«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω» (Ιωάννης 8: 7)
Η μοιχαλίδα γυναίκα στο κατά Ιωάννη δεν σηκώθηκε για να ελέγξει τις αμαρτίες όσους θέλησαν να την λιθοβολήσουν .
Δεν έκρινε κανέναν,Το άφησε στον Θεό.
Τι θα συμβεί σε μία κοινωνία διαρκώς αιμορροούσα ,που οι πάντες χωρίς Θεό και πίστη στον άνθρωπο κρίνουν τα πάντα,ανάλογα με το συμφέρον τους και ποτέ μα ποτέ τον εαυτό τους ;
Ανδρας νομίζει ότι είναι κάτι άλλο ,γιατί γυναίκα δεν είναι,όχι μόνο ελέγχει για αμαρτίες τους άλλους αλλά αποδίδει δικαιοσύνη ρουφιανεύοντας τις ανομίες άλλων ανδρών,σε μία κοινωνία που αιμορραγεί και πνέει τα λοίσθια .
Ονομάζει τον εαυτό του ακτιβιστή και καθάρισε.
Μια τηλεκατευθυνόμενη κοινωνία παραδίδει κόσμο στην πυρά της ανθρωποφαγικής δημοσιότητας για να διαλύσει οποιονδήποτε δεν σώζεται..
Στάθης Παναγιωτόπουλος – Το μήνυμα του Ηλία Γκιώνη μετά την απομάκρυνση από τους Ράδιο Αρβύλα
Ηλίας Γκιώνης – «Mε τον Ζακ ήμασταν συγκάτοικοι και ήταν η drag μητέρα μου»
Ο Θεός συγχωρεί οι Λοατκι ποτέ!
*Οι συντελεστές του ράδιο αρβύλα ομολογώ δεν μου ήσαν ποτέ συμπαθείς.
Οι μόνοι που μάχονται σήμερα είναι οι Λοατκι ,η είναι οι μόνοι που έχουν ελεύθερο πάσο από την εξουσία ,τα μέσα να μάχονται σήμερα νόμιμα ;
Κατά πόσο όμως ελεύθεροι στην ουσία είναι οι ”μαχόμενοι” Λόατκι ,υπηρετώντας ως ιερή αγελάδα την ΝΤΠ;
Επιμύθιο
Ξύπνιος Μέσα Στα Ὄνειρα Κάποιων Ἅλλων..
Ακούω τα ίδια είκοσι τραγούδια νύχτα μέρα
Είναι η ίδια λέρα μια ζωή στον αέρα
Τον αέρα που κάποιοι τον μολύναν με νέφος
Ρίξαν ένα έθνος, ένα συνεχές πένθος
Γαμώτο, έρχονται κάτι στιγμές που νιώθω παρείσακτος στον ίδιο μου τον τόπο
Νιώθω να γίνομαι εύκολη λεία στα θηρία που μας κλείσαν σ’ αυτή την πόλη για να μας ελέγχουν με ευκολία
Έρχονται πάλι κάτι στιγμές που με πιάνει ζάλη εξαιτίας του πολιτισμού που μου ‘χουν επιβάλει
Είναι και αυτή η συνιστώσα που με απομακρύνει συστηματικά από την ελληνική μου γλώσσα
Ρίχνοντάς με πιο βαθιά μέσα στην κόλαση
Δεν κρύβεται η μόλυνση της νέας τάξης πραγμάτων
Και εγώ συλλογίζομαι πως μάλλον τόσα χρόνια ήμουν ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων
Σ’ έναν ασύμμετρο κόσμο πέφτει πάντα το βλέμμα μου
Μια ασυμμετρία που εγείρεται και μέσα μου
Απ’ τη γέννα μου, την ψυχή, το σώμα και το πνεύμα μου ποτίζουν ασταμάτητα με δηλητήριο
Και είναι σίγουρο κάποιοι με ωθούν στον κατήφορο
Θέλουν νεκρό κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο
Με κρατάν σε λήθαργο μέσα από μια στείρα παιδεία
Μου μαθαίνουν ίσα ίσα τ’ αναγκαία ώστε να μπορώ να τους βγάλω την εργασία
Κάποιος με τραβάει από την ουσία και με ρίχνει στων φθαρτών τη δίνη
Ο οφθαλμός της ψυχής μου λίγο λίγο κλείνει
Κάποιος δε μ’ αφήνει να ξεφύγω από αυτό το περιβάλλον
Κι έτσι παραμένω ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων
Τα πάντα γύρω μου γκρεμίζονται
Αγωνίζομαι να παραμείνω όρθιος
Ρίχνοντας με τον πυρσό μου φως ελληνικό
Το φως εκείνο το επικίνδυνο για το σκοτάδι
Θέλω να σβήσω από πάνω μου κάθε σημάδι από το αγγιγμά τους
Θέλω να αποκοπώ απ’ τα δεσμά τους
Δεν κάνω κήρυγμα, αλλά και στο στρεβλό οικοδόμημά τους δε γίνομαι πια στήριγμα
Δεν τραγουδάω τραγουδάκια ενέμελα
Θέλω να το δω να γκρεμίζεται συθέμελα
Κανένας μας δεν πρέπει να ‘ναι
Ξύπνιος μέσα στα όνειρα κάποιων άλλων
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;
Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Σχετικά με ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΔΑΗΣ
Σχολιάστε
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΙΩΝ , ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ
Be the first to comment