο δώρο. Κάποιο έθνος της Γης έπρεπε ν’ αναλάβει αυτήν την υποχρέωση. Ο Θεός επέλεξε εμάς. Γιατί να το αρνηθούμε; 

Ο Χριστός μιλούσε ελληνικά είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Και μόνο με την ελληνική γλώσσα αποκτάται η πνευματική ελευθερία.

Χρήστος Μαντζιάρης